tag:blogger.com,1999:blog-41984292266418213982024-03-05T15:46:47.640+02:00βιολιστης στη στεγηβιολιστης στη στεγηhttp://www.blogger.com/profile/03967448590033322597noreply@blogger.comBlogger100125tag:blogger.com,1999:blog-4198429226641821398.post-71533988364660605322014-08-11T19:01:00.001+03:002014-08-11T19:12:34.890+03:00Ξύπνα επιτέλους!
Ξύπνα!
Τρέξε!
Φύγε!
Αλλα πάλι.......
Ξύπνα!
Τρέξε!
Ζήσε!
Αλλα πάλι....
Ξύπνα!
Ξύπνα!
Ξύπνα!
Η μήπως...
Ξύπνα!
Μείνε!
Ζήσε ρε γαμώτο!
βιολιστης στη στεγηhttp://www.blogger.com/profile/03967448590033322597noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4198429226641821398.post-39945764053620472602010-07-08T13:49:00.000+03:002010-07-08T13:49:30.756+03:00Δειλά χαμόγελα...Χρόνος : Νύχτα.
Τόπος: Ενα βουνό στη Πάρο.
Συναισθηματικό status: Εν υπνώσει.
Ψυχολογικό status: Απορυθμισμένο.
Σωματικό status: Aπορυθμισμένο.
Επιρροές: Μου αχνοχαμογελάει η Σίφνος απ' απέναντι, με δυό λακκάκια στις άκρες των χειλιών....βιολιστης στη στεγηhttp://www.blogger.com/profile/03967448590033322597noreply@blogger.com46tag:blogger.com,1999:blog-4198429226641821398.post-31759595324421294672010-05-26T10:22:00.000+03:002010-05-26T10:22:58.866+03:00Το Αίμα.
Ναί, είμαι καλά.
Κουλουριασμένη σε στάση εμβρυϊκή.
Μιά φλέβα στο λαιμό μου μόνο ακούω. Εχει τον ήχο απο δεκάδες τύμπανα. Σε επικίνδυνο κρεσέντο. Τρρρρρρρρρρπαμ! Τρρρρρρρπάμ! Τρρρρρπαμπαμπαμ!
Δεν μιλάω. Μόνο οσμίζομαι. Το Αίμα.
Κουλουριασμένη σε στάση εμβρυϊκή βλέπω τα νύχια μου να μεγαλώνουν σαν του θηρίο. Τρρρρρρρπαμ! Τρρρρρρρπαμ! Τρρρρρπαμπαμπαμ!
Δεν ζώ. Μόνο ακούω, οσμίζομαι και βιολιστης στη στεγηhttp://www.blogger.com/profile/03967448590033322597noreply@blogger.com32tag:blogger.com,1999:blog-4198429226641821398.post-22179871028487829522010-03-31T19:11:00.000+03:002010-03-31T19:11:59.967+03:00Κύκνειο άσθμα...Εξω, μιά άνοιξη που οργιάζει αδιαφορώντας για τους ανθρώπινους πόνους...
Μέσα, μέσα στα μέσα μου, χαρές ρηχές, επισφαλείς και αναλώσιμες κι' ακόμα πιό παράμεσα, στις δίπλες της ψυχής, αυτές τις πιό ανήλιαγες και ντροπαλές, αναδιπλώνεται και μεγαλώνει αθόρυβα και σταθερά το σιχαμένο, κοντόχοντρο, λευκό σκουλήκι του θανάτου . Των άλλων... Οχι, του δικού μου...
Εξω, μιά άνοιξη που βγάζει τη γλώσσα βιολιστης στη στεγηhttp://www.blogger.com/profile/03967448590033322597noreply@blogger.com38tag:blogger.com,1999:blog-4198429226641821398.post-67504073933701007872010-03-05T19:36:00.000+02:002010-03-05T19:36:04.944+02:00Ο κυρ Σταύρος ο ΤίποταςΤον είδε χθές, πρώτη φορά μετά απο τρείς περίπου μήνες. Μπροστά στο κάδο σκουπιδιών, με σκούφο πλεκτό, ριγέ και βρώμικο, αδύνατος πολύ της φάνηκε σε σχέση με παλιά, τη κοίταξε αδιάκριτα όπως πάντα άλλωστε, λίγο αδιάκριτα αλλά και λίγο αδιάφορα συγχρόνως, έτσι όπως αντικρύζουν τον πάνω κόσμο τα πλάσματα της αβύσσου, και συνέχισε να ψάχνει τα σκουπίδια...Με ενδιαφέρονβιολιστης στη στεγηhttp://www.blogger.com/profile/03967448590033322597noreply@blogger.com55tag:blogger.com,1999:blog-4198429226641821398.post-79438595570914104992010-02-21T20:17:00.000+02:002010-02-21T20:17:22.736+02:00Κτηνώδης Δύναμη-Ογκώδης Αγνοια...Κάποιες φορές σιωπάς, επειδή δεν έχεις τίποτε να πείς...
Κάποιες άλλες, επειδή αυτά που θέλεις να πείς είναι τόσα πολλά, που στο τέλος μοιάζουν με θόρυβο, απ' αυτούς τους θορύβους που κανένας δεν προσέχει...
Και κάποιες άλλες φορές, ευτυχώς, υπάρχουν ψίθυροι τόσο ηχηροί που καταφέρνουν να σκεπάσουν τις ανόητες φωνές και να δώσουν νόημα στις δειλές σιωπές σου...
Σιωπηλά με συγκλόνισε το βιολιστης στη στεγηhttp://www.blogger.com/profile/03967448590033322597noreply@blogger.com44tag:blogger.com,1999:blog-4198429226641821398.post-31235218345263906782010-02-12T18:59:00.000+02:002010-02-12T18:59:29.121+02:00Ομορφη και παράξενη πατρίδα...Για κάποιες πόλεις...
Για κάποια χωριά....
&βιολιστης στη στεγηhttp://www.blogger.com/profile/03967448590033322597noreply@blogger.com33tag:blogger.com,1999:blog-4198429226641821398.post-22662598621871552042010-01-28T18:41:00.000+02:002010-01-28T18:41:07.963+02:00Απαγωγή...
Τη ζωή, έχουμε δυό τρόπους να τη ζήσουμε....
Η μία, είναι σα να μη τη προλαβαίνουμε....
Η άλλη, είναι σα να μη μας προλαβαίνει...
Εγώ, το "δε με προλαβαίνει" διάλεξα!
Σιγά μη διάλεγα το "δε τη προλαβαίνω"!
Τη ζωή σου τη "βάφεις" ή κόκκινη...
βιολιστης στη στεγηhttp://www.blogger.com/profile/03967448590033322597noreply@blogger.com66tag:blogger.com,1999:blog-4198429226641821398.post-64835391252025550312010-01-19T19:57:00.000+02:002010-01-19T19:57:53.937+02:00Σκόρπια!
Εντωμεταξύ, κι' ενώ υποτίθεται ότι είμαι αρκετά ισορροπημένο άτομο, σήμερα νοιώθω μιά τεράστια λαχτάρα να "σκορπίσω¨τις σκέψεις μου στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, να γράψω "σκόρπια" ανάρτηση, να στριμώξω στα σχοινιά του ρίνγκ τον σκόρπιο μου εαυτό (όλοι οι "ισορροπημένοι" άνθρωποι χρειάζονται κι' έναν "σκόρπιο" εαυτό για να μη πεθάνουν απο πλήξη), να βάλω στο μπλέντερ του μυαλού μου τα "σωστάβιολιστης στη στεγηhttp://www.blogger.com/profile/03967448590033322597noreply@blogger.com52tag:blogger.com,1999:blog-4198429226641821398.post-61833151631151193672010-01-13T14:44:00.000+02:002010-01-13T14:44:18.185+02:00Ο "δυνάστης" μου κι' εγώ...
"Σιγά τα ωά", θα πείτε και δικαιολογημένα!
Παρ' όλ' αυτά, τρίτη μέρα χωρίς τσιγάρο στα δάχτυλα, χωρίς καπνό στα πνευμόνια, χωρίς την αυτόματη κίνηση του στριψίματος (και με τα μάτια κλειστά μπορώ, και οδηγώντας με το ένα χέρι μπορώ, και γράφοντας τις αναρτήσεις μου μπορώ) και σήμερα ίσως είναι η πρώτη μέρα που αρχίζει να ξεθολώνει λίιιιγο, τόσο δα λιγάκι το μυαλό, να επιχειρήσει να βιολιστης στη στεγηhttp://www.blogger.com/profile/03967448590033322597noreply@blogger.com56tag:blogger.com,1999:blog-4198429226641821398.post-78699987357408582572010-01-12T09:45:00.000+02:002010-01-12T09:45:53.729+02:00Και σήμερα ο δυνάστης με νικάει κατα κράτος...
Αντιστέκομαι....βιολιστης στη στεγηhttp://www.blogger.com/profile/03967448590033322597noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-4198429226641821398.post-6347090130906981352010-01-11T18:13:00.000+02:002010-01-11T18:13:55.888+02:00Οχι!
Σήμερα, δεν είναι η κατάλληλη μέρα...
Αύριο ίσως...βιολιστης στη στεγηhttp://www.blogger.com/profile/03967448590033322597noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-4198429226641821398.post-50135616156032637982009-12-30T10:59:00.000+02:002009-12-30T10:59:07.626+02:00Stand by me!Καλή Χρονιά είναι αυτή που υπάρχει κάποιος να "στέκεται" πραγματικά πλάϊ μας!
Σας το αφιερώνω με την αγάπη μου...
http://vimeo.com/moogaloop.swf?clip_id=2539741βιολιστης στη στεγηhttp://www.blogger.com/profile/03967448590033322597noreply@blogger.com55tag:blogger.com,1999:blog-4198429226641821398.post-1333777567102506112009-12-24T16:41:00.000+02:002009-12-24T16:41:36.232+02:00Δεν προλαβαίνω να σας διαβάσω...
Ούτε και εορταστική ανάρτηση να ανεβάσω...
Εχω στηθεί πίσω απ' τη πόρτα και περιμένω απεγνωσμένα το Πνεύμα των Χριστουγέννων...
Είπε ότι θα περάσει...
Αλλά, ακόμα...
Μέχρι τότε....
Χίλιες ευχές σε όσους δεν μπόρεσα να στείλω τη καρτούλα μου...
Κι' ευχαριστώ σ' όσους μου έστειλαν...
Κι' απ' τις χίλιες...
Κρατήστε μία....
Την πιό σημαντική....
Ας βιολιστης στη στεγηhttp://www.blogger.com/profile/03967448590033322597noreply@blogger.com28tag:blogger.com,1999:blog-4198429226641821398.post-8036450982237210182009-12-20T19:47:00.000+02:002009-12-20T19:47:06.719+02:00H λογική του παραλόγου!Αναπαράγω απο το ιστολόγιο της Nelly's :
ΚΡΙΣΕΙΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΩΝ Β/ΒΑΘΜΙΑΣ Α' ΑΘΗΝΑΣ
ΜΕΡΟΣ Β'
Προς την Υπουργό Παιδείας δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων
Κυρία Άννα Διαμαντοπούλου
Προς τον Περιφερειακό Διευθυντή Α/βάθμιας και Β/βάθμιας Εκπαίδευσης Αττικής
Κύριο Παρασκευά Γιαλούρη
Προς την Διευθύντρια του Α' ΠΥΣΔΕ Αττικής
Κυρία Πολυξένη Ζαβού-Ράδου
Προς όλα τα μέλη του ΠΥΣΔΕβιολιστης στη στεγηhttp://www.blogger.com/profile/03967448590033322597noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-4198429226641821398.post-74370449318311214232009-12-16T13:44:00.000+02:002009-12-16T13:44:26.139+02:00Ενα τετραγωνικό χιλιόμετρο Παράδεισος...
Εκεί λοιπόν, οι άνθρωποι περιφέρονται μ' αυτό το αποχαυνωμένο χαμόγελο ευτυχίας στα πρόσωπα, ευτυχία, απ' αυτήν, τη γνήσια, την πρωτογενή, την αφτιασίδωτη, αυτήν που "χτίζεται" απο χρώματα και ευωδιές κι' απο άμμο "πούδρα" ολόλευκη, κι' απο νερά φιλόξενα και ζεστά κι' απο ίσκιους διάφανους και φυλλωσιές που αναπνέουν αβίαστα κι' απο βυθούς υποσχόμενους εκπλήξεις, κι' απο ημεράδα και γλύκα στις βιολιστης στη στεγηhttp://www.blogger.com/profile/03967448590033322597noreply@blogger.com48tag:blogger.com,1999:blog-4198429226641821398.post-62781666402838087912009-12-02T12:42:00.000+02:002009-12-02T12:42:00.014+02:00Λιποτακτώ επειγόντως!
Ενας Σκρούτζ Μακ Ντακ, πρέπει να κρύβεται καλά κάπου μες στο μυαλό μου...
Μαζεύει με μανία ομορφιές που δείχνουν μακρινές κι' απρόσιτες, και τις αποθηκεύει σε ντάνες, σε σεντούκια με την επιγραφή "Προς διεκπεραίωση".
Είναι παρατηρημένο πως, όταν τα τρέχοντα αρχίζουν να με στραγγαλίζουν, ανοίγω τα "προς διεκπεραίωση" μπαουλάκια και διαλέγω την πιό θεραπευτική διεκπεραίωση που υπάρχει εκεί μέσα..βιολιστης στη στεγηhttp://www.blogger.com/profile/03967448590033322597noreply@blogger.com42tag:blogger.com,1999:blog-4198429226641821398.post-87465140546036006702009-11-25T18:21:00.000+02:002009-11-25T18:21:10.896+02:00Μικρόκοσμος...
Οταν το γκρί με κυριεύει, πάω για χόρτα...
Η καλύτερη ψυχοθεραπεία, μακράν...
Τραβάω σε χωμάτινα μονοπάτια, αυτά τα χιλιοπατημένα, με το χώμα τ' άνυδρο, το σκληρό, αυτά που πλαισιώνονται απο ελιές και κυπαρίσια, απο μυγδαλιές αυθάδικες και γκορτσιές αιωνόβιες...
Τραβάω όπου οι μυρουδιές με πάνε, όπου ο αέρας μοσχοβολάει χορτάρι, όπου το χορτάρι μοσχοβολάει βροχή...
Τα πόδια μου βιολιστης στη στεγηhttp://www.blogger.com/profile/03967448590033322597noreply@blogger.com52tag:blogger.com,1999:blog-4198429226641821398.post-9690442594193398582009-11-18T13:10:00.000+02:002009-11-18T13:10:14.335+02:00Παράθυρα χωρίς θέα.
Με διακατέχει το σύνδρομο "παράθυρα χωρίς θέα".
Κάποιοι, μπορεί να τ' ονομάζουν θλίψη. Η, απογοήτευση. Η, απελπισία. Η, απαισιοδοξία, οι πιό αισιόδοξοι.
Είμαι πολύ αισιόδοξος άνθρωπος.
Μπορώ να γίνω ευτυχισμένη με τα πιό απλά πράγματα. Και με τα πιό μικρά. Και με τα καθημερινότερα των καθημερινών. Μου φτάνει που οι εβδομάδες έχουν Κυριακές.Μου φτάνει που τα χρόνια φυλάνε Χριστούγενναβιολιστης στη στεγηhttp://www.blogger.com/profile/03967448590033322597noreply@blogger.com65tag:blogger.com,1999:blog-4198429226641821398.post-872738135247248312009-11-09T13:15:00.000+02:002009-11-09T13:15:01.922+02:00Μιά Γυναίκα-Ιδεολογία.Αισθάνθηκα
πολύ μικρή....
Οταν το βράδυ της Κυριακής,
παρακολούθησα τη συνέντευξη της Κωνσταντίνας Κούνεβα,
στον Σταύρο Θεοδωράκη....
Πολύ, πολύ μικρή....
βιολιστης στη στεγηhttp://www.blogger.com/profile/03967448590033322597noreply@blogger.com38tag:blogger.com,1999:blog-4198429226641821398.post-1511572919124212412009-11-04T14:57:00.000+02:002009-11-04T14:57:30.528+02:00Η μπαλάντα της τραγικής στιγμής.
Και πώς συμπυκνώνεται λοιπόν, μέσα σε μιά τραγική στιγμή, η απόγνωση, σε απόφαση; Και πώς, μέσα σε δευτερόλεπτα , γίνεται η απόφαση λάθος χωρίς ανατροπή, ή, λύση χωρίς τη χαρά της ανακούφισης;
Χρόνια τώρα, προσπαθώ να το καταννοήσω... Χωρίς αποτέλεσμα.... Ισως γιατί, είμαι ο άνθρωπος της "δεύτερης ευκαιρίας"...Ισως γιατί, αρνούμαι την παραίτηση... Ισως γιατί, φοβάμαι πολύ το θάνατο...Που φοράειβιολιστης στη στεγηhttp://www.blogger.com/profile/03967448590033322597noreply@blogger.com43tag:blogger.com,1999:blog-4198429226641821398.post-79470322664203434762009-10-22T20:54:00.000+03:002009-10-22T20:54:57.773+03:00H μπαλάντα της ΣτιγμήςΗ δύναμη της εικόνας;
Η, η δύναμη της μουσικής;
Πώς διαλύεται ο χρόνος στιγμιαία, χίλια κομμάτια γίνονται τα χρόνια που πέρασαν και σαν σε έκρηξη εκσφενδονίζονται βίαια και μές στο άπειρο της στιγμής έρχονται εικόνες μαζί με νότες και καρφώνονται αναίμακτα στο μυαλό...
Δεν πονάει. Εκπλήσσει.
Ενας Νοέμβρης μακρινός, πίσω αφημένος στα χρόνια, πάντα τρυφερός αυτός ο μήνας, ερωτικός και μυστήριος, βιολιστης στη στεγηhttp://www.blogger.com/profile/03967448590033322597noreply@blogger.com33tag:blogger.com,1999:blog-4198429226641821398.post-80313883907297962282009-10-11T20:31:00.000+03:002009-10-11T20:31:33.671+03:00Τ΄απλά.
Θέλω να γράψω για τ' απλό, απόψε. Να ξεχάσω τίς λέξεις και να καταθέσω νοήματα μουγγά. Και ν' αστράφτουν απ'αλήθεια και απλότητα.
Ανεπίδεκτος μαθήσεως ο νούς, χάνονται τ' απλά του κόσμου μέσα στα ελικοειδή του μονοπάτια. Μπαίνουν τα χρώματα στη μέση και οι σκέψεις παραπλανούνται κι' ύστερα περιπλανιούνται. Ανόητες προσπάθειες αφαίρεσης, καταλήγουν πάντα στο ίδιο σημείο. Ο λόγος βιολιστης στη στεγηhttp://www.blogger.com/profile/03967448590033322597noreply@blogger.com58tag:blogger.com,1999:blog-4198429226641821398.post-23615473448785536492009-09-30T17:13:00.000+03:002009-09-30T17:13:44.519+03:00Ποιός τη ζωή μου, ποιός τη κυνηγά;
Θέλει να ματώσει ξανά...Να μείνουν τούφες απο τα μαλλιά της στα χέρια του "μυστικού" της αστυνομίας, αλλά να μη τη νοιάζει...Να τρώει τις γροθιές στα μούτρα και να γελάει μέσα της...Να παραπαίει, με σκισμένο τζήν και αίμα στα χείλη, αλλά να νοιώθει δυνατή....Ν' ακούει βρισιές που φτύναν μίσος, αλλά να μη νοιώθει ταπείνωση... Θέλει να ξαναζήσει την απόλαυση της αδρεναλίνης, πεταμένη κάτω, στη βιολιστης στη στεγηhttp://www.blogger.com/profile/03967448590033322597noreply@blogger.com56tag:blogger.com,1999:blog-4198429226641821398.post-63055525415845153842009-09-24T12:49:00.000+03:002009-09-24T12:49:02.401+03:00Επτά χρόνια τώρα...
Επτά χρόνια τώρα, μισοξυπνάω το πρωϊ με φιλί και χάδι. Το γνώριμο κλείσιμο της πόρτας, η μυρωδιά του καφέ απ' τη κουζίνα. Το σύντομο χουχούλιασμα στο κρεβάτι. Η μουσούδα του Μήτσου κοντά στ' αυτί μου, να σηκωθώ, να του ανοίξω να βγεί. Σηκώνομαι, καφές, τσιγάρο.Πέντε απολαυστικές στιγμές μέσα σε μισή ώρα. Ανοίγω παράθυρα, βρέχει; Τί ωραία! Ανοίγω παράθυρα. Λιακάδα; Τί ωραία! Πρωϊνός βιολιστης στη στεγηhttp://www.blogger.com/profile/03967448590033322597noreply@blogger.com52