Βρίσκω πως η απάντηση που έδωσα στον toVenito:"Συνηθίζεται όμως τα τελευταία χρόνια (δε βρίσκεις;) τούτο το τριπάκι...Γίνεται ο κακός χαμός με σοβαρό θέμα και σε λίγο...τσουυυυπ....ξεφυτρώνει από το πουθενά ένα πιο συγκλονιστικό....κι εμείς οι απ' έξω δεν ξέρουμε για πόσο θα φωνάζουμε, γιατί όλο και κάτι θα βρουν να ρίξουν στο τραπέζι, για να ξεχάσουμε... Βρε λες......" συνάδει και ταυτίζεται με το σχόλιο του Spy
Να ευχηθούμε να σταματήσει τούτο τοκακό το συντομότερο δυνατόν, γιατί θα θρηνήσουμε πολύ περισσότερο. Πέρα από τον πόνο για τη ζωή που χάθηκε, δε μπορώ με τίποτε να παραβλέψω τις περιουσίες και τους κόπους που χάθηκαν, τους ανέργους που προστίθενται στα ήδη επιβαρυμένα ποσοστά ανεργίας, την κοινωνικο-ηθική και πολιτική πολύ περισσότερο απόσύνθεση.
Για όσο το διαλέγουμε αγαπημένη. Για όσο θα ανάβουμε το πορτατίφ για να διώξουμε τον εφιάλτη. Για όσο θα (κατα)φεύγουμε κάπου. Σε μια αγκαλιά. Στην τέχνη. Στην καριέρα. Στα ψώνια. Σε φίλους. Σε όποια διέξοδο ψάχνουμε -και βρίσκουμε. Για όσο θα ξεγελάμε την πείνα μας με πρόχειρο φαγητό. Για όσο θα ξέρουμε -απλώς- ότι φταίμε.
Δυστυχώς ή ευτυχώς, όταν έχω πάρα πολλά μαζεμένα μέσα μου να πώ, να φωνάξω, να βρίσω, να σπαράξω, να ρωτήσω.... το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να σιωπώ. Και να συμφωνήσω με το σχόλιο του Νίκου Λιολιόπουλου. Που είναι και περιεκτικό και καταλυτικό και πολύ φοβάμαι, αληθινό!
Η χειρόγραφη επιστολή που μοιραζόταν στην κηδεία του Αλέξη Γρηγορόπουλου… Δημοσιεύθηκε από kyan23 στο 10 Δεκέμβριος, 2008
ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΟΣΜΟ! ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ
Δεν είμαστε τρομοκράτες, “κουκουλοφόροι”, “γνωστοί-άγνωστοι” ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ! Αυτοί, οι γνωστοί-άγνωστοι….
Κάνουμε όνειρα -μη σκοτώνετε τα όνειρά μας! Έχουμε ορμή - μη σταματάτε την ορμή μας. ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ!
Κάποτε ήσασταν νέοι κι εσείς. Τώρα κυνηγάτε το χρήμα, νοιάζεστε μόνο για τη “βιτρίνα”, παχύνατε, καραφλιάσατε, ΞΕΧΑΣΑΤΕ!
Περιμέναμε να μας υποστηρίξετε, Περιμέναμε να ενδιαφερθείτε, να μας κάνετε μια φορά κι εσείς περήφανους. ΜΑΤΑΙΑ!
Ζείτε ψεύτικες ζωές, έχετε σκύψει το κεφάλι, έχετε κατεβάσει τα παντελόνια και περιμένετε τη μέρα που θα πεθάνετε. Δε φαντάζεστε, δεν ερωτεύεστε δεν δημιουργείτε! Μόνο πουλάτε κι αγοράζετε. ΥΛΗ ΠΑΝΤΟΥ ΑΓΑΠΗ ΠΟΥΘΕΝΑ – ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥΘΕΝΑ
Που είναι οι γονείς; Που είναι οι καλλιτέχνες; Γιατί δε βγαίνουν έξω να μας προστατέψουν; ΜΑΣ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ! ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ Υ.Γ.: Μη μας ρίχνετε άλλα δακρυγόνα ΕΜΕΙΣ κλαίμε κι από μόνοι μας. Απο το forum της ΕΑΚΟ http://eako.forumup.gr
και να θέλω να διαφωνήσω,(που θέλω) δε μπορώ. ΣΙΩΠΏ,σεβόμενος. ΚΑΤΑΝΟΩ αλλά δεν είναι παιχνίδι,ειναι ΖΩΗ ειναι ΠΟΛΕΜΟΣ.
Ως πότε ;; Ως τότε που ο καθένας μας στο τομέα του αναλάβει τις ευθύνες του απέναντι στην επιβίωση της χώρας,της κοινωνίας μας, όλοι, κόμματα, συνδικαλιστικές ηγεσίες, πνευματική ηγεσία,οι απλόι πολίτες. Φταίμε όλοι μας εδώ που φτάσαμε,άλλοι λιγότερο, άλλοι περισσότερο. Αλλά ας πάψουμε να συμψηφίζουμε αμαρτίες.
Συμφωνώ με τους υπόλοιπους. Εν αναμονή του επόμενου σκανδάλου λοιπόν. Κάτι θα δημιουργήσουν για να το καλύψουν. Έχουν ειδικότητα σε αυτό οι πολιτικοί μας. Το ξέρουμε και δεν ανησυχούμε , έτσι δεν είναι? Μπορεί να έχουμε πιάσει πιο κάτω από τον πάτο, μπορεί να πεινάμε, να σαπίζουμε, να υποφέρουμε. Αλλάααα η πολιτική του σκανδάλου.. αλίμονο! Ξέρουν να τη χειρίζονται. Κι ίσως είναι και το μόνο που ξέρουν τελικά να χειρίζονται. Καλή σου μέρα γλυκιά μου βιολίστρια.
αναζήτησε το τραγούδι των ten years after "here they come..."
...ως το τελικό ξεκαθάρισμα... κι αλίμονο στους ελεεινούς! το κορμί σκοτώνεται το πνεύμα ζει αιώνια! πολλοί έχουν και πολλά χρέη να ξεπληρώνουν κι είθε να περνάει ο χρόνος γι' αυτούς ΑΡΓΑ!
Ο Μιχάλης Καλτεζάς (1970 - 17 Νοεμβρίου 1985) ήταν μαθητής που σκοτώθηκε κατά την διάρκεια διαδηλώσεων στην επέτειο εξέγερσης του Πολυτεχνείου το 1985. Ο αστυνομικός Αθανάσιος Μελίστας πυροβόλησε τον Μιχάλη Καλτεζά στο πίσω μέρος του κεφαλιού από απόσταση είκοσι μέτρων καθώς ο νεαρός έτρεχε μαζί με άλλους διαδηλωτές προς την πλατεία Εξαρχείων
Ώσπου να "ξεχαστούμε" από το επόμενο "σκάνδαλο"...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς.
έως όταν βρεθεί η χαμένη ηθική.
ΑπάντησηΔιαγραφήμέχρι που να συνειδητοποιήσουμε πως δεν θέλουμε πια να
ΑπάντησηΔιαγραφήπεθαίνουμε
σαπίζουμε
ανεχόμαστε
μέχρι να καταλάβουμε πως ως εδώ ήταν...
Δυστυχώς θα συμφωνήσω με το spy.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜέχρι να σταματήσει η Τατιάνα να ασχολείται με την ασύμμετρη δεκαπεντάχρονη απειλή και να ξανασχοληθεί με τη Βανδή...
αχ βιολιστή μου, αχ..
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΧ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΘΑΙΝΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΩς που να μάθουμε ότι κάνουμε λάθη, και να μπούμε στην διαδικασία να τα διορθώνουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΩς που να μάθουμε ότι έχουμε ένα μέρος της ευθύνης.
Ως που να μάθουμε να ενδιαφερόμαστε και να μην ανεχόμαστε.
Την καλημέρα μου
Εως πότε ντε; Εως ότου αλλάξουν κάποια πράγματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒρίσκω πως η απάντηση που έδωσα στον toVenito:"Συνηθίζεται όμως τα τελευταία χρόνια (δε βρίσκεις;) τούτο το τριπάκι...Γίνεται ο κακός χαμός με σοβαρό θέμα και σε λίγο...τσουυυυπ....ξεφυτρώνει από το πουθενά ένα πιο συγκλονιστικό....κι εμείς οι απ' έξω δεν ξέρουμε για πόσο θα φωνάζουμε, γιατί όλο και κάτι θα βρουν να ρίξουν στο τραπέζι, για να ξεχάσουμε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΒρε λες......"
συνάδει και ταυτίζεται με το σχόλιο του Spy
Να ευχηθούμε να σταματήσει τούτο τοκακό το συντομότερο δυνατόν, γιατί θα θρηνήσουμε πολύ περισσότερο.
Πέρα από τον πόνο για τη ζωή που χάθηκε, δε μπορώ με τίποτε να παραβλέψω τις περιουσίες και τους κόπους που χάθηκαν, τους ανέργους που προστίθενται στα ήδη επιβαρυμένα ποσοστά ανεργίας, την κοινωνικο-ηθική και πολιτική πολύ περισσότερο απόσύνθεση.
Φιλί και Γλρένιες αγκαλιές
Για όσο το διαλέγουμε αγαπημένη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια όσο θα ανάβουμε το πορτατίφ για να διώξουμε τον εφιάλτη.
Για όσο θα (κατα)φεύγουμε κάπου.
Σε μια αγκαλιά. Στην τέχνη. Στην καριέρα. Στα ψώνια. Σε φίλους. Σε όποια διέξοδο ψάχνουμε -και βρίσκουμε.
Για όσο θα ξεγελάμε την πείνα μας με πρόχειρο φαγητό.
Για όσο θα ξέρουμε -απλώς- ότι φταίμε.
...Untill the end of time"...
ΑπάντησηΔιαγραφήο Νικος (απο πανω) το ειπε και ειναι σκληρο....Αληθεια ομως, φοβαμαι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΩς το τέλος, ίσως?
ΑπάντησηΔιαγραφήΑίσχος...
Δυστυχώς ή ευτυχώς, όταν έχω πάρα πολλά μαζεμένα μέσα μου να πώ, να φωνάξω, να βρίσω, να σπαράξω, να ρωτήσω....
ΑπάντησηΔιαγραφήτο μόνο που μπορώ να κάνω είναι να σιωπώ.
Και να συμφωνήσω με το σχόλιο του Νίκου Λιολιόπουλου.
Που είναι και περιεκτικό και καταλυτικό και πολύ φοβάμαι, αληθινό!
..φτανει πια..
ΑπάντησηΔιαγραφήεχουμε ολοι παγωσει βιολιστρια * :(
Η χειρόγραφη επιστολή που μοιραζόταν στην κηδεία του Αλέξη Γρηγορόπουλου…
ΑπάντησηΔιαγραφήΔημοσιεύθηκε από kyan23 στο 10 Δεκέμβριος, 2008
ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΟΣΜΟ!
ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ
Δεν είμαστε τρομοκράτες, “κουκουλοφόροι”, “γνωστοί-άγνωστοι”
ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ!
Αυτοί, οι γνωστοί-άγνωστοι….
Κάνουμε όνειρα -μη σκοτώνετε τα όνειρά μας!
Έχουμε ορμή - μη σταματάτε την ορμή μας.
ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ!
Κάποτε ήσασταν νέοι κι εσείς.
Τώρα κυνηγάτε το χρήμα, νοιάζεστε μόνο
για τη “βιτρίνα”, παχύνατε, καραφλιάσατε,
ΞΕΧΑΣΑΤΕ!
Περιμέναμε να μας υποστηρίξετε,
Περιμέναμε να ενδιαφερθείτε,
να μας κάνετε μια φορά κι εσείς περήφανους.
ΜΑΤΑΙΑ!
Ζείτε ψεύτικες ζωές, έχετε σκύψει το κεφάλι,
έχετε κατεβάσει τα παντελόνια και περιμένετε
τη μέρα που θα πεθάνετε.
Δε φαντάζεστε, δεν ερωτεύεστε
δεν δημιουργείτε!
Μόνο πουλάτε κι αγοράζετε.
ΥΛΗ ΠΑΝΤΟΥ
ΑΓΑΠΗ ΠΟΥΘΕΝΑ – ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥΘΕΝΑ
Που είναι οι γονείς; Που είναι οι καλλιτέχνες;
Γιατί δε βγαίνουν έξω να μας προστατέψουν;
ΜΑΣ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ!
ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ
Υ.Γ.: Μη μας ρίχνετε άλλα δακρυγόνα
ΕΜΕΙΣ
κλαίμε κι από μόνοι μας.
Απο το forum της ΕΑΚΟ http://eako.forumup.gr
και να θέλω να διαφωνήσω,(που θέλω) δε μπορώ.
ΣΙΩΠΏ,σεβόμενος.
ΚΑΤΑΝΟΩ αλλά δεν είναι παιχνίδι,ειναι ΖΩΗ ειναι ΠΟΛΕΜΟΣ.
Ως πότε ;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΩς τότε που ο καθένας μας στο τομέα του αναλάβει τις ευθύνες του απέναντι στην επιβίωση της χώρας,της κοινωνίας μας, όλοι, κόμματα, συνδικαλιστικές ηγεσίες, πνευματική ηγεσία,οι απλόι πολίτες.
Φταίμε όλοι μας εδώ που φτάσαμε,άλλοι λιγότερο, άλλοι περισσότερο. Αλλά ας πάψουμε να συμψηφίζουμε αμαρτίες.
Ως που να γίνουμε πάλι άνθρωποι...
ΑπάντησηΔιαγραφήMέχρι αποφασίσουμε ότι επειδή βρέχει υπάρχει ο ουρανός
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ με τους υπόλοιπους. Εν αναμονή του επόμενου σκανδάλου λοιπόν. Κάτι θα δημιουργήσουν για να το καλύψουν. Έχουν ειδικότητα σε αυτό οι πολιτικοί μας. Το ξέρουμε και δεν ανησυχούμε , έτσι δεν είναι? Μπορεί να έχουμε πιάσει πιο κάτω από τον πάτο, μπορεί να πεινάμε, να σαπίζουμε, να υποφέρουμε. Αλλάααα η πολιτική του σκανδάλου.. αλίμονο! Ξέρουν να τη χειρίζονται. Κι ίσως είναι και το μόνο που ξέρουν τελικά να χειρίζονται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή σου μέρα γλυκιά μου βιολίστρια.
μέχρι να τους αναγκάσουμε να φύγουνε τα τσογλάνια.
ΑπάντησηΔιαγραφήδ
mexri poli akoma
ΑπάντησηΔιαγραφήpolla skata akoma
ayto katalaba egw apo ola ayta.
krima
8libomai
Την Παρασκευή 12/12 ανάβουμε ένα κεράκι στο μπαλκόνι μας στις 21:00 για τον♥Αλέξη♥ .
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν δεν έχετε μπαλκόνι κάνει και ένα παράθυρο.
Προωθήστε το.
μια καλησπέρα κι απόψε...
ΑπάντησηΔιαγραφήκι ένα φιλί βρόχινο...
τι άλλο πια;
...
Mεχρι ποτε?
ΑπάντησηΔιαγραφή...μεχρι το επομενο θυμα ..!
που ισως μας κανει να σκεφτουμε πως ερχεται η σειρα μας .
-μεχρι να μπει το κακο και στους δικους μας κυκλους.
τους πιο κοντινους
και τους πιο κοντινους
να μας χτυπησει τη πορτα ..
Τοτε η οργη θα ξεχειλισει..
-πιστευω στην οργη
και πιστευω οτι τοτε θα τους παρει ολους ο διαολος...
αναζήτησε το τραγούδι
ΑπάντησηΔιαγραφήτων ten years after
"here they come..."
...ως το τελικό ξεκαθάρισμα...
κι αλίμονο στους ελεεινούς!
το κορμί σκοτώνεται
το πνεύμα ζει αιώνια!
πολλοί έχουν και πολλά χρέη
να ξεπληρώνουν
κι είθε
να περνάει ο χρόνος γι' αυτούς
ΑΡΓΑ!
Ο Μιχάλης Καλτεζάς (1970 - 17 Νοεμβρίου 1985) ήταν μαθητής που σκοτώθηκε κατά την διάρκεια διαδηλώσεων στην επέτειο εξέγερσης του Πολυτεχνείου το 1985. Ο αστυνομικός Αθανάσιος Μελίστας πυροβόλησε τον Μιχάλη Καλτεζά στο πίσω μέρος του κεφαλιού από απόσταση είκοσι μέτρων καθώς ο νεαρός έτρεχε μαζί με άλλους διαδηλωτές προς την πλατεία Εξαρχείων
ΑπάντησηΔιαγραφήως πότε είπες;;;
Φοβάμαι ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται,από αρχαιοτάτων χρόνων,κι ότι έτσι θα γίνεται πάντα.Τα πρόσωπα και οι αφορμές θα αλλάζουν.
ΑπάντησηΔιαγραφή