Μή προσπερνάς.

Καλώς σε βρήκα μπαμπά μου!

35 χρόνια ήθελα να τα πούμε.

Εσύ δεν άκουγες. Εγώ δεν μίλαγα.

Εσύ δεν μ' έβλεπες. Εγώ δεν σ' έψαχνα.

Εσύ δεν μ' έμαθες. Εγώ δεν πρόλαβα.

Ε, και;

Θα σήκωνες τους ώμους αδιάφορα, και το βλέμμα σου θα με προσπερνούσε. Οπως πάντα.

Ε, καί;

Εκτός απ' το βλέμμα σου, με προσπέρασαν και τα χρόνια, μπαμπά. Με προσπέρασαν οι μνήμες σου, έφυγαν βιαστικές και άχρωμες, που σημαίνει, πέθαναν, μπαμπά. Δεν ξέρω άν το ξέρεις, αλλά οι μνήμες χωρίς χρώμα είναι καταδικασμένες σε θάνατο.

35 χρόνια αναρωτιόμουν μπαμπά. Υπάρχουν πεθαμένοι χωρίς χρωματιστά χνάρια;

Τα δικά σου είναι διάφανα, αθόρυβα, άοσμα σαν ζελέ και δεν πρόλαβα κάν να δοκιμάσω άν έχουν γεύση. Εχουν;

Με εκδικήθηκες μπαμπά;

Με ήθελες αγόρι, παρέα σου στο γήπεδο με ήθελες, με κιτρινόμαυρα κασκόλ και σκούφο με ήθελες, ούτε χάδια ούτε αγκαλιές θα μου χρωστούσες τότε, αγόρι μ' ήθελες, δεν χώραγε δεύτερη γυναίκα στην καρδιά σου, μπαμπά, και κάτι πρέπει να κατάλαβε το κοριτσάκι σου, αρνιότανε να παίξει με τις κούκλες, μόνο μ' αγόρια έκανε παρέα, πρωτοπαλήκαρο στις παιδικές "συμμορίες", αθόρυβη σκιά στο σπίτι, μήπως και σε μπερδέψει και γελαστείς πως είχες κάνει γυιό, μήπως και της χαμογελάσεις ένα βράδυ.

35 χρόνια προσπαθώ να ζωντανέψω το βλέμμα σου, μπαμπά. Ας μην ζωντανέψεις ολόκληρος. Το βλέμμα σου μόνο προσπαθώ. Να σταματήσει μιά στιγμή στο δικό μου. Να με βρεί. Κι' ας μη μου μιλήσεις. Νά ζωντανέψει το βλέμμα σου μόνο. Να δώ μιά σπίθα έστω απ' τη φλόγα που σε καίει. Πώς την κρύβεις μπαμπά; Πώς τα καταφέρνεις πάντα να καταπίνεις πυρκαγιές και τα μάτια σου να ταξιδεύουν σε θάλασσες ακύμαντες; Βαρκούλα πύρινη τη φτιάχνεις τη ψυχή σου, φωτιά και νερό, νερό και φωτιά να αλληλοσπαράζονται αθόρυβα κι'αυτή να ταξιδεύει χωρίς ήχο, να μη καίγεται, να μη βουλιάζει, να μη πεθαίνει, να μη ζεί.

Να μη μ' ακούει. Να μη με βλέπει.

Γιατί δεν μ' άφησες να μαντέψω τις τρικυμίες σου μπαμπά;

Θα σ' είχα αγαπήσει, ίσως.

Μπορεί και να σου φίλαγα τα μαλακά σου χέρια, αθόρυβα κι' ανυποψίαστα θα σφράγιζα το μελαμψό σου δέρμα με τα χείλη μου, για μιά φορά θα μ' άφηνες να νοιώσω πώς μυρίζεις, δεν πεθαίνουν ποτέ οι μυρωδιές μπαμπά, άς πέθαινες όσο ήθελες εσύ, η αριστερή γωνίτσα των χειλιών μου μπορεί κι' ανακαλεί τις μυρωδιές, κι' έτσι έρχεται το χρώμα, έτσι έρχεται η γεύση, έτσι έρχεται το βλέμμα κι' εστιάζει. Με βλέπεις μπαμπά;

Αλλά, όχι!

Δεν μ' άφησες να μαντέψω τις τρικυμίες σου.

Ούτε τις πυρκαγιές που σε κατέτρωγαν.

Παρα μέσα απο τοίχους περνάς και χάνεσαι. Κουνάς τα χείλη σου, δεν βγαίνει ήχος. Τα μάτια σου είναι υγρά, στάζουνε μέλι, αλλά όχι δάκρυα. Αλαφροπατάς μές στα δωμάτια. Τρέχω να προλάβω τη σκιά σου. Μάταια.

Δεν έχεις σκιά, μπαμπά. Το ξέρεις, ότι δεν έχεις σκιά;

Αν είχα διαβάσει τη βιογραφία του Βαν Γκογκ, απ' τα μικράτα μου μπαμπά, σίγουρα θα κράταγα το δάχτυλό μου πάνω στη φλόγα του κεριού όσο να σε κάνει η μυρωδιά της καμμένης σάρκας να τρέξεις πάνω μου.

Κι' άν δεν ερχόσουν, ούτε τότε, μπορεί και νά'κοβα το ένα μου αυτί, ναρθεί το αίμα μέχρι τα πόδια σου, να ζωγραφίσει μιά κόκκινη σκιά, μιάν ολοζώντανη πορφυρή σκιά να σου χαρίσει.

Δεν προσπερνιούνται οι άνθρωποι με κόκκινη σκιά, μπαμπά.

Και τελικά, αναρωτιέμαι ακόμα.

Τί τό'κανες όλο αυτό το κόκκινο που έπλεε μέσα σου, μπαμπά;

Εκοβες ένα φύλλο απο τον ημεροδείκτη σου και σκούπιζες μ' αυτό το αίμα της καρδιάς σου;

Περίμενες υπομονετικά 35 χρόνια για να μου συστηθείς;

Με αθώο χαμόγελο μου παρέδωσες το αποτύπωμά σου, με πνεύματα, με οξείες και περισπωμένες, πρόχειρα και βιαστικά ενσαρκωμένα όλα τα λόγια που μ' αρνιόσουν, σταγόνες απ' τα κύματα που βούϊζαν μέσα σου, σπίθες ανήμπορες απ' τη φωτιά σου, σκέψη, λόγος, αγάπη, απαντοχή, αγάπη, πάθος, αγάπη, σοφία, αγάπη.

Και γι' άλλη μιά φορά, με προσπέρασες, μπαμπά.

Και προσπερνώντας με, μου πέρασες στο χέρι το φύλλο του ημεροδείκτη σου.

Μίλησες στην μαμά. Κι' εγώ σε άκουσα.

Για μιά και μοναδική φορά, μπαμπά.

Αυτήν κοιτούσες. Εγώ, σ' ανακάλυπτα.

Για πάντα, μπαμπά.

"3 Απριλίου 1971.

Χίμαιρες...

Μαράθηκε η νιότη σου, κι' η ομορφιά σου, επίσης

(γιά μένα ήταν λυτρωμός, κι' η μόνη ίσως λύσις)

και σ' εγκατέλειψαν σκληρά οι θαυμαστές σου τώρα,

που σβύσαν πιά τα πάθη τους, σαν μιά στιγμιαία μπόρα.

Μπρός στο καθρέφτη σου κοιτάς μέ δέος μιά ρυτίδα,

(σκληρό σημάδι γηρατειών, που σβύνει κάθε ελπίδα).

Προχθές ακόμη σέρνονταν στα πόδια σου καθένας,

μα σήμερα, δε σε κοιτά με πόθο πιά, κανένας...

Κι' άν τώρα κλαίς για τα παλιά, δεν ζείς πιά με το σήμερα,

και ονειροβατείς ξανά, για μιά χαμένη χίμαιρα,

κι' ούτε στιγμή δε νοιάστηκες για τον δικό μου πόνο,

ενώ σε πίστεψα Θεά, ήσουν γυναίκα, μόνο!

Μαράθηκε η νιότη σου κι' η ομορφιά σου, επίσης...

Κι' ήταν αυτό για μένα ίσως, αλλοίμονο, η λύσις!

Μ' άν μ' αγαπήσεις πάλι εσύ, θάχω κρυφήν ελπίδα

να σου φιλήσω τρυφερά την όμορφη ρυτίδα....

Γ.Κ.

Αυτό είναι το χνάρι σου, μπαμπά!

Η απέραντη αγάπη για τη γυναίκα που παντρεύτηκες.

Ομορφο χνάρι! Κατακόκκινο και ολοζώντανο!

Εχει πιά ήχο, έχει μορφή, έχει Βλέμμα που βλέπει, έχει ευωδιά απο έρωτα, έχει και μιά πορφυρή σκιά, μεγάλη όσο το μπόϊ σου!

Μη προσπερνάς, μπαμπά!

Μόλις σε γνώρισα!

Φαντάσματα.

-Δεν νοιώθω καλά....
................
-Δεν είμαι καλά μωρό μου...
(Το χαλί φεύγει κάτω απ' τα πόδια μου, ποιό χαλί, χάνεται το πάτωμα του ξενώνα, γκρεμίζεται αύτανδρο, το στρώμα που κοιμόμαστε αιωρείται επισφαλώς, απο κάτω χάος, χάος κι' απο πάνω, χωρίς στέγη είμαστε, χωρίς κεραμίδια, κι' ο ουρανός μαύρος-κατάμαυρος, στέλνει τη σκοτεινιά του στα μάτια μου, γίνονται πιό σκούρα με κόρες διεσταλμένες απο φόβο, απο άρνηση...)
-Τί νοιώθεις;
(Δεν γυρίζω το κεφάλι μου, αρνούμαι να γυρίσω το κεφάλι μου πρός το μέρος σου, μπορεί να διακρίνεις τον πανικό στα σκοτεινά μου μάτια, ο πανικός είναι μεταδοτικός, εγώ, μπορώ να έχω πανικό, όχι εσύ καλέ μου,απαγορεύεται τ' ακούς; απαγορεύεται να μην είσαι καλά, δεν έχεις αυτή τη πολυτέλεια, δεν μπορείς, τ' ακούς; δεν μπορείς να με αφήνεις μετέωρη, αδειάζω, αδειάζω, κι' αν ήσουν σε θέση να δείς τη ψυχή μου αυτή τη στιγμή, καθόλου δε θα σ' άρεσε, ένα τριαντάφυλλο μαραμένο βίαια θά'βλεπες, ένα κοτσάνι όλο αγκάθια, χωρίς χρώμα, χωρίς ευωδιά, αυτό θά'βλεπες, και μη μου μιλήσεις, κουβέντα μη μου πείς, μόνο να μου κάνεις πλάκα σου επιτρέπω, μόνο αυτό και στ' ορκίζομαι, δε θα θυμώσω αν είναι αστείο, όχι, εγώ η γκρινιάρα, δε θα θυμώσω, θα γυρίσω ολόκληρη πρός το μέρος σου και θα σ' αγκαλιάσω ζεστά, σφιχτά-σφιχτά θα σ' αγκαλιάσω κι' ακόμα μπορεί και να σου ορκιστώ πως ποτέ ξανά δε θα ξαναγκρινιάξω, ποτέ ξανά ποτέ ξανά, αλήθεια, φτάνει μόνο να μου πείς πως μου κάνεις μιάν άχαρη πλάκα, για πρώτη φορά στη ζωή σου μετράς με απονιά το βάρος της αγάπης μου, αλλά δεν πειράζει, εγώ θα γελάσω και θα κάνουμε έρωτα πιό παθιασμένα απο ποτέ, απο τη χαρά μου θα σε κάνω κοματάκια και θα σ' αφήσω να χαράξεις τ' όνομά σου στη πλάτη μου, και μόνο αμα πεθάνω αυτό θα σβύσει απ' το κορμί μου, με κοινή συναίνεση θα του επιτρέψουμε να σαπίσει μαζί με το δέρμα μου όμως, ακούς; μαζί!)

-Δε νοιώθω καλά... Νομίζω πως δε μπορώ ν' αναπνεύσω όπως πριν... Χάνω συνέχεια κιλά... Δεν ξέρω, δεν μπορώ να το εξηγήσω... Δεν τη βγάζω καθαρή μωρό μου...

(και χαμογελάς, και με χαϊδεύεις, και να πάς να γαμηθείς, που σου φωνάζω συνέχεια πως έχεις αδυνατίσει, κι' εσύ αδιαφορείς, "μισώ τους χοντρούς" μου λές, και όσο πάει πιό αδύνατος μου φαίνεσαι, "γκρινιάρα", μου λές χαμογελώντας, "τί θέλεις, να γίνω κοιλαράς;", να πάς να γαμηθείς λοιπόν, και καθόλου δε με νοιάζει άν γινόσουν ξαφνικά κοιλαράς, αφου το αγαπάκι μου και πάλι θα ήσουν, και δεν θα μού'λεγες πως δε νοιώθεις καλά, ποτέ ξανά δε μου τό'χεις ξαναπεί αυτό, όλα μέσα σου τα κρατάς, όλα τα μυρηκάζεις και τα χωνεύεις ερήμην μου, βλάκα, βλάκα, βλάκα, με ποιό δικαίωμα απουσιάζεις απο τη μοιρασιά; με ποιό δικαίωμα κρατάς συρτάρια κλειδωμένα, κοιτάζεις δρόμους μοναχικούς στο πουθενά, το αποτολμάς, κοιτάζεις δρόμους με ομίχλη και δε βλέπεις πως στο βάθος, πίσω απο το γκρί υπάρχω και σου έχω στήσει ενέδρα ζωής, θές-δε-θές, η μαμού σου είναι εκεί κρεμασμένη απο το δέντρο, άπελπις, αδύναμη, με μάτια σκοτεινά και ψυχή που αφρίζει σαν κύμα και σου κολλάω την υγρασία μου στο δέρμα, να πάρεις είδηση πως είμαι εδώ, θές-δε-θές είσαι καταδικασμένος να μ' αγαπάς παράφορα, θές-δε-θές εγώ θα σου κρατάω το χέρι μέχρι να πονέσεις και να γίνεις καλά απ' τη πολλή αγάπη...)

-Την Δευτέρα πηγαίνουμε γιά αναλύσεις αίματος. (Γυρίζω τώρα το κεφάλι μου και σε κοιτάω επίμονα...) Δευτέρα πρωί, πάμε γι' αναλύσεις, ακούς; (και γαμώ το κέρατό μου, δεν έφερες καμιά αντίρηση, πρώτη φορά δε γέλασες, δεν έφερες καμιά αντίρηση, επίτηδες το κάνεις, να τρομάξω πιό πολύ, πόσο πιό πολύ να τρομάξω πιά; αφού το δωμάτιο δεν έχει πάτωμα, δεν έχει κεραμίδια, ταλαντεύομαι πάνω στο στρώμα, παίρνω φωτιά απ' τα κεριά που έχουμε αναμμένα και δε με νοιάζει, το τζάκι βάφει τα μαλιά σου κόκκινα, και τ΄αγαπάω ακόμα πιό πολύ έτσι, κάρβουνο είναι η ψυχή μου, το ξέρεις; κοιμήσου τώρα να μη μπορείς να μου μιλάς με λόγια άρρωστα, θα κουβαλήσω όνειρα παραδεισένια σε τριαξονικά φορτηγά, σαν αυτά που σ' αρέσουν, θα σ' αδικήσω στη μοιρασιά, όλα για μένα θα τα κρατήσω, να μη φοβάμαι μέχρι αύριο, να μη φοβάμαι μέχρι τη Δευτέρα, έτσι για να μάθεις βλάκα, βλάκα, βλάκα, που διασκεδάζεις με την αυτάρκειά σου, που μου δηλώνεις πως αν σ' αγαπάει ο Θεός που δεν πιστεύεις, εσύ θάσαι αυτός που θα πεθάνει πρώτος, και νομίζεις κιόλας πως θα παρακάμψεις τους νόμους της φύσης, αφού εγώ είμαι η μεγαλύτερη πανάθεμά σε, κι' έχω και τη δύναμη να διατάξω την αγάπη μου να σε κρατάει αλυσοδεμένο στα βράχια, κι' όσο εσύ θα κατατρώς καθημερνά τα συκώτια σου, εγώ επάνω σου θα κολλάω αδιάντροπα και θα στα πλάθω απ' την αρχή, μέχρι να κουραστείς να προσπαθείς, μέχρι να κουραστώ να υπάρχω...)

-Σ' αγαπώ πολύ καρδούλα μου...

.............................................

Πόσο μεγάλωσε η αγκαλιά μου, πόσο, να χωρέσει τα "όχι" που κραυγάζουν μέσα μου, τα "όχι" στις εξωφρενικές φοβίες μου που έχουν γεμίσει τον μικρό μας ξενώνα, που κάνουνε μαλάξεις στη καρδιά μου, που παραδίδουν τα μέλη μου σε τρόμο ανεξέλεγκτο, η νύχτα αυτή δεν θα ξημερώσει ποτέ, ο πανικός μου ανάβει τσιγάρο και τον μοιράζεται μαζί μου, ανακατεύω τη θράκα στη φωτιά και παρακολουθώ την αναπνοή σου, μοιάζει λίγο με αναστεναγμό, οι δικοί μου αναστεναγμοί καίγονται στις φλόγες και καταλαγιάζουν αθόρυβα μές στις στάχτες, τούς σκεπάζω καλά-καλά να μην τούς βρείς το πρωί, θα ζήσω με τα φαντάσματά μου αυτό το βράδυ, θα τα κεράσω λίγο απ' το κρασί μας, όχι, δεν έχω το κουράγιο να τα πολεμήσω, φοβάμαι πως πάντα αυτά νικάνε, πάντα αυτά με νικάνε, σήμερα δε νοιώθω δυνατή, σήμερα δε νοιώθεις δυνατός, μόνο αγάπη έχουμε για όπλο, εσύ κράτα την κρυμμένη κάτω απ' τα κλειστά σου βλέφαρα κι' εγώ αύριο το πρωί θα την ταίσω ανησυχία και φόβους, ν' αγριέψει πιό πολύ, να δυναμώσει, να θυμώσει, να γίνει αιχμηρή κι' ανελέητη και να καρφώσει στο δόξαπατρί όποιο κακόβουλο φάντασμα αποτολμήσει ν' αγγίξει το συντροφάκι μου, ποτέ ξανά δε θα με νικήσουν τα φαντάσματα των φόβων μου, νυχτερίδα θα ντυθώ και θα τους πιώ το αίμα, και να σου πώ και κάτι;

Μ' αυτό το αίμα θα σε ταίσω, εγώ η πονηρή, και χαμπάρι δεν θα πάρεις πως ήπιες την αθανασία...

Φιλαδέλφεια!

ΜΗΝΥΜΑ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ

ΟΧΙ ΣΤΑ ΙΣΡΑΗΛΙΝΑ ΚΑΙ ΣΙΩΝΙΣΤΙΚΑ ΠΡΟΙΟΝΤΑ. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΧΙΛΛΕΙΟΣ ΠΤΕΡΝΑ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ. ΕΤΣΙ ΧΤΥΠΑΜΕ ΤΙΣ ΒΟΜΒΕΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ, ΦΩΣΦΟΡΟΥ ΚΑΙ ΑΠΕΜΠΛΟΥΤΙΣΜΕΝΟΥ ΟΥΡΑΝΙΟΥ ΠΟΥ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ ΑΘΩΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΗ ΓΑΖΑ. ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΠΑΝΤΟΥ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΜΠΟΥΚΟΤΑΖ.



ΑΜΦΙΚΤΥΟΝ







ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ = 12.1.09

===========================

Από: "mikis theodorakis"

-------------------------------------------------------

Ημερομηνία: Δευτέρα, 12 Ιανουαρίου 2009 2:11 μμ

----------------------------------------------


Boycott Israel Campaign

Ο Ισραηλινός στρατός χρηματοδοτείται από πρόγραμμα των

Αμερικανών, αλλά και από την εβραϊκή ομογένεια του

εξωτερικού, από έσοδα εταιρειών εβραϊκών συμφερόντων

σε όλο τον κόσμο. Τέτοιες εταιρίες υπάρχουν και στην

Ελλάδα

ʽʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼ

Εμπρακτη διαμαρτυρία:ούτε δραχμή στους

σιωνιστές!μποϋκοτάζ σε όλα τα προϊόντα από το Ισραήλ

ʽʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼ

BOYCOTT ISRAEL CAMPAIGN ελληνικα (μεταφρασμενο)

ʽʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼ

BOYCOTT ISRAEL CAMPAIGN english

ʽʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼ

International Boycott

ʽʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼ

Τα προϊόντα που προέρχονται από το σιωνιστικό κράτος

έχουν κωδικοποίηση (ψηφιακή διαγράμμιση), που αρχίζει

από 729 μεταφέρετε αυτό το μήνυμα σε όσους

περισσότερους μπορείτε.


Είναι μαζί με τις λεκτικές διαμαρτυρίες μας το

ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε ,αυτή τη στιγμή ,για

να εκφράσουμε την οργή μας για την σφαγή στη Γάζα.


Ο Ισραηλινός στρατός χρηματοδοτείται από πρόγραμμα των

Αμερικανών, αλλά και από την εβραϊκή ομογένεια του

εξωτερικού, από έσοδα εταιρειών εβραϊκών συμφερόντων

σε όλο τον κόσμο. Τέτοιες εταιρίες υπάρχουν και στην

Ελλάδα, όπως η Coca Cola Hellas, τα Starbucks cafe, η

Αλλατίνη, τα Mc Donald?s, το συνεδριακό κέντρο και το

καζίνο Λουτρακίου, η NIKE, τα αθλητικά είδη FILA, η

NESTLE κ.α..


Κλικάροντας στην παρακάτω εικόνα, από μια

αντίστοιχη εκστρατεία στη Βρετανία, θ' αναγνωρίσετε

αρκετές από αυτές τις πολυεθνικές που

δραστηριοποιούνται και στη χώρα μας και ενισχύουν

οικονομικά την ισραηλινή κατοχή της Παλαιστίνης:


Boycott Israel ! ΜΑΥΡΟΣ ΚΡΙΝΟΣ

ʽʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼ

Οι παρακάτω εταιρίες είναι ιουδαϊκών συμφερόντων;

μποϋκοτάρετε ΤΩΡΑ τα προϊόντα των κατωτέρω εταιριών!

Ιδού λοιπόν:


Aero, After Eight, Ambi Pur, AOL, Apax Partners & Co

Ltd, Aqua Velva, Aramis, Arsenal Football Club (FC),

Auchan, Aveda, Baci Perugina, Bali , Banana Republic,

Barbie, Biotherm, Bobbi Brown, Body Mist, Bryan ,

Brylcreem, Buitoni, Bumble & Bumble, Cable News

Network (CNN), Cacharel, Calvin Klein (cK), Carnation,

Carrefour, Carson , Champion, ChinaByte.com, Clinique,


Coca-Cola, Consumer News and Business Channel (CNBC),

Crosse & Blackwell, Danone, Delta Galil, DIM, Donna

Karan New York (DKNY), Douwe Egberts, Estée

Lauder, Evening Standard, Fanta, Felix cat food,

Festival Mushroom Records, Fox, GAP, Garnier, Giorgio

Armani, Gossard, Granada , Hanes, HarperCollins, Helena

Rubinstein, Herald Sun, Hollandse Eenheidsprijzen

Maatschappij Amsterdam (HEMA), HP Foods Limited, Hugo

Boss, ICQ, Independent Newspapers Limited (INL),


Intel, International Business Machines (IBM), James

Cash (J.C.) Penney, Jane, J.Crew, Johnny Rockets,

Johnson & Johnson, Jo Malone, Just My Size, Kate

Spade, Kimberly-Clark, KitKat, Kiwi, La Mer,

Lancôme Paris, La Roche-Posay Laboratoire

Pharmaceutique, L'eggs, Lewis Trust Group, Libby's,

Lilt, Limited Brands, Lindex, Lion, L?Oréal,

Lovable, MAC, Maggi, Maison du Café, Marks &

Spencer/M&S/St Michael, Maybelline New York ,


McDonald?s, Milkmaid, Milkybar, Motorola, National

Geographic, NDS, Nescafé, Nesquik, Nestlé,

News Corporation, News of the World, New York Post,

Nokia, Nur die, Nursery Work, Origins, Outer Banks,

Perrier, Phoenix , Pickwick, Pilão, Playtex, Polo,

Precio Y Calidad (Pryca), Prescriptives, Pure Life,

Quality Street, Radox, Ragan, Ralph Lauren, Rawkus,

Redken 5th Avenue NYC, Revlon, Sanex, Sara Lee,


Satellite Television for the Asian Region (STAR),

Selfridges & Co, Shreddies, Sky, Smarties, Sprite,

Starbucks, Stila, Structure, Sunday Mail, Sunglass

Hut, Sunkist, Superior Coffee, Tchibo, The Daily

Telegraph, The Gold Coast Bulletin, The Home Depot,

The Sun, The Times, Timberland, Time Life, Tommy

Hilfiger, Vichy Laboratoires , Victoria 's Secret,

Vittel, Volvic, Walt Disney Pictures, Wonderbra &

Zondervan

ʽʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼ

barkan,carmel-agrexco


Εκστρατεία ενάντια στην υποστήριξη της Arsenal στο

Ισραήλ των φυλετικών διακρίσεων

Campaign against Arsenal's support for apartheid

Israel Campaign against Arsenal's support for

apartheid Israel

ʽʼʼʼʼʼʼʼʼʼ

Ενεργείστε εμπορικό αποκλεισμό στα McDonald?s

Boycott McDonald?s boycott mcdonalds

ʽʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼ

Ενεργείστε εμπορικό αποκλεισμό στα Starbucks

Boycott Starbucks Boycott Starbucks

ʽʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼʼ

Ενεργείστε εμπορικό αποκλεισμό στη Nestlé –

προστατέψτε τα βρέφη

Boycott Nestlé - protect infants boycott

Nestlé



Μποϊκοτάζ στα ισραηλινά συμφέροντα – BOYCOTT

ISRAEL CAMPAIGN


Καλούμε σε Μποϊκοτάζ στα ισραηλινά συμφέροντα –

BOYCOTT ISRAEL CAMPAIGN


ingaza


Πηγη: pelekanos chalkia [apostolilia@gmail.com]

Rubrik: Terrorismus/Τρομοκρατια 6.01.09

von pelekanos chalkia


==============================

Ακιτανία.

Το λαχείο μου δεν κέρδισε ούτε τον λήγοντα.

Κάποια δικαστική τρικλοποδιά μου επιφυλάσσει τη ζοφερή προοπτική ενός "χρέους" αρκετών χιλιάδων ευρώ.

Και, τη στιγμή αυτή που σας γράφω, αγαπημένοι μου, φοράω ένα δαχτυλίδι στο χέρι, και σας ορκίζομαι, είναι ότι μου απέμεινε απο κοσμήματα, αφού πριν λίγες μέρες με "νοικοκύρεψαν" κανονικά, παίρνοντας την κασετίνα με ότι πολύτιμο φύλαγα εκεί μέσα, και λέγοντας πολύτιμο, το εννοώ κυριολεκτικά, αφού όλα τα κοσμήματά μου ήταν κειμήλια που είχαν φτάσει ως εμένα απο γιαγιάδες, θείες και μαμά, αλλά και δώρα αξιόλογα, δοσμένα με αγάπη στις γεννήσεις των παιδιών μου, στον γάμο μου, απο χέρια που κατέθεταν αγάπη σε χρυσό ή σε πέτρες πολύτιμες, ακόμα και οι τρείς βαφτιστικοί σταυροί των γυιών μου, ούτε συζήτηση ότι θα υπήρχε ποτέ προοπτική να τους φορέσουν, όμως ήσαν δικοί τους, τους ανήκαν, και σε μένα ανήκαν τα αισθήματα και τα πρόσωπα απο τα οποία προέρχονταν ο χρυσός, τα διαμάντια, η τέχνη που έλαμπε πάνω στα κοσμήματα αυτά. Εξ'άλλου, τί άλλο απο αξία συναισθηματική θα μπορούσε να έχει ένα κόσμημα για μιά γυναίκα που δεν φοράει σχεδόν ποτέ στη ζωή της κοσμήματα; Με πόνεσε όχι η απώλεια, αλλά η "βεβήλωση". Δεν σκέφτηκα ούτε στιγμή το κόστος μεταφρασμένο σε ευρώ, σκέφτηκα πρόσωπα λυπημένα, αγαπημένα πρόσωπα που έκλεισαν σε μπριγιάν και λευκόχρυσο κομάτια της ψυχής τους, έδεσαν λόγια και συμβουλές με χρυσές αλυσίδες, και ζύγισαν σε καράτια την εκτίμηση, την αγάπη, την στοργή, την εμπιστοσύνη τους. Και κάποιος, κάποιοι, τα ευτέλισαν... Ισως, δεν τα εκτίμησα ποτέ αρκετά, πάντα έλεγα πως τα κοσμήματα είναι το "παραπάνω", το "περιττό" σε μιά ανθρώπινη παρουσία, ίσως , κάποιος άγραφος νόμος μου έδειξε αυστηρά το δάχτυλο και με τιμώρησε που δεν κατάφερα ποτέ να μαγευτώ απο τους ιριδισμούς ενός σμαραγδιού! "Εχεις κοσμήματα κυρία μου για να τ'απαξιώνεις κλεισμένα στην κασετίνα μέσα στο συρτάρι; Και ποιά νομίζεις ότι είσαι;"

Είμαι απλώς μία που αγαπούσα την αύρα των κοσμημάτων μου. Που εκτιμούσα την υπέροχη δουλειά των πιό παλιών απ' αυτά. Που προτιμούσα να τα νοιώθω να λάμπουν μέσα μου, όχι στον λαιμό και στα δάχτυλά μου.

Τέλος.

Είμαι, παρ΄όλα αυτά, μιά πριγκηπέσσα! Μιά πριγκηπέσσα χωρίς κοσμήματα! Κέρδισα χρυσάφι σε εικόνες και στιγμές. Συνέλεξα στις αποθήκες της μνήμης μου φορτία εξίσου πολύτιμα και μοναδικά απο την Ακιτανία κι' άν μπορούσα στ' αλήθεια, θα μάζευα με άπειρη προσήλωση τα χιλιοπατημένα απ' τον Μεσαίωνα πέτρινα βοτσαλάκια που περπάτησα στα στενά του Μπερζεράκ και του Μπεϊνάκ, θα έτριβα με προσοχή στις χούφτες μου τα βρύα και τις λειχήνες των πέτρινων σπιτιών του Μπραντόμ και του Μονπαζιέ, θα κουβαλούσα αγόγγυστα στις πλάτες μου κάποιο ξεχαρβαλωμένο παραθυρόφυλλο του περασμένου αιώνα, απ' αυτά που κρέμονταν σχεδόν χαριτωμένα στα παράθυρα των παλιών σπιτιών του Περιγκέ, κι' αφού βάφτισα για μιά εβδομάδα τον εαυτό μου Πριγκηπέσσα Ιζαμπώ-χωρίς κοσμήματα, βαφτίζω "κοσμήματα" τις εμπειρίες μου απο τον πανέμορφο αυτό τόπο και με δάχτυλα γυμνά και αστόλιστο μπούστο, στολίζω το άλμπουμ της ζωής μου με ζωγραφιές του 14ου, 15ου, 16ου αιώνα και με ανάσα ζεστή ακόμα απο την έξαψη της ανακάλυψης, δίνω ζωή στην κοιμισμένη φαντασία μου, την κάνω κύκνο, σαν αυτούς που με μάγεψαν στα αχνίζοντα παγωμένα νερά του Ντορντόν, και την αφήνω να χαράζει υδάτινους δρόμους προς το μέλλον, προς το παρελθόν, κι' εγώ, η Πριγκηπέσσα Ιζαμπώ-χωρίς κοσμήματα, εδραιωμένη σταθερά στο παρόν, απολαμβάνω κρουασάν σοκολάτας και ζεστό καφέ στα παράκτια πάρκα της Λιμέϊγ και της Λαλίντ.

Παίρνω μιά εξισσοροπημένη και ραφινάτη δόση πολυτέλειας, αυτή που μου χρωστάω που και που, απολαμβάνω το φουά-γκρα στον τόπο παραγωγής του, αθετώ τον όρκο που έκανα ότι δεν θα τόβαζα στο στόμα μου επειδή με αποτροπιάζει ο τρόπος παρασκευής του, αποδεικνύομαι άπιστη στα ελληνικά κρασιά που πάντα υποστήριζα ότι είναι τα καλύτερα, βρίσκομαι στο Περιγκό, το βασίλειο των γαλλικών αμπελώνων, γίνομαι μιά άθλια, άπιστη και ψεύτρα πριγκήπισα που γουργουρίζει ευτυχισμένη στη θέα του γαργαριστού μπορντώ που αδειάζει στο ποτήρι μου, και σαν πριγκηπέσσα Ιζαμπώ-έστω και χωρίς κοσμήματα, δοκιμάζω ροζέ σαμπάνια και σαλιγκάρια αρωματισμένα υπέροχα με σκόρδο και μαϊντανό, λέω όχι στα βατραχοπόδαρα, αλλά δεν αντέχω να μη δοκιμάσω πάπια με πορτοκάλι και ανακαλώντας τις προμεσαιωνικές μου συνήθειες επιτρέπω στο φιλέτο μου να αφήνει ίχνη αίματος στο τεράστιο πιάτο μου!

Δανείζομαι νοερά το καλυτερο άλογο απ' αυτά που καθημερινά συναντούσα στα πέτρινα σοκάκια του Σεντ-Συπριέν ή του Σεντ-Λεόν, και ανασηκώνοντας ελαφρά τα βαριά μου πριγκηπικά ενδύματα ιππεύω στις όχθες του Βεζέρ και του Ντρόνν, πατώντας μαλακά τα πεσμένα καφεκίτρινα φύλλα, υπέροχο βασιλικό χαλί στις οπλές του αλόγου μου, υπέροχος σιγαστήρας βημάτων στα δικά μου παπουτσωμένα πέλματα.

Πώς να σας περιγράψω, αγαπημένοι μου, την ομορφιά ενός ποταμιού που αχνίζει; Είναι ένα κόσμημα ανεκτίμητης αξίας! Τα δέντρα στις όχθες πανύψηλα, γυμνά απο φύλλα, περιβεβλημένα εντούτοις απο υπόλευκο, διάφανο σχεδόν στρώμα πάγου, το ασήμι στην πιό φίνα του μορφή, με στολίσματα δαντελωτά και μικρούς σταλακτίτες, το κοντινό ευδιάκριτο διακριτικά, το μακρινό μιά υποψία που κεντρίζει την φαντασία, μισοκαλυμμένο απο την ομίχλη, ακίνητο τοπίο σε στάση αναμονής, ολοζώντανο εντούτοις συγχρόνως απο την αέναη κίνηση των κύκνων πέρα δώθε στα νερά, απο την υπόκωφη βουή των ρευμάτων που διαψεύδει αναμφισβήτητα την φαινομενική ακινησία....

Μεσαιωνικά χωριά, υπέροχα διατηρημένα στο σήμερα, όλα συντροφευμένα απο το νερό, άλλα σκαρφαλωμένα σε λόφους, αμφιθεατρικά δεσπόζουν και προκαλούν, φωνάζουν απο μακριά τα γοτθικά καμπαναριά των καθεδρικών ναών, άλλα ξαπλωμένα σχεδόν στις πεδιάδες ζωντανεμένα απο το πράσινο της γής που ξεφαντώνει όλο το χειμώνα εκεί, σε υποδέχονται στο τέλος των τοξωτών γεφυριών και σε σαγηνεύουν με τους υπέροχους πύργους τους που επιβάλλουν έντονη την παρουσία και την αρχοντιά τους, αρχοντιά αποπνέουσα δύναμη και πλούτο άλλων εποχών, που σαλπίζουν την είσοδο των ιπποτών στα κάστρα, που παραπέμπουν στην επιβολή, στην υποταγή, στο αίμα, στο πέρασμα των αιώνων...

Η πριγκηπέσσα Ιζαμπώ-χωρίς κοσμήματα κοιμήθηκε σε νόστιμο κτίσμα του 16ου αιώνα με ψηλά ταβάνια και πέτρινα δάπεδα, απλό και γήϊνο, που έκρυβε τη πολυτέλεια επιμελώς στις αίθουσες φαγητού και στα τεράστια τζάκια των κοινόχρηστων χώρων, στις πολυκαιρισμένες εσωτερικές πόρτες και στα υπέροχα φωτιστικά οροφής, στα λινά τραπεζομάντηλα και στα κηροπήγια των τραπεζιών, και μετά σούκλεινε το μάτι πονηρά και σου αποκάλυπτε την ασφάλεια της απλότητας καθώς έκλεινες την πόρτα πίσω σου κι' έβγαινες στους εξωτερικούς του χώρους, όπου κοτούλες και κοκόρια μπερδεύονταν σχεδόν στα πόδια σου, χήνες σε παίρναν στο κατόπι επιθετικά και κατσικάκια σε ξύπναγαν το πρωϊ με τα μωρουδίστικα βελάσματά τους. Μέσα σ' ένα υπέροχο πάρκο, με φωτισμένα κυκλικά θερινά περίπτερα και πέτρινα παγκάκια, η πριγκηπέσσα Ιζαμπώ-χωρίς κοσμήματα, ανεκάλυπτε κάθε πρωϊ γνώριμα χόρτα και ζαρζαβατικά και αποκαθιστούσε την ζεστή και αναγκαία επαφή με τη μαμα-Ελλάδα αναφωνώντας χαρούμενα : -Αχ! Κοίτα! Ζοχοί! Αχ! Κοίτα! Μπρόκολα!

Η Ακιτανία μου αποκάλυψε σπήλαια τρωγλοδυτών, στη διαδρομή του χρόνου απο την προϊστορική εποχή μέχρι τα τέλη του 18ου αιώνα, τα όπλα τους τα εργαλεία και τα σκεύη τους, μου αρνήθηκε την είσοδο στα περίφημα σπήλαια του Μοντινιάκ-Λασκώ με τις υπέροχες προϊστορικές τοιχογραφίες, δυστυχώς το αυθεντικό είναι κλειστό εδώ και χρόνια, και το πιστό του αντίγραφο είναι ανοιχτό μόνο το καλοκαίρι, μου χάρισε μιά άποψη για τη ζωή των ανθρώπων στις σπηλιές του Σεντ-Κριστόφ εδώ και πολλές χιλιάδες χρόνια, μου άνοιξε τις θεόρατες σιδερένιες πόρτες του Πύργου του Μπεϊνάκ και του Καστελνώ, μ' άφησε να χαθώ στις αίθουσες με τα πελώρια μοναστηριακά τραπέζια των ιπποτών, ν' αγγίξω τα ξίφη και τους καταπέλτες, τους κρίκους που δέναν τ' άλογά τους, να περάσω τις ξύλινες τραβέρσες που ανασηκώνονταν για προστασία, να απολαύσω ευτυχισμένη την υγρασία αιώνων που απέπνεαν οι πρασινισμένοι τοίχοι.

Η Πριγκηπέσσα Ιζαμπώ-χωρίς κοσμήματα περιπλανήθηκε στους δαιδαλώδεις, περίτεχνους κήπους του Μαρκυσάκ, χάζεψε την χαριτωμένη απλότητα και φινέτσα του αρχοντικού των ιδιοκτητών του και τα μποτάκια της τραγάνισαν απολαυστικά την τεράστια ποικιλία ξερών φύλλων και κλαδιών που σηματοδοτούσαν το πέρασμα της στα μονοπάτια των κήπων.

Η Πριγκηπέσσα Ιζαμπώ-χωρίς κοσμήματα, γύρισε με κοσμήματα στον τόπο της! Στην κασετίνα του μυαλού της τοποθετήθηκαν προσεκτικά οι θησαυροί της Ακιτανίας ένας-ένας.

Και ένα πράγμα είναι το σίγουρο:

Aυτούς, δεν μπορεί κανείς να τους της κλέψει!