Ναί, είμαι καλά. Κουλουριασμένη σε στάση εμβρυϊκή. Μιά φλέβα στο λαιμό μου μόνο ακούω. Εχει τον ήχο απο δεκάδες τύμπανα. Σε επικίνδυνο κρεσέντο. Τρρρρρρρρρρπαμ! Τρρρρρρρπάμ! Τρρρρρπαμπαμπαμ! Δεν μιλάω. Μόνο οσμίζομαι. Το Αίμα. Κουλουριασμένη σε στάση εμβρυϊκή βλέπω τα νύχια μου να μεγαλώνουν σαν του θηρίο. Τρρρρρρρπαμ! Τρρρρρρρπαμ! Τρρρρρπαμπαμπαμ! Δεν ζώ. Μόνο ακούω, οσμίζομαι και περιμένω. Το Αίμα. Δεν σκέφτομαι.. Δεν ελπίζω. Δεν φοβάμαι. Γλύφω μόνο τα χείλη μου τα στεγνά και περισυλλέγω τη πίκρα. Αυτή που θα εμποτίσει τα νύχια του θηρίου. Μόλις σιγήσουν τα τύμπανα. Μόλις νικήσει το Αίμα.
Η πιό επικίνδυνη κατάθλιψη είναι αυτή που τρέφεται απο τ' άδικο. Και που χορταίνεται μονάχα με Αίμα.
Εξω, μιά άνοιξη που οργιάζει αδιαφορώντας για τους ανθρώπινους πόνους... Μέσα, μέσα στα μέσα μου, χαρές ρηχές, επισφαλείς και αναλώσιμες κι' ακόμα πιό παράμεσα, στις δίπλες της ψυχής, αυτές τις πιό ανήλιαγες και ντροπαλές, αναδιπλώνεται και μεγαλώνει αθόρυβα και σταθερά το σιχαμένο, κοντόχοντρο, λευκό σκουλήκι του θανάτου . Των άλλων... Οχι, του δικού μου... Εξω, μιά άνοιξη που βγάζει τη γλώσσα προκλητικά στα σημάδια των καιρών... Μέσα, μέσα στα μέσα μου, κάνω ασκήσεις εντατικές να θυμηθώ πώς είναι τα χαμόγελα των ματιών, όχι αυτά του στόματος, εκείνα, τα μακρινά, τ' αληθινά των ματιών που στάζουν χαρά αντί για δάκρυ... Των άλλων... Οχι, των δικών μου... Εξω, εδώ τριγύρω, εδώ πιό πέρα, το χώμα ντύνεται πράσινο, το πράσινο ασπροκίτρινο, το ασπροκίτρινο φοράει τα κόκκινα, τα κόκκινα φορούν φτερά απο πεταλούδες κι' οι πεταλούδες πασπαλισμένες με πορτοκαλί και το χρυσό του ήλιου, ξεγελούν το εφήμερο της ύπαρξής τους, σε αθανασία το μεταλλάσσουν και πεθαίνουν ευτυχισμένες... Μέσα, μέσα στα μέσα μου, ντύνομαι με γνήσιο δέρμα Αλβανικό και περήφανα παρελαύνω στο "Πράσινο Μίλι" προς την αιωνιότητα, περπατάω σε κόκκινα αυτοκρατορικά χαλιά, βαμμένα με το αίμα μικρών Αφγανών και κραυγάζοντας παιάνες των προγόνων μου, σκορπίζω χαμόγελα και μυαλά στον αέρα... Οχι των άλλων... Τα δικά μου...
Με ανάσες κοντές, ασθματικές εύχομαι.... Τη μόνη ευχή που μου μοιάζει αληθινή φέτος: Kαλή Σταύρωση, φίλοι μου! Αν δε νοιώσουμε τα καρφιά για τα καλά μες στη ψυχή μας, πώς θ΄αναστηθούμε ρε γαμώτο;
Μπλε έλαια vs μαύρης διάθεσης
-
*Μπλε έλαια vs μαύρης διάθεσης*
*Ξέρετε ότι ένας από τους ταχύτερους τρόπους να αλλάξουμε την κακή μας
διάθεση είναι απλά να μυρίσουμε ένα αιθέριο έλαιο...
μια μέρα
-
*χρόνος*
τότε που σκοτώναμε το συναίσθημα, κι ενώ η ψυχή έλεγε ναι, εμείς
επιλέξαμε το όχι
*νοσταλγία*
ο τρόπος που σήκωνες ψηλά τα μανίκια του π...
ΑΧ ΒΡΕ ΑΝΝΑ!…
-
-Αχ βρε Άννα!… Αυτό το «Αχ βρε Άννα», ξέρετε πόσες φορές το έχω ακούσει από
φίλους και γενικά δικούς μου ανθρώπους, στην ζωή μου?… Αυτό το «Αχ βρε
Άννα», τ...
ΤΕΜΠΗ. Η ντροπή, έχει φύγει απ' τη χώρα.
-
Τους απεχθάνομαι απ’ τα βάθη της καρδιάς μου. Δεν τους μισώ, τους
απεχθάνομαι, τους σιχαίνομαι. Όλους όσους έφταιξαν 20 χρόνια τώρα. Όλους
όσους πέρασαν,...
Καλή Χρονιά! Καλωσόρισες 2023!!
-
Προχθές ήρθε το νέο μου ημερολόγιο με ταχυμεταφορέα. Εχω τις παραξενιές μου
με τα ημερολόγια. Τα διαλέγω με προσοχή γιατί με συντροφεύουν όλο το
χρόνο. ...
Πεζός
-
Όταν, λέει, την είδε μετά από καιρό στο αεροδρόμιο, ήταν μία απλή γυναίκα
που κουβαλούσε μαζί της ένα μικρό παιδί. Μία ανάμεσα σε πολλούς ανθρώπους
που ...
Η χούντα (τότε, στη ζωή μου)
-
στη δική μου ζωή χούντα σήμαινε:
*"στο περιγιάααλι το κρυφό.."*
*"σσσττ! τρελλάθηκες;"*
ατέλειωτες αγορεύσεις στα σχολικά προαύλια
ατέλειωτα "επίκαιρα"...
Ιστορίες Ημερολογίου
-
*Να μαι και πάλι εδώ! Ένας χρόνος πέρασε περίπου από την τελευταία
ανάρτηση. Ένας χρόνος στον οποίον όλα άλλαξαν, καθώς ζούμε πραγματικά
πρωτόγνωρες κατα...
Τελευταία Πράξη
-
«Κι αν σου έλεγα πως είμαι ερωτευμένη μαζί σου από την πρώτη μέρα που σε
είδα, πως τρέμω κάθε φορά που σε βλέπω μήπως το καταλάβεις και φύγεις
μακριά, πω...
διάδρομος μπασνί
-
*διάδρομος ένας / και δυο / και τρεις σαν αδύνατον φυγείν σου έχω πει για
τον κάτω / και για να θυμηθείς πήγαινε χομ κόλορς άλμπουμ φώτος εκεί είναι
όλ...
Έλλην αγάπη μου
-
Έλλην αγάπη μου, έχασα το μαγικό συγγραφικό μου οίστρο. Θαρρώ πως τον
ξέχασα κάπου ανάμεσα στα οικονομικά προβλήματα και την ρουτίνα, τον έθαψα
κάπου εκ...
Καλό ταξίδι Αυτοκράτωρ
-
Πάνε πάνω από δέκα χρόνια. Έχουμε χάσει το μέτρημα. Ξεκινήσαμε όταν o
blogger ήταν σε εμβρυικό στάδιο. Ταξιδέψαμε μαζί σε ιδέες, γνώμες, απόψεις
και πολιτι...
επέστρεφε
-
Σήμερα έκανα εθιμοτυπική επίσκεψη στο μπλόγκ μου μετά από πολλούς μήνες.
Ιστομέτρησα πεντέξι αναρτήσεις και ξαναδιάβασα τα σχόλια. Θυμήθηκα το φίλο
που έφυ...
Εμείς...
-
Εμείς παντρευόμαστε κάθε νύχτα*...*
όσες και οι επιστροφές του ήλιου*.*
Εγώ δεν θέλω να σου δώσω έναν γιο*,*
την αγνότητά μου θέλω να σου δώσω*,*
και κάθε ...
Η συνεχής διαπραγμάτευση μου κάνει καλό
-
Αρχίζω να μαθαίνω πως είναι πραγματικά η ζωή.
Μέχρι χτες, ζούσα λάθος, το καταλαβαίνω τώρα και συγνώμη σας ζητώ. Κυρίως
όμως ζητώ συγνώμη από το Σύμπαν το ί...
Τα μπιζέλια του Σταλινισμού
-
«Οι σπόροι δεν θα συμπεριφέρονται ανταγωνιστικά στην απορρόφηση των πόρων
αλλά θα συνεργάζονται σαν τους εργάτες που ανήκουν στην ίδια τάξη». Ο
Πατερούλης ...
Πρωινό ξύπνημα
-
*Ακολουθεί ένα πολύ μικρό απόσπασμα από το διήγημα μου, "Πρωινό ξύπνημα"
που δημοσιεύτηκε στον ΚΕΔΡΟ στη συλλογή "Μαθαίνοντας ποδήλατο". Το πλήρες
κεί...
Πολύ χάρηκε που τον ξαναείδε
-
*Το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό ήταν «ένας κρόκος αβγού, χτυπημένος
με γούστερσως». Γύρισα πλευρό. Μάλλον ήπια πάλι πολύ χτες βράδυ. Τα πόδια
...
-Αντε γειά!
-
*O αργός και βαριεστημένος Αύγουστος μας παράτησε επιτέλους, ο Σεπτέμβρης
πέρασε απολύτως αδιάφορος, (άντε γειά, του χρόνου πάλι) και το εδώ βασίλειο
υποδ...
Cause love's such an old fashioned word
-
*"Αυτή η πίεση είναι που σπρώχνει τις πόλεις μέσα στον βούρκο, τις
οικογένειες στον χωρισμό και τους ανθρώπους στους δρόμους. *
*Πίεση γιατί είσαι άνθρωπος,...
Το παντοτινό τείχος
-
Πρέπει να μου άρεσε το “The Wall” των Pink Floyd από τη μέρα που γεννήθηκα.
Δεν εξηγείται αλλιώς. Ένα άλμπουμ θρύλος, ορόσημο στην ιστορία της
παγκόσμιας μ...
the final waltz
-
ο χρόνος τα δίνει και τα παίρνει όλα. κάθε στιγμή. μας πιάνει από τον ώμο,
χαμογελάει τρυφερά, μας χαϊδεύει τα μαλλιά και φεύγει. για αλλού. και όμως
νιώ...
Η κουβέντα.
-
*Α* *νεπαισθήτως αισιόδοξα , *
*μας βρήκε η αυγή να συζητάμε,*
*συναισθηματικούς συμβιβασμούς σε πλήρη ταύτιση *
*μ ' ένα παραλυμένο νεύρο να αποφαίνεται...
ashes to ashes and dust to dust (2)
-
Η *Ισλανδία*, ως γνωστόν,
αποφάσισε με δημοψήφισμα να μην πληρώσει τα χρέη της.
Τιμωρήθηκε βέβαια γι΄αυτό αλλά να που παίρνει την εκδίκησή της.
Το ηφαίστει...
ιερή
-
ιερή μου αδάμαστη
εύχομαι να ήταν πάντα
λιόγερμα
δίχως σκιές
να τρέχω στ' αχείλι
των βουνών
με τ' άλογα
μαλλιά μου που ανέμισαν
σαν άγιες δορκάδες
σκέψεων στ...
ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ......
-
Αντιγράφω από spyros1000.blogspot.com
Σε εξαιρετικά κρίσιμη κατάσταση νοσηλεύεται στο «Ιπποκράτειο» νοσοκομείο
της Θεσσαλονίκης, το βρέφος, ηλικίας μόλι...