Ναί, είμαι καλά. Κουλουριασμένη σε στάση εμβρυϊκή. Μιά φλέβα στο λαιμό μου μόνο ακούω. Εχει τον ήχο απο δεκάδες τύμπανα. Σε επικίνδυνο κρεσέντο. Τρρρρρρρρρρπαμ! Τρρρρρρρπάμ! Τρρρρρπαμπαμπαμ! Δεν μιλάω. Μόνο οσμίζομαι. Το Αίμα. Κουλουριασμένη σε στάση εμβρυϊκή βλέπω τα νύχια μου να μεγαλώνουν σαν του θηρίο. Τρρρρρρρπαμ! Τρρρρρρρπαμ! Τρρρρρπαμπαμπαμ! Δεν ζώ. Μόνο ακούω, οσμίζομαι και περιμένω. Το Αίμα. Δεν σκέφτομαι.. Δεν ελπίζω. Δεν φοβάμαι. Γλύφω μόνο τα χείλη μου τα στεγνά και περισυλλέγω τη πίκρα. Αυτή που θα εμποτίσει τα νύχια του θηρίου. Μόλις σιγήσουν τα τύμπανα. Μόλις νικήσει το Αίμα.
Η πιό επικίνδυνη κατάθλιψη είναι αυτή που τρέφεται απο τ' άδικο. Και που χορταίνεται μονάχα με Αίμα.
"Η πιό επικίνδυνη κατάθλιψη είναι αυτή που τρέφεται απο τ' άδικο. Και που χορταίνεται μονάχα με Αίμα."
Τι έγραψες τώρα..Είναι και που τα απλά, αυτονόητα πρέπει να τα διεκδικείς. Τα πιο απλά.. Χρειάζονται πολλές αντοχές για να επιβιώνεις σε αυτή τη χώρα, ξέρεις υπό ποια έννοια.. Είναι και που δεν έχεις πλέον εμπιστοσύνη σε κανέναν πέρα από μόνο λίγους αληθινά κοντινούς σου.. Είναι και που σε πείσμα των καιρών εσύ θες να παραμείνεις έτσι όπως πλάστηκες, είναι και τα σάπια που κυριαρχούν.. Μια μεγαλη καλημέρα, με ένα αληθινό χαμόγελο έτσι για πείσμα (πάντα "καλημέρες" με χαμόγελο). Φιλιά σου!
Αυτό που τρέφεται από τ'άδικο δεν είναι κατάθλιψη αλλά κατηγορώ. Και ξεπλένεται μόνο με αίμα. μόλις ξεπλυθεί, μεταλλάσεται σε κατάθλιψη. Τουλάχιστον σε μένα.
ΥΓ Πέρα από το κείμενο που είναι εκπληκτικό, μην σας φαίνεται περίεργο, αλλά άκουσα και τα τύμπανα να χτυπάνε.
Ελπίζω το ότι το μοιράστηκες μαζί μας να το μοίρασε στα δυο αυτό το συναίσθημα. Όλοι το περνάμε κατά φάσεις, άλλοι πιο πολύ άλλοι λιγότερο. Μάλλον έχει να κάνει με την εποχή και τη ματαιότητα. Καλό θα ήταν ίσως αν το μοιραζόσουν και με άτομα που εμπιστεύεσαι γύρω σου. Τότε να δεις πως θα μικράνει και θα συρρικνωθεί. Οι ψυχολόγοι δε θα 'χαν δουλειά αν μοιραζόμασταν τους πόνους μας όπως μοιραζόμαστε τις χαρές μας. Να'σαι καλά.
Βγάλτο από μέσα σου, γράψε ξανά, μην το αφήνεις να σε τρώει.. πόσο αδύναμοι είμαστε γμτ μπροστά στην απόγνωση της ψυχής; Θέλω να σου μεταφέρω λίγο από ελπίδα, αισιοδοξία, αγάπη... όχι πως μου περισσεύει η ελπίδα, αλλά αγάπη ναι μπορώ να σου στείλω πολύ. Αληθινή.. και μια σφιχτή αγκαλιά...
αντικρίζοντας τα αριστουργήματα που βρίσκονται στον κήπο σου δεν μπορεί παρά η κατάθλιψη να μετατρέπεται σε (μελαγχολική έστω) αισιοδοξία. φιλιά σου πολλά!
NΑΙ είσαι καλά λοιπόν αφού έχεις φλέβες που χτυπούν ναι είσαι καλά αφου ακούς τα τύμπανα ναι είσαι καλά αφου μπορείς και οσμίζεσαι το αίμα ναι είσαι καλά αφού τα νύχια νοιώθεις και ξέρεις ..... γιατί το... αλλοιώς καλά δεν λογίζεται !!! Ναι ο πόνος θεριεύει με τ'άδικο αλλά γλυκαίνει με την συντροφικότητα ...και καμμιά φορά γίνεται τραγούδι ...γι αυτό κράτα το δοξάρι σου , και πιάσε ένα χέρι....να σηκωθούμε επιτέλους λίγο ψηλότερα ,λίγο ψηλότερα ,λίγο ψηλό τε ρα....
Περίμενα πολύ καιρό να σε δω. Σε βλέπω σήμερα με εξαιρετικά καλά γραμμένο κείμενο. Αυτό λοιπόν το κείμενο μου λέει εμένα ότι μόνο φάρμακο για όποια κατάθλιψη, είναι αυτό τούτο το κείμενο. Τι πιο ανακουφιστικό από το πετάς από μέσα σου βράχια και πέτρες βαριές με μορφή κειμένων;
Μην σκέφτεσαι, μην ελπίζεις και μην φοβάσαι. Μόνο περίμενε. Θα περάσει, όσο άδικο κι αν είναι, θα περάσει, κι όταν περάσει δεν θα "αναγωρίζεις" τη λέξη αίμα.
Να είστε βέβαιοι όλοι! Η αύρα σας φτάνει σαν χάδι μέχρι εδώ! Απίστευτα γλυκό κι' ανακουφιστικό το συναίσθημα... Κι' επίσης να είστε βέβαιοι όλοι! Εχω πείσμα απίστευτο! Και πολύ φώς μαζεμένο απο χρόνια, στις αποθήκες της ψυχής! Δε θα τ' αφήσω με τίποτα να πάει χαμένο! (Θα σας αγκάλιαζα σφιχτά, αν μπορούσα....)
ρε θαλίτσα, εμένα δε με καταθλίβει που είμαι οργιζμένη. αυτό που είναι πρωτόγνωρο και τρομαχτικό, είναι που αισθάνομαι ότι θα με λυτρωνε να γίνω όχλος. δ
http://silia.wordpress.com/2007/05/15/ (Η ΚΑΣΤΡΩ ΤΟ ΣΑΠΟΥΝΙ ΚΑΙ Η ΜΕΛΙΣΣΑ) -------------------- Η κατάθλιψη , όπως και να έχει , είναι επικίνδυνη . Κι εγώ θέλω να σε αγκαλιάσω σφιχτά , και ήδη το κάνω ... Το νοιώθεις ;
ΠΕΡΑΣΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΥΧΗΘΩ ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΧΑΜΟΓΕΛΑ.ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ.Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΑΠ ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.ΣΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟΙ. ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ.
Επειδή δεν γράφω για να γράφω, επειδή αλήθεια θέλω να είσαι καλά και όχι "κατά τ' άλλα.." , γράψε και όχι για το αίμα ούτε για το δάκρυ.. Γράψε για το γέλιο που τόσο το έχουμε όλοι ανάγκη.. Πέφτει ένας και πέφτουμε κι άλλοι μαζί του.. Φιλιά και..γράψε..
Ο/Η βιολιστης στη στεγη είπε... Εχουμε ίδια τριαντάφυλλα, ίδια ποτήρια του φραπέ, παρόμοια γατιά (αυτό το δικό σου είναι για δάγκωμα) κι'απο έναν Παράδεισο κατάδικό μας σε απόσταση 15 χιλιομέτρων! Νάστε όλοι καλά Ηλία μου!
25 Ιουνίου 2009 7:43 μ.μ.
Αυτά μου έγραφες πέρσι όταν εγώ καμάρωνα για το δικό μου παράδεισο και συ για το δικό σου. Κάθε άνθρωπος τον παράδεισο του τον έχει μέσα του, όμως πρέπει να τον καλλιεργεί γιατί άμα τον εγκαταλείψει θα γεμίσει αγκάθια. Γι αυτό φιλενάδα πλακώσου στο ξεβοτάνιζμα και πάρτω αλλιώς γιατί δε μας πέρνει. Να ξέρεις ότι σε αγαπάμε!!!!! Ηλίας-Ντίνα
Ό,τι τρέφεται με άδικο και χορταίνει με αίμα εγώ το λέω ξεσήκωμα, αντίδραση, επανάσταση, δράση, ενέργεια! Κατάθλιψη είναι ακριβώς το αντίθετο η τέλεια παύση η τέλεια απουσία μυρίζει αίμα τα νύχια μεγαλώνουν η φλεβίτσα χτυπά
αυτό είναι ζωή
σήκω και χόρεψε στο ρυθμό των ταμπούρλων
σήκω και ζήσε βγες από τη μήτρα σου δεν την έχεις ανάγκη...
αγάπη σου στέλνω κι ας μη σε έχω δει ποτέ στη ζωή μου
διαβάζω τη σκέψη σου διαβάζεις τη δική μου και είναι σαν να γνωριζόμαστε χρόνια...
Δοτικότητα
-
* «Να παίρνεις χωρίς έπαρση, να δίνεις χωρίς δισταγμό»*
*ΜΑΡΚΟΣ ΑΥΡΗΛΙΟΣ *
«Η ανιδιοτελής, άδολη αγάπη δεν είναι μια συνθήκη που αφήνει περιθώρια
δεύτε...
ΑΧ ΒΡΕ ΑΝΝΑ!…
-
-Αχ βρε Άννα!… Αυτό το «Αχ βρε Άννα», ξέρετε πόσες φορές το έχω ακούσει από
φίλους και γενικά δικούς μου ανθρώπους, στην ζωή μου?… Αυτό το «Αχ βρε
Άννα», τ...
Η χούντα (τότε, στη ζωή μου)
-
στη δική μου ζωή χούντα σήμαινε:
*"στο περιγιάααλι το κρυφό.."*
*"σσσττ! τρελλάθηκες;"*
ατέλειωτες αγορεύσεις στα σχολικά προαύλια
ατέλειωτα "επίκαιρα"...
Μάγια
-
*2020...Απίστευτο το πόσο γρήγορα τρέχει ο καιρός. Ξέρω πως χάθηκα και
πάλι, αλλά ήταν μία περίεργη περίοδος...μια περίοδος που συνέβησαν πολλά.
Σήμερα όμ...
25052019
-
ήρθαν τα παιδιά χθες / και ψήσανε / και φάγαμε / και ήπιαμε / και κάναμε
θόρυβο / και μιλούσαμε / και γελούσαμε
και έσπασα και ένα πιάτο / από το σερβίτσ...
Timelapse
-
*Το κουδούνι στο θυροτηλέφωνο τον τρόμαξε. *
*Άνοιξε δίχως να ρωτήσει. *
*Αγκαλιάστηκαν.*
*"Δεν ξέρω, αλήθεια δεν ξέρω, πάντα φώναζα πόσο ερωτευμένος...
κόσμος
-
Θέλω να σου πάρω χρώματα για να ζωγραφίζεις εσύ κι εγώ να διαβάζω δίπλα σου
ή να γράφω. Να με ρωτάς αν μου αρέσει και να σου λέω ότι τίποτα δε λείπει. ...
Νέο μαλλί
-
Συνοπτική ενημέρωση: μετά από μεγάλο διάστημα διαβουλεύσεων και αναζήτησης
της βέλτιστης πορείας αντιμετώπισης και της κατάλληλης ιατρικής ομάδας,
έγινε ε...
Φτάνει!
-
Από τότε που ξέσπασε η πυρκαγιά, παρακολουθούσα τα γεγονότα, μιας και
έχω φίλους και γνωστούς, κατοίκους των πληγέντων περιοχών. Ανησύχησα,
θύμωσα, νευ...
Ξεκλείδωμα.
-
Έχω να γράψω καιρό, πάλι νομίζω ότι με κοιτάνε όλοι, όπως ακριβώς όταν
ξεκίνησα το blog που νόμιζα ότι θα βγω στο δρόμο γυμνή και όλοι θα με
δείχνουν θα ...
Επανένωση της Τάξης μας με Απολυτήριο το 1983
-
Τα re-union δεν τα καταλάβαινα... έλεγα πως για να χαθείς αποτελεί επιλογή,
οπότε τι νόημα έχει... Μέχρι που λόγω φ/β αρχίσαμε να ανακαλύπτουμε ο ένας
το...
επέστρεφε
-
Σήμερα έκανα εθιμοτυπική επίσκεψη στο μπλόγκ μου μετά από πολλούς μήνες.
Ιστομέτρησα πεντέξι αναρτήσεις και ξαναδιάβασα τα σχόλια. Θυμήθηκα το φίλο
που έφυ...
Πώωωω....
-
Να ξαναπώ ότι νυστάζω - θα επαναληφθώ και θα φαίνεται πως από 28 Ιουλίου
του 2015 μέχρι σήμερις δεν έχει περάσει ούτε μια μέρα... Γιατί πέρασα...
για να δω...
Wrapped...
-
Η εκδίκηση*...*ή η λύση*....*
από τη Φύση....
Wrapped from Crave on Vimeo.
Ενα φιλμάκι που σάρωσε τα βραβεία*...*
φτιαγμένο από φοιτητές της ακαδημίας
*...
Η συνεχής διαπραγμάτευση μου κάνει καλό
-
Αρχίζω να μαθαίνω πως είναι πραγματικά η ζωή.
Μέχρι χτες, ζούσα λάθος, το καταλαβαίνω τώρα και συγνώμη σας ζητώ. Κυρίως
όμως ζητώ συγνώμη από το Σύμπαν το ί...
Extravaganza...
-
ΥΓ: *Blue Jasmine*,* Interstellar*, *Gone girl*... Ωραία ήταν, δε λέω. Αλλά
επειδή από ρεαλισμό παίρνουμε γερές δόσεις έτσι κι αλλιώς, περισ...
Τα μπιζέλια του Σταλινισμού
-
«Οι σπόροι δεν θα συμπεριφέρονται ανταγωνιστικά στην απορρόφηση των πόρων
αλλά θα συνεργάζονται σαν τους εργάτες που ανήκουν στην ίδια τάξη». Ο
Πατερούλης ...
Πρωινό ξύπνημα
-
*Ακολουθεί ένα πολύ μικρό απόσπασμα από το διήγημα μου, "Πρωινό ξύπνημα"
που δημοσιεύτηκε στον ΚΕΔΡΟ στη συλλογή "Μαθαίνοντας ποδήλατο". Το πλήρες
κε...
Πολύ χάρηκε που τον ξαναείδε
-
*Το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό ήταν «ένας κρόκος αβγού, χτυπημένος
με γούστερσως». Γύρισα πλευρό. Μάλλον ήπια πάλι πολύ χτες βράδυ. Τα πόδια ...
-Αντε γειά!
-
*O αργός και βαριεστημένος Αύγουστος μας παράτησε επιτέλους, ο Σεπτέμβρης
πέρασε απολύτως αδιάφορος, (άντε γειά, του χρόνου πάλι) και το εδώ βασίλειο
υποδ...
Cause love's such an old fashioned word
-
*"Αυτή η πίεση είναι που σπρώχνει τις πόλεις μέσα στον βούρκο, τις
οικογένειες στον χωρισμό και τους ανθρώπους στους δρόμους. *
*Πίεση γιατί είσαι άνθρωπος,...
Το παντοτινό τείχος
-
Πρέπει να μου άρεσε το “The Wall” των Pink Floyd από τη μέρα που γεννήθηκα.
Δεν εξηγείται αλλιώς. Ένα άλμπουμ θρύλος, ορόσημο στην ιστορία της
παγκόσμιας μ...
the final waltz
-
ο χρόνος τα δίνει και τα παίρνει όλα. κάθε στιγμή. μας πιάνει από τον ώμο,
χαμογελάει τρυφερά, μας χαϊδεύει τα μαλλιά και φεύγει. για αλλού. και όμως
νιώ...
Η κουβέντα.
-
*Α* *νεπαισθήτως αισιόδοξα , *
*μας βρήκε η αυγή να συζητάμε,*
*συναισθηματικούς συμβιβασμούς σε πλήρη ταύτιση *
*μ ' ένα παραλυμένο νεύρο να αποφαίνεται...
ashes to ashes and dust to dust (2)
-
Η *Ισλανδία*, ως γνωστόν,
αποφάσισε με δημοψήφισμα να μην πληρώσει τα χρέη της.
Τιμωρήθηκε βέβαια γι΄αυτό αλλά να που παίρνει την εκδίκησή της.
Το ηφαίστει...
ιερή
-
ιερή μου αδάμαστη
εύχομαι να ήταν πάντα
λιόγερμα
δίχως σκιές
να τρέχω στ' αχείλι
των βουνών
με τ' άλογα
μαλλιά μου που ανέμισαν
σαν άγιες δορκάδες
σκέψεων στ...
ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ......
-
Αντιγράφω από spyros1000.blogspot.com
Σε εξαιρετικά κρίσιμη κατάσταση νοσηλεύεται στο «Ιπποκράτειο» νοσοκομείο
της Θεσσαλονίκης, το βρέφος, ηλικίας μόλι...
32 σχόλια:
"Η πιό επικίνδυνη κατάθλιψη είναι αυτή που τρέφεται απο τ' άδικο.
Και που χορταίνεται μονάχα με Αίμα."
Τι έγραψες τώρα..Είναι και που τα απλά, αυτονόητα πρέπει να τα διεκδικείς. Τα πιο απλά.. Χρειάζονται πολλές αντοχές για να επιβιώνεις σε αυτή τη χώρα, ξέρεις υπό ποια έννοια.. Είναι και που δεν έχεις πλέον εμπιστοσύνη σε κανέναν πέρα από μόνο λίγους αληθινά κοντινούς σου.. Είναι και που σε πείσμα των καιρών εσύ θες να παραμείνεις έτσι όπως πλάστηκες, είναι και τα σάπια που κυριαρχούν.. Μια μεγαλη καλημέρα, με ένα αληθινό χαμόγελο έτσι για πείσμα (πάντα "καλημέρες" με χαμόγελο). Φιλιά σου!
Αυτό που τρέφεται από τ'άδικο δεν είναι κατάθλιψη αλλά κατηγορώ. Και ξεπλένεται μόνο με αίμα. μόλις ξεπλυθεί, μεταλλάσεται σε κατάθλιψη. Τουλάχιστον σε μένα.
ΥΓ Πέρα από το κείμενο που είναι εκπληκτικό, μην σας φαίνεται περίεργο, αλλά άκουσα και τα τύμπανα να χτυπάνε.
Την καλημέρα μου
Ωχ.....
Ανησυχώ..αλλά δεν τολμώ να ρωτήσω....
:-(((
Με βάρυνε πολύ η λέξη "κατάθλιψη" και ομολογώ πως θα προτιμούσα να είναι ποιητική αδεία.
Εύχομαι να βγεις γρήγορα από το τούνελ.
:*
Ελπίζω το ότι το μοιράστηκες μαζί μας να το μοίρασε στα δυο αυτό το συναίσθημα. Όλοι το περνάμε κατά φάσεις, άλλοι πιο πολύ άλλοι λιγότερο. Μάλλον έχει να κάνει με την εποχή και τη ματαιότητα.
Καλό θα ήταν ίσως αν το μοιραζόσουν και με άτομα που εμπιστεύεσαι γύρω σου. Τότε να δεις πως θα μικράνει και θα συρρικνωθεί. Οι ψυχολόγοι δε θα 'χαν δουλειά αν μοιραζόμασταν τους πόνους μας όπως μοιραζόμαστε τις χαρές μας.
Να'σαι καλά.
Βγάλτο από μέσα σου, γράψε ξανά, μην το αφήνεις να σε τρώει.. πόσο αδύναμοι είμαστε γμτ μπροστά στην απόγνωση της ψυχής;
Θέλω να σου μεταφέρω λίγο από ελπίδα, αισιοδοξία, αγάπη... όχι πως μου περισσεύει η ελπίδα, αλλά αγάπη ναι μπορώ να σου στείλω πολύ. Αληθινή..
και μια σφιχτή αγκαλιά...
ΚΑΛΩΣ ΤΗΝ!
ναι ειναι επικινδυνη πολυ εχεις δικιο...
μην την αφησεις να σε νικησει...
το καλυτερο αντικαταθλιπτικο...κοιτα τα ματια ενος παιδιου...
κοιτα το χαμογελο του...
πιασε το φευγαλεο χτυπο της καρδιας του...
σκεψου για λιγο ποσο αγνα αγαπαει...
μην αφησεις να σε νικησει...
δεν θα ειναι κερδος...χασιμο θα ειναι στο υπογραφω...
ειναι υπουλη πολυ...
σε φιλω νεραιδενια...
αφηνω λιγη νεραιδοσκονη μηπως την χρειαστεις...
η πιο επικίνδυνη κατάθλιψη ειναι αυτή, που δεν την παιρνεις ειδηση.
δε σε φοβάμαι, ξέρω πως θα νικησεις στο τέλος.
σε φιλώ
αντικρίζοντας τα αριστουργήματα που βρίσκονται στον κήπο σου δεν μπορεί παρά η κατάθλιψη να μετατρέπεται σε (μελαγχολική έστω) αισιοδοξία.
φιλιά σου πολλά!
NΑΙ είσαι καλά λοιπόν
αφού έχεις φλέβες που χτυπούν
ναι είσαι καλά αφου ακούς τα τύμπανα
ναι είσαι καλά αφου μπορείς και οσμίζεσαι το αίμα
ναι είσαι καλά αφού τα νύχια νοιώθεις
και ξέρεις .....
γιατί το... αλλοιώς καλά δεν λογίζεται !!!
Ναι ο πόνος θεριεύει με τ'άδικο
αλλά γλυκαίνει με την συντροφικότητα ...και καμμιά φορά γίνεται τραγούδι ...γι αυτό κράτα το δοξάρι σου , και πιάσε ένα χέρι....να σηκωθούμε επιτέλους λίγο ψηλότερα ,λίγο ψηλότερα ,λίγο ψηλό τε ρα....
Περίμενα πολύ καιρό να σε δω. Σε βλέπω σήμερα με εξαιρετικά καλά γραμμένο κείμενο. Αυτό λοιπόν το κείμενο μου λέει εμένα ότι μόνο φάρμακο για όποια κατάθλιψη, είναι αυτό τούτο το κείμενο.
Τι πιο ανακουφιστικό από το πετάς από μέσα σου βράχια και πέτρες βαριές με μορφή κειμένων;
ναι εισαι αισιόδοξη
αλλά αν θέλεις να εκδικηθείς με αίμα
περίμενε
κάνε υπομονή
να κουραστείς κάνοντας υπομονή
και όταν είσαι νηφάλια
να εκδικηθείς
μόνο έτσι θα το ευχαριστηθείς
Μην σκέφτεσαι, μην ελπίζεις και μην φοβάσαι. Μόνο περίμενε. Θα περάσει, όσο άδικο κι αν είναι, θα περάσει, κι όταν περάσει δεν θα "αναγωρίζεις" τη λέξη αίμα.
Γράψε όμως για να ανακουφίζεσαι.
Φιλί
ΓΡΑΨΕ ΣΟΥ ΛΕΩ ΓΜΤ …
…… ΜΗ ΜΕ ΣΚΑΣ, ΤΟ ‘ΧΕΙΣ.
Γ.
Αν δεν ήσουν καλά, αναρωτιέμαι τι θα έγραφες... Μεγάλη ιστορία η αδικία, και άντε νε βρεις το δίκαιο σου.
Υπομονή, που θα πάει... Θα περάσει ΚΑΙ αυτό...
Καλά τώρα βρήκες να καταθλιβείς που οι παντες βρίσκονται σε γενική κατάθλιψη;΄Αλλαξε τάχιστα να ανακαλύψεις τα θέλγητρα του οικιακού εξοπλισμού.
Να είστε βέβαιοι όλοι!
Η αύρα σας φτάνει σαν χάδι μέχρι εδώ! Απίστευτα γλυκό κι' ανακουφιστικό το συναίσθημα...
Κι' επίσης να είστε βέβαιοι όλοι!
Εχω πείσμα απίστευτο!
Και πολύ φώς μαζεμένο απο χρόνια, στις αποθήκες της ψυχής!
Δε θα τ' αφήσω με τίποτα να πάει χαμένο!
(Θα σας αγκάλιαζα σφιχτά, αν μπορούσα....)
ρε θαλίτσα,
εμένα δε με καταθλίβει που είμαι οργιζμένη.
αυτό που είναι πρωτόγνωρο και τρομαχτικό, είναι που αισθάνομαι ότι θα με λυτρωνε να γίνω όχλος.
δ
Θα σου πω μόνο οτι σε καταλαβαίνω απόλυτα. Σε παρακαλώ μη με ρωτήσεις γιατί.Απλά πίστεψέ με.
Εύχομαι το καλύτερο.
Σήκω.. Ζήσε.. Μην δικαιολογείς τα αδικαιολόγητα και μην προσπαθείς να βρεις δίκιο στο άδικο..Κάτι ξέρω..
http://silia.wordpress.com/2007/05/15/ (Η ΚΑΣΤΡΩ ΤΟ ΣΑΠΟΥΝΙ ΚΑΙ Η ΜΕΛΙΣΣΑ)
--------------------
Η κατάθλιψη , όπως και να έχει , είναι επικίνδυνη .
Κι εγώ θέλω να σε αγκαλιάσω σφιχτά , και ήδη το κάνω ...
Το νοιώθεις ;
ΠΕΡΑΣΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΥΧΗΘΩ ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΧΑΜΟΓΕΛΑ.ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ.Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΑΠ ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.ΣΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟΙ.
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ.
...βγές στο φώς!!!!
Παιγνίδια του μυαλού ειναι ΟΛΑ.
Καλημέρα και καλό μήνα.
H πιο επικινδυνη καταθλιψη βιολιστη μου...
κοριτσι μου..
ειναι αυτη που δεν φαινεται..
-η αορατη
-υποβοσκει κατω απο το χαμογελο και την πεπατημενη της ημερας..
και φερεται απολυτως φυσιολογικα...
και αλλοπροσαλλα ταυτοχρονως
Εσενα δεν σε φοβαμαι γι αυτου του ειδους την καταθλιψη,,
εχεις νυχακια και ξερεις να τα δειχνεις..
-οταν χρειαζεται.
(οι καταθλιπτικοι παλι τα δειχνουν ασκοπως και εκτονωνονται..)
Κατα τα αλλα δεν αντεχω το αιμα !
-με τιποτα ομως..
οσο για το αδικο ..μη γελασεις αλλα πιστευω στους νομους του συμπαντος!
σε φιλω!
χχχχχχχχχχχχχχχχχ
@
ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ...
ΔΏΣΕ ΕΝΑ ΣΗΜΑ.
ΠΟΎ ΕΙΣΑΙ ;
ΠΏΣ ΕΙΣΑΙ ;
@
ευχαριστώ...
ΒΛΕΠΩ ΤΑ ΝΥΧΙΑ ΜΟΥ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΝ
ΣΑΝ ΤΟΥ ΘΗΡΙΟΥ
ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΟΥ.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΥΟ.
ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΥΟ. ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΛΛΟΙ.
Επειδή δεν γράφω για να γράφω, επειδή αλήθεια θέλω να είσαι καλά και όχι "κατά τ' άλλα.." , γράψε και όχι για το αίμα ούτε για το δάκρυ..
Γράψε για το γέλιο που τόσο το έχουμε όλοι ανάγκη.. Πέφτει ένας και πέφτουμε κι άλλοι μαζί του..
Φιλιά και..γράψε..
Ο/Η βιολιστης στη στεγη είπε...
Εχουμε ίδια τριαντάφυλλα, ίδια ποτήρια του φραπέ, παρόμοια γατιά (αυτό το δικό σου είναι για δάγκωμα) κι'απο έναν Παράδεισο κατάδικό μας σε απόσταση 15 χιλιομέτρων!
Νάστε όλοι καλά Ηλία μου!
25 Ιουνίου 2009 7:43 μ.μ.
Αυτά μου έγραφες πέρσι όταν εγώ καμάρωνα για το δικό μου παράδεισο
και συ για το δικό σου. Κάθε άνθρωπος τον παράδεισο του τον έχει μέσα του, όμως πρέπει να τον καλλιεργεί γιατί άμα τον εγκαταλείψει θα γεμίσει αγκάθια.
Γι αυτό φιλενάδα πλακώσου στο ξεβοτάνιζμα και πάρτω αλλιώς γιατί δε μας πέρνει.
Να ξέρεις ότι σε αγαπάμε!!!!!
Ηλίας-Ντίνα
Ό,τι τρέφεται με άδικο και χορταίνει με αίμα εγώ το λέω ξεσήκωμα, αντίδραση, επανάσταση, δράση, ενέργεια!
Κατάθλιψη είναι ακριβώς το αντίθετο
η τέλεια παύση
η τέλεια απουσία
μυρίζει αίμα
τα νύχια μεγαλώνουν
η φλεβίτσα χτυπά
αυτό είναι ζωή
σήκω και χόρεψε στο ρυθμό των ταμπούρλων
σήκω και ζήσε
βγες από τη μήτρα σου
δεν την έχεις ανάγκη...
αγάπη σου στέλνω
κι ας μη σε έχω δει ποτέ στη ζωή μου
διαβάζω τη σκέψη σου
διαβάζεις τη δική μου
και είναι σαν να γνωριζόμαστε χρόνια...
Η πιό επικίνδυνη κατάθλιψη είναι αυτή που τρέφεται απο τ' άδικο...
Αν ήξερες πόσο συμφωνώ μαζί σου!!!
Εγώ το παλεύω ακόμη...
Θέλω να ελπίζω ότι κι εσύ δεν άφησες να σε νικήσει...
Και το αίμα όμως μετά πως να χορτάσει...
Δημοσίευση σχολίου