26 Μαΐ 2010

Το Αίμα.


Ναί, είμαι καλά.
Κουλουριασμένη σε στάση εμβρυϊκή.
Μιά φλέβα στο λαιμό μου μόνο ακούω. Εχει τον ήχο απο δεκάδες τύμπανα. Σε επικίνδυνο κρεσέντο. Τρρρρρρρρρρπαμ! Τρρρρρρρπάμ! Τρρρρρπαμπαμπαμ!
Δεν μιλάω. Μόνο οσμίζομαι. Το Αίμα. 
Κουλουριασμένη σε στάση εμβρυϊκή βλέπω τα νύχια μου να μεγαλώνουν σαν του θηρίο. Τρρρρρρρπαμ! Τρρρρρρρπαμ! Τρρρρρπαμπαμπαμ!
Δεν ζώ. Μόνο ακούω, οσμίζομαι και περιμένω. Το Αίμα.
Δεν σκέφτομαι.. Δεν ελπίζω. Δεν φοβάμαι.
Γλύφω μόνο τα χείλη μου τα στεγνά και περισυλλέγω τη πίκρα. Αυτή που θα εμποτίσει τα νύχια του θηρίου. Μόλις σιγήσουν τα τύμπανα.
Μόλις νικήσει το Αίμα.

Η πιό επικίνδυνη κατάθλιψη είναι αυτή που τρέφεται απο τ' άδικο.
Και που χορταίνεται μονάχα με Αίμα.

Κατα τ' άλλα....
Είμαι καλά.