27 Σεπ 2008

Let's fuck!


Το ασαφές, το ακαθόριστο, το συγκεχυμένο, πάντα μ' ενοχλούσε. Ειδικά, όταν ελοχεύει στο μυαλό μου.

Οταν, κάτι έχω-αλλά δεν ξέρω τί έχω, τρελαίνομαι. Και καταθλίβομαι.

Αντέχω τα χειρότερα, δεν τη παλεύω με τ' αόριστα. Κι' αυτή η πικρή γεύση, ακαθόριστη, διακριτικά ενοχλητική κι' επίμονη, κάποιες μέρες τώρα, ασυναίσθητα με οδηγεί προς το πληκτρολόγιο, να το κοιτάω χαζά, αλλά συγχρόνως με μιά σχεδόν τυφλή αφοσίωση, σαν μόλις ν' ανακάλυψα τον αόρατο εξομολογητή που θα μου εκμαιεύσει τ' ανομολόγητα.

Το στομάχι μου, σφιγμένο. Νευρικότητα που εκδηλώνεται με τρέμουλο στα χέρια. Τα ξέρω καλά τα συμπτώματα. Μιά ανεξήγητη βιασύνη, για κάτι που προσδοκώ να συμβεί, ή για κάτι που φοβάμαι να συμβεί. Καλό ή κακό, δεν ξέρω, δεν είναι αναγνωρίσημο, δεν είναι μορφοποιημένο. Δεν είναι προσδοκία, δεν είναι φόβος, είναι σκιά χωρίς περίγραμμα, χωρίς βάρος, χωρίς εκτόπισμα. Είναι κάτι που έρχεται, μπορεί όμως και κάτι που χάνεται.

Νευριάζω με τον εαυτό μου που αδυνατεί να του δώσει σχήμα, χρώμα, μορφή, αλλά συγχρόνως τον εμπιστεύομαι τυφλά. Οσες φορές κατάφερα να ξεμπερδέψω το κουβάρι, του έδωσα δίκιο. Πάντα "ηξερε" αυτός. Τί τον ενοχλούσε ύπουλα. Με ποιές διεστραμμένες ανασφάλειες είχε να λογαριαστεί και ποιές κατεδαφίσεις να ξεκινήσει. Ειδικά οι κατεδαφίσεις είναι ανυπολόγιστα ψυχοφθόρες.

Και οι κρυφές προσδοκίες είναι ψυχοφθόρες. Ιδιαίτερα αυτές που καγχάζουν χαιρέκακα όταν συγκρούονται με τη λογική μου, που πάντα προλαβαίνει να κάνει την υποψία του ανέφικτου πραγματικότητα. Και να μ' αδειάσουν.

Και όπως μηχανικά γράφω τη λέξη "αδειάζουν", αντιλαμβάνομαι ότι και το κενό είναι επίσης ψυχοφθόρο. Να σκύβεις στο μέσα σου να πιείς νερό, και η γούρνα νάναι άδεια. Στεγνή. Και το μόνο που συμβαίνει, είναι ν' ακούς τον αντίλαλο της φωνής σου, που επιμένει να ρωτάει: Ναί, αλλά γιατί;

Περίεργος αυτός ο Σεπτέμβρης...

Σαν να συμβαίνουν πράγματα έξω απο εμάς, για μάς. Σαν να σηκώνουμε ασπίδες προστασίας απο "κάτι". Σα να τρέχουμε σε καταφύγια να κρυφτούμε, απλά για να κρυφτούμε, απλά γιατί η ψυχή μας νοιώθει να θέλει να κρυφτεί. Σα να φοράμε τραγιάσκες και γυαλιά, να μη μας δούνε , να μη μας αναγνωρίσουνε.

Κάποιοι μπλόγκερς "ιδιωτικοποιούν" το ιστολόγιό τους, το προστατεύουν εγω θάλεγα. Κάποιοι, το διαγράφουν οριστικά. Κάποιοι άλλοι, ψιθυρίζουν, ψελλίζουν μονόλογους γεμάτους απελπισία, ή ακόμα, κραυγάζουν τη θλίψη τους. Και τη μοναξιά τους. Και την απογοήτευσή τους. Χωρίς να περιμένουν συμπαράσταση. Χωρίς δεκανίκια. Απλά, εκφράζονται. Κάποιοι παλεύουν με τον εχθρό. Κάποιοι τραγουδάνε "είμαστε ακόμα ζωντανοί", κάποιοι άλλοι "μοχθούν" για την επικοινωνία, βγαίνουν και λένε: -Είμαι εδώ! Ακούστε με!"

Περίεργος, καταλυτικός ο Σεπτέμβρης αυτός...

Σαν απο κάπου να ξεφύτρωσαν αόρατες απειλές, να ξεπήδησαν απ' τον ορίζοντα με το που μας αποχαιρέτησε η κατασκευασμένη καλοκαιριάτικη ανεμελιά, σα νάβρεξε πίκρα και θυμό και θλίψη το σύννεφο του καθενός, μες στη δική του αυλή.

Και στη δική μου, επίσης.

Κλείνοντας την άσκοπη αυτή έκθεση ιδεών, οι πρώτες ψιχάλες έφτασαν κι' εδώ. Κουβαλάνε την υπόσχεση μιάς μπόρας.

Να την ελπίζω;

Να της κρυφτώ;

Τί διάολο; Εχω ξεχάσει πώς είναι ένας αληθινός Σεπτέμβρης;

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Το κάστρο, στην Ακροκόρινθο, έχει παραδοθεί αδιαμαρτύρητα στα σύννεφα που το σκεπάζουν.

Τα χειμερινά προγράμματα της τουβούλας επιδεικνύουν με καμάρι τα επιμελώς προετοιμασμένα πανηγύρια τηλεθέασης που οι επιμελώς "διαβασμένοι" και "πετυχημένοι" καραγκιόζηδες-παρουσιαστές μας σερβίρουν στη μούρη. Το "δήθεν", το φτηνό και το χυδαίο, εισβάλλει απο παντού και ξεγελάει με διάφορετικά πρόσωπα. Ειδήσεις, talk-shows, σηριαλς, στημένες αντιπαραθέσεις, στημένος πανικός, ψέμμα, ψέμμα, ψέμμα, και πάλι ειδήσεις, και πάλι γέλιο σε συσκευασία, και ξύλινες φωνές που κροταλίζουν εξαγγελίες και περιυβρίζουν τη νοημοσύνη μας.

Η πόρτα της κουζίνας μπάζει λίγα νερά.

Η μπόχα όμως, μπαίνει απο παντού, κι' απ' τη πιό μικρή χαραμάδα.

Κι' εμείς παραδινόμαστε αδιαμαρτύρητα στο σύννεφο της μπόχας που μας σκεπάζει...

Σφίξιμο στο στομάχι, τρεμούλα στα χέρια!

Let's fuck!

38 σχόλια:

kelly alamanou είπε...

Oι ευαίσθητοι,ευάλωτοι άνθρωποι "πιάνουν" πολλές φορές vibs που τους πονούν.
Πως το αντέχει και πως το διαχειρίζεται τούτο κανείς;
Ισως αποδεχόμενος την τρωτότητά του , μείνει χωρίς ενοχές με ότι τον πονά είτε προσπαθώντας να το κατανοήσει αν γίνεται,είτε μη δινοντάς του σημασία,είτε κανοντάς το λέξεις να το μοιραστεί,είτε ότι ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία του καθενός τέλος πάντων.
Αλλά πάνω απ'όλα χωρίς να αρνείται την υπαρξή του, ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΤΟ.
ισως λέω και ψάχνω κι'εγώ μαζί με σένα και με τον άλλον και με το άλλον.....
Σε φιλώ.
Καλή Κυριακή

athinovio είπε...

nothing left to do when you know that you've been taken, nothing left to do when you know that you've been had, nothing left to do when you're waiting for the miracle to come.....

ολα θα πανε καλα... είπε...

Καλημέρα και καλή Κυριακή!Let's fuck...είναι ο τίτλος σου και,παρατηρώντας τι είναι γραμμένο πάνω-πάνω,στη φόρμα των σχολίων(κι όποιος βρίσει...πιπέρι στη γλώσσα),δε μπόρεσα παρά να χαμογελάσω!Θα μου πεις,βρίσιμο είναι αυτό;Αυτό είναι γλυκό πράγμα,σαν γαλακτομπούρεκο και σαν μπακλαβάς,όπως έλεγε και μια θεία του Γιάννη Ξανθούλη!Μ έπιασε η πολυλογία μου.Κι εδώ σύννεφα,πολλά σύννεφα,με ψιλόβροχο κατά τόπους,μια γκρίζα Κυριακή που όμως δεν της λείπουν τα αισθήματα.Εγώ,λέω,να εκτεθείς στην μπόρα,η μπόρα χρειάζεται,μην της κρυφτείς...

Unknown είπε...

Α, άκουσες κι εσύ για το νέο ριάλιτι με τα μοντέλα και τις μαμάδες τους;

jacki είπε...

Δύσκολοι καιροί..γιατί εύκολα όλα μοιάζουν....που λέει και ο Αλκίνοος.
Let'w fuck λοιπόν...και καθαρίσαμε.
Φάση είναι, θα περάσει..αν δεν προλάβει να γίνει κατάσταση.
Καλημέρα.

βιολιστης στη στεγη είπε...

Rodoula-Kelly: Σωστή άποψη και δύσκολα εφαρμόσιμη δυστυχώς. Γιατί, "οπου και να ταξιδέψω, η Ελλάδα με πληγώνει", όπως λέει κι' ο ποιητής.
Νάχεις μιά όμορφη μέρα!

βιολιστης στη στεγη είπε...

athinovio: Which will never come(?)
So, let's fuck!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Ολα θα πάνε καλά: Ο ιδιοκτήτης του ιστολογίου εξαιρείται του κανόνος, ποιητική αδεία! Μήπως θυμάσαι απο ποιά ταινία είναι η φοβερή ατάκα "let's fuck"; Αν δεν το βρείς, του χρόνου το Σεπτέμβριο, με τον κηδεμόνα σου!
Πολλά φιλιά!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Καμηλιέρης: Aυτό είναι μόνο ένα κεφάλι απο τα 100 της Λερναίας Υδρας!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Jacki: Σιγά μη την αφήσουμε να γίνει κατάσταση! Μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνω και μετά προς τη λήθη τραβώ!
Καλή Κυριακή!

ολα θα πανε καλα... είπε...

@ βιολιστής στη στέγη:

Beyond the valley of the dolls,...κυρία;Το βρήκα;;;!
:)

roadartist είπε...

Καλημερα βιολιστρια..
τις ιδιες σκεψεις εκανα και εγω εχτες..Ειδικα δε ξερω τυχαιο ηταν (;;;;) επεσα σε πολλα blogs με αυτα που αναφερεις.. Σε παρα πολλα δηλαδη..οποτε παυει να ειναι τυχαιο..
Εγραψα λοιπον ενα κειμενο..και θα το αναρτησω τις επομενες ημερες..νησαφι νομιζω πια..Δυσκολες εποχες.. φιλια..

βιολιστης στη στεγη είπε...

Ολα θα πάνε καλά: Με το κηδεμόνα σου, αμέσως!
"Μάτια ερμητικά κλειστά" ήταν η ταινία...

βιολιστης στη στεγη είπε...

Roadartist: Δεν αναφέρομαι ειδικά στα μπλογκς, καλλιτέχνιδά μου, αν κι' εκεί μπάχαλο γίνεται. Το γενικότερο μπάχαλο γύρω μας μ' ενοχλεί. Περιμένω την ανάρτησή σου μ' ενδιαφέρον!
Καλό σου βράδυ!

beth είπε...

Να σκύβεις στο μέσα σου να πιείς νερό, και η γούρνα νάναι άδεια. Στεγνή



opws kapote mou xe pei i elf

ayto to keimeno to antilambanesai me to stomaxi sou. to diabasa astamathta gt oso diabaza elega nai ayto 8a mporousa na to grapsw kai egw, ma pws de to egrapsa.. ma afou me ekfrazei toso, nai etsi einai. tromero keimeno. niw8w akribws etsi.

Silia είπε...

Αυτοί οι ... κυβόλιθοι στην εικόνα του ποστ ... Πόσα χρόνια πριν , με γυρίζουν ...
Κι αυτές οι ... κηλίδες από το αίμα του Καλοκαιριού που ψυχορραγεί ...
"Παράξενη Πρωτομαγιά ..." , λέει ένα αρκετά παλιό τραγούδι ...
"Παράξενε Σεπτέμβρη" , λέω εγώ ... Και μάλλον το ίδιο λες κι εσύ .
Anna-Silia

Spy είπε...

Χμ...
Αν το διαβάσετε βράδυ δείτε αυτό.
Πρωί Δευτέρας δείτε ετούτο...

Roadartist είπε...

Αν θες παίζεις.. εχεις προσκληση, καλη εβδομάδα ;)

βιολιστης στη στεγη είπε...

beth: Kαι είναι πολύ παρηγορητικό κι' ελπιδοφόρο που δεν ζυμώνεσαι με τη βρωμιά, δε τη συνηθίζεις.Και που δεν κρατάς τα μάτια σου ερμητικά κλειστά.
Καλημέρα καλό μου!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Silia: Κάθε χρόνο, τέτοια εποχή, ψυχοραγεί το καλοκαίρι. Οι αντοχές μας ψυχοραγούν καθημερινά.
Καλωσλορισες και νάχεις μιά καλή μέρα!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Spy: Μη με μαλώσετε! Τα είδα και τα δύο Δευτέρα πρωϊ! Η ίδια πικρή γεύση, όπως τότε που είχα δεί την ταινία...

βιολιστης στη στεγη είπε...

Roadartist: Xμμμ! Θα περάσω να δώ αν με ιντριγκάρει το παιχνιδάκι... ναι, το είδα, ωραίο είναι, έλα να παίξουμε κοριτσάκι!
Πολλά φιλιά!

ο αποτέτοιος είπε...

βιολιστή, από προσωπική πλευρά μιλώντας δεν φταίει σε τίποτα το καημένο το φθινοπωράκι. το κεφάλι μας φταίει. ας αφήσουμε το φθινόπωρο να κάνει τη δουλειά του. καλό μεσημέρι.

Talisker είπε...

Δεν φταιει ο Σεπτεμβρης
για τις ανοητες ή τις υπέρογκες προσδοκιες μας
οτι θα φερει κατι καινουριο απο αυτο που εχουμε φτιαξει
για να ζησουμε

-εμεις φταιμε..

Αλλωστε αν απαλλαγουμε απο αυτες
τοτε γλυκαινουν τα χρωματα και
ελευθερωνεται η ανασα
.να αναπνευσουμε μυρωδιες !

::)

βιολιστης στη στεγη είπε...

Talisker: Mα φυσικά και δε φταίει ο Σεπτέμβρης! Απλά εγώ, έτυχε να νταουνιάσω Σεπτέμβρη μήνα. Και που να δείς τον Οκτώβρη, χρώματα και μυρουδιές! Ευτυχώς ΑΥΤΕΣ οι προσδοκίες, δεν προδίδονται ποτέ απο τη φύση!
Καλό απόγευμα!

L' Aesthete Soleil είπε...

Ωραία φωτογραφία, ωραία μουσική. Υπέροχη μουσική. Αλλά το άρθρο... Αχ αυτό το άρθρο... Περίεργος Σεπτέμβρης;

Albus Genius είπε...

Γιατί να στεκόμαστε με δισταγμό μπροστά στη σύγχυση δεν είναι μήπως η αρχή για κάτι νέο ή το τέλος λίγο πριν την απόφαση. Και είναι τόσο όμορφο, νάναι όλα ευσύνοπτα, ευληπτα, ευνόητα ή μήπως είναι καλύτερα νάναι εύχρηστα. Και γιατί τάχα τόσα για τα μπλογκ, αφού ζεις σε μια πόλι κάθε μέρα δεν παρουσιάζεσαι σε ένα κοινό που δεν σε ξέρει ή που σε ξέρει.Δεν υπολογίζει τις κινήσεις σου μια στατιστική ή μια μέτρηση.Τί διαφορετικό να συνέβαινε στα μπλόγκ; Δεν χρησιμοποιείς δημόσιες συγκοινωνίες ή τους δρόμους ή τις πλατείες που έχουν σχεδιαστεί για σένα και την παρουσιά σου ή την παρουσία μας; Γιατί είναι απαραίτητο να μας σκεπάζει η μπόχα των πετυχημένων καραγκιόζηδων; Σκεπάζει όσους θέλουν να σκεπασθούνε.Κι από την άλλη γιατί να νομίζουμε ότι ζούμε σε ένα αγγελικό κόσμο; Συνέβη κάποτε αυτό. Αν δεν είσαι στη μέση οδό θα χτυπηθείς. Πάντοτε συνέβαινε. Θα παλέψουμε όπως τόσοι άλλοι πρίν από μας. Και σάματις η γνώση δίνει καλό; Επιστήμονες καίγανε ανθρώπους στα στρατόπεδα των Ναζί επιστήμονες καίνε ανθρώπους τώρα στη Παλαιστίνη, επιστήμονες καίνε ανθρώπους στο Ιρακ και επιστήμονες του Ιράκ σκοτώνανε ανθρώπους με αέρια.Η γελοιότητα δεν κρατάει πτυχίο ούτε είναι αμόρφωτη στέκεται παντού όπως και η μπόχα.Πολλά στημένα.Τα περισσότερα ίσως ,αλλά παλεύεις και αποφασίζεις μέσα από σύγχυση που ξεκαθαρίζεις. Μέσα από χαμαλοδουλιές και από εμπνεύσεις.΄Η δεν κάνεις τίποτα.Και παραδίδεσαι αδιαμαρτύρητα.

βιολιστης στη στεγη είπε...

l'aesthete soleil: H μήπως, περίεργα μονοπάτια παίρνει καμιά φορά η σκέψη μας; Οπως και νάναι, σίγουρα ο Σεπτέμβρης δεν ενοχοποιείται...

βιολιστης στη στεγη είπε...

albus genius: Η πρώτη σου φράση τα λέει όλα. Είναι απο μόνη της μιά απάντηση, που τη γνωρίζω κατα βάθος.
Επίσης, δεν αναφέρομαι ειδικά στα μπλογκς. Μακάρι να περιορίζονταν οι προβληματισμοί μας μόνο στο μπλόγκινγκ. Απλά, ανοίγω πού και πού, τη βαλβίδα ανακούφισης. Τις ξεθυμάστρες στην υδραυλική ορολογία! Και μετά, έρχεται η επεξεργασία. Και η αποδοχή. Η η απόρριψη. Και πορεύομαι, κάπου στη μέση, όπως πολύ σωστά έγραψες.
Καλή σου μέρα ποιητή!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Αποτέτοιος: Ναι, το λατρεμένο το φθινόπωρο, τη δουλειά του κάνει. Και με το καλύτερο τρόπο.
Και το κεφάλι μας επίσης τη δουλειά του κάνει: Λάθη.
Και η ζωή συνεχίζεται...

Leviathan είπε...

to aoristo kai mena pada me tromaze....ola euxomai na ginoun opos tas 8es!!!filia!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Leviathan: Φιλιά και σε σένα ευτυχισμένε!

ολα θα πανε καλα... είπε...

Kαι να φανταστείς πως την έχω δει την ταινία,βιολιστή μου!

demetrat είπε...

αντε μπας και καταφερω να παιξουμε καμμια μπιρίμπα τον Οχτώβρη.
(Εμένα τώρα ο τίτλος γιατι μου έφερε ξεσήκωμα με peter gabriel αντί γιά κόψιμο φλέβας;)

βιολιστης στη στεγη είπε...

Demetrat: Γιατί είσαι άτομο ροκ, παιδάκι μου, γι' αυτό!
Αρχίζω τη προπόνηση στη μπιρίμπα. Σιγά μη κάτσω να με κερδίσεις!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Oλα θα πάνε καλά: Καλά, καθαρίζεις με μιά μονοήμερη αποβολή, πειδή μου φαίνεσαι καλό παιδί!

ILive2LoveMe είπε...

Ακούω λέει το ποδοβολητό, ξέρω πως έρχονται, αλλά δεν μπορώ να τους δω. Δεν μπορώ να αντιμετωπίσω το αόρατο. Ωστόσο όμως η ίδια που το έγραψε , προετοιμάζεται γι αυτό το ποδοβολητό αλόγων που δεν μπορεί να δει. Δεν ξέρεις τι να στήσεις, που να βάλεις συρματοπλέγματα, ούτε καν αν πρέπει... αλλά , το περιμένεις, το ξέρεις.
Καλό μήνα, να πάνε όλα καλά!
Φιλιά.

βιολιστης στη στεγη είπε...

I live 2 love me: Ακριβώς αυτό! Μιά αόρατη απειλή. Μάλλον έτσι θάπρεπε νάταν ο τίτλος της ανάρτησης.
Καλό μας μήνα, όπως και νάχει....