11 Μαΐ 2009

Με της Αργυρώς τα μάτια.


Οσο ζώ ακίνητη, πεθαίνω...

Καλύτερα να ήμουν πολυθρόνα, αν ήταν να ζήσω ακίνητη. Μπερζέρα, για την ακρίβεια. Ούτε κάν κουνιστή.

Και για να το ξεκαθαρίσω, δεν θέλω να κουνιέμαι.

Θέλω να κινούμαι.

Η συμβίωση με τα τετράτροχα μου βαράει στα νεύρα.

Πήγαινέλα καθημερινό αυτά, κι' εγώ εκεί, στην ίδια θέση, να βλέπω τη κληματαριά γυμνή, τη κληματαριά με φύλλα, τη κληματαριά με σταφύλια, την ακακία ντυμένη, την ακακία γυμνή, τίς γάτες πάνω μου, τις γάτες γύρω μου, το κωλόσκυλο να με κατουράει τρείς φορές την ημέρα, τους δικούς μου να μπαίνουν, τους δικούς μου να βγαίνουν, κλίκ, ξεκλείδωμα , και το τεράτροχο νο. 1 βγαίνει με την όπισθεν, μου γελάει ειρωνικά και φεύγει, κλικ, ξεκλείδωμα και ο άλλος ο χοντρομαλάκας, το φορτηγάκι, φεύγει κι' αυτός κι' εγώ εκεί, με το χέρι στη μέση, χαριτωμένη και προκλητική αλλά ακίνητη, να μετράω τις κουτσουλιές απ' τα κωλοσπουργίτια στη σέλα μου, να περνάω την ώρα μου χαζεύοντας τις καρακάξες που τρώνε τ' αποφάγια των τεράποδων, και τα χελιδόνια που ρίχνουνε μπετά γι' άλλη μιά χρονιά στο δίπλα σπίτι.

Τα κυβικά μου μέσα...

Οι δικοί μου, στη κοσμάρα τους.

Κάθονται στη πίσω βεράντα και πίνουνε καφέ.

Με κοιτάνε. Τί κοιτάτε ρέ;

"Ζέστανε ο καιρός. Πάμε καμιά βόλτα με την Αργυρώ;"

"Φύγαμε!"

Οπα! Τί έγινε ρε παιδιά; Το πήρατε απόφαση; Εφτυσα! Και μετράω. Ενα, δύο τρία, τέσσερα, άντε ντέ, πέντε, έξι, ακόμα; εφτά οχτώ, τα κυβικά μου μέσα, βόλτα με την Αργυρώ δεν είπατε; εννέα, δέκα, έντεκα, δώδε...δεν το πιστεύω, βγήκαν με κράνη, YESSSS!

"Προφήτη Ηλία, ή θάλασσα;"

Χέστηκα. Η μάλλον, όχι, δε χέστηκα, Προφήτη Ηλία, έχει στροφές και ανηφόρες, Προφήτη Ηλία, Προφήτη Ηλία, Προφήτη Ηλία, Παναγίτσα μου!

"Προφήτη Ηλία, καλύτερα. Εχει στροφές κι' ανηφόρες."

Αρχίζω να τη κατασυμπαθώ τη δικιά μου....

Πω πώ... Ξέχασα τη φωνή μου, ρε πούστη... Βρρρρ, βρουουου, βρουουουμ, βρουουουουμμμμ, γαμώτο, βρουουουουμμμμ!

Ασφαλτος. Ωρε πόσα σπίτια απο πέρσυ! Ασφαλτος, χωράφια, έλα δικέ μου φύγαμε, πάτα το λίγο ντέ! Ασφαλτος, άσφαλτος, πρόβατα δεξιά, γαυγίζει το σκυλί του Σούλη του βοσκού, χέστηκα, άν μπορείς πιάσε με τώρα, κωλόσκυλο, βρούμ, ώχ, γιδίλα, άαααχ!, το μαντρί του Στέλιου, ώωωωπα, στροφή, μπράβο δικιά μου, έτσι, γύρε αριστερά, μη φοβάσαι δε πέφτεις, έεεελα, ίσωνε τώρα δικέ μου, βρούουμ, ανηφόρα, ευθεία, αρχίζουν οι γνωστές μυρουδιές, τριαντάφυλλα άσπρα, τριαντάφυλλα κόκκινα, πασχαλιές, άαααχ, πεθαίνω, λεμονανθοί, πορτοκαλοανθοί, μμμμμμμμ!, πάτα το λίγο ακόμα δικέ μου, να χαρείς, να , τώρα αρχίζουν ν' αυτοκτονούν ζουζούνια στα μούτρα μου, μμμμμμ, μυρίζει η γύρη απ' τις μαργαρίτες, κομμένο χορτάρι τώρα και ποτισμένο χώμα, άχ, τί ωραία! Ελα, ανέβαινε, ανέβαινε, αλλάζει ο αέρας, την ακούω κιόλας τη πρώτη ευωδιά του θυμαριού, έεεετσι, έεεετσι, μαζί με πεύκο ανακατεύεται και με τα κουκουνάρια των κυπαρισσιών, βρούμ-βρούμ, ώχ! μπάστα δικέ μου, φίδι μπροστά στο δρόμο, τόδες; Τόδες! Ετσι! Κόβουμε τώρα, δε πατάμε φίδια ποτέ, η δικιά μου το λέει, "να τα σεβόμαστε τα φίδια", έεετσι, γύρε με λίγο δεξιά, να κάνω το τόξο μου το όμορφο, να τη γλυτώσει το φιδάκι, και πάμε τώρα βρούουουμμμμ, τον μυρίζω το χωματόδρομο, λέμε, μυρίζω τις κουμαριές και τα σχοίνα, περνάει το ρετσίνι απ' τα κράνη σας δικοί μου; Εδώ θα κάνω ομορφιές, αφού το ξέρεις πόσο μ' αρέσει να χοροπηδάω, και σένα σ' αρέσει δικέ μου, ώωωωπα, λαγός! Τον είδατε δικοί μου; Τον είδατε, αφού η δικιά μου δείχνει κι' εσύ κουνάς το κεφάλι! Γουστάρω τη σκόνη, σας τόπα; Γουστάρω τη σκόνη τη καθαρή, την σχεδόν απάτητη, πεθαίνω για τη στιγμή που θα με παρκάρεις κατασκονισμένη δίπλα στα μαλακισμένα τα τετράτροχα, ζεστή-ζεστή απ' τη τρεχάλα, έτσι, για να το βουλώσουν τα ξενέρωτα... τα κυβικά μου μέσα...

Ναί! Ξέρω τώρα. Τώρα θα κόψεις, βρήκες τη θέση με τη θέα, έχετε κι' αυτή τη μαλακία στο κεφάλι. Νάτο. Κόβεις. Πιάνεις στασίδι δεξιά. Αντε να δούμε πότε θα βαρεθείτε... Δυό τσιγάρα; Τρία; Ε! Πόσα θα κάνετε; Θ' αρχίσετε τώρα τα συνηθισμένα:

"Κοίτα, ρε γαμώτο! Πιάτο ο Κορινθιακός! Κοίτα, κοίτα! Τί καθαρή ατμόσφαιρα! Τί φοβερό ηλιοβασίλεμα! Λαδιά η θάλασσα! Δές, πόσο κοντά φαίνονται τα Γεράνεια! Ααααααχ! Τί μυρωδιές! Ελα, να κάνουμε ένα τσιγάρο..."

Ζώ για τη καύλα της επιστροφής! Τη κατηφόρα! Χώμα και πάλι. Και ρετσίνι. Και ζουζούνια που αυτοκτονούν στη μούρη μου. Και κλαριά που μου απλώνουνε τα χέρια. Και γύρη στο καρμπυρατέρ μου. Το φίδι διέσχισε το δρόμο, πήγε να βρεί δροσιά. Ψιλοσουρουπώνει κι' ο ήλιος βάφει λίγο ρόζ, το ασημί μου. Χαμηλώνω το κεφάλι και ξεχύνομαι. Βρούουουμμμμ! Σε τυφλώνει το κόκκινο δικέ μου; Νά! Εδώ, αριστερά. Το χωράφι ντύθηκε κόκκινο, γιατί έτσι το αποφάσισαν οι παπαρούνες! Αν μισοκλείσεις τα μάτια, όπως εγώ, θα σου φανερωθεί μιά τρελή παλέτα απο χρώματα, τα βλέπεις; Κίτρινο, μώβ, κόκκινο, πράσινο, λευκό, λευκοκίτρινο, λαδί και τόνοι απο γαλάζιο πάνω μας και κάτω εκεί, μακριά, που όσο κατεβαίνουμε κυριαρχεί και αγκαλιάζει, αγκαλιάζει και αφομοιώνει, αφομοιώνει και αντανακλά, αντανακλά και λάμπει.

Λάμπει και σβύνει. Για να φανεί το μωβ της δύσης. Να θαμπώσει τα χρώματα της γής, να ελευθερώσει τα χρώματα της ψυχής....

Ασφαλτος πάλι. Κόκκινα τριαντάφυλλα, άσπρα τριαντάφυλλα, αυτά π' αρέσουν στη δικιά μου, στροφές γλυκές, βρουουουμμμμ, έεετσι, πόσο γουστάρω ν' αγγίξω με το μασπιέ μου το δρόμο! Μμμμμμμ! Γιδίλα, πάλι, μπήκαν στο μαντρί τα ζώα του Σούλη, γαυβ-γαυβ, το μαντρόσκυλό του, γαυβ και στα μούτρα σου! Μαλάκα! Οι πασχαλιές μυρίζουν πιό έντονα τώρα, ή μου φαίνεται; Και τ' αμπέλια, αλλάξαν χρώμα, κοιμίσανε το πράσινο το ζωηρό, φορέσανε το φαιοπράσινο, ετοιμάζονται για ύπνο, μα οι λεμονανθοί, μοιάζουν να μη κοιμούνται ποτέ, τέτοια εποχή, πωωω πωωωω! να γεμίσω το ντεπόζιτό μου ευωδιά, να μεθύσω, να κοιμηθώ γλυκά, να περιμένω την επόμενη βόλτα....

Και να τη πώ οπωσδήποτε αύριο, στα ξενέρωτα τα τετράτροχα!

Και στο ηλίθιο το τεράποδο που θα μου χαλάσει τις μυρωδιές με τις κατρούλες του!

41 σχόλια:

b|a|s|n\i/a είπε...

σου δίνουν άλλη αίσθηση ελευθερίας. οι δύο ρόδες. θυμάμαι έντονα. έφηβος όταν άρχισα να οδηγώ μηχανάκι. είχα ανέβει πάνω πάνω σε ένα βουνό. ωραία κοιμωμένη την λένε. στην αχαΐα. σαν να ακουμπούσες ουρανό.

Ανώνυμος είπε...

Δυο γκαζιές και για μένα Αργυρώ.
Συγνώμη που σε σνόμπαρα λιγάκι την Κυριακή αλλά μ’ είχε βαρέσει το ‘μίνι’ στα γλαράκια.

Γ.

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Απίστευτα γλαφυρή περιγραφή της ανοιξιάτικης βόλτας με την Αργυρώ....
και από κάτω πιάτο ο Κορινθιακός...
Τα γνωρίζω τα μέρη...θεός γίνεσαι εκεί ψηλά

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

anepidoti είπε...

όμορφα ταξίδια, μοναδικά για όσους τάχουν γευτεί!
αδρεναλίνη στο φουλ και αέρας ελευθερίας, βιολίστρια μου!
αέρας που δυνάμωσε με τις λέξεις και τις μουσικές σου!
φιλί και την καληνύχτα μου!

jacki είπε...

Ένιωσα πως έκανα μαζί σου το ταξίδι αυτό.. Και πήγα και ήρθα.. Και άσφαλτος και χωματόδρομος.. ζουζούνια, λουλούδια, μυρωδιές..
Καλημέρα.. Υπέροχη βόλτα.. Να έρθω κι εγώ μια μέρα μαζί σας... Λατρεύω τις μηχανές.

Μαριλένα είπε...

τον Χρόνη, οταν τον γνώρισα, ειχε μια παλιά bmw, από το σαραντα, ισως.
τη βάφτισα "καίκι" γιατι έκανε ένα χαρακτηριστικό θόρυβο, ακριβώς όπως ένα κάικι.

περασαμε λίγα χρονάκια με το καίκι μας :))
όταν ετοιμαζόταν η Ελενη να 'ρθει στη ζωή μας, το δώσαμε.

φιλιά βιολιστή μου, πολλά!

Unknown είπε...

Χρώματα παντού ε;

βιολιστης στη στεγη είπε...

b/a/s/n/i/a: Eγώ, όταν ήμουν έφηβη, δεν είχα την ευκαιρία. Τώρα, που απέχω μακράν της εφηβείας, προσπαθώ να κερδίσω το χαμένο χρόνο...
Και τα ψιλοκαταφέρνω...
Ελευθερία! Ναί, Βασίλη!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Ανώνυμος: Ευκολότατα το πρτοσπέρασα....

βιολιστης στη στεγη είπε...

Φύρδην-μίγδην: Ο Ερωτας και η Φύση πάντα με κάνανε θεό...
Και προσφέρονται δωρεάν!
Φιλιά Γλαρένια μου όμορφη...

βιολιστης στη στεγη είπε...

Anepidoti: Ζωή χωρίς αδρεναλίνη, είναι στ' αλήθεια ζωή;
Μιά τζούρα έστω....

βιολιστης στη στεγη είπε...

Jacki: Φύγαμε κοριτσάκι μου! Ελα εσύ, και φύγαμε!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Μαριλένα: ΒΜW, έ; Υπέροχο μηχάνημα!
Η Ελένη, όμως, ακόμα πιό υπέροχο!!!

Ανώνυμος είπε...

μισο να τσεκαρω τι λεει ο Μακαριοτατος για τις μηχανες....Αν δεν τις εγκρινει, θα σε βαλω να πεις 23982358 Αβε Μαρια. Αν τις εγκρινει, θα πας ολη το ποιμνειο βολτα την Κυριακη μετα τη λειτουργια...

kelly alamanou είπε...

Δύο ρόδες για πάντα!!!!!!!
Ανήκω σε κείνη τη μειοψηφία που έτσι και κάνω με τετράτροχο πάνω από 6 χιλιόμετρα με πιάνει ναυτία (τη τύχη μου μέσα). Και φυσικά από δίπλωμα μόνο για δίτροχα έχω,και ας είμαι και του λογου μου μακραν της εφηβείας!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Καμηλιέρης: Παντού! Χρώματα μ' αρώματα κι' αρώματα με χρώματα!
Τα δικά σας τα φυντάνια ανθίσανε, ή όχι ακόμα;

βιολιστης στη στεγη είπε...

Exofthalmi : Λειτουργία...λειτουργία... Κάτι μου θυμίζει....

βιολιστης στη στεγη είπε...

Kelly Alamanou: Ασε που μου περνάνε και κάτι τρελές σκέψεις, να βγάλω δίπλωμα για μηχανή, λέει...
Λές;

demetrat είπε...

μη μου πεις;
εσύ την πάς ή ο άντρας;
δ

marianaonice είπε...

Πω πω!!
Χάζεψα διαβάζοντας και καμαρώνοντας τα ...τετράποδά σου!!
χαχχαχα!!
Και η πεταλούδα στο τέλος όλα τα λεφτάαα!!
Νάσαι καλά Βιολίστριά μου!
:))))

βιολιστης στη στεγη είπε...

Demetrat:Ο άντρας! ΔΥΣΤΥΧΩΣ!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Mariannaonice: Ευχαριστώ Μαριάννα! Ελπίζω να πήγαν όλα καλά με το θέμα που σε ταλάνιζε. Θα περάσω για να δώ...
Σε φιλώ!

adaeus είπε...

...κομματάρα κατ'αρχήν, το χα βάλει πρόσφατα κι εγώ!
... είναι υπέροχο να φεύγεις, να ταξιδεύεις... για όσο!
με δίτροχο, τετράτροχο, ποδήλατο, πόδια...
μ'αεροπλάνα και βαπόρια που λέει κι ο Νιόνιος!!!!
(σου χω πει ότι λατρεύω τα λουλούδια σου???)

Sunshine είπε...

Kai ego trelainomai gia taksidia! me amaksaki omos kai kata parotimisi os sunodigos. Na akoumpao ta podia mou sto parmpriz, anoixta parathura kai bob dylan terma sto cd player!

leondokardos είπε...

Απολαύσατε τη βόλτα σας και οι δύο!! Μα να πάρει η ευχή, ζωγραφίζεις τόσο όμορφα με τις περιγραφές σου, νόμιζα πως ήμουνα εγώ καβάλα στην Αργυρώ.
Και το χειρότερο : τόχω μετανοιώσει γιατί ασχολήθηκα με...τετράποδα και όχι με μιά Αργυρώ !!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Adaeus : Αυτές οι "βόλτες" και τα ταξίδια δεν είναι που δίνουν το χρώμα ακόμα και στην πιό όμορφη καθημερινότητά μας; Εσύ, ποιητή μου, μάλλον το ξέρεις καλά, αφού συχνά "τη κάνεις"!
Σε λατρεύω που λατρεύεις τα λουλούδια μου! :))

βιολιστης στη στεγη είπε...

Sunshine : Καλώς την Ηλιαχτίδα! Λατρεμένος ο Μπόμπυ! Αν και οι μηχανές του πάνε καλύτερα! :))

βιολιστης στη στεγη είπε...

Λεοντόκαρδος: Ποτέ δεν είναι αργά Λεοντόκαρδέ μου. Πάντως για τα τεράποδα, δεν μετάνοιωσα ποτέ! (Μάλλον τετράτροχα εννοούσες!)
Καλημερούδια!

mamma είπε...

Γειά σου Αργυρώ με τα ωραία σου. Μου έφτιαξες απίστευτα την διάθεση. Ευχαριστώ!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Mamma : Αντιθέτως! Εγώ σ' ευχαριστώ και ξέρεις καλά το γιατί!
Με την γραφή σου ξεκίνησα τη μέρα μου....

ΕΥΟΙ! είπε...

ΠΩΩΩΠΩΩΩΩΩ!ΠΩΣ μ' έφτιαξες έτσιιιι?
κείμενο και soundtrack
είσαι για oscar!!!
1000φιλιά
α, πήρα καινούριο κράνος!!!

Talisker είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Talisker είπε...

σου αρεσουν οι ανηφορες??
εχει μια εδω σκετη προκληση
απιστευτη κλιση

παμε μια κοντρα??


________

δεν υπαρχει μεγαλυτερη ελευθερια και φυγη απο το να μπορεις να φευγεις με μια μηχανη
δεν συγκρινεται με τιποτα το αυτοκινητο


κι εκεινη η αισθηση στα μαλλια


-ανοιξη !

(να σου πω...

ενα μικρο μου μυστικο?:


η πιο αστεια στιγμη

ειναι οταν με προσπερνουν
οι μουρατοι με τις γονδολες...
και κανουν και τους ωραιους
με το χερι απο εξω...

αλλα σε λιγο συναντιομαστε στα φαναρια...
κι εκει
παω διπλα ..

πολυ διπλα ..

και στο πρασινο μεχρι να βαλουν πρωτη

εχω φυγει
τρωνε την αμολυβδη μου!...
και δεν με βρισκουν ποτε ...

Γι αυτο χαμογελω σχεδον υποχθονια
μολις αραζουν καμαρωτοι στο κοκκινο...
και δεν βιαζομαι να φτασω...

-ξερω!)


χχχχχχχχχχχχ

Unknown είπε...

όμορφο να έχει άποψη η μηχανή και τον δικό της χαρακτήρα. όμορφο να ξέρει να χαίρεται κι εκείνη τις στροφές, τις μυρωδιές και τα χρώματα. κι αν ταιριάξει με τον καβαλάρη της, τι το καλύτερο...

;)

φιλιά βρόχινα...

Ανώνυμος είπε...

Έχεις δίκιο ... Οι μοτοσυκλέτες , είναι για να ταξιδεύουν ... Κάποιοι όμως τις είχαν ... ακίνητες κάποτε ... για άλλη χρήση κι αυτό ήταν πιο τραγικό απ' το να την έχεις απλά ξεχάσει στην αυλή ...

. . . . . Με το τενεκεδάκι στο χέρι , ανηφόρισα προς το Τμήμα Μεταγωγών , ένα τετράγωνο πιο πάνω . Ο δρόμος όλο λακκούβες και σκόνη . Κάτι μαστορεύανε
Βαμμένο με μια μουντή ώχρα , το παλιό διώροφο κτίριο , μου φάνηκε πως ανάσαινε με ελαφρό βογκητό . Ο κάτω όροφος , μεγαλύτερος , τέλειωνε σε μια ταράτσα άφραγη .
Στο κέντρο της , δέσποζαν δύο μεγάλες μηχανές μοτοσικλέτες , καλογυαλισμένες και βιδωμένες με σιδεριές στο τσιμέντο . Πουθενά δεν πήγαιναν έτσι βιδωμένες εκεί . Καμμιά απόσταση δεν μπορούσαν να καλύψουν , κανένα αεράκι να σχίσουν , όταν τις έβαζαν μπρος να μουγκρίζουν . Μόνο να καταπίνουν τον θρήνο και την οιμωγή του ζοφερού κτιρίου μπορούσαν . Οι πρόστυχες . Οι καημένες . . . .
--------------------------
Από μια παλιά ανάρτηση :
http://silia.wordpress.com/2007/11/15 (Ο ΑΓΙΟΣ ΛΑΚΗΣ)... Αναφέρεται στην εποχή της Χούντας .
===========================
Θέλω να ξέρω , ότι είσαι καλά .

βιολιστης στη στεγη είπε...

Ευοί : Ομορφες βόλτες σου εύχομαι λοιπόν! Είτε στο εμπρός, είτε στο πίσω μέρος της σέλλας!
Φιλιά καλή μου!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Talisker : Μά, τί άλλο απο μηχανή θα σου "κόλλαγε" εσένα, μικρή μου Τάλι; Η μηχανή, ή άλογο!
Μούτς!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Νεράϊδα της βροχής: Κι' επειδή, η Αργυρώ έχει άποψη, κάθομαι πίσω... Γιατί, άν καθήσω μπροστά, μπορεί να με αντιπαθήσει!
Καλή Κυριακή γλυκειά μου!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Silia : Ναί! Σαν ταριχευμένες! Τόσο έξω απ' τη φύση τους...
Είμαι καλά. Μ' έχει απορροφήσει ο κήπος. Μαζεύομαι σιγά-σιγά....
Σ' ευχαριστώ Αννιτσκα...

ΦΛΕΓΟΜΕΝΟΣ είπε...

Την ταχύτητα την επιζητώ. Θυμάμαι κι εγώ όταν έπιασα πρώτη φορά τα 160 και άκουγα requiem του μότσαρτ και ήθελα να μου επισηνάψουν μια πάννα, να μην κατουρηθώ από τη χαρά μου.

Εμμένω στη κατηφόρα βέβαια..

logia είπε...

Οπα, καβαλλάς μηχανή και παίζεις βιολί; Αν μου πεις οτι τα κάνεις και τα δυο είμαστε δύδιμες ψυχές
Παίζω βιολί και καβαλλάω ΧΤ660.
Και έχω και γάτες...και παιδιά, αλλά όχι σκύλο...
Καλώς σε βρήκα, καλά ταξίδια να έχεις!