15 Ιουλ 2009

Αγονη γραμμή...


Στην άγονη γραμμή ταξιδεύει ήδη η σκέψη και το μυαλό άκόμα πιό άγονο....


Οι λέξεις γίνονται παρανάλωμα σε πύρινα ηλιοβασιλέματα και τα καλοκαιρινά φεγγάρια προλαβαίνουν και τις καταπίνουν πρίν καταγραφούν...


Το νερό έχει γίνει ένα με το σώμα, τα συναισθήματα μουλιάζουν εκεί ηδονικά, λές και βαριούνται να πάρουν μορφή, ένα ζελέ φράουλα νοιώθω ολόκληρη και η οθόνη του υπολογιστή μυστικά συνομωτεί με τη θερινή ραστώνη που με κατακλύζει και "τρώω πόρτα" όποτε κάνω να την πλησιάσω...

Μαζεύω το κόκκινο και το μπλέ στις αποθήκες των αναμνήσεών μου λές και κάποτε θα τελειώσουν. Τελειώνει άραγε το κόκκινο, το μπλέ, άν το φυλακίσεις κάτω απο τα βλέφαρά σου;

Σε 27 μέρες θ' αρχίσω να συλλέγω το λευκό . Και το ξανθό της άμμου. Και το αλμυρό κυκλαδίτικο αεράκι ασημένιο θα το βάψω, να λαμπυρίζει στα μαλιά μου όταν επιστρέψω.

Θάθελα να φτιάξω μπομπονιέρες με βότσαλα, άμμο, αέρα και νερό και να μπορούσα να σας τις στείλω. Δωρίζονται οι στιγμές;

Μόνο σ' όποιον τις ζεί.

Γι'αυτό κι' εγώ, ερήμην σας θα ραδιουργήσω.

Οι μορφές σας, απο την φαντασία μου σχηματισμένες, θα τοποθετηθούν σε μυστικά σημεία, στα δάχτυλα, στα μάτια, στους ώμους, στα χαμόγελά μου, στα χνάρια των ποδιών μου πάνω στις αμμουδιές....

Αθελά σας θα συμμετέχετε στις στιγμές που δεν δωρίζονται. Ο καθένας σας σύμφωνα με την αύρα που μου στέλνει. Κι' επειδή, ακράδαντα πιστεύω πως είμαστε ότι ζούμε, θερμά παρακαλώ να παραμείνετε στις θέσεις που μοιράζω και κοινωνοί να γίνετε μ' εμπιστοσύνη και ασφάλεια, όλων αυτών που δεν γυρίζουν πίσω... Των ανεκτίμητων "τώρα"μου, των ανεκπλήρωτων "ίσως" μου, των άγνωστων, αμφίβολων και προσδοκώμενων "αύριο" μου.

Οι αναρτήσεις και τα σχόλια είναι μόνο μικροί καθρέφτες απο ένα σύνολο άυλο και υλικό, ιδωμένα πάντα με την μοναδικότητα και το συναίσθημα του καθενός που τα διαβάζει, επεξεργασμένα και αναμεμειγμένα με το προσωπικό του αποτύπωμα, ένα συνονθύλευμα του "εγώ" και του "εσύ", είναι αλφαβήτες διαβασμένες σε γλώσσες διαφορετικές, εξισώσεις με πολλές λύσεις.

Γι'αυτό, όσο τα "υπαρξιακά" μου γίνονται "υπάρχω", απλή, μοναδική και υπέροχη εμπειρία αλήθεια, θα προσπαθώ πού και πού εγγράφως να σιωπώ, θ' αφήνω τις λέξεις να ωριμάζουν με αργούς ρυθμούς στο δέντρο της αυτογνωσίας και ακούραστα θα κυνηγώ, θα χρωματίζω και θ' αποθηκεύω όλα τα θαυμαστά κι' αόρατα του κόσμου αυτού στις τούλινες μπομπονιέρες μου, να τα "βλέπω", να τα "μυρίζω", να τα "μεταλαμβάνω" και να "χτίζω" τον καθρέφτη μου μεγάλο και τρισδιάστατο.

Γαλήνη το λένε αυτό, νομίζω;
























59 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Άγονη γραμμή – γόνιμο μυαλό!
Να περάσεις όμορφα εκεί στ’ ανατολικά της Σαντορίνης!!

Γ.

βιολιστης στη στεγη είπε...

Ανώνυμος: Ευχαριστώ μαρτυριάρη!

Sunshine είπε...

Τι όμορφα που τα λες! Καλά να περάσεις όπου και να πας και να μας πεις μετά για τις εμπειρίες σου με τον μοναδικό τρόπο σου! :)

Spy είπε...

(πως στην ευχή μπορεί ν' αναστενάξει κανείς δυνατά σ' ένα σχόλιο; μισή ώρα προσπαθώ...)

:)))

ο αποτέτοιος είπε...

ναι. γαλήνη...

b|a|s|n\i/a είπε...

όπως και να το λένε ένοιωσα μία ασφάλεια. ασφάλεια συναισθημάτων. καθώς μπορεί να είναι καθρέφτες από μέσα. μα απ' έξω είναι παράθυρα. που μας χαρίζεις εικόνες. ήρεμες. χαμογελαστές. γαλήνιες.
να περάσεις πανέμορφα!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Sunshine : Δεν είναι πως τα λέω όμορφα, καλή μου... Οταν η ψυχή είναι γαλήνια, ΕΙΝΑΙ όμορφα!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Spy : Το καταφέρατε;
Εσάς, θα σας τοποθετήσω στο "Αρμενάκι", μ' ένα ποτηράκι ρακόμελο μπροστά σας! Γουακαμόλε δεν νομίζω να έχουν εκεί... :))

βιολιστης στη στεγη είπε...

Αποτέτοιος: Στο βυθό της Καταλυμάτσας, θα συλλέγεις αστερίες... Εκεί να δείς γαλήνη!

βιολιστης στη στεγη είπε...

B/a/s/n/i/a: Σε βαρκούλα ξύλινη θα σε ταξιδέψω εσένα γλυκέ μου Βασίλη, σε θάλασσα ήρεμη, να μην ζαλιστεί κι' ο Μπόμπυ!

Roadartist είπε...

Τι όμορφα.. μπράβο.. Εύχομαι από τη ψυχή μου να περνάς πολύ όμορφα.. μάζεψε λευκό και γαλάζιο.. το ξέρεις - το ξέρουμε όλοι - πως αυτό είναι το εφόδιο μας..για όλο το επόμενο χρόνο.. σε φιλώ..

jacki είπε...

Γαλήνη λέγεται..
Γαλανή γαλήνη.
Να περνάς όμορφα και γαληνεμένα.
Καλημέρα.

DaisyCrazy είπε...

όμορφα λόγια, καθαρές, κρυστάλλινες εικόνες.
μαγεία!
να’σαι καλά!

Talisker είπε...

δεν τελειωνει ποτε το κοκκινο και το μπλε ..
πολλαπλασιαζεται μαλιστα ποταν πεσει σε καλα χερια

εγω το πρωι πηρα μια τετοια μπομπονιερα

την εφερε στα ποδια μου το αλμυρο νερο πριν ακομα καν ξημερωσει

ηταν φτιαγμενη απο αραχνουφαντο διχτυ
τυλιγμενη με φυκι καταπρασινο
και ζαχαρενια κουφετα
ξαπλωμενα στη αμμο
-για αντιθεση το βοτσαλο της καλλιεπειας ηταν μαυρο και μυτερο σαν χτενι πεντακαθαρο και επιβλητικο


πηρα μια μπομπονιερα που ειχε ολα αυτα που αν ηταν ψυχη
-θα ειχε..

γιατι ηταν απο τη ψυχη σου

και σε ευχαριστω βιολιστρια

να περνας καλα οπου κι αν εισαι!

ο αποτέτοιος είπε...

που είναι η καταλυματσα;

(θα μου κρατήσετε έναν αστερία;)

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Λατρεύω την ωριμότητα της σκέψης, των συναισθημάτων και της πένας σου.

Υπομονετικά περιμένω και είμαι σίγουρη πως σε κάποια ακρούλα μιας μπομπονιέρας σου, θα βρεις χώρο να καρφιτσώσεις ανάμεσα στα φύκια και τα κοχύλια και ....ένα γλάρο

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

βιολιστης στη στεγη είπε...

Roadartist: Με ψάθινο καπέλο και λευκό φόρεμα θα φωτογραφίζεις τα ερείπια του ναού του Αναφαίου Απόλλωνα, εσύ αρτίστα μου!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Jacki : Εσύ παπί μου, άσε τις υπέροχες κόκκινες γόβες σου στην άκρη και με πόδια ξυπόλυτα κι' ένα κίτρινο παρεό απόλαυσε το Jack Daniels σου με πάγο, λουσμένη την Πανσέληνο τ' Αυγούστου....

βιολιστης στη στεγη είπε...

Dorothea : Αν προσέξουμε καλά, σίγουρα, κάτι μαγικό θα υπάρχει γύρω μας. Οποτε η ματιά "καθαρίζει", το βλέπουμε. Κι' άν δεν το βλέπουμε πάντα, τουλάχιστον μπορούμε να το "κατασκευάσουμε"...
Ωραίο είναι το κόκκινο στο μπλόγκ σου! Βάλτο φόρεμα, και στήσου μπροστά σ' ένα ασβεστωμένο τοίχο!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Talisker: Τό βότσαλο της καλλιέπειας, έ; Νάτο! Εδώ μπροστά μου το έχω, διαβάζοντας το σχόλιό σου!
Αν αξιωθώ να συναντήσω δελφίνια, σίγουρα θα είσαι στη ράχη τους, με μαλιά ν' ανεμίζουν βρεγμένα και δερμάτινες μπότες στα πόδια!
Μεγαλειοτάτη!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Αποτέτοιος: Είναι στην Ανάφη. Και τούς αστερίες να τούς ανακαλύψεις μόνος σου. Μόνο τότε θα παραμείνουν ζωντανοί!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Φύρδην-μίγδην: Μα όλοι οι γλάροι της Ανάφης θα είναι ΕΣΥ Γλαρένια μου! Ολοι!

Unknown είπε...

μέσα απ' τα βλέφαρά μας περνάνε πολλά χρώματα. εικόνες, προσμονές, αναμνήσεις. αύρες ανθρώπων δίνουν ζέστη, κρύο, δροσιά. άγγιγμα από φανερά και άφαντα. τα κύματα εκπέμπουν ανάσες. δικές μας. δικές σου...

εύχομαι να μαζέψεις αρκετές. να γίνουν νότες μέσα από το βιολί της ψυχής σου. και να συνεχίσεις να (μας) ταξιδεύεις...

φιλιά βρόχινα μάτια μου...

βιολιστης στη στεγη είπε...

Νεράϊδα της βροχής: Νεράϊδα μου, μιά τέτοια ανάσα, μαγική, η δική σου, σίγουρα θα βάλει μπρός τα φτερά κάποιου ερειπωμένου ανεμόμυλου....
Εκεί θά'σαι...

demetrat είπε...

Τουλάχιστο να καταφέρω να σου στείλω τα παλιά μυστικά και τα γέλια.
Η ίδια θάλασσα βρέχει και το εδώ μου.
δ

patsiouri είπε...

Σωστός ο πρώτος ανώνυμος!!!
Να περάσεις τέλεια Θάλεια μου...

βιολιστης στη στεγη είπε...

Demetrat: Σταθερό σημείο αναφοράς λοιπόν, αυτή, η ίδια θάλασσα... Ποτέ, τελικά δεν αλλάζουν οι μέσα μας θάλασσες...
Εσύ, θέλω να παίζεις με τα κύματα, να σε λούζουν, αλλά όρθια να μένεις...
Και να στάζεις...

βιολιστης στη στεγη είπε...

Patsiouri: Ευχαριστώ γλυκό μου κοριτσάκι!
Κάτι πολύ περήφανο μου βγάζεις εσύ...
Στην κορφή ενός απο τους επιβλητικότερους μονολιθικούς βράχους στον κόσμο, στον Κάλαμο, θα σε βάλω, ν΄αγναντεύεις με τα μάτια μισόκλειστα, να χαμογελάς....

Ανώνυμος είπε...

.....νιωθεις τις ευχες μου? νιωθεις τη γλυκα που αισθανομαι οταν σε διαβαζω?

Εισαι το μελι στην μπλογκοσφαιρα και μεις οι μελισσουλες!

Kwlogria είπε...

Άγονη γραμμή = τρελή ευκαιρία για υπέροχο λιώσιμο! Καλές Απλωτές γλυκυτάτη μου!!! :))))))))))))))))))))))))))

anima είπε...

Η σιωπή δημιουργεί τις καλύτερες εγγραφές
Που ΄χουν αλήθεια.Συναίσθημα.Ωριμότητα
Και γιατί όχι τρέλλα...

Κι έτσι μπορεί και τις μετουσιώνει σε εικόνες γαλήνης

Τα καλύτερα εύχομαι

Φιλιά πολλά

anepidoti είπε...

να περάσεις όμορφα και ζωγραφιστά!!!
να γεμίσεις μπλε και μαύρο απ' το ηφαίστειο και να χαθείς απ' τα τετριμμένα, βιολίστριά μου!
πολλά φιλιά!!!

mamma είπε...

Υπέροχα! Κι εμείς από τη Σαντορίνη φέραμε πίσω μια σακούλα άμμο, βότσαλα και ξυλάκια :)


Καλά να περάσεις!

βιολιστης στη στεγη είπε...

exofthalmi: Και τις ευχές σου τις νοιώθω και τη γλύκα που κρύβεις κάτω απ' τα ράσα του υπέροχου χιούμορ σου νοιώθω! Θέλω να παίξω ένα ταβλάκι μαζί σου, εκεί στο "Αρμενάκι", στη Χώρα... Και δε με νοιάζει άν δεν ξέρεις. Να μάθεις!

βιολιστης στη στεγη είπε...

kwlogria : Κοριτσάκι μου γλυκό εσύ! Παντού θ' ακούω τα μπινελίκια σου, εκεί στα στενά της Ανάφης! Θα σε σκέφτομαι και θα γελάω!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Anima : Πρέπει να περάσεις απ' τη τρέλα, για να φτάσεις τη γαλήνη...
Ευχαριστώ Ψυχούλα μου!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Anepidoti: Επιτέλους! Μου βγήκε η σελίδα σου! Δεν διαβάζω, δεν γράφω, τον τελευταίο καιρό, όμως ΠΡΕΠΕΙ να νοιώθω ότι θα σας βρώ, μόλις επιστρέψω.
Πώς προσλαμβάνω την αύρα μιάς ανεπίδοτης;
Σαν κοχύλι, ακατέργαστο και υπέροχο, κρυμμένο στα πιό βαθιά του βυθού, που οι ανάσες μου δεν φτάνουν για να το πιάσω.
Την Σαντορίνη θα την βλέπω απέναντι μου...
Κι' ελπίζω να μη τη νοσταλγήσω ούτε για μιά στιγμή...
Αλλά υπάρχει και το ξέρω...

Ανώνυμος είπε...

ξερω! ξερω! ισχυει! Μελι μου γλυκο, να εισαι καλα!

βιολιστης στη στεγη είπε...

mamma: Ενα περίεργο τσιγάρο θάθελα να κάνω μαζί σου! Και να μου πείς επιτέλους, με το μοναδικό σου τρόπο, ολόκληρο το γαμημένο το ανέκδοτο!

mamma είπε...

Κι εμείς θα θέλαμε να δούμε από κοντά τον υπέροχο κήπο σου ;)

anima είπε...

Και τι θαρρείς πως κάνω χρόνια τώρα;

ένα διαρκές πήγαινε-έλα

.......

βιολιστης στη στεγη είπε...

mamma: Και ο κήπος μου θάθελε πολύ! :))

βιολιστης στη στεγη είπε...

anima: Aυτό σημαίνει λοιπόν, πως είσαι ένας πολύ ενδιαφέρων και ζωντανός άνθρωπος, που κάποτε θ' αφήσει πίσω του μιά ζωή όλο στροφές και λίγες ευθείες.
Λίγο είναι αυτό, Ψυχή μου;

leondokardos είπε...

Δε θέλω να πω πολλά. Μόνο οτι διάβασα και ένιωσα ένα απο τα πιο μεστά κείμενα που έχω συναντήσει.
Λες και ακούς μια μελωδία.

ΕΥΟΙ! είπε...

και στα δικά μας λοιπόν!
ναιαιαι! είμαστε όλοι όπως ΣΕ φανταζόμαστε!
:)

Μαριλένα είπε...

γαληνη.
αυτό, φτάνει
:)

σε φιλώ

βιολιστης στη στεγη είπε...

Leontokardos: Μιά "λιονταρίσια" καρδιά, γεμάτη τρυφεράδα...
Θα κουβεντιάζεις, κουβέντες απλές και σοφές με τους Αναφιώτες παπούδες, σε κάτασπρα ασβεστωμένα σκαλοπάτια, εσύ Λεντόκαρδέ μου! Μ' ένα τσιπουράκι στο χέρι...

βιολιστης στη στεγη είπε...

Ευοί : Αν συναντήσω Νηρηϊδες στην άγονη γραμμή, θά'σαι μιά απ' αυτές! Επειδή εκεί, στην Ανάφη, μάλλον δεν υπάρχουν Δρυϊδες, μα ούτε Μαινάδες...

βιολιστης στη στεγη είπε...

Μαριλένα: Τόσο ζεστή και γήϊνη... Να μαζεύεις φραγκόσυκα, να τα καθαρίζεις, να τα τρώς, να τσιμπιέσαι, να γελάς...

Χαρ. Αλβερτος είπε...

ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙΣ... ΕΚΕΙ ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΤΗΣ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗΣ(... ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟ ΣΧΟΛΙΟ!), ΣΕ ΟΠΟΙΟ ΚΥΚΛΑΔΟΝΗΣΙ ΚΙ' ΑΝ ΒΡΕΘΕΙΣ!

ΧΑΡΟΥΜΕΝΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ!

Χαρ. Αλβερτος είπε...

ΥΓ.
... ΤΗΣ ΑΓΟΝΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ( ΑΝ ΠΡΟΤΙΜΑΣ, ... ΑΝΑΦΗ!):)

βιολιστης στη στεγη είπε...

Παντοτινός ταξιδευτής: Σ' ευχαριστώ ταξιδευτή μου! Τί νά'ναι άραγε οι "διακοπές" για έναν "παντοτινό ταξιδευτή";
Μήπως να σταματάει πού και πού να ταξιδεύει; :))

kanenas είπε...

Μέρες προσπαθώ να σου γράψω κάτι …
Μα είμαι σίγουρος πως θα περάσεις καλά, γιατί νιώθω πως μπορείς! :)

Masterpcm είπε...

Είστε ευτυχής που γαληνέψατε...

Να είστε καλά και να περνάτε ακόμα καλύτερα σας εύχομαι.

roadartist είπε...

Ε ποτέ!! Ψάθινο καπέλο και λευκό καφτάνι έχω βάλει στη βαλίτσα πρώτα από όλα..Να περνάς όμορφα, να είσαι καλά, να χαιρεσαι κάθε στιγμή που μας 'χαρίζεται' σε αυτή τη γη.. γιατί τίποτε δε μας ανήκει.. να χαίρεσαι τις στιγμές που μας χαρίζονται. :)

βιολιστης στη στεγη είπε...

Kanenas : Βλέπω μιά φιγούρα που "ιριδίζει" απο ευτυχία και τρυφερότητα! Κι΄έτσι τουλάχιστον εύχομαι ολόψυχα να'ναι ολόκληρη η ζωή της! Γεμάτη όμορφους ιριδισμούς, σαν τ' όνομά της... Ποτέ μονόχρωμη. Ποτέ σκοτεινή!
ΝΑ ΣΑΣ ΖΗΣΕΙ!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Masterpcm: Την απολαμβάνω σαν κάτι που δεν κρατά για πάντα... Αλλιώς, γίνεται πληκτική! :)
Σας τοποθετώ dj στο μοναδικό μπαράκι του νησιού. Μ' αρέσουν οι μουσικές σας!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Roadartist: Είδες πώς η φαντασία γίνεται όραση μερικές φορές, αρτίστα μου;
(Πόσο μ' αρέσουν τα λευκά καφτάνια!)

Masterpcm είπε...

Ω!

Σας ευχαριστώ...


(Κι εμένα μ' αρέσουν. Αλήθεια).

:))