8 Σεπ 2009

Better of dead...








Τραβάω τη καρέκλα κοντά στο πληκτρολόγιο. Αδικα περιμένω τόσες μέρες το γνώριμο τρέμουλο στα δάχτυλα όταν νοιώθω ότι πρέπει να γράψω. Διατελώ σε εγκεφαλική άπνοια.Οχι, άνοια, ευτυχώς. Κάτι, σαν ανώφελη αναμονή. Σαν ν' αφήνω το τηλέφωνο να χτυπάει σ' ένα νούμερο που ο κάτοχός του απουσιάζει. Και το ξέρω. Ο ορίζοντας γύρω μου είναι το μόνο πράγμα που αλλάζει δραματικά σ' αυτή τη χώρα. Φοράει το μόνο γκρί που αγαπώ, αυτό με την υπόσχεση της βροχής μέσα του, και είναι η μόνη υπόσχεση που λαμβάνω σοβαρά υπ' όψιν εδώ και χρόνια.

"Πώς ήταν η Ανάφη;"

Η Ανάφη ήταν μιά ανάσα γνησιότητας και ανεπιτήδευσης. Ηταν το σπίτι μας, που κουβαλήσαμε κι' εναποθέσαμε με αγάπη μεσοπέλαγα. Ηταν ο εαυτός μας γυμνός πάνω στην άμμο, χωρίς να έχει τίποτα να κρύψει, χωρίς να έχει τίποτα να επιδείξει. Η Ανάφη ήταν το χάδι πάνω σ' ένα κουρασμένο κορμί, χάδι τραχύ και άπειρο, τόσο πολύτιμο ωστόσο αφού δεν ξέρει να ζητήσει ανταμοιβή. Μα η Ανάφη μένει πίσω. Δέκα ώρες μακριά απ' τον Πειραιά. Αδιαφορεί για τις ανώφελες αναμονές και για τις αναπάντητες κλήσεις. Φοράει το σάλι στούς ώμους της, στέκει ορθή στούς βοριάδες και χαμογελάει με ικανοποίηση που οι αντένες της δεν πιάνουν τα κανάλια όταν φυσάει πάνω απο 6 μποφώρ.


Να φύσαγε τουλάχιστον κι' εδώ.... Να σάρωνε καλώδια και ξύλινες κολώνες. Νά'κανε παραμάζωμα τις ελπίδες, να τις σκόρπαγε κάπου μακριά, σε χώρες που οι άνθρωποι δεν έχουν κουραστεί να περιμένουν, όπου φυτρώνει ακόμα ο σπόρος της αλήθειας, όπου χαράζονται ακόμα χαμόγελα χωρίς πικρία στα χείλη, οπουδήποτε οι κλήσεις δεν μένουν αναπάντητες, οπουδήποτε επιτρέπεται ακόμα να ονειρεύεσαι, εκεί που υπάρχει λόγος σοβαρός για να ξυπνάς κάθε πρωί, εκεί που δεν ζούν απο συνήθεια και δεν πεθαίνουν φοβισμένοι.


Ακόμα κι' αυτή την έκπληξη του πρώϊμου φθινόπωρου, δεν τη πολυπιστεύω. Σιχαίνομαι τα ξεφτισμένα καλοκαίρια που σέρνουν την υγρή τους ζέστη μέχρι το τέλος του Σεπτέμβρη σα να βαριούνται ν' αλλάξουνε το σκηνικό, αλλά φοβάμαι πως οι Σεπτέμβρηδες χαλάσανε κι' αυτοί, βγαίνουνε στα παράθυρα και υπόσχονται φθινόπωρα αληθινά και μόλις η επιδερμίδα ανατριχιάσει με τη πρώτη ψύχρα, μόλις το πρώτο ζακετάκι αποβάλλει τη μυρωδιά της κλεισούρας, θα ενδυθούν τα ψεύτικα καλοκαιρινά τους χαμόγελα που θα σβύνουν άδοξα κάθε δειλινό, όλο και νωρίτερα, όλο και ψυχρότερα.


Eντωμεταξύ, η ντεμί-σαιζόν ζωή γύρω μου διατηρεί στην θαλασσινή άλμη τις καλοκαιριάτικες εικόνες μου που ούτε αυτή η πρώτη φθινοπωρινή νεροποντή δεν κατάφερε να τις ξεπλύνει, με κρατάει πεισματικά σε κατάσταση ανώφελης αναμονής και βάφει με ήλιο Αυγουστιάτικο τις σκοτεινές πτυχές της ψυχής μου. Περιμένω καταιγίδες λυτρωτικές, να με σπρώξουν ένα βήμα μπροστά, να ξεκολλήσω απο το ντεμί κι' άς φτάσω το χείριστο. Να ξεριζώσει ο αέρας το γαλάζιο απ' τα μάτια μου, ν' αλλάξω χρώμα, ν' αλλάξω δέρμα. Να ατροφήσουν οι ελπίδες , σε χειμερία νάρκη να περιπέσουν μ' ένα στρώμα παχύ απο φύλλα πάνω τους, να χάσω το δρόμο, να μη τίς ξαναβρώ. Να φύγουνε.... Νά πάν αλλού....


Αν δεν υπάρχουν ελπίδες να ταίζω, δεν θα φοβάμαι πως θ' απελπιστώ.


Παρ' όλα αυτά, μη με πιστεύετε!


Κάποιος ζύμωσε το θυμικό μου με χώμα. Κι'αυτό το γαμημένο, ποτέ δεν παύει να περιμένει τη βροχή....


57 σχόλια:

b|a|s|n\i/a είπε...

κάθε φορά που έρχομαι εδώ μου χαράζεις ένα χαμόγελο. από αυτά τα αληθινά.
καλώς όρισες!!!
το μάτι έπεσε πάνω δεξιά στο violence. άρχισα να διαβάζω τις πρώτες λέξεις. και σκέφτηκα πόσο θα ταίριαζε να είναι αυτό των anathema. και ακούστηκαν οι πρώτες νότες!

demetrat είπε...

και στις διακοπές σου , μιά τρικυμία κουβαλάς, και μετά μας κοροϊδεύεις πως τάχαμου βρήκες την ηρεμία.
μ' αρέσει που σε μελαγχόλησα εγώ,love-love.
(φιλιά στο Γιώργο)
δ

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

΄Εχεις γλυκό χαμόγελο, το ένιωσα, το είδα και μου γαλήνεψες την ψυχή.

Είναι κάτι στιγμές, λέξεις, σκέψεις, εικόνες, χρώματα, ήχοι, όπως τούτος ο συνταρακτικός, που αντλείς δύναμη να πας κόντρα στην καταιγίδα...
Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!

ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΕΣΣ!!!!!

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

aKanonisti είπε...

Μόνο πως δεν είχες όρεξη να γράψεις, δεν πιστεύω....

Μας ταξίδεψες στα δικά μας καλοκαίρια...
Αυτά που δεν έχουν κλήσεις αλλά βλέμματα και αγγίγματα...


Φιλιά...

ο αποτέτοιος είπε...

εγώ πάντως δεν σας πιστεύω!

:))

(ο σεπτέμβρης είναι αυτό ακριβώς που περιγράψατε..)

jacki είπε...

Τι όμορφη που ήταν η Ανάφη.. κι εσύ μέσα σ' αυτή..
Μου αρέσει που το χώμα περιμένει τη βροχή.. Έτσι κι εγώ.. Από αυτήν τρέφομαι..
Μα μόνιμα ένα σύννεφο πάνω από το κεφάλι μου.. που δε λέει να γίνει βροχή..
Καλώς επέστρεψες.

mamma είπε...

Μη μου πεις πως η τέταρτη φωτό είναι τραβηγμένη από την ταβέρνα στο Κλεισίδη.

Καλό φθινόπωρο να έχουμε.
:))))

Ανώνυμος είπε...

Παρντόν! Πως είπατε;
Και τα μύγδαλα πικραμύγδαλα που μου πέταξες κατάμουτρα κάποια φορά;
Για σύνελθε σε παρακαλώ κι αρχίνα ν’ ανεβαίνεις …..

Γ.

Masterpcm είπε...

Με γυρίσατε πολλά χρόνια πίσω... από τότε είχα να ζήσω έτσι το Σεπτέμβρη μέχρι που σας διάβασα απόψε..

Σας ευχαριστώ.

βιολιστης στη στεγη είπε...

b/a/s/n/i/a: Oι πρώτες νότες! Τόσο αντιφατικές σε σχέση με τον τίτλο!
Είναι μαγικό αυτό το μπλόγκ! Πραγματοποιεί μικρές ευχούλες! :))

βιολιστης στη στεγη είπε...

demetrat: Είδες τί κάνω love-love προκειμένου να μη μου γίνομαι πληκτική; :))
Y.Γ. Η τελευταία σου ανάρτηση είναι ότι πιό ωραίο έχω διαβάσει απο σένα!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Φίρδην-Μίγδην : Και θα πάς Γλαρένια μου! Είσαι Γλάρος Νικητής εσύ!
Φιλί μεγάλο!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Ακανόνιστη: Πάντα έχεις ένα τρόπο ν' αγγίζεις κατευθείαν την ουσία....
Υποκλίνομαι.

βιολιστης στη στεγη είπε...

Αποτέτοιος: Ωραίο χαμόγελο έχετε στο σχόλιο!
Φαντάζομαι πόσο πιό όμορφο θα είναι το αληθινό!
(Αυτό, να το πιστέψετε. Το καλό που σας θέλω!)

βιολιστης στη στεγη είπε...

Jacki: Δεν πειράζουν αυτά σύννεφα, τα πάνω απ' το κεφάλι...
Αυτά που είναι μέσα στο κεφάλι είναι ασήκωτα...
Καλώς σε βρήκα κοριτσάκι μου!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Mamma : Αυτό που είναι στη δεύτερη φωτό είναι απο τη "Μαργαρίτα", το ταβερνάκι πάνω απ' το Κλεισίδι. Η τέταρτη φωτό είναι απο την "Αλεξάνδρα", στη Χώρα.
Την Παρασκευή θα έρθεις με τον κηδεμόνα σου!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Ανώνυμος : Θ' αρχίσω...θ' αρχίσω...
Αλλά, πολύ ανηφόρα, βρέ παιδί μου!
Αγάντα!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Masterpcm : Σας ρούμπωσα! Είναι που μετράω περισσότερους Σεπτέμβρηδες απο σάς! :))
Εγώ ευχαριστώ!

Ανώνυμος είπε...

Χρώμα που μεταβάλλεταιστις αποχρώσεις του μπλε και της σκουρας γης, λέξεις που χορεύουν σαστισμένες ποιώντας ρίγη συναισθημάτων... και μία γραφή αλλιώτικη... αισθαντική...

Τελικά σου μίλησε ο εντός σου...

Υπέροχη επιλογή... θα πάω κάποια στιγμή ... θα πάω...

Μαριλένα είπε...

εμένα μ' αρέσουν βιολιστή μου τα ξεφτισμένα καλοκαίρια.
όσο περνάν τα χρονια, τόσο δε θέλω τον χειμωνα, αυτο το κρύο σουρουπο στις πεντέμισυ τ' απόγευμα, με πιανει στην ψυχή.

προς το παρον, ετοιμάζομαι για της Παρασκευής το άνοιγμα των σχολειων: αυτή ειναι η κανονική προσωπική μου έναρξη του φθινοπώρου, ασχετως καιρού.

σε φιλώ
κι όλα να πάνε Καλά εύχομαι.
μα Καλά, Καλά, ε; :)

patsiouri είπε...

Λατρεύουμε, λατρεύουμε Ανάφη!!!!!

DaisyCrazy είπε...

αχ τι όμορφα ποιητικά λόγια... μαζί μ’αυτές τις φωτογραφίες ξύπνησες μέσα μου μια νοσταλγία για την Ανάφη κι ας μην έχω πάει ποτέ!

όσο για το μπλε, ποτέ να μην το ξερριζώσεις απ’τα μάτια. άστο να κατεβεί απ’τα μάτια στη ψυχή και να βγάλει νέες ρίζες εκεί.

irlandos είπε...

"...οι Σεπτέμβρηδες χαλάσανε κι αυτοί, βγαίνουνε στα παράθυρα και υπόσχονται φθινόπωρα αληθινά και μόλις η επιδερμίδα ανατριχιάσει με τη πρώτη ψύχρα, μόλις το πρώτο ζακετάκι αποβάλλει τη μυρωδιά της κλεισούρας, θα ενδυθούν τα ψεύτικα καλοκαιρινά τους χαμόγελα που θα σβύνουν άδοξα κάθε δειλινό, όλο και νωρίτερα, όλο και ψυχρότερα".

Aαα, τέρμα η άπνοια βλέπω!!
Και τι ωραία θαλασσινή αύρα, γεμάτη φρεσκάδα, φυσάει εδώ!!

Φιλικά,
Ιρλανδός

Roadartist είπε...

Τι ωραία!!!!!!! Βρε πως μπορείς να γράφεις μελαγχολικά και εμένα να μου μεταδίδεις αισιοδοξία??....

Τι όμορφη που πρέπει να είναι η Ανάφη.. Ωραία επιλογή έκανες.. τέλειο ποστ.. ευχαριστούμε για το ταξίδι.. :)

Φιλιά πολλά πολλά!@

leondokardos είπε...

Σ΄ευχαριστώ, σ΄ευχαριστώ με τη ψυχή μου.
Με ταξίδεψες, και ήθελα τόσο πολύ να ξεφύγω αυτή τη στιγμή απο σκέψεις που με έπνιγαν.... Και έντυσες τη φυγή μου με εκείνη την υπέροχη μελωδία.
Σ΄ευχαριστώ τόσο μα τόσο πολύ.

Unknown είπε...

Έχεις εσωτερική πληροφόρηση ότι θα ξαναζεστάνει;
Για πες!

Nikos Lioliopoulos είπε...

Ο Βιολιστης που λατρεύω να διαβάζω....

βιολιστης στη στεγη είπε...

Οδοιπόρος: Δυό μήνες τον άφησα να χουζουρεύει αυτόν τον "εντός" μου....Καιρός ν' αρχίσουμε να τα λέμε πάλι....
Να πάς! Αλλά σύντομα. Κάτι μου λέει πως θα γίνει της μόδας.
Καλή οδοιπορία!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Μαριλένα: Πραγματικά! Με πήγες αρκετά πίσω! Εως πολύ! Στην έξαψη, στην περιέργεια των πρώτων ημερών του σχολείου... Στις μυρωδιές των καινούριων βιβλίων...Στα άγραφα τετράδια...Στα δεκάδες κεφαλάκια που γυαλίζουν κάτω απ' τον φθινοπωρινό ήλιο στα προαύλια...
Καλή αρχή στα Ελενοραφάκια σας!
Φιλί μεγάλο σε όλους σας!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Patsiouri: Ημουν σίγουρη! :))
Ελπίζω να πηγαίνει καλύτερα η μανούλα!
Φιλιά πολλά κοριτσάκι μου!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Dorothea : Εκεί βρίσκεται το μπλέ. Απλά το χειμώνα το βάζω για ύπνο! Γιατί ξυπνάει το κόκκινο, το καφέ, το χρυσό...
Καλή σου μέρα κοριτσάκι!

kanenas είπε...

Είναι κακό που ζηλεύω τώρα?
Καλη σου μέρα :)

βιολιστης στη στεγη είπε...

Ιρλανδος: Θαλασσινή αύρα; Πού; Στην Ιρλανδία; Με μπέρδεψες Ιρλανδέ!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Roadartist: To θυμικό που λέγαμε αρτίστα μου... Το ζυμωμένο με το χώμα... :))
Καλή μέρα νά'χεις!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Λεοντόκαρδος: Εγώ σ' ευχαριστώ Λιονταρόκαρδέ μου, που αφήνεσαι στα ταξίδια μου!
(Ολοι μιά χαραμάδα φυγής κρατάμε μέσα μας...μη νομίζεις πως είσαι μόνος...)

βιολιστης στη στεγη είπε...

Καμηλιέρης: Η Πετρούλα την έχει. Δε λέει να βάλει κάτι πάνω της!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Νίκος Λιολιόπουλος: O Nίκος, που μού'χει λείψει το κρυφοκοίταγμα του!
(Το ημερολόγιο της εφηβείας σου, το βρήκα υπέροχο...)

Aurangel είπε...

Αχ αυτή η Ανάφη.
Μετά την Σύρο είναι απ'τα καλύτερα νησιά των κυκλάδαων.
Μαγευτική, όμορφη, ειδυλλιακή, παραδεισένια. Η ιδανική αφετηρία να ξεκινήσουν τα όνειρά σου.
Την καλημέρα μου.

βιολιστης στη στεγη είπε...

Kanenas: Kι' εγώ ζηλεύω! Που είχες την ευκαιρία να δουλέψεις σ' ένα χώρο γεμάτο θησαυρούς!
Καλημέρα!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Aurangel: Τα δικά μου όνειρα ξεκίνησαν, πολλά χρόνια πρίν ακριβώς απέναντι, στη Σαντορίνη. Οσο περνούν τα χρόνια, με οδηγούν όλο και περισσότερο στο απλό, στο απέριττο, στο γνήσιο που καταφέρνει να παραμένει γνήσιο...
Κάτι σαν την Ανάφη δηλαδή...
Καλωσόρισες!
Υ.Γ. Σε ποιά συχνότητα μπορώ να σε ακούσω;

demetrat είπε...

χαίρομαι που σου άρεσε.
και μένα μου λείπεις.
φιλιά.

ολα θα πανε καλα... είπε...

Καλησπέρα!Χαίρομαι πολύ που γύρισες!Ανάφη είπες,ε;Πρέπει να ήταν πολύ ωραία.Είναι ένα από τα ταξίδια που θέλω να κάνω.
Χαιρετισμούς στον κήπο σου,στη θέα σου,στα ζώα σου.Να σαι καλά!

elf είπε...

Γεια σου γοργόνα αναφιώτικη! Καλό φθινόπωρο!
Τουρτουρίζω (γιατί καπνίζω και τα 'χω όλα τέντα) αλλά με ζεσταίνει το καλοκαίρι σου.
Φαίνονται κι ακούγονται όλα τόσο ωραία!
Άντε πάλι, μ' έπιασε νοσταλγία για το επόμενο....

βιολιστης στη στεγη είπε...

Demetrat: Eχουμε τόσα να πούμε...
Λεμεσοί κι' Ανάφες θα ξεδιπλωθούν, μ' ένα μπουκάλι κρασί και γέλιο... Κι' άς μη πίνεις, ρε χαμένο...

βιολιστης στη στεγη είπε...

Ολα θα πάνε καλά: Δεν ξέρω γιατί, όμως ξέρω καλά πως τα μέσα μου σ' έψαχναν επίμονα όλο αυτό το καιρό, έτσι όπως ψάχνει η ανησυχη πλευρά του εαυτού μου τη βροχή... Δεν ξέρω γιατί... Αλλά ξέρω πως... και πόσο...
Νάσαι καλά γλυκειά μου...
(Ελπίζω και εύχομαι.)
Καληνύχτα!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Elf : Εγώ πάλι η απαράδεκτη λούζομαι στούς καπνούς μου.... Και δε νοσταλγώ το επόμενο. Παρα μόνο τα καφεκόκκινα φύλλα του Οκτώβρη, που είναι και πιό κοντά...
Στο χρόνο...
Και στη φθινοπωρινή μου διάθεση....
(Αφού το ξέρω βρε σιχαμένη... Πάλι σε πεντάστερα κοντά σε ποτάμια θα πάς με τον λεγάμενο, και μετά θα μας λές πως σκέφτεσαι το καλοκαίρι...
Μη χέσω!)

Talisker είπε...

Μετα απο τοση σιωπη
-τοση απουσια

αυτο το ποστ το απιστευτο ειναι τοσο χορταστικο απο σενα
και τοσο ΕΣΥ!

Να την προσεχεις την Αναφη
σαν καταφυγιο του μυαλου.

Υπαρχει τιποτα πιο πολυτιμο?
εδω βρεχει ματια μου

καποια διαβαταρικα συννεφα ελπιζω να σε προλαβουν και να αδειασουν στον ομορφο μικροκοσμο σου..

μετα θα μιλησουμε για τη μυρωδια της βροχης!

σε φιλω!

Χαρ. Αλβερτος είπε...

" ΑΝΑΦΗ, η νησος διετηρησε αναλλοιωτον το ονομα αυτης δια των αιωνων'[...]. Ο Δημητριος Ταγιας ετει 1559 μνημονευει νησιδος Αναφοπουλλας καλουμενης, ταυτης κειμενης αντικρυ της πολεως της νησου μνημονευει και ο Ιωσηφ Πιττωνος Τουρνεφορτιος και ο Σιννινης. [...] Οι Θηραιοι σκωπτοντες την σμικροτητα της νησου Αναφης αδουσι τοδε:

Εδε χωρα η Αναφη,
εδ' απογυρο που εχει,
δεκοχτω 'πιτροπους εχει,
και κανενας νου δεν εχει. "

:)

(απο "ΝΗΑΙΩΤΙΚΗ ΕΠΕΤΗΡΙΣ", υπο Περικλεους Γ. Ζερλεντου και Φλωρου Εμμ. Κατσουρου-καθηγ. του εν Συρω Γυμνασιου, εν Ερμουπολει Συρου-1918)

ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ!
ΚΑΙ,
ΚΑΛΟ ΧΕΙΜΩΝΑ!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Talisker : Γράψε κάτι στο μαύρο!
Σίγουρα θα μυρίζει βροχή...
Σίγουρα θα με προλάβει...

βιολιστης στη στεγη είπε...

Παντοτινός Ταξιδευτής: Ακόμα τους κοροϊδεύουνε τούς Αναφιώτες οι Σαντορινιοί! Οτι δεν έχουνε ψωμί να φάνε...Πιάσανε φράγκα βλέπεις...Πώς να δούνε την αλλοτρίωση του νησιού τους...
Καλό ταξιδιάρικο χειμώνα να έχεις!

Unknown είπε...

βροχή ζήτησες;

βροχή ήρθε...

να σου χαρίσει χάδι. κι ένα κλείσιμο ματιού...

να είσαι καλά...

:)

φιλιά βρόχινα...

βιολιστης στη στεγη είπε...

ΝεράΙδα της βροχής: Nαί! Ηρθε! Απαλή και τρυφερή, έτσι για να μη μας τρομάξει...
Είπαμε! Και μικρές ευχούλες πραγματοποιεί αυτό το μπλόγκ!
Καλό βράδυ καλό μου!
(Εχεις προβλήματα με τον "Κινέζο";)

logia είπε...

καλημέρα φιλόσοφε!
μακάρι το φθινόπωρο και ο χειμώνας να σου φέρουν αυτά που ζητάς
ντυμένα με όμορφη ένταση, μουσική, χρώμα, ζωή τελικά
ζωή ζωντανή και όχι ταριχευμένη!
την καλημέρα μου και πάλι

Unknown είπε...

ναι, ο κινέζος έχει έρθει και σε μένα...

τι τον κάνουμε;

:)

βιολιστης στη στεγη είπε...

Logia: Μακάρι πάντα νάχουμε το κουράγιο να ντύνουμε όλες τις εποχές με όμορφα χρώματα, με όμορφες μουσικές, με καλή διάθεση...
Δύσκολο, έ;
Την καλημέρα μου!

βιολιστης στη στεγη είπε...

ΝεράΙδα της βροχής: Διαγράφουμε το σχόλιο και τον μπλοκάρουμε. Μή με ρωτήσεις πώς τον μπλοκάρουμε! Ακόμα δεν το έχω ψάξει, απλά διέγραψα το σχόλιό του, γιατί μου είπαν ότι είναι ιός....
Ιδωμεν....

Ανώνυμος είπε...

...και γιατι να μην ερθει το φθινοπωρο εστω και με λιγη καθυστερηση, για να χαμογελασεις και εσυ?
(και για μας τους πικραμενους καλοκαιρινους, εχει ο Αλλαχ!).

Καλη μας σεζον!