Μεγεθυντικός καθρέφτης, το εργαλείο βασανισμού.
Αρχίζοντας απο πάνω προς τα κάτω διακρίνω τα εξής:
Δύο μικρές κάθετες και ολοκαίνουργιες, πάνω απο κάθε φρύδι....
Οι θυμοί μου.
Δυό οριζόντιες, ελαφρά καμπυλωτές πρός τα πάνω και με έντονα αυξητικές τάσεις, στις γωνίες των ματιών...
Τα χαμόγελά μου.
Μιά οριζόντια, ελαφρά καμπυλωτή προς τα κάτω και απειλητικά έντονη, στο στενό μέρος της μύτης, ανάμεσα στα μάτια.
Οι θλίψεις μου.
Οι παλιές και γνώριμες φιλενάδες, στη βάση των παρειών, αυτές που πλαισιώνουν τα κενά μεταξύ μύτης και στόματος ντέ, οι "έκφρασης" που λέμε, έντονες μιά ζωή, έφτιαξαν και προέκταση, δυό μικρούλες και πεταχτές (πρός τα έξω).
Τα γέλια μου.
Λίγο πιό έντονες αυτές που ξεκινούν απο τίς άκρες των χειλιών (των κάτω), η δεξιά, εντονότερη απο την αριστερή (τί διάολο;).
Οι πίκρες μου.
Απειρες και σταθερά διακριτικές, αυτές, πάνω απο το άνω χείλος.
Το τσιγάρο μου μέσα....
Οι πρώτες πανάδες....
Τα καλοκαίρια μου.
Τα χείλη λέπτυναν...
Ας μιλώ λιγότερο πιά...
Τα μάτια βάθυναν...
Πρός τα μέσα προσπαθούν να κοιτούν.....
Αρχίζοντας απο πάνω προς τα κάτω διακρίνω τα εξής:
Δύο μικρές κάθετες και ολοκαίνουργιες, πάνω απο κάθε φρύδι....
Οι θυμοί μου.
Δυό οριζόντιες, ελαφρά καμπυλωτές πρός τα πάνω και με έντονα αυξητικές τάσεις, στις γωνίες των ματιών...
Τα χαμόγελά μου.
Μιά οριζόντια, ελαφρά καμπυλωτή προς τα κάτω και απειλητικά έντονη, στο στενό μέρος της μύτης, ανάμεσα στα μάτια.
Οι θλίψεις μου.
Οι παλιές και γνώριμες φιλενάδες, στη βάση των παρειών, αυτές που πλαισιώνουν τα κενά μεταξύ μύτης και στόματος ντέ, οι "έκφρασης" που λέμε, έντονες μιά ζωή, έφτιαξαν και προέκταση, δυό μικρούλες και πεταχτές (πρός τα έξω).
Τα γέλια μου.
Λίγο πιό έντονες αυτές που ξεκινούν απο τίς άκρες των χειλιών (των κάτω), η δεξιά, εντονότερη απο την αριστερή (τί διάολο;).
Οι πίκρες μου.
Απειρες και σταθερά διακριτικές, αυτές, πάνω απο το άνω χείλος.
Το τσιγάρο μου μέσα....
Οι πρώτες πανάδες....
Τα καλοκαίρια μου.
Τα χείλη λέπτυναν...
Ας μιλώ λιγότερο πιά...
Τα μάτια βάθυναν...
Πρός τα μέσα προσπαθούν να κοιτούν.....
Το βλέμμα, πάντα υγρό...
Τί καλά! Δεν αφυδατώνεται η ψυχή μου!
35 σχόλια:
Υπέροχη μεγέθυνση!!!
Καλώς σε βρίσκω
Οπότε ας μην νιώθουμε.. ας μην εκφραζόμαστε.. Θα γεμίσουμε ρυτίδες..
Πάντως (πέρα από την άρνηση μου και όλο το θυμό μου για αυτά που.. ) υπέροχη η ανάρτησή σου και πολύ ευρυματική και έξυπνη.
Τι καλα!
χαρτογράφηση, ε;
του κουράγιου η ρυτίδα που ειναι;
στην ψυχή;
όσο μικραίνει με το πέρασμα του χρόνου η μεγένθυση του καθρέφτη τόσο αποτυπώνεται η ψυχή στον καθρέφτη του βλέμματος.
Άντε βρε, να τις χιλιάσεις!!
Με το μπαρδόν κιόλας αλλά με προκάλεσες χαχαχα (τι αναίσθητο γουρούνι Θεέ μου!!!)
Γ.
να ειναι παντα εκεινες στο πλαι των χειλιων...τα χαμογελα σου...παντα και παντοτινα...
ποσο μου αρεσε αυτο το κειμενο...και κυριως το τελος...
τα παντοτινα υγρα ματια...που ετσι δεν αφυδατωνεται η ψυχη...
αληθεια ποσες ρυτιδες θα αποκτησουμε για να μπορουμε να το πουμε αυτο με ολη μας την καρδια...;
πολλα νεραιδενια φιλακια καλη μου!!!
επικίνδυνες αυτές οι μεγεθύνσεις. ιδίως όταν γίνονται κάτω από τον καυτό ήλιο..
(και λυτρωτικές όταν γίνονται υπό το φως της λάμπας)
Meggie: Υπέροχη; Η αλήθεια είναι, πως με πολύ προσοχή τις σμιλεύω μία-μία, χρόνια τώρα...
Καλά τα κατάφερα, έτσι; :))
Καλώς ήρθες καλή μου!
Jackie: Ετσι σαρκάζω τους φόβους μου, παπί μου!
(Οταν δεν παθαίνω πανικό...)
Φιλί!
Νικος Λιολιόπουλος: Ενθουσιάστηκες, έ;
Εγώ να δείς....
Καλημερούδια!
Μαριλένα : Εκεί! Εκεί! Τόσο καλά κρυμμένη που δε σηκώνει ούτε λίφτινγκ! :))
Kαλό Σαββατοκύριακο, οικογένεια!
B/a/s/n/i/a: Κι'αυτός ο καθρέφτης, του βλέματος, δεν αντανακλά ρυτίδες... Μόνο φώς...Η σκοτάδι...
Η χαμόγελα μερικές φορές...
Ενα τέτοιο σου στέλνω...
Ανώνυμος: Μ' αρέσει η ευχή, αναίσθητο γουρούνι! Και βέβαια θα τις χιλιάσω! Αφού έχω 62 καλοκαίρια μπροστά μου... :))
Ναϊάδα : "Ολη μας η καρδιά"! Μόνο αυτή ξέρει πόσες...
Οσες αντέχει, πιστεύω...
Καλημέρα καλό μου!
Αποτέτοιος: Πάντα το ημίφως ήταν με το μέρος μας...
(Θα πιείτε πολύ πάλι σήμερα;)
ποσα?
ποσα???
ποσα σκυλια επιτελους θα δω εδω μεσα ??
με αποσυντονιζουν και δεν μπορω να σκεφτω:)
χχχχχχχχχ
(ερχομαι μολις φορεσω την πανοπλια μου)
Ωραια ..
το διαβαζα και μπορω να αποφανθω
Εισαι μια κουκλα!
Αυτα τα σημαδια μας ομορφαινουν
οταν τα αγαπαμε
-ακαταμαχητη ειστε καλη μου!
(να μην ειχατε και τοσα σκυλια σκυλακια κουταβακια μπρρρρρ...:)
-σε περιπτωση πανικου (απο σχολιο στη μικρη Τζακυ ορμωμενη στο λεω)δεν εχεις παρα να επικοινωνησεις μαζι μου..εκει να δεις ..εχω τα τηλεφωνα ολων των πλαστικων και στο διαβαλκανικο μαθαινω κανουν απιστευτη δουλεια ..
για τον αλλον πανικο κεινο της ψυχης επαναλαμβανομαι αλλα δεν σε φοβαμαι!:)
Talisker : Ασκήσεις θάρρους... Ασκήσεις θάρρους....Ασκήσεις θάρρους...
Μα, ούτ' εγώ με φοβάμαι! :))
Νομίζω πως είσαι πλούσια.. καθώς περνούν τα χρόνια, οι περισσότεροι άνθρωποι μεγαλώνουν και μικραίνουν μέσα τους.. γίνονται κακόψυχοι, μίζεροι, ζηλιάρηδες και φοβερά επιδειξιομανείς.. Εσύ ευφραίνεσαι μέσα κ έξω σου.. Σε φιλώ! (Και σε χαίρομαι) :) :)
σταμάτα γκρινιάρα.
Μιά χαρά που τις έχουμε στα μούτρα μας.
σκέψου να τις είχαμε στην ψυχούλα μας
ε;
δ
Εμένα με στηρίζει ψυχολογικά, ο τίτλος ενός θεατρικού του Σκαμπαρδόνη...
"Γερνάω όμορφα..."
αρά....
υπάρχει όμορφο γήρας....
:-)))))
οι ρυτίδες μας είναι σημάδι ότι ζήσαμε, ότι αισθανθήκαμε, ότι αγαπήσαμε, μισήσαμε, χαρήκαμε, λυπηθήκαμε. όσοι σβήνουν τις ρητίδες με εγχειρίσεις είναι λες και θέλουν να αρνηθούν ότι έζησαν. κι όμως οι ρητίδες είναι τα μετάλια της ζωής που μαζεύουμε.
Roadartist: Νά! Τώρα με κάνεις και χαμογελάω! Θα ....κάνω ρυτίδες! :))
Demetrat: Τί καλά, που υπάρχει πάντα μιά παρηγοριά για όλα!
Το κρατάω πάντως... Με συμφέρει! :))
Aκανόνιστη : Α πα πα πα! Είπες την απαγορευμένη λέξη! Γήρας;
Πιπέρι στο στόμα! :))))
Dorothea: Δίκιο έχεις μικρό μου... Μόνο που όταν μαζεύουμε πολλά μετάλια, αρχίζουν και βαραίνουν πολύ....
Τα ρημάδια....
:))
Αα το χιούμορ και η αγάπη το καλύτερο lifting ψυχής !!! (αν κόβατε και λίγο καλή μου τα πολλά πολλά περάσματα απο τον καθρέπτη δεν θα έβλαπτε...χα χα)
Μιά χαρά σε βρίσκω.
Και το κυριότερο:που δεν αφυδατώνεται η ψυχή σου.
Ξωτικό : Μπάαα! Νομίζεις καλό μου! Αμα περνάς μιά φορά το χρόνο, τότε είναι που το παθαίνεις το εγκεφαλικό... Ενώ, με τα συχνά περάσματα, μόνο μιά ψιλοκατάθλιψη αρπάζεις....
:))
Λεοντόκαρδος: Ναι! Γι' αυτό πανηγυρίζω κάθε πρωί κραυγάζοντας: "Ψυχή μη αφυδατωμένη, ποτέ νικημένη!"...
:))
τίποτα δεν πάει χαμένο στη χαμένη μας ζωή ?
νομίζω επειγόντως να κόψεις το κάπνισμα
και όλα θα έρθουν και όλα θα αλλάζουν
να σου πω καλή μου,
εγώ τις λατρεύω...
κάθε μια δική μου ή... του δικού μου,
είναι μια στιγμή της ζωής μου,
της ζωής του,
της ζωή μας
και θέλω να τις θυμάμαι όλες
και τις καλές και τις άσχημες
καλή σου μέρα
τυχερή
στην εξοχή!
Φλεγόμενος: Ναί, που να πάρει...
Ερμαιο σ' ένα πάθος....χωρίς περίχωρα...
Ισως...
Logia : Μα κι' εγώ τίς αγαπώ!
Μάλλον αυτές δεν μ' αγαπάνε....
:))
Δημοσίευση σχολίου