Τη ζωή, έχουμε δυό τρόπους να τη ζήσουμε....
Η μία, είναι σα να μη τη προλαβαίνουμε....
Η άλλη, είναι σα να μη μας προλαβαίνει...
Εγώ, το "δε με προλαβαίνει" διάλεξα!
Σιγά μη διάλεγα το "δε τη προλαβαίνω"!
Τη ζωή σου τη "βάφεις" ή κόκκινη...
Η, την αφήνεις λευκή, να βάλει αυτή το χρώμα που γουστάρει....
Εγώ, διαλέγω το κόκκινο!
Σιγά, μη την άφηνα να μου επιβάλλει το χρώμα!
Τη ζωή σου, έχεις δυό τρόπους να τη ντύσεις....
Ο ένας, είναι να της φορέσεις φανταχτερά και πανάκριβα ρούχα, αυτά της "επιτυχίας"....
Ο άλλος, είναι να την αφήσεις γυμνή να ερωτεύεται τον πρώτο τυχόντα , να την ερωτεύεται ο πρώτος τυχόντας, με λύσσα, με πάθος, με αλήθεια, με αμεσότητα...Την αφήνεις γυμνή κι' αυτή "ενδύεται" την αλήθεια , άγραφο χαρτί παραδίδεται προς γραφήν, εκπλήσσεται, εκστασιάζεται, αναλώνεται, αναγεννάται, γιατί το γυμνό δεν πεθαίνει ποτέ, αναγεννάται μόνο, ανανεώνεται, αναπλάθεται, αναβαπτίζεται, αναδύεται, αναδεύεται και "αποτυγχάνει", ξανά...και ξανά...και ξανά...Τί χαρά, η "αποτυχία"! Τί χαρά!
Εγώ, διαλέγω να τη ντύσω με τη γύμνια της!
Σιγά μην αφήσω τη ζωή μου να υποφέρει μέσα σε ξύλινα ρούχα!
Τη ζωή σου, έχεις δυό τρόπους να την αποχαιρετίσεις...
Ο ένας, είναι να της κουνάς το μαντήλι καθώς φεύγει, απο τη πολυθρόνα σου.....
Ο άλλος είναι....
Να τη πετάξεις στο κρεβάτι, να δαγκώσεις τα χείλη της με απόγνωση κι' όταν νοιώσεις
πως οι ανάσες σου τελειώνουν να σκύψεις στο αυτί και να της πείς:
-Ψόφα τώρα! Αφού σ' έκανα δική μου στο κόκκινο, δε σε χρειάζομαι πιά!
Υ.Γ. Γι' αυτό κι' εγώ, σ' απαγάγω απ' τη δουλειά, και σ' εξακοντίζω στο κόκκινο μιάς εκδρομής που φαινομενικά είναι ντυμένη στα λευκά του χιονιού, αλλά στο βάθος σιγοβράζει ένα στρώμα απο πηχτά απαγορευμένα χρώματα, εύοσμα, μα δηλητηριώδη...Θα επιστρέψουμε πιό άφραγκοι απο ποτέ, αλλά και πιό ζωντανοί απο ποτέ!
Α! Και το κυριότερο! Πάλι δε θα μας προλάβει η πουτάνα η ζωή!
Στο υπόσχομαι!
Υ.Γ.2 Επειδή δεν μπορώ ν'αποφασίσω ποιο τραγούδι θα βάλω πρώτο στην ανάρτηση, επειδή μου αρέσουν και τα τρία πολύ και με διαφορετικό τρόπο, κι' επειδή εσείς τελικά μόνο το πρώτο θ' ακούσετε στη καλύτερη, διαλέγω την "Εχθρα", το πιό άσχετο ως προς τη θεματολογία μου, το πλησιέστερο όμως προς τους ρυθμούς που "παίζουν" εντός μου... Διαλέγω σαν δεύτερο το "Δεν έχω χρόνο", που λατρεύω και μισώ όπως όλες τις κραυγές απόγνωσης, και τρίτο βάζω την "Δουλειά" το σχετικότερο με το ποστ μου, λίγο μελό και προζάτο για τα γούστα μου, "σωσμένο" εντούτοις απο τη μαγική επέμβαση του Κραουνάκη και την αξεπέραστη τεχνική της Αλκηστης.
Υ.Γ 3 Αλήθεια λέω! Πάω πενταήμερη στα βόριοδυτικά της Μακεδονίας!
66 σχόλια:
Όλα και πάντα στο κόκκινο
Χωρίς ρούχα η ψυχή.Γυμνή
Έτσι..για να μπορεί το κόκκινο να τη διαπεράσει
Και να τη βάψει.Ολάκερη..
Να περάσεις υπέροχα
Δηλαδή..στο κόκκινο...
φιλιά πολλά
Μπράβο !!!! βουτιά στο κόκκινο !!!
θέλει πολύ αγώνα για να παραμένεις άφραγγος..... !!!
περιμένουμε φωτό !!
να περάσετε έτσι, οπως δε θα ξεχασετε ποτέ.
ποτέ ομως!
Το λευκό έχει όλα τα χρώματα....
εκτός από το μαύρο....που θα μας ξεκούραζε....
και η γύμνια δεν ντύνεται την αλήθεια..αλλά την πλάνη...
που της δίνει την πολυτέλεια να αισθάνεται πάντα άνετα... ακόμα και όταν κρυώνει....ή εκτίθεται...
Μου αρέσει το μοβόρικο κόκκινό σου... ειδικά όταν κυλάει στο χιονισμένο τοπίο....
Καλά να περάσετε.....
κάθε φορά που στέκομαι εδώ προσπαθώντας να ψιθυρίσω κάτι με προλαβαίνει και δεύτερο και τρίτο τραγούδι. και πάντα ξεχνιέμαι και ανοίγω το ίδιο παράθυρο για σχόλιο. και ξανανοίγω την σελίδα.
το δεν έχω χρόνο τι απίστευτο!
μα τι απίστευτο!!
πανέμορφα να περάσεις. κόκκινα γυμνά που να μην σε προλαβαίνει κανείς.
φιλιά σου!
"Θα επιστρέψουμε πιό άφραγκοι απο ποτέ, αλλά και πιό ζωντανοί απο ποτέ!"
εδώ είναι το "κλειδί"..
αυτό θα κάνω κι εγώ έστω για Σαββατοκύριακο ελπίζω..
ένα κεφαλοκλείδωμα στη ζωή χρειάζεται..
καλά να περάσεις και καλύτερες αναμνήσεις να κουβαλάς πάντα..
χαιρετώ σας :)
Καλά να περάσετε, στο κόκκινο του Έρωτα σας!
Σιγά μη σας προλάβει ;)
Φιλί!
Κόκκινο πάντα και παντού και άσε τη να τρέχει πίσω σου.
Καλή επιστροφή με κόκκινα πανιά.
Έτσι είναι όπως τα λες. Φεύγει η ζωή μας δουλεύοντας και ξεχνάμε τα βασικά, τα ουσιαστικά.
Καλά να περάσεις!
Anima: Ενα κόκκινο διάλειμμα, για ν'αντέχουμε τόσο γκρί γύρω μας, Ψυχή μου....
Ξωτικό : Αν θέλει λέει!
Εχει ανέβει πολύ η τιμή του κόκκινου ξωτικό μου, λόγω του ότι κοντεύει να εξαφανιστεί απο την αγορά! :))
Μαριλένα: Μεγάλο το φορτίο της μνήμης μου!
Θ' αντέξει άραγε;
Φορτίο μ' όμορφες εικόνες, αξίζει να το κουβαλάς!
Ευχαριστώ για τη ζεστή ευχή Μαριλενάκι μου!
Akanonisti: " Και η γύμνια δεν ντύνεται την αλήθεια..αλλά τη πλάνη..που της δίνει τη πολυτέλεια να αισθάνεται πάντα άνετα...ακόμα κι' όταν κρυώνει..ή εκτίθεται.."
Χμμμμμ....
Αμφισβητία! :)
b/a/s/n/i/a: Γι' αυτό έκοψα το τσιγάρο, εξάλλου! Για να τρέχω γρήγορα, να μη με προλαβαίνει ο χρόνος! :))
Φιλώ σε!
Υ.Γ. Μ' αρέσει που ακούς όλα τα τραγούδια μου!
Ευρύνοος: Μιά χαρά είναι και τα Σαββατοκύριακα Ευρύνοε! Μπορεί να μην είναι κεφαλοκλείδωμα ακριβώς, αλλά κλωτσιά στο καλάμι είναι πάντως! :))
Σ' ευχαριστώ για τις ευχές!
Μάζευτα και δρόμο! Ενα κόκκινο Σαββατοκύριακο σας περιμένει!
Νάστε καλά!
Madame de la luna : Ευχαριστώ Φεγγαροκυρά!
Κι' εσύ...πάντα : ΓΙΟΥΠΙΙΙΙΙΙΙΙ!
:))
Thalassenia: Ναί! Ετσι!
Τρέχουμε τώρα... Τρέχουμε!
Κόκκινο φιλί!
DaisyCrazy: Σωστή η Τρελομαργαρίτα!
Είπαμε!
ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΖΟΥΜΕ.
ΔΕΝ ΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ!
Καλό Σαββατοκύριακο να έχεις !
Απαγωγή! Μα είσαι απίστευτη!
Καλά να περάσετε. Άφραγκοι να γυρίσετε με την καρδιά γεμάτη.
Φιλιά :)
Γερά με τσαμπουκά!!!
Ξέχασα την υπογραφή.
Γ.
Ααα με προσοχή και μην πιείς πολύ, ν' ακούς και τους καθηγητές σου!
Madame de la Luna: Μόλις τώρα μπήκα, σε διάβασα και ....φώναξα πάλι ΓΙΟΥΠΙΙΙΙΙΙ!
μ'αρέσει που τον απήγαγες κιόλας.
Να περάσετε καλά,στα ψηλά βουνά και στις ζεστές πηγές.
δ
Στα κόκκινα, ντυμένη με τη γύμνια της η ζωή, βρήκε στις λέξεις της "ΑΠΑΓΩΓΗΣ" σου, τον έρωτά της.
Και αν έχεις κιόλας φύγει, σου κουνάμε το μαντήλι "από την πολυθρόνα".
Μετά δε που σε διάβασα δε σε ζηλεύω, αφού ήδη ταξίδεψα μέσα από τις γραμμές σου.
Ίσως επιστρέψεις "πιο άφραγκη από ποτέ" αλλά τι πλούτο θα χαρείς όμως.
Και ποιος σου είπε ότι θα έβαζες Κραουνάκη κι εγώ θα το έχανα;
Να περάσεις όσο πιο κόκκινα μπορείς. Και να χαμογελάς, μην το ξεχνάς.
αυτο ειναι ΖΩΗ ματια μου!!!
και δεν βαριεσαι αν θα γυρισεις πιο αφραγκη απο ποτε...σημασια εχει πως θα εχεις ζησει...ναι στο κοκκινο...ναι σε ρυθμους δικους σου και ναι προς απαντηση σε ολα οσα μας προσταζουν να ζησουμε αλλιως...η' καλυτερα να πεθανουμε αλλιως...
να περασεις ΥΠΕΡΟΧΑ!!!
και πιστεψε με θα γυρισεις πιο πλουσια!!!
φιλι σου νεραιδενιο!!!
Mamma: Απαγωγή, βεβαίως! Διότι αλλιώς, έρχεται εκείνη η σιχαμένη η λογική και γίνεται τροχοπέδη και αναστολές και μιζέρια... Απαγωγή κι' απόδραση συγχρόνως μανούλα!
Καλημέρα!
Ανώνυμος: Αμέ! Δε με βλέπεις; Ακονίζω τις οπλές στο χώμα! :))
Καμηλιέρης: Εντάξει κύριε καθηγητά!
Δεν υπόσχομαι, αλλά θα προσπαθήσω να είμαι καλό παιδί....(λέμε τώρα...) :))
Demetrat: Μωρ'άκου που σου λέω!
Τον απήγαγα!
(Ιβίιιιι! Τί γκρίνια έχει να πέσει μετά!)
Christobal: Σήμερα έξω, έχει μιά λαμπερή μέρα!
Σήκω απο τη πολυθρόνα ΑΜΕΣΩΣ! :)
Lena-zip: Ευχαριστώ μάτια μου! Νά! Χαμογελάω! Δε με βλέπεις; :))
Ναϊάδα: Καλημέρα γλυκό μου νεραϊδάκι!
Πάντα κοιμόμουν λίγο, γιατί πίστευα πως ο πολύς ύπνος είναι χρόνος χαμένος απ' τη ζωή μου...
Οσο σκέφτομαι πως κάποια μέρα θα με βάλουν "για ύπνο" με το ζόρι, τόσο προσπαθώ να κερδίσω ζωή στον ξύπνιο μου!
Φιλιά πολλά-πολλά!
Πόσο δημοκρατικά επιλέγεις και χρώμα και φιλί.
Ευχαριστώ για το πολύ ωραίο σου σχόλιο. Θα σου κάνω σχόλιο στο κείμενο σου, χωρίς να προσπαθήσω να ανταποδώσω το δικό σου σχόλιο.
Νομίζω είμαι σε εκείνους που διαλέγουν να μην προλαβαίνουν τη ζωή. Αλλά ενίοτε είναι λίγο αναποφάσιστοι. Και εκεί μες τη δουλειά, μπορεί να πέσει ένα φιλί.
Αυτό γιατί μπορεί να μην έχω τη δύναμη να πω "σιγά μην την άφηνα να μου επιβάλει χρώμα"
από την άλλη, μπορεί και εγώ, ο γυμνός τυχόντας
να μην επέλεξα την τύχη
να είμαι ανάμεσα στα δύο.
Και πάντα να ζηλεύω τα άκρα
Φλεγόμενος: Kι' εγώ! Πάντα τα άκρα ζηλεύω!
Υπάρχει δημοκρατικότητα στα άκρα;
@
υπογράφω την
ΔΙΑΚΥΡΗΞΗ ΤΩΝ ΑΚΡΩΝ
και με τα δύο μου χέρια :)
φιλί
και καλή πενθήμερη :)
Τι τρόπος να πεις φεύγω εκδρομή πενταήμερη; Ακούγεται σαν αυτή που κάναμε στο Λύκειο.. τότε δεν μας ένοιαζε τίποτα, δεν φανταζόμασταν τι μας περιμένει:)
Να περάσετε αξέχαστα έτσι αξίζει!
Καλό μήνα!!!
Πρώτα απόλα να περάσετε υπέροχα.Δεύτερον,τι κιαν γυρίσετε άφραγκοι, δυστυχώς τα πάντα έχουν μιά τιμή, τη πληρώνουμε αλλά το χαιρόμαστε.
Τρίτον και το πιο δύσκολο: Η ζωή, γυμνή ή ντυμένη.
Κακά τα ψέματα Πεταλούδα μου, υπαρχουν στιγμές που υποκύπτουμε και ρουφάμε τη ζωή κει με τις δύο....εμφανήσεις της. Δε ξεχωρίζουμε, απλά ζούμε, αδιαφορόντας για το πως μας παρουσιάζεται εκείονη.
Αλλά το θέμα σηκώνει μεγάλη συζήτηση...
ΝΑ ΠΕΡΝΑΤΕ ΟΜΟΡΦΑ.
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ :)))
Καλό μήνα φιλενάδα!!!!!!!
Η Ζωή θέλει πάθος.!!!!
Μα το πάθος είναι η Ζωή!!!!!
ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ... βρίσκεται το πάθος, ο έρωτας, η Ζωή, η αδρεναλίνη.
Ανέβα στο κόκκινο και
ΖΗΣΤΑ ΟΟΟΛΑ!!!!
Αυτή είσαι! Απαγωγή και βουρ! Τα φιλιά μου κοριτσάρα!!!
Απαγωγη?
Ποιόν θα απαγάγεις χρυσό μου εσυ?
Αντε καλά να περάσεις και αυτο που λέει ο αλλος πιο πάνω...
ΓΕΡΑ ΜΕ ΤΣΑΜΠΟΥΚΑ!
!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Τι να πω.Μένω άφωνος
Απο τα πιο μεστά ποιήματα που έχω διαβάσει.
Κορίτσι μου,ξέρεις τι έγραψες;
Μη χαραμίζεις το πνεύμα σου μόνο στο Ιντερνετ. Χάρισέ μας τα λουλούδια σου και μέσα απο την βιβλιογραφία.
Την αγάπη μου.
Βρήκα μέρες να διαβάσω αυτό το post! Γυμνή θέλω να την αφήσω κι εγώ... προσπαθώ. όχι όσο μπορώ η αλήθεια είναι αλλά που θα μου πάει... άσε κάτω το πουκάμισο! γυμνή θα βγεις σήμερα σου λέω!!! γεμάτη μυρωδιές, με χορτασμένα μάτια να γυρίσεις! σε φιλώ!
καλά κάνεις και την κοπανάς!!!!
και γω το ίδιο σχεδιάζω με αφορμή τη βαρεμάρα του γυιού μου για το σχολείο μα εμας θα είναι μονοήμερο...
δεν πειράζει, καλό είναι κι αυτό
να περάσεις καλά, να βουτηχτείς στο χιόνι, να τρέξεις στο κρύο, να στεγνώσεις στο τζάκι και όοοτι άλλο επιθμείς
φιλιά!
τη γύμνια. αυτή γουστάρω κι εγώ. του κορμιού και της ψυχής. κι όποιος δεν έχει να φοβηθεί τίποτα, ας έλθει...
φιλιά βρόχινα...
- Πονταρω παντα στο μαυρο
ντυμενη στα κοκκινα ..
αλλά...
Ο επιλογος ...απο τις πιο δυνατες γραμμες/στιγμες που εχω διαβασει τρια χρονια μπλοκαροντας!!!
-ολα στο κοκινο λοιπον σ αυτη την παρτιδα!
Δε χρειάζεται να γράψω πολλά, θα συμφωνήσω με τον Ευρύνοο:
"ένα κεφαλοκλείδωμα στη ζωή χρειάζεται.."
Ο άλλος, είναι να την αφήσεις γυμνή να ερωτεύεται τον πρώτο τυχόντα , να την ερωτεύεται ο πρώτος τυχόντας, με λύσσα, με πάθος, με αλήθεια, με αμεσότητα...
Απίστευτα σωστά και αληθινά όσα εννοείς και υπονοείς!!
Είσαι ακόμη βορειοδυτικά?? Αχ τυχερή, οι πενταήμερες μα και οι διήμερες ό,τι το καλύτερο για μη σε προλαβαίνει η ζωή!!
φιλιά!
Να περνάς υπέροχα!
Μόνο αισιοδοξία θέλει η ζωή. Αν τη δούμε στραβά, θα μας πάρει από κάτω, θα τη χάσουμε σε κάποια στροφή...
Quartier libre: Διακήρυξη των άκρων! Ωραίο!
"Vive la vie", δηλαδή...
Margo: Πόσο τη ζηλεύω αυτή την άγνοια! Πόσο τη λαχταράω!
Λεοντόκαρδος: Πρώτον: Πέρασα πραγματικά πολύ όμορφα!
Δεύτερον: Τώρα πληρώνω το τίμημα! ΑΦΡΑΓΚΙΑ! Δε βαριέσαι....
Τρίτον: Η ζωή! Εχεις δίκιο! Γυμνή ή ντυμένη, πάντα βρίσκει τον τρόπο να μας σαγηνεύει...Κι' αλλοίμονο, αν δεν τον έβρισκε...
SKROUTZAKOS: Ευχαριστώ με αναδρομική ισχύ Σκρουτζάκο! :))
Ηλίας Κοντολάμπρος: Αυτό προσπαθώ!
Αυτό λαχταρώ! Αυτό επιδιώκω!
Το ψιλοκαταφέρνω ακόμα! :))
Kωλόγρια: Βούρ, αλλά τέλειωσε γαμώτο! Τέλειωσε.... :(
Φαραονα : Τον άντρα μου, που είναι κι' επιρρεπής στις απαγωγές! Ασχέτως άν κάνει τον δύσκολο στην αρχή... :)
Kωνσταντίνος: Καλώς τον!
Είσαι επικίνδυνος εσύ! Με τέτοια λογάκια παρασέρνεις νεαρά, αθώα κι' άπειρα κορίτσια στη παγίδα της δόξας; :))
Σ' ευχαριστώ για το σχόλιο Κωνσταντίνε! Κρατάω μιά τόση δά μπουκίτσα αυταρέσκειας, έτσι για τη γεύση..
Υ.Γ. Εγώ πάντως, ακόμα αντιστέκομαι στο Facebook!
Kayadesigner: Σε στεναχώρησε κοριτσάρα μου; Αστην τσίτσιδη στο κρύο για να μάθει! :))
Ναί! Ετσι γύρισα! Γεμάτη μυρουδιές και μάτια χορτασμένα!
Logia: Μονοήμερο ή πενταήμερο, δεν έχει σημασία! Η δύναμη των εικόνων δε μετριέται με το χρόνο! Ε;
Νεράϊδα της βροχής: Σιγά που δεν θα γούσταρες τη γύμνια εσύ!
Και σιγά, που δεν θά'ρθει! :))
Τalisker: Ξέρεις πόσο σίγουρη ήμουν ότι θα σ' άρεσε;
Ισως, επειδή αισθάνομαι στα "κόκκινα", αλλά σκέπτομαι στα "μαύρα"...
Spy: Ακριβώς! Και όταν εσείς την κεφαλοκλειδώσετε, εγώ ευχαρίστως θα προστρέξω να της ρίξω δέκα μπουνιές στο στομάχι!
Ωραία δε θά'ναι;
Mariannaonice: Ακόμα κι' οι πενταήμερες τελειώνουν κάποτε Μαριάννα μου! Τα βοριοδυτικά όμως, εξακολουθούν να γεμίζουν εικόνες το κεφάλι μου!
Δείμος του Πολίτη: Κι' εκεί που νομίζει η ζωή πως μας έχει απο κάτω, της κοπανάμε ένα ταξιδάκι, μιά εκδρομή, έναν έρωτα, ένα χαμόγελο βρε αδερφέ, και τη φέρνουμε στα ίσα της! Συμφωνείς Δήμο, έτσι;
Δημοσίευση σχολίου