Ενα "γειά" στο Μάριο Τόκα

Στον ταπεινό άνθρωπο με την "περήφανη" μουσική έκφραση , στέλνω ένα "γειά".
Αποχαιρετώ ένα "μεγάλο μικρό ανθρωπάκι" ΄με θαυμάσια μουσική ευαισθησία και ευγένεια ψυχής.Ο Μάριος πρόλαβε να φύγει νωρίς. Για να μη πάψει να χαμογελάει... Για να μη πάψει να κλαίει... Για να μπορεί να ατενίζει με μάτια καθαρά τις νότες του...
Νότες υπέροχες, γεμάτες δύναμη, αλλά και απλότητα, χρωματισμένες άλλοτε τρυφερά κι άλλοτε αδρά, χωρίς την επίφαση της τέχνης που σίγουρα αυτός κατείχε, παρά μόνο χτισμένες έτσι, που να κάνουν την ψυχή μας να ακούει και να ονειρεύεται...
Ελπίζω, "πάντα να επιστρέφει εδώ", κατ'επιλογήν έστω, και χωρίς ίχνος νοσταλγίας , να υπενθυμίζει, σε όσους απο μάς το επιζητούμε, πως το αυθεντικό παραμένει άφθαρτο και αναλλοίωτο.
Και σαν τρελλό φορτηγό, να μας παρασέρνει για χρόνια ακόμα πολλά, στους μουσικούς του δρόμους...
Γειά σου Μάριε! Εύχομαι να μη μας λείψεις!