Με αφορμή ένα δικαστήριο σήμερα το πρωί, ενός δικού μου ανθρώπου, με τον οποίο μοιράστηκα την αγωνία του χθές το βράδυ, και καθώς τσουγκράνιζα τον κήπο μου περιμένοντας τηλέφωνό του για το πώς πήγε το πράγμα τελοσπάντων,άρχισα να παίζω μόνη μου το αγαπημένο μου παιχνίδι¨ την ετυμολογία των λέξεων. Και σκέφτηκα, πως "δικηγορώ" σημαίνει κατά τη δική μου άποψη, "αγορεύω υπερ του δικαίου"...Κι έτσι μούρθε να χαμογελάσω εκείνη την στιγμή, σκεφτόμενη τα ψέμματα των αντιδίκων που συζητούσαμε με τον ενδιαφερόμενο, το προηγούμενο βράδυ, τα επιχειρήματα που χρησιμοποίησε ο δικηγόρος τους προκειμένου να αποφύγουνε να πληρώσουν δεδουλευμένα, με την πολύ "απλή" λογική ¨του "δεν σου χρωστάμε τίποτα", και τα οποία ψέμματα κατά συνέπεια οδηγούν στά άλλα ψέμματα του απλήρωτου ενάγοντος, τα οποία έπρεπε να χρησιμοποιηθούν για να καταρεύσει η ψεύτικη επιχειρηματολογία των άλλων, και πάει λέγοντας,εν ολίγοις...
Δηλαδή, αυτό που σκεφτόμουν, ήταν το πόσο απλά και αβασάνιστα κάνουμε χρήση λέξεων, που κατά βάση, έχουν χάσει προ πολλού το πραγματικό τους νόημα, και πόσο απλά και αβασάνιστα, παίζουμε το παιχνίδι "κερδίζει αυτός που θα πεί τα ΚΑΛΥΤΕΡΑ ψέμματα", ή αυτός που ΣΕΡΒΙΡΕΙ τα ψέμματά του με τον πιό ενδεδειγμένο τρόπο, και καθόλου ενόχληση δεν μας δημιουργεί που ο άνθρωπος αυτός αντί να "αγορεύει υπέρ του δικαίου"
εμπορεύεται απλά την ικανότητά του να χρησιμοποιήσει το ψέμμα εντέχνως, όταν και όποτε χρειαστεί.Ποντάρει στον αιφνιδιασμό του αντιπάλου, κρατάει κρυφά χαρτιά μέχρι την τελευταία στιγμή, και απολαμβάνει πιστεύω την αβεβαιότητα του αποτελέσματος σαν γνήσιος τζογαδόρος!
Και άσχετα ποιό μπορεί να είναι το αποτέλεσμα της δίκης, εγώ πάντως μελαγχόλησα σφόδρα, γιατί, γιά μιά ακόμα φορά συνειδητοποίησα πως το ψέμμα έχει μπεί στη ζωή μας τόσο γλυκά και ύπουλα, σαν το δάγκωμα του ποντικού, που ροκανίζει το αυτάκι
μαςανεπαισθήτως, και το χειρότερο, έχουμε συνηθίσει να το αναπαράγουμε καθημερινά, να το καταναλώνουμε καθημερινά αλλά και να το χωνεύουμε καθημερινά χωρίς παρενέργειες!
Αν, παρ'όλα αυτά, εξασκούσαμε τον εαυτό μας στο να κάνουμε χρήση της ετυμολογίας των ελληνικών λέξεων καθημερινά, τότε ίσως να ήμασταν ένα βήμα πιό κοντα στην ουσία , παρά στην αφασία!
Και ίσως να ενοχλούμασταν κιόλας... Και ίσως να αντιδρούσαμε κιόλας... Και ν'αναπτύσσαμε περισσότερο την αισθητική του αληθινού και του ουσιώδους. Γιατί τελικά, μόνο το αληθινό είναι και ουσιώδες.
"Κι εσείς δικαστές που θέλετε να είστε δίκαιοι.
Τι κρίση θα βγάλετε γιαυτόν που είναι τίμιος στα χέρια,
είναι όμως κλέφτης στη ψυχή?"
Χαλιλ Γκιμπράν
1 σχόλιο:
καλημέρα love love
Δε θα το πιστέψεις, αλλά από μέρες προσπαθούσα να φορμάρω ένα πόστ , με τις χαλασμένες έννοιες των λέξεων.
Ειδικά μ αυτή την έκφραση που με κάνει να μαχαιρώσω άνθρωπο."Δίκιο έχεις, αλλά το χάνεις γιατί δεν ξέρεις να το διεκδικείς"
Και τι είναι το δίκιο ρε μαλάκες;
Ή τόχω ή δεν τόχω.
Άμα είναι δικό μου, γιατί χρειάζεται να το διεκδικήσω, κιάμα δεν τό έχω, γιατί να το διεκδικήσω επίσης.
Εγώ έχω αγριέψει πολύ μ αυτά.
Επιτέλους, ας κάνουμε και μεις μιά μεγάλη παρέα, που όταν ακούμε να λεγονται δικηγορίστικες μαλακίες, να τις ξεβρακώνουμε με όποιο τίμημα.Που θα πάει , σιγά σιγά θα γίνουμε πολλοί.Φιλούρες.
δ
Δημοσίευση σχολίου