8 Ιαν 2009

Ακιτανία.



Το λαχείο μου δεν κέρδισε ούτε τον λήγοντα.
Κάποια δικαστική τρικλοποδιά μου επιφυλάσσει τη ζοφερή προοπτική ενός "χρέους" αρκετών χιλιάδων ευρώ.
Και, τη στιγμή αυτή που σας γράφω, αγαπημένοι μου, φοράω ένα δαχτυλίδι στο χέρι, και σας ορκίζομαι, είναι ότι μου απέμεινε απο κοσμήματα, αφού πριν λίγες μέρες με "νοικοκύρεψαν" κανονικά, παίρνοντας την κασετίνα με ότι πολύτιμο φύλαγα εκεί μέσα, και λέγοντας πολύτιμο, το εννοώ κυριολεκτικά, αφού όλα τα κοσμήματά μου ήταν κειμήλια που είχαν φτάσει ως εμένα απο γιαγιάδες, θείες και μαμά, αλλά και δώρα αξιόλογα, δοσμένα με αγάπη στις γεννήσεις των παιδιών μου, στον γάμο μου, απο χέρια που κατέθεταν αγάπη σε χρυσό ή σε πέτρες πολύτιμες, ακόμα και οι τρείς βαφτιστικοί σταυροί των γυιών μου, ούτε συζήτηση ότι θα υπήρχε ποτέ προοπτική να τους φορέσουν, όμως ήσαν δικοί τους, τους ανήκαν, και σε μένα ανήκαν τα αισθήματα και τα πρόσωπα απο τα οποία προέρχονταν ο χρυσός, τα διαμάντια, η τέχνη που έλαμπε πάνω στα κοσμήματα αυτά. Εξ'άλλου, τί άλλο απο αξία συναισθηματική θα μπορούσε να έχει ένα κόσμημα για μιά γυναίκα που δεν φοράει σχεδόν ποτέ στη ζωή της κοσμήματα; Με πόνεσε όχι η απώλεια, αλλά η "βεβήλωση". Δεν σκέφτηκα ούτε στιγμή το κόστος μεταφρασμένο σε ευρώ, σκέφτηκα πρόσωπα λυπημένα, αγαπημένα πρόσωπα που έκλεισαν σε μπριγιάν και λευκόχρυσο κομάτια της ψυχής τους, έδεσαν λόγια και συμβουλές με χρυσές αλυσίδες, και ζύγισαν σε καράτια την εκτίμηση, την αγάπη, την στοργή, την εμπιστοσύνη τους. Και κάποιος, κάποιοι, τα ευτέλισαν... Ισως, δεν τα εκτίμησα ποτέ αρκετά, πάντα έλεγα πως τα κοσμήματα είναι το "παραπάνω", το "περιττό" σε μιά ανθρώπινη παρουσία, ίσως , κάποιος άγραφος νόμος μου έδειξε αυστηρά το δάχτυλο και με τιμώρησε που δεν κατάφερα ποτέ να μαγευτώ απο τους ιριδισμούς ενός σμαραγδιού! "Εχεις κοσμήματα κυρία μου για να τ'απαξιώνεις κλεισμένα στην κασετίνα μέσα στο συρτάρι; Και ποιά νομίζεις ότι είσαι;"
Είμαι απλώς μία που αγαπούσα την αύρα των κοσμημάτων μου. Που εκτιμούσα την υπέροχη δουλειά των πιό παλιών απ' αυτά. Που προτιμούσα να τα νοιώθω να λάμπουν μέσα μου, όχι στον λαιμό και στα δάχτυλά μου.
Τέλος.


Είμαι, παρ΄όλα αυτά, μιά πριγκηπέσσα! Μιά πριγκηπέσσα χωρίς κοσμήματα! Κέρδισα χρυσάφι σε εικόνες και στιγμές. Συνέλεξα στις αποθήκες της μνήμης μου φορτία εξίσου πολύτιμα και μοναδικά απο την Ακιτανία κι' άν μπορούσα στ' αλήθεια, θα μάζευα με άπειρη προσήλωση τα χιλιοπατημένα απ' τον Μεσαίωνα πέτρινα βοτσαλάκια που περπάτησα στα στενά του Μπερζεράκ και του Μπεϊνάκ, θα έτριβα με προσοχή στις χούφτες μου τα βρύα και τις λειχήνες των πέτρινων σπιτιών του Μπραντόμ και του Μονπαζιέ, θα κουβαλούσα αγόγγυστα στις πλάτες μου κάποιο ξεχαρβαλωμένο παραθυρόφυλλο του περασμένου αιώνα, απ' αυτά που κρέμονταν σχεδόν χαριτωμένα στα παράθυρα των παλιών σπιτιών του Περιγκέ, κι' αφού βάφτισα για μιά εβδομάδα τον εαυτό μου Πριγκηπέσσα Ιζαμπώ-χωρίς κοσμήματα, βαφτίζω "κοσμήματα" τις εμπειρίες μου απο τον πανέμορφο αυτό τόπο και με δάχτυλα γυμνά και αστόλιστο μπούστο, στολίζω το άλμπουμ της ζωής μου με ζωγραφιές του 14ου, 15ου, 16ου αιώνα και με ανάσα ζεστή ακόμα απο την έξαψη της ανακάλυψης, δίνω ζωή στην κοιμισμένη φαντασία μου, την κάνω κύκνο, σαν αυτούς που με μάγεψαν στα αχνίζοντα παγωμένα νερά του Ντορντόν, και την αφήνω να χαράζει υδάτινους δρόμους προς το μέλλον, προς το παρελθόν, κι' εγώ, η Πριγκηπέσσα Ιζαμπώ-χωρίς κοσμήματα, εδραιωμένη σταθερά στο παρόν, απολαμβάνω κρουασάν σοκολάτας και ζεστό καφέ στα παράκτια πάρκα της Λιμέϊγ και της Λαλίντ.

Παίρνω μιά εξισσοροπημένη και ραφινάτη δόση πολυτέλειας, αυτή που μου χρωστάω που και που, απολαμβάνω το φουά-γκρα στον τόπο παραγωγής του, αθετώ τον όρκο που έκανα ότι δεν θα τόβαζα στο στόμα μου επειδή με αποτροπιάζει ο τρόπος παρασκευής του, αποδεικνύομαι άπιστη στα ελληνικά κρασιά που πάντα υποστήριζα ότι είναι τα καλύτερα, βρίσκομαι στο Περιγκό, το βασίλειο των γαλλικών αμπελώνων, γίνομαι μιά άθλια, άπιστη και ψεύτρα πριγκήπισα που γουργουρίζει ευτυχισμένη στη θέα του γαργαριστού μπορντώ που αδειάζει στο ποτήρι μου, και σαν πριγκηπέσσα Ιζαμπώ-έστω και χωρίς κοσμήματα, δοκιμάζω ροζέ σαμπάνια και σαλιγκάρια αρωματισμένα υπέροχα με σκόρδο και μαϊντανό, λέω όχι στα βατραχοπόδαρα, αλλά δεν αντέχω να μη δοκιμάσω πάπια με πορτοκάλι και ανακαλώντας τις προμεσαιωνικές μου συνήθειες επιτρέπω στο φιλέτο μου να αφήνει ίχνη αίματος στο τεράστιο πιάτο μου!

Δανείζομαι νοερά το καλυτερο άλογο απ' αυτά που καθημερινά συναντούσα στα πέτρινα σοκάκια του Σεντ-Συπριέν ή του Σεντ-Λεόν, και ανασηκώνοντας ελαφρά τα βαριά μου πριγκηπικά ενδύματα ιππεύω στις όχθες του Βεζέρ και του Ντρόνν, πατώντας μαλακά τα πεσμένα καφεκίτρινα φύλλα, υπέροχο βασιλικό χαλί στις οπλές του αλόγου μου, υπέροχος σιγαστήρας βημάτων στα δικά μου παπουτσωμένα πέλματα.
Πώς να σας περιγράψω, αγαπημένοι μου, την ομορφιά ενός ποταμιού που αχνίζει; Είναι ένα κόσμημα ανεκτίμητης αξίας! Τα δέντρα στις όχθες πανύψηλα, γυμνά απο φύλλα, περιβεβλημένα εντούτοις απο υπόλευκο, διάφανο σχεδόν στρώμα πάγου, το ασήμι στην πιό φίνα του μορφή, με στολίσματα δαντελωτά και μικρούς σταλακτίτες, το κοντινό ευδιάκριτο διακριτικά, το μακρινό μιά υποψία που κεντρίζει την φαντασία, μισοκαλυμμένο απο την ομίχλη, ακίνητο τοπίο σε στάση αναμονής, ολοζώντανο εντούτοις συγχρόνως απο την αέναη κίνηση των κύκνων πέρα δώθε στα νερά, απο την υπόκωφη βουή των ρευμάτων που διαψεύδει αναμφισβήτητα την φαινομενική ακινησία....
Μεσαιωνικά χωριά, υπέροχα διατηρημένα στο σήμερα, όλα συντροφευμένα απο το νερό, άλλα σκαρφαλωμένα σε λόφους, αμφιθεατρικά δεσπόζουν και προκαλούν, φωνάζουν απο μακριά τα γοτθικά καμπαναριά των καθεδρικών ναών, άλλα ξαπλωμένα σχεδόν στις πεδιάδες ζωντανεμένα απο το πράσινο της γής που ξεφαντώνει όλο το χειμώνα εκεί, σε υποδέχονται στο τέλος των τοξωτών γεφυριών και σε σαγηνεύουν με τους υπέροχους πύργους τους που επιβάλλουν έντονη την παρουσία και την αρχοντιά τους, αρχοντιά αποπνέουσα δύναμη και πλούτο άλλων εποχών, που σαλπίζουν την είσοδο των ιπποτών στα κάστρα, που παραπέμπουν στην επιβολή, στην υποταγή, στο αίμα, στο πέρασμα των αιώνων...
Η πριγκηπέσσα Ιζαμπώ-χωρίς κοσμήματα κοιμήθηκε σε νόστιμο κτίσμα του 16ου αιώνα με ψηλά ταβάνια και πέτρινα δάπεδα, απλό και γήϊνο, που έκρυβε τη πολυτέλεια επιμελώς στις αίθουσες φαγητού και στα τεράστια τζάκια των κοινόχρηστων χώρων, στις πολυκαιρισμένες εσωτερικές πόρτες και στα υπέροχα φωτιστικά οροφής, στα λινά τραπεζομάντηλα και στα κηροπήγια των τραπεζιών, και μετά σούκλεινε το μάτι πονηρά και σου αποκάλυπτε την ασφάλεια της απλότητας καθώς έκλεινες την πόρτα πίσω σου κι' έβγαινες στους εξωτερικούς του χώρους, όπου κοτούλες και κοκόρια μπερδεύονταν σχεδόν στα πόδια σου, χήνες σε παίρναν στο κατόπι επιθετικά και κατσικάκια σε ξύπναγαν το πρωϊ με τα μωρουδίστικα βελάσματά τους. Μέσα σ' ένα υπέροχο πάρκο, με φωτισμένα κυκλικά θερινά περίπτερα και πέτρινα παγκάκια, η πριγκηπέσσα Ιζαμπώ-χωρίς κοσμήματα, ανεκάλυπτε κάθε πρωϊ γνώριμα χόρτα και ζαρζαβατικά και αποκαθιστούσε την ζεστή και αναγκαία επαφή με τη μαμα-Ελλάδα αναφωνώντας χαρούμενα : -Αχ! Κοίτα! Ζοχοί! Αχ! Κοίτα! Μπρόκολα!

Η Ακιτανία μου αποκάλυψε σπήλαια τρωγλοδυτών, στη διαδρομή του χρόνου απο την προϊστορική εποχή μέχρι τα τέλη του 18ου αιώνα, τα όπλα τους τα εργαλεία και τα σκεύη τους, μου αρνήθηκε την είσοδο στα περίφημα σπήλαια του Μοντινιάκ-Λασκώ με τις υπέροχες προϊστορικές τοιχογραφίες, δυστυχώς το αυθεντικό είναι κλειστό εδώ και χρόνια, και το πιστό του αντίγραφο είναι ανοιχτό μόνο το καλοκαίρι, μου χάρισε μιά άποψη για τη ζωή των ανθρώπων στις σπηλιές του Σεντ-Κριστόφ εδώ και πολλές χιλιάδες χρόνια, μου άνοιξε τις θεόρατες σιδερένιες πόρτες του Πύργου του Μπεϊνάκ και του Καστελνώ, μ' άφησε να χαθώ στις αίθουσες με τα πελώρια μοναστηριακά τραπέζια των ιπποτών, ν' αγγίξω τα ξίφη και τους καταπέλτες, τους κρίκους που δέναν τ' άλογά τους, να περάσω τις ξύλινες τραβέρσες που ανασηκώνονταν για προστασία, να απολαύσω ευτυχισμένη την υγρασία αιώνων που απέπνεαν οι πρασινισμένοι τοίχοι.


Η Πριγκηπέσσα Ιζαμπώ-χωρίς κοσμήματα περιπλανήθηκε στους δαιδαλώδεις, περίτεχνους κήπους του Μαρκυσάκ, χάζεψε την χαριτωμένη απλότητα και φινέτσα του αρχοντικού των ιδιοκτητών του και τα μποτάκια της τραγάνισαν απολαυστικά την τεράστια ποικιλία ξερών φύλλων και κλαδιών που σηματοδοτούσαν το πέρασμα της στα μονοπάτια των κήπων.

Η Πριγκηπέσσα Ιζαμπώ-χωρίς κοσμήματα, γύρισε με κοσμήματα στον τόπο της! Στην κασετίνα του μυαλού της τοποθετήθηκαν προσεκτικά οι θησαυροί της Ακιτανίας ένας-ένας.

Και ένα πράγμα είναι το σίγουρο:
Aυτούς, δεν μπορεί κανείς να τους της κλέψει!























55 σχόλια:

b|a|s|n\i/a είπε...

πες στην πριγκιπέσα ιζαμπώ ότι είναι ένα κόσμημα η ίδια. πολύτιμο.

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Πριγκηπέσσα μου, ο Γλάρς μου επιμένει πως τίποτε υλικό, μα ΤΙΠΟΤΕ δε μας ανήκει. Είμαστε λέει διαχειριστές "χ" χρόνου.

Την κασετίνα της ψυχής σου όμως, με τις πολύτιμες εικόνες και σ' ευχαριστούμε που τις μοιράστηκες μαζί μας (έκλεψα και μία...), δεν πρόκειται ΠΟΤΕ να τις βεβηλώσει ΚΑΝΕΙΣ.
Είναι απόλυτα δικές ΣΟΥ και είσαι η αγαπημένη τους και ανεκτίμητη Ιζαμπώ....

ΚΑΛΗ ΣΟΤ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΕΥΧΟΜΑΙ ΥΓΕΙΑ...ΥΓΕΙΑ...ΥΓΕΙΑ...
Για τα υπόλοιπα, ΟΛΟΙ αγωνιζόμαστε....

Φιλί και μεγάαααλη Γλαρένια αγκαλιά

jacki είπε...

Κι έτσι η πριγκήπισσα Ιζαμπώ μάζεψε όλους τους θυσαυρούς της σε ένα μεγάλο σεντούκι.. Γιατί δε χωρούσαν πλέον σε μια κασετίνα.
Καλημέρα.

Ανώνυμος είπε...

Ωχ, προβλέπω μέγα παραλήρημα … :-)
Καλή χρονιά.

Γ.

βιολιστης στη στεγη είπε...

B/a/s/n/i/a : Και πόσο της αρέσουν τα κομπλιμέντα της Ιζαμπώ! Σ' ευχαριστώ καλέ μου Βas! Καλή καλή χρονιά να έχεις!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Φύρδην-μίγδην : Γλαρένια μου, ο Γλάρος σου είναι ΣΟΦΟΣ! Να τον προσέχεις σαν τα μάτια σου! Εύχομαι ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ και για την καινούργια χρονιά!
Σε φιλώ πολύ πολύ!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Jacki : Καλημέρα κοριτσάκι μου! Ναί! Ισως να είμαι πλουσιότερη τώρα! Αφού έγινα πριγκήπισσα για μιά εβδομάδα!
Καλή χρονιά να έχεις γλυκειά μου!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Ανώνυμος Γ. : Και πρώτη απ' όλους, παραληρώ εγώ!
Καλή χρονιά! Σμούτς!

Unknown είπε...

Στη γύρα μας κόβω....

βιολιστης στη στεγη είπε...

Καμηλιέρης : Ναι! Ναί Καμηλιέρη μου! Και μούβαλες ιδέα και για τα Πυρηναία!
Καλή χρονιά και καλή υπομονή με τα φυντάνια σου!

Ανώνυμος είπε...

Μπα μπα !!! Μου ψήνεσαι για Πυρηναία τώρα?
Έχει Μαδαγασκάρη το πρόγραμμα,
μη ξεχνιόμαστε Ιζαμπώ μου.

Γ.
.. κι άμα σου πέφτει μακριά, έχει και Ισλανδία για εναλλακτική επιλογή.

Μαριλένα είπε...

τα δαχτυλιδια κι αν έπεσαν,
τα δαχτυλα όμως μενουν..

(παροιμια, από μία, που κάποτε ειχε πολλά, τωρα δεν έχει παρά ελάχιστα.
και αυτα όμως, πολλά ειναι)

καλη Χρονιά

(εκτός απο το αιμα στο πιατο, τα υπολοιπα θεσπέσια :))

Talisker είπε...

Διαβασα αυτο το ποστ το πρωι
πινοντας τον καφε μου...
μαγευτηκα απο τις εικονες και τα λογια και αγανακτησα με τους βεβηλους...

βεβηλωση ειναι η κλεψια των κειμηλιων..

φευγοντας στην πολη που με καταπινε
σκεφτομουν
"που πας ...υπαρχουν τοσα μερη που δεν θα πατησεις ποτε..προγραμματισμενη ζωη σε μια προγραμματισμενη πολη"

μεχρι αργα το πρωι ειχα στο μυαλο μου τις εικονες
και σκεφτομουν τι κανουμε στον εαυτο μας οι ανθρωποι
βαζοντας ριζες σε εναν μονο τοπο
Εβγαλες απο μεσα μου εκεινη την επιθυμια να ταξιδευω συνεχεια


ισως σε μια αλλη ζωη.
Καλως ορισες Βιολιστρια
και καλη σου Χρονια

ταξιδιαρικη και δημιουργικη!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Ανώνυμος: Τα θέλω όλα! Και σέλω και λετάαααα!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Μαριλένα : Καλημέρα καλό μου! Σοφή η παροιμία αυτής της κάποιας που κάποτε είχε πολλά και τώρα έχει ελάχιστα!
Αυτή που κάποτε είχε λίγα και τώρα δεν έχει τίποτα σου εύχεται ολόψυχα να πλουτίζεις όλο και πιό πολύ σε θησαυρούς ψυχής!
Καλή χρονιά Μαριλένα μου!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Talisker : Καλημέρα μικρή μου Τάλι!
Μπορεί να μη ταξιδεύει το σώμα σου, το μυαλό σου όμως μπορεί και κάνει απίστευτα ταξίδια μές στις λέξεις...
Κι' αυτό, καμιά ρίζα δεν μπορεί να το κρατήσει δεμένο ΄σ' ένα τόπο!
Σε φιλώ πολύ πολύ.
Και ν' αγαπάς τον εαυτό σου!

demetrat είπε...

δε μπορει ,δε μπορει , κάπου θα συναντηθούμε.
Κράτα εσύ ονόματα και διευθύνσεις απ το νότο, κραταω εγώ απ το βορρά.
Καλά χρόνια και καλά ταξίδια.
δ

irlandos είπε...

Ναι, απόλυτο δίκιο έχεις: Οι θησαυροί των αναμνήσεών μας δεν κλέβονται. Το μόνο "κακό" όμως είναι ότι αυτοί οι (εντελώς προσωπικοί) θησαυροί δεν χαρίζονται, ούτε κληροδοτούνται.

Καλή χρονιά να έχεις, αγαπητή βιολίστρια,

Φιλικά,
Ιρλανδός

Υ.Γ.: Ωραίες οι φωτογραφίες από την Ακιτανία. Ζωντανό παραμύθι ήταν αυτές οι εικόνες, αγαπητή πριγκιπέσα-βιολίστρια !!

roadartist είπε...

Καλή μου Βιολίστρια, μου έλειψες..
Αρχικά νιώθω την ανάγκη να σου πω..πως δεν πρέπει να κατηγορείς τον εαυτό σου ότι για κάτι τιμωρήθηκες.. Ούτε εμένα μου αρέσουν τα κοσμήματα και μην διαβάζω για άγραφους νόμους και βλακείες.. Το καλύτερο κόσμημα είσαι εσύ και τα πιο όμορφα στη ζωή σου αυτά τα δρομάκια που περπάτησες..και οι άνθρωποι με τους οποίους οι δρόμοι σου διασταυρώθηκαν..!!!!
Απίστευτες φωτο, απίστευτο ταξίδι, πάντα να έχεις την υγεία σου (το πιο πολύτιμο αγαθό) και να μπορείς να χαρίζεις τέτοια δώρα στον εαυτό σου!! Σε φιλώ, καλή Χρονιά σε σένα και στους αγαπημένους σου!!

ο αποτέτοιος είπε...

τίποτα. απλώς πέρασα να υποκλιθώ στην πριγκηπέσσα.

leondokardos είπε...

Καταλαβαίνω απόλυτα γιατί σε πονάει η απώλεια των κοσμημάτων σου. Αναμνήσεις, στιγμές όμορφες,αντικείμενα συναισθηματικής αξίας.
Όταν όμως νιώθεις και μπορείς να απολαμβάνεις έτσι όπως περιγράφεις το οδοιπορικό σου,όλος ο πλούτος είναι μέσα σου,στη ψυχή σου.Και αυτόν κανείς δε μπορεί να στον αφαιρέσει.

faraona είπε...

Θα συνδεεις παντα λοιπον την Ακιτανια με την απώλεια των κοσμημάτων σου και το τελος του 2008.
Ευχομαι το 2009 να σου φέρει ανεκτιμητους θησαυρους και υγεια μαζι με τυχη.
σε φιλω!!!
Εισαι και πολυ ομορφο κοριτσι Πριγκιπέσσα μου!

faraona είπε...

****για να μην αφήνεις τοοοσο μεγαλα διαστήματα κενα αναμεσα στο τελος του κειμενου η των φωτο σου και των σχολίων σου ,πήγαινε στον πανόπτη εκει που έκανες την αναρτηση και΄κάνε κλικ διπλα στην τελευταια εγγραφη που υπαρχει που υποθέτω οτι ειναι ενα div ,αφου λοιπον κανεις κλικ εκει που σου ειπα πάτησε προσεκτικα και διακεκομένα το βέλος που ειναι στο πληκτρολόγιο σου στο δεξί σου χέρι δίπλα στο πλήκτρο με την ένδειξη |||||| \\\\\\\ \\\\\\ ||||| .Eτσι θα συμπτίξεις τα αναρτημενα στον πανόπτη σου.

πολλα φιλια
αν δεν καταλαβες γραψε μου στο μειλ μου να σου πω.

une enfant gâtée είπε...

Ξέρω τον βιασμό της ληστείας, ξέρω τι σημαίνει να σου παιρνουν την μυρωδιά απο αυτά ..που ναι μένουν στις κασσετίνες τους, αλλά μπορείς πάντα να ...αγγίξεις την μυρωδια που κουβαλάνε οι μνήμες τους.

Ξέρω το Σαιντ Συπριέν, ξέρω το Σαιντ Λεον. Και χάρηκα πολύ που τα χάρηκες.
Αυτά ξερεις είναι απο τα κοσμήματα, που λατρευεις να τα μοιράζεσαι.

Unknown είπε...

ότι έχουμε μέσα μας δεν πρόκειται να μας το πάρει κανείς. ακόμη και οι αναμνήσεις όσων αντάλλαξαν εκείνα τα κοσμήματα στο τότε, υπάρχουν στο τώρα σου...

το χάδι το δικό σου πάνω στις στιγμές, είναι ανεξίτηλο. ας κάνουν το δρόμο τους κι αλλού. ότι σου έδωσαν πίσω δεν το έχουν πάρει...

φιλιά βρόχινα...

βιολιστης στη στεγη είπε...

Demetrat: Κρατάω! Κρατάω! Αλλά σέλωωωωω λετάαααα!
Πολλά φιλιά κι' ευχές για ένα καλύτερο 2009!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Iρλανδός: Σ' ευχαριστώ καλέ μου Ιρλανδέ! Ευτυχώς έχω την ικανότητα να επεξεργάζομαι κατάλληλα και την πιό δυσάρεστη κατάσταση. Και να μην αναλώνομαι σε γκρίνιες και απελπισία, παρά να απομονώνω την θετική πλευρά των πραγμάτων. Και να αυτοϊαίνομαι!
Σου εύχομαι ολόψυχα ότι καλύτερο για τη καινούργια χρονιά!
(Χαίρομαι που σου άρέσουν τα παραμύθια....)

βιολιστης στη στεγη είπε...

Roadartist: Κι' εμένα μου λείψατε καλή μου! Ευχαριστώ για τα γλυκά σου λόγια και για τις ευχές! Κι' αυτά δώρα πολύτιμα είναι!
Σε φιλώ πολύ!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Αποτέτοιος: Εσείς εύχομαι να είστε καλά πιά. Καιρός είναι! Δε νομίζετε;
Σμάααακ!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Λεοντόκαρδος: Ετσι είναι Λεοντόκαρδέ μου! Ετσι ακριβώς!
Να έχεις μιά πάρα πολύ καλή καινούργια χρονιά, σου εύχομαι!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Faraona: Nαί Αναστασία μου! Μπορεί να τα συνδέω, όμως το ταξιδάκι μου θα το φυλάω πάντα τρυφερά μέσα μου!
Ευχαριστώ για τη γενναιοδωρία σου στα καλά τα λόγια!
Να είσαι πάντα ευτυχισμένη γλυκειά μου!
(Το πρόβλημα με τα διαστήματα στις αναρτήσεις μου, προσπαθώ να το παλέψω μόνη μου, αλλά δεν τα καταφέρνω! Θα σου στείλω μέηλ για περαιτέρω διευκρινήσεις...)

βιολιστης στη στεγη είπε...

Une enfant gatee: Καλώσόρισες καλή μου!Χαίρομαι τόσο, μα τόσο πολύ που έχουμε δεί κι' οι δυό αυτές τις ομορφιές!
Νάσαι πάντα καλά!
Σε φιλώ!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Νεράϊδα της βροχής: Τα λόγια σου γλυκά και θεραπευτικά! Μιά σταγονίτσα βρόχινη που ανακουφίζει μικρές πληγές...
Σ' ευχαριστώ Νεράϊδα μου!
Γεμάτο αγάπη να είναι το 2009!

fpboy είπε...

Τέλειο ποστ!
Πρώτη φορά άκουγα και έβλεπα αυτά τα μέρη.
Να'σαι καλά και καλή χρονιά!

ILive2LoveMe είπε...

Ευχαριστούμε για το πανέμορφο ταξίδι. Είναι αλήθεια μέρη που θα ήθελα να βρεθώ. Ποτέ δεν έχω επισκεφτεί τη Νότια Γαλλία. Θα ήθελα να το κάνω, και τώρα ακόμη πιο πολύ. Υποβάλλω τα σέβη μου αγαπητή μας Πριγκήπισσα, και την αγάπη μου.

wilma είπε...

Δύσκολοι καιροί για πρίγκηπες, αλλά επειδή φέρεσαι πριγκηπικά στη ζωή σου ξέρω ότι κι αυτό θα το αφήσεις πίσω σου. Εις υγείαν των πολύτιμων αναμνήσεων λοιπόν!

aKanonisti είπε...

Ενα τραγουδάκι... για την μπλογοπριγκιπέσσα....
:-))))

http://www.youtube.com/watch?v=d0DeQ0ur0eE&feature=related

adaeus είπε...

... δε θα βρίσω τους κλέφτες (μισώ το πιπέρι)
... και θα κάνω φιλότιμες προσπάθειες να μη ζηλέψω τους δρόμους με τα φύλλα, τα υπέροχα διατηρημένα χωριά (μα τι πράγμα αυτό οι "κουτοφραγκοι" να διατηρούν έτσι τα χωριά τους), τις υπέροχες βόλτες σου...
πάντα τέτοια!

anima είπε...

Δρόμοι που νοερά περπάτησα.Και χάθηκα στα σοκάκια τους.Χρώματα,εικόνες κι αρώματα μιας άλλης εποχής.Που μέχρι εδώ ταξίδεψαν

Θησαυροί ανεκτίμητοι.Κειμήλια πολύτιμα.Κράτα τα.Μέσα σου

Και τούτα κανείς δε θα τολμήσει να στα κλέψει....

Φιλί

βιολιστης στη στεγη είπε...

fpboy : Ευχαριστώ καλέ μου! Η αλήθεια είναι ότι αυτή η περιοχή της Γαλλίας δεν έχει ανακαλυφθεί απο πολλούς Ελληνες! Ετσι εξήγησα και την έκπληξή τους όταν τους λέγαμε ότι ερχόμαστε απο Ελλάδα!
Καλή χρονιά να έχεις!

βιολιστης στη στεγη είπε...

I live 2 love me: Κάθε γωνιά του κόσμου αυτού έχει μέρη που αξίζει να ανακαλύψει κανείς. Και τα λιγότερο γνωστά πολλές φορές είναι μιά έκπληξη...
Εύχομαι δρόμους ανοιχτούς μπροστά σου για όπου λαχταρήσει η καρδιά σου!
Πολλά φιλιά!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Wilma : Ευτυχώς Βίλμα μου που ο χρόνος μ' έχει διδάξει ότι για να επιβιώσω πρέπει να λειτουργώ αφαιρετικά στη ζωή μου. Πόσο να στενοχωρηθώ για κοσμήματα, όταν χάνουμε ανθρώπους;
Εύχομαι να έχεις μιά χρονιά χωρίς προβλήματα...
Σε φιλώ πολύ!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Ακανόνιστον : Δεν μου βγαίνει το τραγουδάκι χωρίς λινκ... Θέλω το τραγουδάκι μουουου....

βιολιστης στη στεγη είπε...

Adaeus : Kαι βέβαια να ζηλέψεις, εσύ, που τολμάς και πηγαίνεις στα δάση και τα βουνά για ένα μήνα! Καθόλου δεν σε λυπάμαι! Ορίστε μας!
:)))

βιολιστης στη στεγη είπε...

Αnima: Ομορφα μπορούν να είναι τα νοερά ταξίδια. Μερικές φορές, ομορφότερα κι' απ'τα πραγματικά! Αν η φαντασία ξέρει να καλπάζει...
Πολλά φιλιά ψυχούλα μου!

Kwlogria είπε...

Πω πω στενοχωρηθηκα πάρα πολύ για τα κοσμήματα! Αλλά είσαι υπέροχη, οι φωτογραφίες δείχνουν υπέροχες στιγμές, μη σε νοιάζει, αυτοί που τα έχουν τα κοσμήματά σου, έχουν γαμήσει το κάρμα τους, κι αν δεν πιστεύεις σ' αυτό, δεν πειράζει, εσύ να είσαι καλά, να σκέφτεσαι, να αγαπάς, να ελπίζεις. Είσαι γλύκα:)

Madame de la Luna είπε...

Πριγκιπέσσα Ιζαμπώ, με πήρατε μαζί σας στο ταξίδι σας, ζήλεψα (καλοπροαίρετα), επειδή τελευταία μόνο στην εξωτική Αθήνα περπατάω τις νύχτες και είδα πολλά σπαθιά που λείπουν απ' την μικρή, αλλά πολύτιμη για μένα, συλλογή μου. Πολλά μονοπάτια που θα ήθελα να διαβώ, πολλές εικόνες που θα μου άρεσε να αποθανατίσω. Αλλά ευτυχώς, το κάνατε εσείς για μένα. Δεν είναι και λίγο...

Κάτι χάσατε λοιπόν, αλλά και κάτι κερδίσατε. Η μνήμη πάντα φυλάει τους θησαυρούς της όμως, και ήδη ξέρετε πως κανείς δεν μπορεί να σας κλέψει τις σκέψεις, τα αισθήματα, τους χτύπους της καρδιάς...

Τα σέβη μου! Τίποτε λιγότερο γι' αυτή την ανάρτηση...

ολα θα πανε καλα... είπε...

Aquitaine...Πριγκηπέσσα,περπατήσαμε στα ίδια μονοπάτια,όχι ταυτόχρονα,αλλά ξέρω την ομορφιά τους.Και πόσο ταιριάζει η μουσική που έβαλες!
Ξέρω πώς είναι να κλέβουν κειμήλια,είχαν κάποτε κλέψει στο πατρικό σπίτι το καλό ρολόι του παππού,από αυτά που έβαζαν οι παλιοί στο πέτο τους,κοσμήματα της μητέρας μου από παλιά,που είχαν συναισθηματική αξία όπως λες.Αλλά πράγματι,τα ταξίδια και οι άνθρωποι με την αγάπη τους που μας συνοδεύουν σε αυτή τη ζωή είναι ο πιο ανεκτίμητος θησαυρός.Να σαι καλά,μας ταξίδεψες όμορφα πάλι!

ολα θα πανε καλα... είπε...

και κάτι άλλο...τα χάδια μου και τους χαιρετισμούς στις γατούλες αλλά και τα σκυλιά σου!

demetrat είπε...

λετάααααα σε μουάααα
δ
:)))

βιολιστης στη στεγη είπε...

Madame de la luna: Η νομοτέλεια του Σύμπαντος δεν κάνει ποτέ λάθη Φεγγαροκυρά μου!
Αρκεί να έχουμε τα μάτια ανοιχτά, να διακρίνουμε τις κρυμμένες ισσοροπίες και κυρίως, να τις εκτιμούμε....
Ευχαριστώ για τη γενναιοδωρία των λόγων σου. Ξέρω πως οι σκεπτόμενοι άνθρωποι, συνήθως είναι και γενναιόδωροι...
Νάσαι καλά...

βιολιστης στη στεγη είπε...

Ολα θα πάνε καλά : Πόσο χαίρομαι που περπατήσαμε τα ίδια μονοπάτια!
Πόσο μ'αρέσει να μοιράζομαι όμορφα πράγματα!
Και που σ' αρέσει η μουσική μου!
(Κι' επίσης οφείλω να ομολογήσω ότι το κομμάτι που έχεις ντύσει την ανάρτησή σου με μάγεψε και το κατέβασα! Τί υπέροχο πράγμα το μπλόγκινγκ! Πόσα καινούργια πράγματα ανακαλύπτεις! Ακόμα και στην ωριμότητά σου!)
Σε φιλώ πολύ!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Demetrat : Κι' επίσης :
Σε τι κιε σε σανζε; Λε σε τι;
(Ξέρεις τί είναι αυτό το αίμα; Το ξέρεις;)
ΜΟΥΡΤΖΙΚΟΥ!!!!
Καλή της ώρα όπου βρίσκεται....

demetrat είπε...

το αίμα της Μουρτζίκου όταν άκουσε στη μετάφραση της συνταγής γιά σοκολάτα, πως..
"ανακατεύουμε το ξύδι με το κουτάλι".

μη μου τη θυμίζεις τη δύστυχη και έχω και την ενοχή πως την πήρα στο λαιμό μου γιατί από κείνη τη μέρα χάθηκαν τα ίχνη της...Καλή της ώρα.

Κοντολάμπρος Ηλίας είπε...

Επιτέλους κατάφερα να μπω και να αναρτήσω το σχόλιό μου
δεν ξέρω αν έφταιγε ο υπολογιστής μου ή ο δικός σου.
Τέλος πάντων.
Σου στέλνω το σχόλιό μου όπως το είχα ετοιμάσει από την πρώτη στιγμή.
=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=
Τι ποδαρικό κι αυτό ?
Κι εμείς σε περιμέναμε πως και πως (μέχρι στερητικού)
Να έρθεις από το ταξίδι σου και να μας φέρεις καλούδια και αρώματα αναμνήσεων
Να τα μοιραστείς μαζί μας και να χαρούμε κι εμείς μαζί σου.
Μα αντί γι αυτό μαύρισε η καρδιά μας (σκέτη καλιακούδα έγινε)
Τι μεγάλη πίκρα γέμισε η ψυχή σου καλή μου
Πριγκηπέσσα Ιζαμπώ.
Τι μπορεί να αισθανθεί κάποιος γι αυτούς τους σιχαμένους, τους βέβηλους
Που μαγαρίζουν ιερά και όσια χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι με την πράξη τους συντρίβουν
Αισθήματα, αναμνήσεις, κομμάτια ζωής.
Μετά απ αυτό χαλάστηκα τόσο πολύ
που δε μπόρεσα να μοιραστώ μαζί σου
το όνειρο του ταξιδιού σου και τα αρώματα
που έφερες μαζί σου
γιατί αισθανόμουν ότι είχαν ανακατευτεί
με τις ακαθαρσίες αυτών των σιχαμερών.
Ας είναι αυτό το τελευταίο πάθημα της ζωής σου.
Καλή χρονιά Πριγκηπέσσα Ιζαμπώ.