21 Ιαν 2009

Φαντάσματα.


-Δεν νοιώθω καλά....
................
-Δεν είμαι καλά μωρό μου...
(Το χαλί φεύγει κάτω απ' τα πόδια μου, ποιό χαλί, χάνεται το πάτωμα του ξενώνα, γκρεμίζεται αύτανδρο, το στρώμα που κοιμόμαστε αιωρείται επισφαλώς, απο κάτω χάος, χάος κι' απο πάνω, χωρίς στέγη είμαστε, χωρίς κεραμίδια, κι' ο ουρανός μαύρος-κατάμαυρος, στέλνει τη σκοτεινιά του στα μάτια μου, γίνονται πιό σκούρα με κόρες διεσταλμένες απο φόβο, απο άρνηση...)
-Τί νοιώθεις;
(Δεν γυρίζω το κεφάλι μου, αρνούμαι να γυρίσω το κεφάλι μου πρός το μέρος σου, μπορεί να διακρίνεις τον πανικό στα σκοτεινά μου μάτια, ο πανικός είναι μεταδοτικός, εγώ, μπορώ να έχω πανικό, όχι εσύ καλέ μου,απαγορεύεται τ' ακούς; απαγορεύεται να μην είσαι καλά, δεν έχεις αυτή τη πολυτέλεια, δεν μπορείς, τ' ακούς; δεν μπορείς να με αφήνεις μετέωρη, αδειάζω, αδειάζω, κι' αν ήσουν σε θέση να δείς τη ψυχή μου αυτή τη στιγμή, καθόλου δε θα σ' άρεσε, ένα τριαντάφυλλο μαραμένο βίαια θά'βλεπες, ένα κοτσάνι όλο αγκάθια, χωρίς χρώμα, χωρίς ευωδιά, αυτό θά'βλεπες, και μη μου μιλήσεις, κουβέντα μη μου πείς, μόνο να μου κάνεις πλάκα σου επιτρέπω, μόνο αυτό και στ' ορκίζομαι, δε θα θυμώσω αν είναι αστείο, όχι, εγώ η γκρινιάρα, δε θα θυμώσω, θα γυρίσω ολόκληρη πρός το μέρος σου και θα σ' αγκαλιάσω ζεστά, σφιχτά-σφιχτά θα σ' αγκαλιάσω κι' ακόμα μπορεί και να σου ορκιστώ πως ποτέ ξανά δε θα ξαναγκρινιάξω, ποτέ ξανά ποτέ ξανά, αλήθεια, φτάνει μόνο να μου πείς πως μου κάνεις μιάν άχαρη πλάκα, για πρώτη φορά στη ζωή σου μετράς με απονιά το βάρος της αγάπης μου, αλλά δεν πειράζει, εγώ θα γελάσω και θα κάνουμε έρωτα πιό παθιασμένα απο ποτέ, απο τη χαρά μου θα σε κάνω κοματάκια και θα σ' αφήσω να χαράξεις τ' όνομά σου στη πλάτη μου, και μόνο αμα πεθάνω αυτό θα σβύσει απ' το κορμί μου, με κοινή συναίνεση θα του επιτρέψουμε να σαπίσει μαζί με το δέρμα μου όμως, ακούς; μαζί!)


-Δε νοιώθω καλά... Νομίζω πως δε μπορώ ν' αναπνεύσω όπως πριν... Χάνω συνέχεια κιλά... Δεν ξέρω, δεν μπορώ να το εξηγήσω... Δεν τη βγάζω καθαρή μωρό μου...


(και χαμογελάς, και με χαϊδεύεις, και να πάς να γαμηθείς, που σου φωνάζω συνέχεια πως έχεις αδυνατίσει, κι' εσύ αδιαφορείς, "μισώ τους χοντρούς" μου λές, και όσο πάει πιό αδύνατος μου φαίνεσαι, "γκρινιάρα", μου λές χαμογελώντας, "τί θέλεις, να γίνω κοιλαράς;", να πάς να γαμηθείς λοιπόν, και καθόλου δε με νοιάζει άν γινόσουν ξαφνικά κοιλαράς, αφου το αγαπάκι μου και πάλι θα ήσουν, και δεν θα μού'λεγες πως δε νοιώθεις καλά, ποτέ ξανά δε μου τό'χεις ξαναπεί αυτό, όλα μέσα σου τα κρατάς, όλα τα μυρηκάζεις και τα χωνεύεις ερήμην μου, βλάκα, βλάκα, βλάκα, με ποιό δικαίωμα απουσιάζεις απο τη μοιρασιά; με ποιό δικαίωμα κρατάς συρτάρια κλειδωμένα, κοιτάζεις δρόμους μοναχικούς στο πουθενά, το αποτολμάς, κοιτάζεις δρόμους με ομίχλη και δε βλέπεις πως στο βάθος, πίσω απο το γκρί υπάρχω και σου έχω στήσει ενέδρα ζωής, θές-δε-θές, η μαμού σου είναι εκεί κρεμασμένη απο το δέντρο, άπελπις, αδύναμη, με μάτια σκοτεινά και ψυχή που αφρίζει σαν κύμα και σου κολλάω την υγρασία μου στο δέρμα, να πάρεις είδηση πως είμαι εδώ, θές-δε-θές είσαι καταδικασμένος να μ' αγαπάς παράφορα, θές-δε-θές εγώ θα σου κρατάω το χέρι μέχρι να πονέσεις και να γίνεις καλά απ' τη πολλή αγάπη...)


-Την Δευτέρα πηγαίνουμε γιά αναλύσεις αίματος. (Γυρίζω τώρα το κεφάλι μου και σε κοιτάω επίμονα...) Δευτέρα πρωί, πάμε γι' αναλύσεις, ακούς; (και γαμώ το κέρατό μου, δεν έφερες καμιά αντίρηση, πρώτη φορά δε γέλασες, δεν έφερες καμιά αντίρηση, επίτηδες το κάνεις, να τρομάξω πιό πολύ, πόσο πιό πολύ να τρομάξω πιά; αφού το δωμάτιο δεν έχει πάτωμα, δεν έχει κεραμίδια, ταλαντεύομαι πάνω στο στρώμα, παίρνω φωτιά απ' τα κεριά που έχουμε αναμμένα και δε με νοιάζει, το τζάκι βάφει τα μαλιά σου κόκκινα, και τ΄αγαπάω ακόμα πιό πολύ έτσι, κάρβουνο είναι η ψυχή μου, το ξέρεις; κοιμήσου τώρα να μη μπορείς να μου μιλάς με λόγια άρρωστα, θα κουβαλήσω όνειρα παραδεισένια σε τριαξονικά φορτηγά, σαν αυτά που σ' αρέσουν, θα σ' αδικήσω στη μοιρασιά, όλα για μένα θα τα κρατήσω, να μη φοβάμαι μέχρι αύριο, να μη φοβάμαι μέχρι τη Δευτέρα, έτσι για να μάθεις βλάκα, βλάκα, βλάκα, που διασκεδάζεις με την αυτάρκειά σου, που μου δηλώνεις πως αν σ' αγαπάει ο Θεός που δεν πιστεύεις, εσύ θάσαι αυτός που θα πεθάνει πρώτος, και νομίζεις κιόλας πως θα παρακάμψεις τους νόμους της φύσης, αφού εγώ είμαι η μεγαλύτερη πανάθεμά σε, κι' έχω και τη δύναμη να διατάξω την αγάπη μου να σε κρατάει αλυσοδεμένο στα βράχια, κι' όσο εσύ θα κατατρώς καθημερνά τα συκώτια σου, εγώ επάνω σου θα κολλάω αδιάντροπα και θα στα πλάθω απ' την αρχή, μέχρι να κουραστείς να προσπαθείς, μέχρι να κουραστώ να υπάρχω...)


-Σ' αγαπώ πολύ καρδούλα μου...


.............................................


Πόσο μεγάλωσε η αγκαλιά μου, πόσο, να χωρέσει τα "όχι" που κραυγάζουν μέσα μου, τα "όχι" στις εξωφρενικές φοβίες μου που έχουν γεμίσει τον μικρό μας ξενώνα, που κάνουνε μαλάξεις στη καρδιά μου, που παραδίδουν τα μέλη μου σε τρόμο ανεξέλεγκτο, η νύχτα αυτή δεν θα ξημερώσει ποτέ, ο πανικός μου ανάβει τσιγάρο και τον μοιράζεται μαζί μου, ανακατεύω τη θράκα στη φωτιά και παρακολουθώ την αναπνοή σου, μοιάζει λίγο με αναστεναγμό, οι δικοί μου αναστεναγμοί καίγονται στις φλόγες και καταλαγιάζουν αθόρυβα μές στις στάχτες, τούς σκεπάζω καλά-καλά να μην τούς βρείς το πρωί, θα ζήσω με τα φαντάσματά μου αυτό το βράδυ, θα τα κεράσω λίγο απ' το κρασί μας, όχι, δεν έχω το κουράγιο να τα πολεμήσω, φοβάμαι πως πάντα αυτά νικάνε, πάντα αυτά με νικάνε, σήμερα δε νοιώθω δυνατή, σήμερα δε νοιώθεις δυνατός, μόνο αγάπη έχουμε για όπλο, εσύ κράτα την κρυμμένη κάτω απ' τα κλειστά σου βλέφαρα κι' εγώ αύριο το πρωί θα την ταίσω ανησυχία και φόβους, ν' αγριέψει πιό πολύ, να δυναμώσει, να θυμώσει, να γίνει αιχμηρή κι' ανελέητη και να καρφώσει στο δόξαπατρί όποιο κακόβουλο φάντασμα αποτολμήσει ν' αγγίξει το συντροφάκι μου, ποτέ ξανά δε θα με νικήσουν τα φαντάσματα των φόβων μου, νυχτερίδα θα ντυθώ και θα τους πιώ το αίμα, και να σου πώ και κάτι;

Μ' αυτό το αίμα θα σε ταίσω, εγώ η πονηρή, και χαμπάρι δεν θα πάρεις πως ήπιες την αθανασία...


71 σχόλια:

Κοντολάμπρος Ηλίας είπε...

Ανθρώπινο, ευαίσθητο, τρυφερό.
Τρομάζω στην ηδέα ότι αυτό το κείμενο εφάπτεται της πραγματικότητας.
Ελπίζω να είναι παιχνιδίσματα της πλούσιας αν και ίσως μερικές φορές νοσηρής φαντασίας σου. Να είναι σκιές απ τις φλογίτσες του τζακιού σου στον απέναντι τοίχο.
Καθησύχασε μας.
Ελπίζοντας και περιμένοντας
Ηλίας – Ντίνα.

Μαριλένα είπε...

στην αναμονή
κι η αναμονή, ειναι δύσκολη.

ευχομαι γρήγορα, καλα αποτελεσματα
εύχομαι να 'ρθουν πολυ γρηγορα!
και γιατί τη Δευτέρα; αύριο Πέμπτη να πατε, αυριο κιολας, να ησυχάσετε.

σε φιλω κι ό,τι θες, ξερεις εσύ..

lila είπε...

Ναι,αυτό να κάνεις να τους πιεις το αίμα μέχρι τελευταία σταγόνα.
Δεν χωράνε φαντάσματα σε μια σφιχτή αγκαλιά.
Με την αγάπη γιατρεύονται όλα,η αγκαλιά είναι βάλσαμο.
Τα φιλιά μου και όλη η θετική μου ενέργεια,για να πάνε όλα καλά.
Καλό βράδυ

b|a|s|n\i/a είπε...

στην αθανασία του μυαλού και της ψυχής

wilma είπε...

Αγαπημένη βιολίστρια δεν τολμάω να διαβάσω κανονικά το κειμενό σου. πηδάω από τη μια γραμμή στην άλλη και νιώθω σαν να με ζεματάει όποια λέξη πατάω.
Η σκέψη μου κοντά σας. Θα περιμένω νέα σου.
Σε φιλώ και περιμένω ένα πολύ πολύ χαρούμενο Post.

ILive2LoveMe είπε...

Ξόρκισε τα φαντάσματα με την αγάπη σου. Μπορείς. :)
Φιλιά , όλα θα πάνε καλά.

Κοντολάμπρος Ηλίας είπε...

Στον πόλεμο με τα φαντάσματα νικητές βγένουν οι δυνατοί.
Μη πάρουν χαμπάρι τις αδυναμίες σου.
Δείξε δύναμη είμαστε δίπλα σου.

jacki είπε...

Πως μπορεί να πάθει κάποιος κακό όταν τον αγαπάς τόσο πολύ. Πως μπορεί να ξεφύγει όταν τον κρατάς τόσο σφιχτά. Και που να πάει.
Εύχομαι όλα καλά. Καλά αποτελέσματα να έχετε.
Την αγάπη μου, τη σκέψη μου και τις ευχές μου.

βιολιστης στη στεγη είπε...

Ηλίας Κοντολάμπρος: H αγρύπνια τη νύχτα συχνά φέρνει φαντάσματα... Πιό σκοτεινά πολλές φορές απ' αυτό που πραγματικά είναι...
Ολα καλά είναι. Και θα είναι.
Απλά, Ηλία μου, τούς φόβους μου κατέγραψα.
Φιλιά πολλά σε σένα και στη Ντίνα!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Μαριλένα: Ισως είμαι υπερβολική. Και, τελικά δεν ξέρω αν στη πραγματικότητα είμαι πιό δυνατή ή πιό αδύναμη απ' αυτό που δείχνω :)
Οι εξετάσεις έγιναν ήδη. Ο πανικός μου καταλάγιασε. Ολα είναι καλά. Γι'αυτό κι' έγραψα τώρα. Οσο ήμουν στην αναμονή, αδυνατούσα να γράψω...Επομένως, έχεις μπροστά σου τίς σκέψεις ενός ανθρώπου που πέρασε κρίση πανικού!
Καλημέρα και τα φιλιά μου σε όλους σας!

βιολιστης στη στεγη είπε...

b/a/s/n/i/a: Πού κάνει πιό "δυνατό" το σώμα!
Εβίβα!
Μιά καλή μέρα να έχεις !

demetrat είπε...

η αλήθεια είναι πως δεν μπορείς να τα βάλεις με τα φαντάσματα.
Ειδικα με τα πολυαγαπημένα φαντάσματα.
Ρε σύ, ξεκόλλα όμως.
Αστα απλώς να τα αγαπάς.

βιολιστης στη στεγη είπε...

Wilma: Βίλμα καλή μου, τίς αγωνίες μου κατέθεσα. Που κι' εμένα με ζεμάτισαν πολύ το Σάββατο το βράδυ.
Τώρα ηρέμησα. Και το κείμενο αυτό δεν θά είναι πιά παρά μιά καταγραφή του πανικού κάποιου πολύ φοβισμένου ανθρώπου!
Νάσαι καλά κι' ευχαριστώ απ' την ψυχή μου!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Lila : Νάσαι καλά γλυκειά μου! Αυτή η θετική ενέργεια είναι εξ' άλλου και ο λόγος ύπαρξης του μπλόγκινγκ!
Καλή μέρα να έχεις!

βιολιστης στη στεγη είπε...

I live 2 love me: Ξορκίστηκαν ήδη!
Με την αγάπη μου ή χωρίς αυτή!
Σε φιλώ πολύ!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Ηλίας Κοντολάμπρος: Είμαι πολύ αδύναμη φαίνεται τελικά! Μέχρι τη στιγμή που θα χρειαστεί ν' αντιμετωπίσω τον κίνδυνο κατα πρόσωπο! Εκεί, γίνομαι "σκύλα"!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Jacki: Απο χθές, αναπνέω ελεύθερα πιά...
Εξω έχει συννεφιά, αλλά εγώ βλέπω λιακάδα!
Πολλά πολλά φιλιά κοριτσάκι μου!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Demetrat : Μ' αρέσει που με μαλώνεις love-love! Βελτιώνομαι! :))
Φιλάκια!

Ανώνυμος είπε...

Άλλο εφιάλτης, άλλο φάντασμα.
Μου φαίνεται πως κάποιο αφτάκι θέλει τράβηγμα.

Γ.

Υ/Γ Βρήκα ένα γυφτάκι με κάτι πορτοκάλια μέλι!!! Λες?

Unknown είπε...

φοβίες που μας τρώνε το νου, τα σωθικά, τη δύναμη. φοβίες που έρχονται όλες τις ώρες μ'ένα "αχ" και θεριεύουν τις νύχτες. φαντάσματα με δόντια και με νύχια και με αίμα στα μάτια...

φαντάσματα που σκίζουν την ψυχή...

ένα φάντασμα κι εγώ. κι ένας αγέρας. κι όταν ρίχνω βροχή είναι για να μη φαίνομαι...

φιλιά βρόχινα μάτια μου...

Υ.Γ. να είναι όλα καλά...

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Τιο παιχνιδίζειν μέσω του έρωτος, εστί φιλοσοφείν...

Λατρεύω αυτά τα ναζιάρικα παραπονακια, το παιχνίδισμα ανάμεσα στο ζευγάρι. Τακτική που ανέκαθεν ακολουθούμε με το Γλάρο και παρά το ότι και όπως είναι φυσικό, θα έρθουμε σε κάποια αντίθεση, ποτέ μα ποτέ δεν της επιτρέπουμε να γίνει διένεξη.

Και τη Δευτέρα να δεις (θα με θυμηθείς),που όλα θα πάνε καλά και το πάθος θα είναι....τρελά παθιασμένο

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

βιολιστης στη στεγη είπε...

Ανώνυμος: Σου απαγορεύω να φάς άλλα πορτοκάλια απ' τα δικά μας!!!
Ακουσες; Και να μας λές ότι είναι και μέλι...
Μή χέσω!!! :)))

βιολιστης στη στεγη είπε...

Nεράϊδα της βροχής: Ετσι δεν είναι οι άνθρωποι γλυκειά μου; ΤΡΩΤΟΙ και ΦΟΒΙΣΜΕΝΟΙ!
Σε φιλώ πολύ πολύ!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Φύρδην-μίγδην: Ετσι είναι Γλαρένια μου... Μόνο που παλιές φοβίες, τα "φαντάσματα" που λέω, έρχονται μερικές φορές και βάφουν πιό μαύρα τα βράδυα μας... Και τότε βιώνουμε τον πανικό.
Ολα καλά είναι... Μήν ανησυχείς.
Τούς τόπια το αίμα!
Πολλά ζεστά φιλιά!

Roadartist είπε...

Prepei na yparxoun kai oi dyskoles meres gia na ektimas tis kales.. H zwh den tha eixe omorfia an ola htan panta eukola.. Ayto na skeftesai..
Oso gia ti tainia eykolo na ti deis..to internet boithaei se auto.. ;) filakia!

anepidoti είπε...

ουφφφφφφ
χθες, τάχασα..με κατατρόμαξες, μπήκα ξανά και όλα μια χαρά, βλέπω,
νάστε καλά και...κάτι μου θυμίζεις, γι' αυτό δεν σε μαλώνω, καλά;
φιλί και να επεξεργαστούμε τους πανικούς μας, θα μας χρειαστεί!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Roadartist: Μ' αρέσει πολύ ο τρόπος που "επεξεργάζεσαι" το παιχνίδι που λέγεται ζωή. Κάπως έτσι τη βλέπω κι' εγώ. Οταν είμαι ήρεμη. Οταν δεν φοβάμαι...
Υ.Γ. Τίς αξιόλογες ταινίες, προτιμώ να τις απολαύσω στην μεγάλη οθόνη. Και να "μαγευτώ"!
Τα φιλιά μου αρτίστα μου.

βιολιστης στη στεγη είπε...

Ανεπίδοτη: Ετσι αγαπάμε τους μπλογκοφίλους μας. Με τις αδυναμίες τους, με τους πανικούς τους, με τους θυμούς τους...
Κι' εγώ προσωπικά, πέρα απο τους πανικούς μου που πρέπει να επεξεργαστώ, πρέπει να επεξεργαστώ και τις παρορμήσεις μου...
(Πολλά σακατιλίκια, άστα να πάνε!)

irlandos είπε...

Διαβάζοντας το κείμενο του post σου, πάγωσα.
Ευτυχώς διάβασα και τα σχόλια μετά και (όπως κι η "Ανεπίδοτη") κατάλαβα ότι τώρα όλα είναι εντάξει.

Δεν ξέρω γιατί ο κόσμος λέει ότι τα φαντάσματα "βγαίνουν" πάντα τα μεσάνυχτα. Τα δικά μου "φαντάσματα", αν με επισκεφτούν, εμφανίζονται στο μυαλό μου κάπου ανάμεσα στις 4 και στις 6 το πρωί, όταν συμβεί να ξυπνήσω και να μην μπορώ να ξανακοιμηθώ. Η εμπειρία μου τώρα πια μού λέει, ότι -μετά από πολλές μάχες με τέτοια "φαντάσματα"- καλύτερα να σηκωθώ από το κρεβάτι και απλώς να ξεκινήσω τη μέρα μου νωρίς ...
Και με αισιοδοξία.
Δεν τα καταφέρνω πάντα, αλλά, τουλάχιστον, έχω στρατηγική !

Να'σαι πάντα καλά αγαπητή Βιολίστρια,
και εσύ και όλοι οι άνθρωποι που αγαπάς,

Φιλικά,
Ιρλανδός

Talisker είπε...

Οπως ειπε και η Jackie η σκεψη μου ειναι μαζι σου..
κι ας μην συντρεχουν λογοι παντα οταν βγαινει κατι τετοιο κατι γινεται μεσα μας

το κειμενο σου ειναι υπεροχο
σαν να γραφεις με το αιμα της καρδιας σου στον παλμο της φλεβας σου...

ολα θα πανε καλα... είπε...

χαίρομαι πολύ για τις εξελίξεις!Ήμουν λιγότερο τυχερή από σένα κάποτε.Μου τηλεφώνησε με τηλεκάρτα για να μου πει πως τα αποτελέσματα θα μας στενοχωρούσαν και θα μας χώριζαν για πάντα...Μπορεί κάτι όμως να γίνει,είπα;Νομίζω πως όχι,είπε η φωνή του,μέσα από το ακουστικό.Ήμουν όρθια και κάθισα στον καναπέ,σχεδόν έπεσα μόνη μου,σκεπτόμενη τα ήσυχα και άδεια βράδια που θα είχα μπροστά μου,χωρίς αυτόν,χωρίς την αγάπη του.
Να είστε πάντα καλά και να έχετε υγεία και αγάπη και όλα τα καλά!Σε φιλώ.

faraona είπε...

Ελαααα...τιποτε δεν θα ειναι ...ο πανικός σου μόνο θα μείνει καλο μου και θα γελάς με σένα μετα!!!
Τον καταθέτεις ομως τόσο εντονα που μας αναστάτωσες ολους οπως διαπιστωνεις.
Τεσπα ΟΛΑ ΚΑΛΑ!

Ανώνυμος είπε...

Στα ... ίδια "πατήματα" πατώ αυτές τις τελευταίες ημέρες ..
Κι είναι η ψυχή μου ένα κουβαράκι , που όσο πάει μπερδεύεται πιο πολύ ...
-------------------
Χαίρομαι που (απ' ότι διάβασα στα σχόλια σου) όλα πήγανε καλά .
Ευχήσου τα ίδια για τον ... "κοιλαρά" μου .

Ανώνυμος είπε...

ουτε ψυλλος στον κκορφο σου, δε θελω να σκεφτομαι τι περασες.
Δεν υπαρχει χειροτερο απο την αναμονη.

Σου ευχομαι να εχεις δυναμη και θαρρος.

anima είπε...

Τέλος καλό.Όλα καλά

Και κείνο που μένει...η αγάπη.Τίποτα αυτήν την άτιμη πλανεύτρα δεν μπορεί να τη φοβίσει.
Γιατί έτσι έχει μάθει.Να θεριεύει στα δύσκολα...

Σε φιλώ
[με ανακούφιση]

βιολιστης στη στεγη είπε...

Ιρλανδός: Ιρλανδέ μου, την ξέρω αυτή τη "στρατηγική", άν και σπάνια έχω πρόβλημα αϋπνίας και βραδινών επισκέψεων απο φαντάσματα.
Ετυχε, οι φόβοι να είναι δυνατότεροι απο τις στρατηγικές αυτή τη φορά. Κάποτε κάτι μας νικάει. Εστω και για λίγο.
Πρέπει να "εκπαιδεύσω" περισσότερο τη βιολίστρια :))
Kαλό βράδυ να έχεις!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Talisker : Eχεις λείψει αρκετά απ' τα κόκκινα, είχα αρχίσει ν' ανησυχώ. Ευτυχώς, ο ρουφιάνος, το blogroll μου, σε κατασκοπεύει...:))
Nαί! Ετσι ακριβώς είναι. Γράφω με τον παλμό της φλέβας μου. Και τότε μόνο είμαι 100% ειλικρινής!
Φιλιά μικρή μου Τάλι!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Ολα θα πάνε καλά: Πόσο σε καταλαβαίνω!
Πώς να μη σε καταλαβαίνω, αφού ακριβώς το ίδιο έχω βιώσει πριν απο κάποια χρόνια... Με όλα τα συνεπακόλουθα αυτής της αρρώστειας... Με αυτό το αργό λειώσιμο, το χάσιμο του ανθρώπου που αγαπάς, και που δεν μπορείς να κάνεις ΤΙΠΟΤΑ για να το νικήσεις...
Που το βλέπεις να τον νικάει, και να τον ξεφτιλίζει μέχρι τελικής πτώσεως...
Σε καταλαβαίνω πολύ καλά γλυκειά μου...
Και νομίζω πως κι' εσύ καταλαβαίνεις γιατί έρχονται καμιά φορά και με βρίσκουν τα φαντάσματα...
Νά έχεις ένα όμορφο βράδυ, χωρίς φαντάσματα...

βιολιστης στη στεγη είπε...

Faraona: Είναι έντονο, γιατί είναι αληθινο Αναστασία μου. Ο πανικός είναι αληθινός. Και το "ολα καλά", κι' αυτό αληθινό είναι. ΕΥΤΥΧΩΣ!
(Ξέρεις πόσο με ηρεμεί πάντα ο λόγος σου;
Γιατί αλήθεια;)

βιολιστης στη στεγη είπε...

Silia: Mε όλη μου την ψυχή καλή μου: ΜΕ ΟΛΗ ΜΟΥ ΤΗΝ ΨΥΧΗ! Ακούς;

βιολιστης στη στεγη είπε...

Exofthalmi: Υπάρχει κάτι χειρότερο απο την αναμονή: Ν' ακούσεις αυτό που φοβάσαι! Τόχω ζήσει και ξέρω...
Καλό Σαββατοκύριακο να περάσεις!
(Με τη μανούλα, έτσι;)

βιολιστης στη στεγη είπε...

Anima: Ο μεγαλύτερος εχθρός της "πλανεύτρας" αγάπης είναι ο φόβος μην τη χάσεις!
Πολλά φιλιά ψυχούλα μου!

ολα θα πανε καλα... είπε...

σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο...Καλό βράδυ και σε σένα,βιολιστή στη στέγη!

ο αποτέτοιος είπε...

γράφω προχτές το ποστ και μετά μπαίνω εδώ μέσα και διαβάζω για φαντάσματα. δεν άντεξα να σχολιάσω.

είπα να έρθω τώρα. στην υγειά των φαντασμάτων μας.

demetrat είπε...

θέλω να κάνουμε ένα μεθύσι .
δ

leondokardos είπε...

Φαντάσματα,εφιάλτες,πανικό, περνάμε όλοι μας.Μας κατατρέχουν,μας κυνηγάνε και πολλές φορές μας αφήνουν ανεξίτηλα τα σημάδια τους,όσος χρόνος κιαν παρέλθει.
Τουλάχιστον αυτή τη φορά και απο οτι φαίνεται, νίκησες το φάντασμα.

ΕΥΟΙ! είπε...

ομορφιά στο σκοτάδι
να μιλάς μαζί Τους
ζητώντας τα μηνύματα
που έγιναν μαθήματα
να είναι πλέον μαλακά
σαν χάδια τρυφερού κηδεμόνα...
τι είναι το φάντασμα,
περισσότερο από φόβοι
ντυμένοι παρδαλά
σαν άκαρδοι ξυλοπόδαροι

στηρίζεται στην εύθραυστη
επιφάνεια
αυτών που δε λέμε να αφήσουμε
να φύγουν...
φιλί

βιολιστης στη στεγη είπε...

Αποτέτοιος: Μα κι' εγώ χαμογελούσα όταν διάβασα για τα φαντάσματά σου!
Εγώ τάδιωξα.
Εσύ, ακόμα;

βιολιστης στη στεγη είπε...

Demetrat: Με φαντάσματα, ή χωρίς;

βιολιστης στη στεγη είπε...

Λεοντόκαρδος: Οι καλές εξετάσεις βοήθησαν να το κατατροπώσω! Μή νομίζεις! Δεν είμαι και τόσο γενναία....
Καλημερούδια Λεοντόκαρδε!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Ευοί: Αυτό το σχόλιο θα το κολλήσω στον τοίχο, απέναντι απο το κρεβάτι.
Θα το διαβάζω και θα το ξαναδιαβάζω...
Και θα ηρεμώ τη ψυχή μου..
Νάσαι καλά Ευοί!

ΕΥΟΙ! είπε...

ματς μουτς

demetrat είπε...

ο καθείς με τα δικά του.
δ

ΦΛΕΓΟΜΕΝΟΣ είπε...

fear leads the world

Είναι τα φαντάσματα μας, αλατοπίπερο, και πιπέρι στο στόμα, ώστε να κλείνουμε το στόμα και να ονειρευόμαστε;

βιολιστης στη στεγη είπε...

Φλεγόμενος: Εξαρτάται φίλε μου, πώς βιώνει ο καθένας μας τη συντροφιά τους.
Αλλους τους νοστιμίζει τη φαντασία, άλλους τους καίει τη γλώσσα, άλλους τους εξοντώνει...
Αλλά όπως και νάναι, πάντα φαντάσματα παραμένουν...
Καλή μέρα να έχεις!

Ανώνυμος είπε...

ολα καλα? ή τουλαχιστον καλυτερα?

Leviathan είπε...

euxomai ola na einai kala kai tipote na mi se tromaksei xana..filia!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Exofthalmi: Οι εξετάσεις ήταν πολύ καλές. Οπότε...όλα καλά, κοριτσάκι μου.
Σ' ευχαριστώ πολύ και σε φιλώ!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Leviathan: Ευχαριστώ Σοφοκλή μου!
Αυτοί οι φόβοι πάντως, μας θυμίζουν μερικές φορές το πραγματικό μέγεθος των αισθημάτων μας, όταν πάμε να το ξεχάσουμε!
Πολλά φιλιά!

Kwlogria είπε...

Κειμενάρες διαβάζω, φόβους ακούω, γέρνω το κεφάλι και σου χαμογελώ και δεν ξέρεις τι πειραχτήρι που είμαι, κανόνισε! Τα φιλιά μου, ελπίζω να είναι όλα καλά γλυκιά μου:)

βιολιστης στη στεγη είπε...

Κωλόγρια: Σιγά που δε σ' έχω πάρει χαμπάρι!
Μόνο κωλόγρια δεν είσαι, πειραχτήρι του κερατά είσαι πράγματι, για κούκλα σε κόβω, και για ψυχάρα κυρίως!
Φιλιά, καλό μου!

aKanonisti είπε...

Ουφ....
(μόνο αυτό μου έρχεται να γράψω... και αυτό μετά τα πρώτα σχόλια που διάβασα....)

Ουφ...(δις)....

(θα ανάψω και τσιγάρο τώρα...)

λιμανάκι είπε...

Όλα καλά θα πάνε...αρκεί να είστε μαζί :)

βιολιστης στη στεγη είπε...

Ακανόνιστη: Καλά είμαστε ακανόνιστο μου! Ο Κανισίδης δύναμη;

βιολιστης στη στεγη είπε...

Λιμανάκι: Ναί, Λιμανάκι μου, νομίζω πως ξέρω πώς νοιώθεις...
Μόνο, που η αγάπη πολλές φορές νικιέται απο την αδυναμία του σώματος...
Ολα καλά πάντως, όλα καλά...
Εύχομαι και σε σένα όλα τα καλά!
Κι' άν δεν ήρθαν ακόμα...στο δρόμο είναι...
Φιλιά!

patsiouri είπε...

Tώρα που ηρεμήσατε όλοι, καλωσορίστε και το φάντασμα!!!
Ανάβω τσιγάρο κι'εγώ...

Spy είπε...

:)

(συγγνώμη, δεν θα ξαναργήσω...)

Leviathan είπε...

kalo sou mesimeri!filia! :)

βιολιστης στη στεγη είπε...

Patsiouri: Το τσιγάρο το κρατάω. Το φάντασμα...όχι, δεν θέλω!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Spy: Δεν μας αρέσει η καταπίεση...
Ντάξ;

Χαρά είπε...

μου θύμισε δικές μου καταστάσεις. χαίρομαι που σε βρήκα. απέδωσες υπέροχα τα συναισθήματα, τον τρόμο, το φόβο του χαμού αλλά και την αποφασιστικότητα να σώσεις αυτό που αγαπάς.