Αν το βιολί με γοητεύει, το κλαρίνο με κάνει και κλαίω.
Ετσι, χωρίς προσωπικά βιώματα, χωρίς πρώϊμα ακούσματα, χωρίς κανένα προφανή λόγο, έτσι απλά....
Το κλαρίνο με κάνει και κλαίω.
Το Ηπειρώτικο κλαρίνο ειδικά, λειτουργεί μέσα μου μ' ένα πολύ ιδιαίτερο τρόπο.
Απελευθερώνει άναρχα συναισθήματα, λύνει τους κόμπους που με πολύ κόπο κρατάω καλά δεμένους μέσα μου, κι' άν αφήσω για λίγο τα μάτια μου κλειστά νοιώθω τα πόδια μου να αιωρούνται ένα μέτρο πάνω απ' τη γή.
Για την ακρίβεια, περνάω αυτόματα στη φάση αυτή, όπου τη μουσική δεν την ακούω, παρα την αφήνω να ρέει στις φλέβες μου.
Κι' όταν το αίμα φτάσει στην καρδιά, γίνομαι κι' εγώ κλαρίνο και κλαίω.
Γιατί το κλαρίνο κλαίει. Αλλά ποτέ με θλίψη! Στα ηπειρώτικα μοιρολόγια, το μαγικό αυτό όργανο, απλά, απελευθερώνει τα λόγια τα ανείπωτα. Και τα βάζει σε χορό. Κάνει τους ήχους του συνοδούς μιάς αναπόφευκτης πορείας, δεν αντιστέκεται στο θάνατο, "φοράει" πόδια στιβαρά και του δίνει ένα μαντήλι. Το κλαρίνο επιβεβαιώνει τη δύναμη της ζωής, υπενθυμίζει τη συνέχειά της. Δεν μοιρολογεί. Θριαμβολογεί! Στρώνει στο χώμα και στο χορτάρι κιλίμια φανταχτερά, μαζεύει εκεί όλη τη θλίψη των συγγενών και μ' ένα γύρισμα ξαφνικό την εξακοντίζει στον ουρανό και τη μετουσιώνει σε αποδοχή. Γι' αυτό κι' ο ήχος του είναι μακρόσυρτος. Κρατάει γερά κολλημένα τα πόδια στη γή, εκεί που ανήκουν, κι' εκτοξεύει τη ψυχή στα ύψη, να ξεχνά τους πόνους της, εκεί που ανήκει.
Κανένα άλλο όργανο δεν είναι τόσο κοντά στην ανθρώπινη φωνή και τόσο στενά συνυφασμένο με την ανθρώπινη ψυχή. Κανένα άλλο όργανο δεν αποδίδει τόσο πιστά τα αρχέγονα συναισθήματα και με τη φαινομενική του μονοτονία αναγκάζει το μυαλό να επικοινωνήσει με τη καρδιά. Κανένα άλλο όργανο δεν είναι τόσο απόλυτα γήϊνο και υπερβατικό ταυτόχρονα. Το Ηπειρώτικο κλαρίνο ξέρει να εκφράζει και να εκφράζεται πέρα απο τις τεχνικές και τις δεξιοτεχνίες, γιατί απλά, εξωτερικεύει τους ήχους που ήδη προϋπάρχουν μέσα μας και γύρω μας. Λιτά κι' απέριττα. Με απόλυτη πειθαρχεία κινήσεων και απόλυτη συνάμα ελευθερία έκφρασης των συναισθημάτων. Περιορίζει τις κινήσεις του σώματος και καταφέρνει έτσι ν' αφήσει τη ψυχή ν' αυτοσχεδιάσει τις εκρήξεις της και να οδηγήσει τον άνθρωπο στη λύτρωση.
Το Ηπειρώτικο κλαρίνο, μέσα απο τη φαινομενική στατικότητά του οδηγεί ευκολότερα στην έκσταση, και μέσα απ' την έκσταση, στην ανάταση. Με τις απότομες παύσεις του ήχου του αναδεικνύει τους χτύπους της καρδιάς, με τα γυρίσματα αφουγκράζεται τις ανάσες των σπλάχνων μας.
Ακούγεται βαρετό. Είναι απλά αφαιρετικό. Σαν την αρχαία ελληνική μουσική.
Ακούγεται πρωτόγονο. Είναι. Οπως όλες, οι εσωτερικές μας μουσικές.
Κι' εμένα με κάνει να κλαίω. Να θέλω να φάω χώμα. Και ν΄αναστηθώ.
Ισως, γιατί είμαι το γέννημα της μεγάλης πόλης, αλλά όχι και το θρέμμα.
Σε πείσμα του Βαφτιστικού και της Τραβιάτας, γίνομαι κατ' επανάληψη παρανάλωμα στα μοιρολόγια του γάμου και του θανάτου, κι' ευχαρίστως παραδίδομαι απογυμνωμένη απο τα ταπεινά της καθημερινότητάς μου στη συνειδητότητα του μεγαλείου αυτής της μοναδικά αυθεντικής μουσικής.
Το Ηπειρώτικο κλαρίνο είναι χέρι μαλιαρό, καθαρόαιμα αρσενικό κι' αμείλικτο. Φανερώνει τα κρυμμένα και τα εξαγνίζει στο ζωογόνο φώς του ήλιου και στν αρμύρα των ανθρώπινων δακρύων.
Αγνοεί παρτιτούρες και ημιτόνια. Παίρνει το σχήμα του σφυγμού της καρδιάς και δεν χρειάζεται τη γνώση, γιατί προέρχεται απ' τη γνώση. Την αιώνια. Αυτή που προϋπάρχει της ύπαρξής μας. Αυτή που μοιράζεται δίκαια σ' άνθρωπο και φύση. Που δεν διδάσκεται. Μόνο χαρίζεται.
Κλείνω μάτια...
Ανοίγω της ψυχής τις πύλες...
Στις παύσεις χτυπάω με δύναμη τα πόδια μου στη γή...
Και μεμιάς, βρίσκομαι πολύ ψηλά, πάνω απ' τα επίγεια...
Και υποκλίνομαι σ' αυτό το αγροίκο όργανο.
Την Αυτού Μεγαλειότητα το Κλαρίνο!
42 σχόλια:
βιολιστή μου, είναι ειδικό το βάρος, που έχουν οι μουσικές που αγαπάμε στην καρδιά μας.
.....
Το κομμάτι το ακούω όλη αυτή την ώρα που διαβάζω το από κάτω συγκλονιστικό σου ποστ...θα σου στείλω κάτι.
Αγαπητη μου βιολίστρια,
επισκέπτομαι το μπλογκ σου μετα απο καιρο(δεν εχω δικαιολογία για αυτο) να ακούσω λίγη απο την εκπληκτική μουσική που παντα παίζει εδώ, για τις αναρτήσεις οτι και να πω θα ειναι λίγο και...πέφτω σε κλαρίνα! Ήμαρτον καλή μου. Ποτέ δεν μπόρεσα να συμπαθήσω αυτο το όργανο. αν κατι δεν μα αρέσει στην χωρα μου είναι η κακόηχη δημοτική μουσική.
Υ.Γ. βρε μήπως έκανε ριφιφι κανένας άγνωστος στο blog σου;
:-))))
"Το Ηπειρώτικο κλαρίνο ειδικά, λειτουργεί μέσα μου μ' ένα πολύ ιδιαίτερο τρόπο."
Απαπαπα.... τα λες σαν το Γλάρο μου. Αν το διαβάσει, έφυγε για.....Εξαμίλια...
:-)
Για να σοβαρευτώ, η μόνη φορά που ο λυγμός του έσμιξε με το δικό μου ήταν όταν στο άκουσμά του ρίγησα, ευρισκόμενη σε ξένα χώματα....
Κοντολογίς, μεσολάβησαν και λειτουργησαν άλλοι παράγοντες.
Είχα κι' εγώ παλαιότερα, στην από 8/10/2007 ανάρτησή μου και με θέμα "Του Γλάρου η μάνα κάθονταν..." (παλιό ΑΣΠΑΣΤΟΣ, που τα αρχεία του βρίσκονται στον Ιούλιο 2008) αναφερθεί στο κατ' εξοχήν παραδοσιακό μας όργανο.
Ερέθισμα για 'κείνη την ανάρτηση ήταν ένα κομμάτι με το οποίο μου είχε "τρυπήσει" τ' αυτιά ο "μικρός" μου.
Eπρόκειτο για μουσική minimal techno και το συγκεκριμένο άκουσμα είχε και κλαρίνο με το Μάγκα, από μια συναυλία στο Αμστερνταμ.
Καταλαβαίνεις τώρα πώς το γλίτωσα το εγκεφαλικό;....
Για σένα όμως..... αφού υποκλιθώ, δώσε μου το μαντήλι και ξεκινάμε..
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Μαριλένα: Kαι ειδικό και ασήκωτο πολλές φορές για τους άλλους! :-))
Φιλιά γλυκειά μου!
patsiouri: Το πήρα και σ' ευχαριστώ! Σου έστειλα το σχόλιό μου με μέηλ. Να ζήσει η Αρκαδία ωρέ! (άσχετο!)
Νίκος Λιολιόπουλος: Είδες πώς εκδικείται το μπλόγκ τους άνευ δικαιολογίας απουσιάζοντες; :-))
Φύρδην-μίγδην: Κατ' αρχήν ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ; Εχεις αλλάξει ιστολόγιο; Εψαχνα τη παλιά ανάρτηση που αναφέρεις στο σχόλιό σου και δεν βρήκα ενημερωμένη ιστοσελίδα! Μετακόμισες και δεν το ξέρω; ΤΗΝ ΕΒΑΨΕΣ! :-)
Επίσης, έλα μαζί με το Γλάρο σου. Θα κλαίω εγώ με τον Γλάρο με κλαρίνα κι' εσένα θα σου βάλουμε Χοσέ Φελιτσιάνο! Εντάξει;
(Φέρε και καμιά μανταρινότρουφα....)
Κλαρίνο;
Συγνώμη … δεν ….
Μέχρι φλογέρα αντέχω, κι αυτή για πολύ λίγο … με το ‘μπαρδόν’ δηλαδή …..
Γ.
ειπα σημερα να μπλοκαρω
κλεινω τα ηχεια
ανοιγω χαμηλα την τηλεοραση
και κλεινω γριλιες
ετσι μπλοκαρω καποια ηρεμα μεσημερια που λατρευω..
(εξω σοβαρα σου μιλαω μια χιονιζει μια εχει εκτυφλωτικο ηλιο και μια βρεχει μεσα σε δεκα λεπτα...γι αυτο εκλεισα και τις γριλιες..δεν θα με τρελλανει ο καιρος σημερα:)
τελικα ερχομαι εδω ...διαβαζω το κειμενο
κλεινω την τηλεοραση
ανοιγω τα ηχεια
και περιμενω να ακουσω
......και δεν ακουω τιποτα και τωρα θελω να κλαψω
γιατι μου εχεις μεταφερει με οσα διαβασα μια απιστευτη περιεργεια και διψα να ακουσω ΤΩΡΑ τη μουσικη που τοσο που σου αρεσει
και θα με αναγκασεις να κανω επανεκινηση
αλλα χαλαλι σου...
ξερεις και γιατι?
οχι μονο γιατι σε παω..
αλλα και γιατι ετσι νιωθω κι εγω για το ακορντεον ...
αυτη τη συσπαση στη καρδια και στο στομαχι που ξερω πως ξερεις τι εννοω...
ετσι νιωθω και συχνα
αντανακλαστικα
δακρυζω...
Ισως κατι σημαινει
ισως σε καποια αλλη ζωη ...
δεν ξερω
αυτο που ξερω ειναι πως θελω να κανω επανεκινηση
και να ακουσω τη μουσικη σου ......
(ειναι κατορθωμα αυτο:)
ο καθενας μας αγαπαει ενα οργανο (....λαλακια ειπα?)...
παραδειγμα, εμεις στο μοναστηρι λατρευουμε το βιολι.
καλησπερες!
΄Ηχος χωρίς περιττή πληθωρικότητα, ήχος βαρύς λιτός σαν την αλήθεια της πέτρας. Και δεν σου τόχα είναι αλήθεια. Με πόσο βλακώδη τρόπο σκέφτεται καμιά φορά ο άνθρωπος για μένα φυσικά μιλάω.Εξαιρετικό κείμενο.
Ανώνυμος: Αρνείσαι λοιπόν το μαντήλι στη φίλη σου τη βλαχάρα;
Καλάααα!
Talisker : Ακριβώς αυτό! Σύσπαση στη καρδιά και στο στομάχι! Χτύπησες φλέβα, μικρή μου Τάλι! Δεν θα μπορούσες να το περιγράψεις καλύτερα!
Γιατί δεν το ακούς; Μήπως σε προφυλάσσει το μπλόγκ μου; (Ειδοποίηση: Κλαρίνα θ΄ακούσεις!)
:-))
Exofthalmi: Κι' εμείς το λατρεύουμε το βιολί! Αλλά, νά! Το κλαρίνο μας βγάζει και λίγο απ' τον βουκόλο μέσα μας...γι' αυτό.
Λαλάκια;;;;;
Albus Genius : "Σαν την αλήθεια της πέτρας"!
Τί είπες τώρα ρε άνθρωπε!
Τί είπες!!!
Αγαπητό μου βιολί,
Η φίλη μου η ‘βλαχάρα’ μπορεί να βάλει τσεμπέρι, μαντήλι ή και τραπεζομάντιλο ακόμα, αν αυτό την κάνει να νιώσει άνετα.
Εγώ πάντως κλαρίνο ….ΔΕΝ … … το βρίσκω:
Βαρετό
Κουραστικό,
Μονότονο,
Εκνευριστικό,
Δηλαδή με άλλα λόγια κάτι σαν την, πραγματικά συμπαθέστατη, Ελευθερία Αρβανιτάκη, την οποία μπορώ να την ακούσω μέχρι 10 -15 λεπτά μάξιμουμ, για μεγαλύτερη δόση δεν έχω αντοχές … και πάλι με το μπαρδόν δηλαδή.
Γ.
υ/γ Σχετικά με την κυρία Αρβανιτάκη (μιας και αναφέρθηκα στο όνομά της) θέλω να προσθέσω ότι μπορεί να μην αντέχω το μέταλλο της φωνής της αλλά αυτό δεν μειώνει στο ελάχιστο την εκτίμηση μου γι’ αυτήν. Επίσης ότι έχω ακούσει τα καλύτερα σχόλια και μάλιστα υπερθεματίζοντας συμπληρώνω ότι την θεωρώ σεμνή και αξιοπρεπέστατη παρουσία στον καλλιτεχνικό χώρο.
Και εμένα που δεν είχα ανάλογα ακούσματα... με συγκινεί κάθε φορά που το ακούω...
:-)))
Σωστός, σωστότατος. ΑΝ και το κλαρίνο μόνο σαν πένθιμο με συγκινεί. Σε κάτι ηπειρώτικα...
Den einai poli agapimeno mou alla exeis dikio sauta pou les!poli omorfi anartisi!kalimera!
...λαλακία απο το μαλ---α...
Ανώνυμος: Εντάξει, την αποκατέστησες την Ελευθερία! Το κλαρίνο, άστο, θα το αποκαταστήσω εγώ! :-))
Ακανόνιστη: Γειά σου Μαράκι σύμμαχε! Κρυφοβλαχάρες θα μας πούν αλλά δε μας νοιάζει, μας νοιάζει; :-)))
Φλεγόμενος: Στην ηπειρώτικη μουσική δεν υπάρχει σχεδόν διαφορά ανάμεσα στη χαρά και στη λύπη. Ακόμα και τα πανηγύρια των γάμων με μοιρολόγια ξεκινούν.Το κλαρίνο είναι το "μέσον" που απελευθερώνονται τα συναισθήματα. Τά όποια....
Καλή σου μέρα Φλεγόμενε...
Leviathan : Καλημέρα Σοφοκλή! Μη νομίζεις, κι' εμένα μετά τα 28 άρχισε να μ' αρέσει...
exofthalmi: Ααααα! Τώρα κατάλαβα ο λαλάκας!
a na sou po pos to 8ema apo ta petrina xronia tou spanoudaki opou kiriarxei to klarino maresei para poli!!filia!!
πολύ ωραία περιέγραψες τις ιδιότητες και τα γνωρίσματα του μουσικού αυτού οργάνου που το ανακάλυψα σε σχετικά μεγάλη ηλικία - ούτε που ήθελα να ακούσω γι αυτό πριν!Έχει κάτι το περήφανο,το ασήκωτο,το ανδρικό,ναι...
Όμως τα σκήπτρα στην καρδιά μου,έχει το βιολί!Αυτό με κάνει να κλαίω,καμιά φορά.Και μετά, το πιάνο.
Λοιπόν έχεις απόλυτα δίκαιο. Η μουσική του κλαρίνου έχει μέσα της ένα θρήνο,μια θλίψη,κάτι που σε αγγίζει διαφορετικά απο άλλα όργανα. Ίσως μόνο το βιολί ορισμένες φορές μπορει να συγκριθεί με τον ήχο του κλαρίνου.
το κάθε όργανο όταν εκφράζει αληθινά (σου) συναισθήματα και συγκινεί και αγγίζει τις και στις στιγμές σου.
Αααα...δεν το γνωρίζεις το δράμα μου;
:-)
Το πρώτο ΑΣΠΑΑΣΤΟΣ ο καλός ο Blogger το "σφράγισε" στις 30 Ιουνίου 2008, με το χαρακτηρισμό "Απαράδεκτο Περιεχόμενο"....
Εκείνο το βράδυ ξημέρωμα 1ης Ιουλίου μεσα στη ζέστη... πάλευα να καταλάβω τί συμβαίνει.
Να, Ο όμορφος και φέρελπις νέος από πάνω, που όλο φωτο αλλάζει, παιδεύτηκε μαζί μου να με βοηθάει με μέιλ και το σπουδαιότερο ηθική στήριξη.
΄Ολα λοιπόν, εκείνα τα αρχεία του παλιού μπλογκ βρίσκονται στον Ιούλιο του 2008 (Λίστα Αρχείων, κάτω δεξιά)
Μου φαίνεται θα αποφασίσω μερικές αναδημοσιεύσεις...
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Προέρχεται από βαθιά γνώση!
Έκσταση, πνευματική ανάταση...για όποιον μπορεί και το νιώθει.
Το παθαίνω κυρίως με τα πωγωνίσια...
Μιλάμε για ΤΡΑΝΣ κατάσταση
Φιλιά Βιολιστή μου
είπαμε τίποτα δεν είναι τυχαίο σ αυτή τη ζωή !
Το Ηπειρώτικο κλαρίνο ,όχι απλώς όποιο κλαρίνο,μιλάει σε συγκεκριμμένους ανθρώπους και κάνει ακριβώς αυτό που έγραψες:
Σε κάνει να κοπανήσεις με δύναμη τα πόδια στο χώμα γιά να εξακοντιστείς ψηλά.
Χαίρομαι αφάνταστα που βλέπω τους περισσσότερους φίλους εδώ, να θέλουν κάτι παραπάνω απ΄αυτόν τον ανεκδιήγητο Γιώργο Μάγκα, την συμβία του τη Τζούλη, τα δέκα χρυσά δαχτυλίδια του ,και το μισό τόπι μπροκάρ που χρειάστηκε γιά να γίνει σουλτάνος του μπρουνέι.
Κόλλα ένα κατοστάρικο ορέ στη μπάλα του κλαριντζή και πάμε.
δ.
Μεταφέρω γιά τον μεγάλο σεμνό.
Τον Τάσο το Χαλκιά, που αυτός τζάζισε με τον Μπένυ, και όχι ο Πετρολούκας όπως νομίζει ο πολύς ο κόσμος.
""Κάιρο, Αλεξάνδρεια, Νέα Υόρκη.
Εκεί συνέβη και το γνωστό πια περιστατικό με τον Μπένι Γκούτμαν.
Ήταν στο κέντρο «Αλί Μπαμπά» στη Νέα Υόρκη που δούλευε το 1962, εκεί πήγε ο μεγάλος Αμερικάνος τζαζίστας για να γνωρίσει από κοντά το μουσικό που μπορούσε να του παίξει ένα μοιρολόι για τις ανάγκες της ταινίας «Αντί» του Ρίτσαρντ Σεραφιάν.
«Να παίξω είπα - λέει ο ίδιος ο Χαλκιάς-. Αλλά επειδή με πληροφόρησαν πόσο μεγάλος μουσικός ήταν ο άνθρωπος αυτός, επήγα πρώτα στο μπαρ κι έσφιξα δυο τρία ουίσκι». Ανέβηκα στο πάλκο πήρα το κλαρίνο, και έπαιξα το μοιρολόι της ξενιτιάς. Μόλις τελείωσα το μοιρολόι, ήρθε κοντά, ανέβηκε στο πάλκο και με ρώτησε: «διαβάζεις νότες; Δεν διαβάζω κύριε του απάντησα. « Και περνάς στο όργανο αυτό τόσα πράγματα; Αν ήμουνα εγώ, χωρίς να διαβάζω, δεν θα τα κατάφερνα ποτέ». Μου λέει.
΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄
Ένα δώρο χαρμολύπης απ τον Τζάρα
http://www.preveza-cult.gr/(A(THk-Du-DyQEkAAAAMjllMWVkMzItY2E0NC00ZTdhLWE4ZDAtOGNhYTQxMTRhNTUxda9-o2ffaJlVdwgMgyIB-bog_WQ1))/Public/Content_Item.aspx?content_id=327&CatID=19&AspxAutoDetectCookieSupport=1
και ένα απ τον Τασοχαλκιά
http://www.epcon.gr/EpconMusic/download.asp?ID=230
καλό γλέντι
δ
Leviathan: Αλλη ιστορία ο Σαλέας Σοφοκλή... Ταλαντούχος μεν, αλλά και πολύ ραφιναρισμένος...
Ολα θα πάνε καλά: Ενα είναι το σίγουρο καλή μου. Κάποιες μυστικές χορδές αγγίζει το κάθε όργανο χωριστά. Το γιατί, το πώς είναι άλλη ιστορία. Και δεν έχει και σημασία. Σημασία έχει μόνο να καταφέρνει η μουσική να μας ανυψώνει.
b/a/s/n/i/a: Πέρα απο τις νότες και τις τεχνικές, η δύναμη της μουσικής βρίσκεται στην έκφραση του συναισθήματος που αυτή προκαλεί.... Απο το συναίσθημα προέρχεται, στο συναίσθημα πρέπει και να καταλήγει....
Καλησπέρα Χαμογελαστέ μου!
Λεοντόκαρδος: Τα όργανα δεν συγκρίνονται Λεοντόκαρδέ μου. Αλλα πράγματα εκφράζει το καθένα. Που αποκτούν βαρύτητα και σημασία εξίσου σημαντική για τον καθένα μας, ανάλογα τον τροπο που αγγίζουν την ψυχή μας... Σέβομαι ακόμα και την ταπεινή φλογέρα των βοσκών, άν η ήχοι προέρχονται απο τα βάθη της ψυχής...
Φύρδην-μίγδην: Ναί Γλαρένια μου. Μπήκα και τα είδα. Περίεργα πράγματα... Μιά ώρα περίπου περπάταγα στα ποστς σου εκείνης της περιόδου... Ευτυχώς που υπάρχει και η ...νεολαία (βλ. basnia) και μας ξελασπώνει....:-))
Demetrat: Στείλτο μου σε λίνκ και άν μπορείς να μου βρείς απο πού να κατεβάσω τα "κλάματα". Προσπαθώ απο τo e-snips αλλά δεν μπορώ...
Κι' έλα να το ....μπουμπουνίσουμε μετά και να κλάψουμε παρέα, ρε love-love!
Maira del mar: Πωγωνίσια, έ; Α, ρε ψυχή....
Εντάξει!
Παραδίδομαι!
(τα μισά διάβασα απ' την ανάρτηση, ελπίζω τα πιο σημαντικά, έκλεισα τα μάτια κι απόλαυσα αυτό το εκπληκτικό κομμάτι, που μου ξύπνησε τόσα πολλά μέσα μου, βλέπετε, έχω ηπειρώτικη καταγωγή)
Να'στε πάντα καλά.
Δημοσίευση σχολίου