13 Ιαν 2010

Ο "δυνάστης" μου κι' εγώ...


 "Σιγά τα ωά", θα πείτε και δικαιολογημένα!
Παρ' όλ' αυτά, τρίτη μέρα χωρίς τσιγάρο στα δάχτυλα, χωρίς καπνό στα πνευμόνια, χωρίς την αυτόματη κίνηση του στριψίματος (και με τα μάτια κλειστά μπορώ, και οδηγώντας με το ένα χέρι μπορώ, και γράφοντας τις αναρτήσεις μου μπορώ) και σήμερα ίσως είναι η πρώτη μέρα που αρχίζει να ξεθολώνει λίιιιγο, τόσο δα λιγάκι το μυαλό, να επιχειρήσει να συγκεντρωθεί στην οθόνη, μεγάλη δοκιμασία, πιστέψτε με!
Οσο έγραφα, μέχρι τώρα, λές και ξεπηδούσαν μέσα απ' τους καπνούς οι σκέψεις! Λές, κι' άν δεν βασίλευε ομιχλώδης κατάσταση στο μισό μέτρο περιμετρικά γύρω μου, θα στέρευαν οι λέξεις μου κι' οι ιδέες... Λές και ξεπήδαγε η κάθε πρόταση που κατέθετα με το "τσάκ" του αναπτήρα μου. Λές κι' άν δεν "έλουζα" με στάχτες το πληκτρολόγιο μπροστά μου, αυτό θα πέτρωνε εκεί ακίνητο, θ' αρνιότανε να υπακούσει στις άκρες των δαχτύλων μου.
Τέτοια εξάρτηση...
Καλά! Τί κάνω τώρα; Προσπαθώ να μεταφέρω τί αισθάνεται ένας "βαρύς" καπνιστής, όταν επιχειρεί να κόψει το τσιγάρο; Γιατί; Κάποιοι θα το καταλάβουν.... Κάποιοι όχι.... Κάποιοι θα γελάσουν.... Κάποιοι θα το αμφισβητήσουν... (Εγώ, πρώτη και καλύτερη!)
Ε, λοιπόν, μιά πρόβα κάνω! Να δώ πώς είναι να γράφω και να καταγράφω χωρίς τον δυνάστη μου εδώ δίπλα! Αλλά, επειδή τον φοβάμαι ακόμα πολύ, με μέτρο ακουμπάω τα συναισθήματα, λίγο καλυμμένα και κρυφά, μη τα πάρει χαμπάρι και με φέρει τούμπα το κάθαρμα!
Και μη νομίζετε πως δεν τον πολεμάω! Δώδεκα φορές μέχρι τώρα τα χαλάσαμε, πέταξα τα πράγματά του στο δρόμο, μέχρι τασάκια έσπασα, να μη τα βλέπω μπροστά μου, έβγαζα τις φωτογραφίες μου με το αιώνιο τσιγάρο κολλημένο θαρρείς ανάμεσα στα δάχτυλα, τίς κρέμαγα με μαγνητάκια στο ψυγείο και κάθε φορά που έπεφτε το μάτι μου εκεί "φτού σου ξεφτίλα" μου πέταγα στα μούτρα, με την απόλυτη περιφρόνηση και αηδία...
Δέκατη τρίτη προσπάθεια! Αυτή η σχέση πάθους με το δυνάστη μου, πάντα νικάει μέχρι τώρα! Κατεργάζομαι καινούργιους τρόπους για να τον ξεπεράσω. Κατέβασα απ' το You Tube ότι πιό φρικιαστικό κι' αποτρόπαιο υπάρχει σχετικά με το κάπνισμα. Καθόμαστε με τον Γιώργο και τα βλέπουμε με έκφραση τρόμου στα μάτια όταν μας πιάνουν τα στερητικά! Κάτι γίνεται... Στο σπίτι κυκλοφορούμε με κράνη! Νεύρα! Μα πολλά νεύρα! Αρχίζουμε και φωνάζουμε με το παραμικρό, οι φλέβες στο λαιμό μας λές και θα σπάσουν... Ο δυνάστης γελάει.... Του τη σπάμε όμως κι' εμείς ... Μετά τη κρίση, ξεσπάμε σε γέλια.... Παλιές καραβάνες στο "κόψιμο"! Τα γνωρίζουμε καλά τα συμπτώματα της πρώτης εβδομάδας.... Μακριά απο "άραγμα" σε καναπέδες και τέτοια... Το μεσημέρι, μετά το φαί, πεζοπορία με μανία, ανηφόρες, κατηφόρες, ο χρόνος να περνάει να μη το σκέφτομαι το ρημάδι, όσο είμαι έξω είναι καλά, μετά, στο σπίτι ζόρια και πάλι....
Κάθε φορά και πιό δύσκολο! Χθές, είχα και συμπτώματα αϋπνίας... Απο τις τέσσερεις το ξημέρωμα, το μάτι γαρίδα... Πολλά χρόνια σχέση, ρε γαμώτο! Τριάντα χρόνια , που να πάρει... Εχει γίνει ένα ο δυνάστης  με το δέρμα μου, με τα χείλη μου, με τη γεύση μου, με τη κάθε μου κίνηση, με όλα τα έντονα συναισθήματά μου...
Βρήκα και το κομπολόϊ απο το προηγούμενο "κόψιμο"! Απασχολεί τα χέρια μου τις ήρεμες στιγμές...Ανακάλυψα και κάτι σιχαμένες τσίχλες, που μου καίνε τον λαιμό... Τις πιπιλάω απολαυστικά όμως, όταν η γεύση μου ζητάει τσιγάρο...
Στις δέκα μέρες όλα θά'ναι καλύτερα.... Στο μήνα, έρχεται η πρώτη κρίση... Αρχίζουν και πέφτουν οι άμυνες. Αν τη ξεπεράσω, η επόμενη κρίση έρχεται στους τρείς μήνες περίπου. Αρχίζω και αμφισβητώ τους φόβους μου, αρχίζω και συνηθίζω τα ωφέλη... Εκεί μου χρειάζεται ένα γερό ταρακούνημα. Ενα χαστούκι, να συνέλθω.... Εχω φτάσει και τεσσεράμισυ μήνες χωρισμένη απ' τον δυνάστη μου....Στο τέλος πάντα με νικάει....Νά, τώρα αρχίζω και θυμώνω πραγματικά! Και η στέρηση γίνεται πολύ βασανιστική. Οσο αναδεύονται τα συναισθήματα μέσα μου, τόσο μου αναδεύει το μυαλό αυτός! Είναι νωρίς ακόμη για να με φοβηθώ... Γύρω στο μήνα πρέπει να μεθοδεύσω τις πιό επιθετικές μου στρατηγικές... Πόσο να τον μισήσω πιά; Αφού ποτέ μου δεν μπόρεσα να διατηρήσω μίσος ζωντανό , πώς θα καταφέρω να του σπάσω τα μούτρα αυτού του αγύρτη, να ξεχάσω, ρε παιδί μου, τις ψεύτικες του υποσχέσεις, αυτήν την τόσο γνώριμη κι' εκμαυλιστική του μυρωδιά, την αιώνια παρουσία του κάπου κοντά μου, την απόλαυση της πρώτης ρουφηξιάς;
Ρητορικό το ερώτημα, μη παιδεύεστε! Δικό μου και το πρόβλημα... Δώδεκα προσπάθεις αποτυχημένες, δείχνουν ήδη κάποια πράγματα...
Η, ότι δεν έχω πείσμα αρκετό....
Η, ότι έχω πολύ, πάρα πολύ!
Θα δείξει...
Συγχωρείστε μου το "αλαλούμ" της ανάρτησης! Τα εγκεφαλικά μου κύτταρα τα έχουν "παίξει" προσωρινά! Εσείς, παρακαλώ, κάντε πως δεν το καταλάβατε, χτυπήστε μου φιλικά την πλάτη, δώστε μου όποια συμβουλή γουστάρετε, με όποιο τρόπο γουστάρετε, βρίστε με ή χαϊδέψτε με, κάντε με να πιστέψω όμως, γι' αυτήν την 13η φορά, πως αξίζει το κόπο να κωλοχτυπιέμαι όπως τώρα, πως αξίζει τον κόπο να ζήσω χωρίς δυνάστη τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής μου, το κερατό μου, χωρίς τρύπες απο κάψιμο στα μπλουζάκια, χωρίς βρώμικα τασάκια όπου κοιτάξω γύρω μου, χωρίς τον γνωστο πανικό τύπου "Καπνό πήραμε; Χαρτάκια έχουμε; Ωχ! Τα φιλτράκια τελειώσανε...Φτού!"
Και, αλήθεια σας λέω, θα εκτιμήσω πάρα μα πάρα πολύ όσους δεν φοβηθούν να μου επιβεβαιώσουν τό πόσο "ανάπηρη" ψυχολογικά πρέπει τελικά να είμαι, άν "υποκύψω" σ' αυτή την άρρωστη αγάπης-μίσους σχέση, για 13η φορά! Μιλάμε για φοβερή αναπηρία, η βιολίστρια!
Δεν υπόσχομαι τίποτε στον εαυτό μου. Μόνο, ότι θα προσπαθήσω με όλη μου τη δύναμη να τον μισήσω αληθινά τον βρωμιάρη! 
Να τον πατήσω κάτω !
Να τον λειώσω!
(Εσείς, καλού-κακού, φυλάξτε σάλιο για να με φτύσετε, όταν σας πώ....Εντάξει;)
Ρε σείς! Τέλειωσα μιά έστω και "αλαλούμ" ανάρτηση χωρίς τσιγάρο!
Γουστάρω τρελλά!

56 σχόλια:

aKanonisti είπε...

Tip (από μία φαντατική καπνίστρια): Οι τσίχλες είναι μάπα... Δοκίμασε τα αυτοκόλλητα...
Κάνουν δουλειά.....


Καλή επιτυχία......
(λέει κάποια που την πιάνει στερητικό ακόμα και στην σκέψη μίας τέτοιας προσπάθειας...)

Φιλιά!!!!!!
(με μία δόση καπνού... για να εισπνεύσεις μία τζουρίτσα...)
:-))))

kalo paidi alla... είπε...

Δε βοηθάω το ξέρω αλλά και μόνο που διάβασα για την προσπάθειά σου έστριψα τσιγάρο..την πρέζα μου μέσα!!

ξωτικό είπε...

ωωωωωχ είπε η ηττημένη που δεν έχει τολμήσει ούτε μία (φτού μου )
προχώρα με τσαμπουκά μπας και φιλοτιμειθώ κι εγώ !!!!! και μόνο που δεν θα βασανίζεσαι στα ξενοδοχεία ,ταβέρνες, κ.λ.π αξίζει!!!
σε καμαρώνω !!!!!kαι να μου λές τα μυστικά όσο θα προχωράς !
και στα δικά μου !!

Talisker είπε...

Den ειμαστε καλα !!!

θα σε ξαναδιαβασω απο το σπιτι ξανα αλλα γραφω εσπευμενα για να σου πω οτι μια χαρα εισαι και μια χαρα τα πας

και οι τζαμπα μαγκες πανε πρωτη στη κολαση

οχι μωρο μου
δεν ειναι αυτοι που το λενε δεκα και ξανακυλουν εντεκα
ειναι αυτοι που το λενε μια καικυλουν δεκα στα κρυφα

ελα τωρα με τα ψυχαναγκαστικα
θα το κοψεις οταν εισαι απολυτα ετοιμη να το κοψεις


στο λεω εκ πειρα εγω αρχισα να καπνιζω μετα τα τριαντα και για δυο σχεδον χρονια καπνιζα 2 πακετα τη μερα

μετα το κοψα
-ετσι οπως το αρχισα ξαφνικα

τωρα καπνιζω μονο κατω απο πολλη πιεση αλλιως με αηδιαζει



ΦΟΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥ............(να φυγουν πο σταχτες απο το πληκτρολογιο ..:::))))))))

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

Ο δυνάστης λέγεται ΕΓΩ. Και αυτός ο άθλιος φτιάχνει τους καπνούς μέσα στις σκέψεις. Ζητάει ο άτιμος ομιχλώδεις καταστάσεις - ενίοτε άσχετες με τον φυσικό καπνό -για να θρέψει την τυρρανία του.
Όμως έχει μια αδυναμία: Δεν μπορεί να ζήσει αν τον πετάξουμε σα σκουπίδι έξω από την πόρτα του νου.
Δεν είναι εύκολο. Αλλά είναι και εύκολο γιαυτό είναι δύσκολο. Πρέπει να ανοίξει αυτή η παλιόπορτα η σκουριασμένη. Αλλά ανοίγει. Ο καθένας όμως έχει το δικό του μοναδικό κλειδί για την δική του πόρτα.
ΟΜΩΣ ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ ΓΥΡΩ. ΤΟ ΒΛΕΠΕΙΣ.

Με την ευκαιρία επίτρεψέ μου να σε προσκαλέσω στον ιστότοπό μου την "ΑΓΝΩΣΤΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ" στη διεύθυνση http://4diastasi.blogspot.com
Μια παρέα γράφουμε παράξενα αντισυμβατικά, ονειρικά κείμενα, έτσι ίσως για να διώξουμε ο καθένας τους καπνούς του.

Margo είπε...

Και χωρίς τσιγάρο η έμπνευση εκεί απτόητη!!:)
Ίσως δε θα έπρεπε να μιλάω γιατί δε κάπνισα ποτέ, δοκίμασα δηλαδή αλλά δε μου άρεσε, αυτό που θα σου πω ως άκαπνη είναι ότι με ή χωρίς τσιγάρο η έμπνευση πάντα θα έρχεται απόδειξη αυτό το καταπληκτικό κείμενο.
Φαντάζομαι ότι το τσιγάρο πάνω απ' όλα είναι μία μόνιμη συντροφιά.. για να βοηθήσω λοιπόν δηλώνω ότι θα είμαι εδώ όποτε θελήσεις ειδικά τις δύσκολες στιγμές, κάτι σαν γραμμή υποστήριξης κι ας γνωριζόμαστε λίγο.. αυτό που ξεκινάς αυτή την 13η φορά ΑΞΙΖΕΙ να το φέρεις εις πέρας!
Καλησπέρα βιολιστή:)

Μαριλένα είπε...

το τσιγάρο ήταν το φιλαράκι μου.
το τσιγάρο ήταν ο γκόμενος μου.
το λάτρευα και με λάτρευε, ποτέ δε μου 'χει δημιουργήσει πρόβλημα (ενώ κάπνιζα ενάμισυ πακέτο τη μέρα για χρόνια), παρηγορια, στήριγμα κι ό,τι άλλο θες να πεις, έ, βάλτο κι είσαι μέσα.

μέχρι που αρρώστησε η Ελένη και πήγαμε στο παίδων.
και προσευχήθηκα "ας γίνει καλά το μωρό μας και 'γω θα θυσιάσω ό,τι αγαπώ περισσότερο"

μάντεψε τι ήταν αυτό..

μου πήρε σχεδόν ένα χρόνο.
δε δοκιμασα τσίχλες, καραμέλλες, τιποτα.
όλα στο μυαλο μας ειναι

είναι τώρα δεκαπέντε χρόνια που το 'χω κόψει και -το πιστέυεις;- ακομα βλεπω στον ύπνο μου ότι καπνίζω!
εξάρτηση κανονική δηλαδή.

αν δεν ήταν το παιδί, δεν πιστεύω πως θα το ειχα κόψει.
δεν υπηρχε περίπτωση.

άσε που θεωρώ τον εαυτό μου ήρωα, που τα κατάφερα.
κι αφού τα κατάφερα εγώ, ένα άκρως εξαρτημένο άτομο, σιγά μη δε τα καταφέρεις εσύ!

σε φιλώ :))

mamma είπε...

Ωχ, δύσκολα τα πράγματα. Τουλάχιστον έχεις παρέα το Γιώργο.

Το έχω κόψει δύο φορές και άντεξα ένα χρόνο την κάθε φορά.

Νομίζω πως μια φορά καπνιστής για πάντα καπνιστής. Εμένα μόνο τώρα που είμαι έγκυος δεν μου λείπει.

Κουράγιο και κρατάω σάλιο να σε φτύσω. Φυλάξου!

:*

b|a|s|n\i/a είπε...

άουτς άουτς άουτς :))
είκοσι και κάτι χρόνια καπνίζω και η μόνη προσπάθεια που έκανα ήταν να πέσω στο ένα πακέτο. πότε τα καταφέρνω. πότε όχι. να το κόψω παντελώς ούτε που έχει περάσει από το μυαλό μου σαν ιδέα. δεν ξέρω αν μπορέσω ποτέ να το κόψω τελείως. ίσως μόνο αν ξεριζώσω ότι υπάρχει στην αυλή και αρχίσω να φυτεύω και πάλι. :)
καλή δύναμη!!

Κοντολάμπρος Ηλίας είπε...

Μετά απο 32 χρόνια καπνιστής είχα φτάσει να κάνω τρία πακέτα τσιγάρα την ημέρα.
Αποφάσισα να μην το ξαναβάλω στο στόμα μου, επαναλαμβάνω να μην το ξαναβάλω στο στόμα μου,φύτεψα αυτή τη φράση στο μυαλό μου "δεν το ξαναβάζω στο στόμα μου.-"
και τα κατάφερα, ούτε υποκατάστατα ούτε τίποτα.
16 χρόνια τώρα είμαι μάγκας!!!!!
Φιλενάδα θα τα καταφέρεις, θα το κερδίσεις το στοίχημα με το δυνάστη σου πείσμα θέλει και το έχεις!!!!!
Φιλιά κι απ τη Ντίνα !!!!!!!!

ΦΛΕΓΟΜΕΝΟΣ είπε...

αγαπώ τον εαυτό μου
αγαπώ τον εαυτό μου
αγαπώ τον εαυτό μου


το τσιγάρο είναι καρκίνος
το τσιγάρο είναι καρκίνός
το τσιγάρο είναι καρκίνος


Δε θέλω να ξυπνήσω μια μέρα και να φτύνω αίμα από τους πνεύμονες


Δε θέλω να ξυπνήσω μια μέρα και να φτύνω αίμα από τους πνεύμονες


Δε θέλω να ξυπνήσω μια μέρα και να φτύνω αίμα από τους πνεύμονες

Mentoras είπε...

Δεν μπορώ να πω και πολλά για τον δυνάστη σου τον οποίο σιχαίνομαι όσο δεν φαντάζεσαι απλά να σου πω ότι αυτό σε κάνει αδύναμη, σε κάνει να εξαρτάσαι από αυτόν και η μόνη μας εξάρτηση μας θα πρέπει να είναι η ίδια η ζωή και όχι τα αποχαυνωτικά υποκατάστατα της.

Μην χάνεις άλλο χρόνο ζωής. Ο οργανισμός σου δεν τον χρειάζεται, μόνο το μυαλό σου. Βάλτο στη θέση του να μην σε βάζει σε χαζές σκέψεις.

Καλό σου ξημέρωμα!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Akanonisti: Aπο την εξάρτηση της νικοτίνης θα "καθαρίσω" σε καμιά βδομάδα... Αυτό είναι το ευκολότερο κομμάτι...Με την ψυχολογική εξάρτηση είναι που τα βρίσκω μπαστούνια Μαρία μου...
Και γι' αυτήν δεν υπάρχουν ούτε αυτοκόλλητα, ούτε τσίχλες!

Unknown είπε...

Μια ιδέα είναι, αλλά αφού σου "καρφώθηκε"...
Μην προσπαθήσεις να τον μισήσεις, το μίσος, όπως και η αγάπη, είναι συναισθήματα!
Απλά αδιαφόρησε γι' αυτό!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Kalo paidi alla: Αυτό το χεράκι στη φωτογραφία...ΘΑ ΤΟ ΔΑΓΚΩΣΩ!
Μετά...
Θ' αφήσω το χεράκι και ΘΑ ΚΑΤΑΠΙΩ ΤΟ ΤΣΙΓΑΡΟ!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Ξωτικό: Αυτό ακριβώς αισθάνομαι σαν καταδυνάστευση...Το να πρέπει να συνδυάζονται όλα και η απόλαυση της κάθε στιγμής με το άν έχεις τσιγάρα στη τσάντα! Αυτό το πανικό, που μας κάνει να τρέχουμε στα περίπτερα νυχτιάτικα μισώ...Και όλα αυτά για 5 τσιγάρα που είναι τα πραγματικά απολαυστικά μέσα στη μέρα μας... Γιατί τα υπόλοιπα καπνίζονται απλά μηχανικά και μερικές φορές με το ζόρι... Τέτοια μαλακία!
(Ούφ! Με έπεισα πάλι σήμερα!....)
:))

βιολιστης στη στεγη είπε...

Talisker: Κατ' εξοχήν μή καταναγκαστικό άτομο είμαι μικρή μου Τάλι! Αλλά και πολύ αντιδραστικό στη καταπίεση. Μού'χει κάτσει πολύ στο σβέρκο πάλι αυτή η ηλίθια συνήθεια... Νοιώθω σα να παρεμβαίνει στη ζωή μου τόσο ενοχλητικά, όσο κάποιος που θέλει η Γή να γυρίζει γύρω απ' τον άξονά του... Οποτε νοιώθω έτσι, κάνω μιά απότομη και του φέρνω μπουνιά στα μούτρα...
Μετά...
Κάποια στιγμή ο θυμός μου περνάει και ...τα ξαναφτιάχνουμε...
Μήπως νομίζεις ότι έχεις να κάνεις με το πιό λογικό και πειθαρχημένο άτομο στο κόσμο;

βιολιστης στη στεγη είπε...

Cristobal: Καλώς ήρθες φίλε μου Cristobal! Πόσο μ' αρέσουν τα "φευγάτα" κείμενα! Εριξα μιά γρήγορη ματιά στο ιστολόγιό σου...Θα το επεξεργαστώ καλύτερα σύντομα...
Εχω περάσει τα μισά χρόνια που υποτίθεται πως μου αναλογούν σ' αυτή τη ζωή ΚΙ' ΑΥΤΟ ΤΟ ΡΗΜΑΔΙ ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΑΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΘΥΜΗΘΩ ΠΟΥ ΤΟ ΕΧΩ ΚΡΥΨΕΙ! :))

βιολιστης στη στεγη είπε...

Margo: Νά, τώρα με συγκινείς κι' αυτόματα έψαξα το καπνό δίπλα στο p.c. !
Σ' ευχαριστώ πολύ γλυκειά μου για την υποστήριξη! Ξέρεις... Συνήθως αυτοί που δεν υπήρξαν ποτέ καπνιστές είναι και πολύ μακριά απο την ψυχολογία του καπνιστή! Είναι δύσκολο να καταλάβουν αυτή τη διαστροφική σχέση!
Γι' αυτό και σ' ευχαριστώ ιδιαίτερα!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Μαριλένα: Μπράβο κοριτσάρα μου! Πραγματικά σε θαυμάζω! Και για τη δύναμη της αυτοπειθαρχίας σου και για τη δύναμη των αισθημάτων σου!
Τίποτα δε με βοηθάει περισσότερο, όσο οι επιτυχημένες προσπάθειες πρώην καπνιστών! Και μάλιστα φανατικών!
Σ' ευχαριστώ!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Mamma: Ακριβώς όπως το λές είναι!
ΔΕΝ ΞΕΧΝΙΕΤΑΙ ΠΟΤΕ! Απλά, η επιθυμία ξεθωριάζει...
Και, για να καταλάβεις για τί άρρωστο άτομο μιλάμε, εγώ κάπνιζα και στις τρείς μου εγκυμοσύνες! Τέτοια εξάρτηση!
(Με το καλό το μωράκι σου κοριτσάκι μου!)

βιολιστης στη στεγη είπε...

b/a/s/n/i/a: Εγώ πάντως έρχομαι σούμπιτη να σου τα ξεριζώσω όλα και να στα ξαναφυτέψω όλα και σκάψιμο, άν γουστάρεις, και φρεζάρισμα, κλαδέματα, ραντίσματα, λιπάσματα...ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ να ξοδέψω τη νευρασθένειά μου! Και ν' απασχολήσω τα χέρια και το κολλημένο μου μυαλό!
(Ο σφένδαμος μοιάζει σα δακρυσμένος, τώρα που αιωρούνται βροχόσταλες στα κλαδιά του και μού' πε να σου πώ πολλά φιλιά!) :))

βιολιστης στη στεγη είπε...

Κοντολάμπρος Ηλίας: Κόλλα το! Τέτοια θέλω ν' ακούω! Παίρνω τ' απάνω μου! Με βοηθάς Ηλία!
Ευχαριστώ!
Σας φιλώ και τους δύο!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Φλεγόμενος : Είσαι καλύτερος και αποτελεσματικότερος κι' απ' το YouTube!!! :))

βιολιστης στη στεγη είπε...

Mentoras: Πόσο χαίρομαι που νέοι άνθρωποι, προσπερνούν αδιάφορα αυτό που δεν καταφέραμε να προσπεράσουμε εμείς στην ηλικία σου... Τη μόδα της "μαγκιάς" και τη "μαγκειά" της "μόδας"!
Κρατάω τα λόγια σου Μέντορα...
Και ειδικά αυτό το "Ο οργανισμός σου δεν το χρειάζεται. Μόνο το μυαλό σου"!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Καμηλιέρης: Καμηλιέρη...θα σε μαλώσω!
Πάνω που με "φτιάξανε" οι απο πάνω σου, πολύ κουλαριστός είσαι με το δράμα μου!
Οφείλω όμως να παραδεχθώ, ότι "χτύπησες φλέβα" μ' αυτό το "αδιαφόρησε"!
Κάπου εκεί βρίσκεται το κλειδί όπως και σ' όλες τις ολέθριες σχέσεις...:)

Κοντολάμπρος Ηλίας είπε...

Ξέχασα να σου πω οτι 2-3 μήνες κυκλοφορούσα με το πακέτο στην τσέπη για να ξεγελάω την ενστικτόδικη κίνηση,αλλά στο μυαλό κολημένη τη φράση "δεν το ξαναβάζω στο στόμα.-" Ηταν ενα στοίχημα με τον εαυτό μου που έπρεπε να το κερδίσω και το κέρδισα.Εμπόδια που έπρεπε να υπερνικήσω:τα νεύρα,(μιλάμε για πολλάάά νεύρα)την αϋπνία, και το σκόρπισμα του μυαλού (ειδικά στην οδήγηση θέλει μεγάλη προσοχη). ο πρώτος μήνας είναι δύσκολος, μετά ούτε που το σκέπτεσαι.Πείσμα θέλει να κερδίσουμε το στοίχημα !!!!!!!!

Χαρ. Αλβερτος είπε...

... ΑΦΟΥ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΕΠΙΜΕΝΕΙΣ,

... I STAND BY YOU.

WILL YOU STAND BY ME,
... ΟΤΑΝ ΑΠΟΦΑΣΙΣΩ ΚΙ ΕΓΩ; :)

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

Με χαροποίησε ιδιαίτερα η επίσκεψή σου στην ΑΓΝΩΣΤΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ.
Το κείμενό σου η παραπάνω αμείλικτη διάσταση το αγκάλιασε και με ταχύτητα του φωτός, το ανήρτησε. Εκεί όλα είναι κάτω από τον έλεγχό της. Ελπίζω να μη σε πειράζει.
Ευχαριστώ θερμά.

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΔΕΝ ΚΑΠΝΙΖΩ ΑΛΛΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΝΙΩΘΕΙΣ ΑΣΧΗΜΑ ΜΕ ΟΛΗ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ.ΟΜΩΣ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΜΥΑΛΟΥ.ΝΙΚΗΣΕΤΟ ΕΣΥ.ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΑΥΤΟ ΝΑ ΣΕ ΚΑΤΕΥΘΥΝΕΙ.ΝΑ ΤΟ ΚΟΨΕΙΣ ΠΡΙΝ ΣΟΥ ΤΟ ΚΟΨΟΥΝ.ΜΠΟΡΕΙΣ ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΤΟ ΠΙΣΤΕΨΕΙΣ.
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ.

Madame de la Luna είπε...

Μετράει κι η προσπάθεια :)

Μ' άρεσε ο επίλογος. Χωρίς υποσχέσεις, ναι. Στο τέλος, θα δεις..

Mία μέρα τη φορά, που λένε και κάποιοι άλλοι ;)

Φιλί.

logia είπε...

το έκοψα 2 Αυγούστου του 2007!
Γύρισα από μια περιοδεία της ΚΟΑ, Οπου είχα καπνίσει ατελείωτα σακουλάκια καπνού...
Ξέρεις, μετά τις συναυλίες με την υπερένταση που έχουμε είναι αδύνατο να κοιμηθούμε, έτσι αυτό που συνήθως κάνουμε είναι πολύ κουβέντα και πολλάααααααα τσιγάρα.
Γύρισα λοιπόν από την περιοδεία και την άλλη μέρα το πρωί προσπάθησα να πάω για τρέξιμο, όπως συνήθιζα... αμ δε!!!!
ούτε ανάσα δεν μπορούσα να πάρω
Συχάθηκα τον εαυτό μου και είπα τέλος!!!!
Κάπνισα τα δυο τρία τελευταί ατσιγάρα που είχαν μείνει και αυτό ήταν.
Στη συνέχεια, όταν ξαναάνοιξε η ορχήστρα μετά τις διακοπές, σταμάτησα να πηγαίνω πριν την πρόβα για καφέ, ούτε στο διάλειμμα ανέβαινα στο κυλικείο και κυρίως σταμάτησα τις εξόδους για ένα ποτάκι μετά τις συναυλίες. Αυτά με βοήθησαν πολύ, γιατί στη ΚΟΑ καπνίζουν όλοι σαν φουγάρα, βλέπεις το στρες της δουλειάς...
Κλονίστηκα στο εξάμηνο, και στην φετινή περιοδεία στο εξωτερικό, αλλά τα κατάφερα!!!!!
Χαίρομαι που δεν βρωμάνε πια τα μαλλιά μου, που δεν ψάχνω σα χαζή περίπτερο ανοιχτό μέσα στη νύχτα, που δεν έχω άγχος μήπως ξεμείνω..., που δεν χρειάζεται να βγω στο κρύο για να καπνίσω...
Τους τελευταίους 7 μήνες το έκοψε και ο σύζυγος και τώρα που περνάει την κρίση του, αγωνίζομαι να τον στηρίξω...
ΘΑ τα καταφέρεις, είμαι σίγουρη!!!!!!!!!!!!

demetrat είπε...

Εγώ τώρα να μη σου τα πω.
Αλλά αφού επιμένεις ξανά....
Πολύ χώρο του δίνεις του δυνάστη σου στη ζωή σου.
Σε βλέπω γιά τη δέκατη τέταρτη προσπάθεια, κιόχι γιατί είσαι αδύναμη.
Αλλά μέσα σέ όλα όσα γράφεις, ακόμα διακρίνω το "σκούντα με κι ας κλαίω".
Είσαι σχεδόν έτοιμη να το ξαναρχίσεις.
Το τσιγάρο , όταν αποφασίσεις να το βγάλεις απ τη ζωή σου ,ΠΡΩΤΑ ΝΑ ΒΓΑΛΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ ΤΟ ΜΥΘΟ ΤΗΣ ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ.

υ.γ
από μιά πρώην καπνλιστρια που τόκοψε παραμονες πρωτοχρονιάς μέσα σ ένα μπάρ τίγκα στον καπνό και το κάμελ, μόνο και μόνο επειδή σιχάθηκε τη βρώμα του χνώτου της.
φιλιά πολλά.
δ

Unknown είπε...

Έλα ορέ δημητρούλα μ'!!!

Υπάρχει και δεύτερος άνθρωπος στον κόσμο που δεν πιστεύει σε εξαρτήσεις;;;

:)))

βιολιστης στη στεγη είπε...

Ηλίας Κοντολάμπρος: Παραδόξως, Ηλία, το φάντασμα σε μένα βγαίνει μετά το μήνα...Πάνω που με βρίσκει λίγο σίγουρη, λίγο χαλαρή...λίγο, δε βαριέσαι...
Ιδωμεν...

βιολιστης στη στεγη είπε...

Παντοτινός Ταξιδευτής:
1ον. Ευχαριστώ !
2ον. Χρειάζεται να ρωτάς;

βιολιστης στη στεγη είπε...

CRISTOBAL: Αυτό δεν ήταν κείμενο Cristobal! Μιά σύντομη υπόκλιση στο κόσμο της φαντασίας ήταν!
Αλλά, μου άρεσε! :)

βιολιστης στη στεγη είπε...

SKROUTZAKOS: Καλή Χρονιά Σκρουτζάκο!
Δυνατό αυτό ΄το "κόψτο πριν σου το κόψουν"!
Δυνατό και εξ' ίσου ρεαλιστικό!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Madame de la luna: Επειδή οι υποσχέσεις, συνήθως υπάρχουν για να καταπατούνται...
Επειδή, πολλάκις εξαπάτησα και τον εαυτό μου και τους άλλους υποσχόμενη...
Απλά...
Θα δούμε...

βιολιστης στη στεγη είπε...

Logia: Κατάλαβες τώρα Logia μου;
Ενα πράμα σαν εξαρτημένες απο ουσίες νά'μαστε... Ετσι ακούγεται, για όποιον δεν τό'χει νοιώσει... Ο φόβος μήπως "ξανακυλήσεις"... Οι κρίσεις του μήνα...του εξάμηνου...Το, μακριά απο τις καταστάσεις που το θυμίζουν...Αν αυτό δεν είναι εξάρτηση, τότε τί είναι;

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

Δίκιο έχεις. Δεν ήταν κείμενο. Πνοή ήταν. Ηλιαχτίδα ήταν.
Και σε ευχαριστώ γι αυτό.

marianaonice είπε...

Kάποτε ο ξάδελφός μου, χρόνιος καπνιστής, πριν δύο τρία χρόνια,μου είπε ότι ένα βράδυ γύρισε από ένα μαγαζί όπου έπαιζε σαντούρι με την κομπανία του (είναι ερασιτέχνης μουσικός αυτοδίδακτος)του τέλειωσαν τα τσιγάρα. Η ώρα ήταν 2.30 τα χαράματα και ξεχύθηκε στα περίχωρά της Μυτιλήνης να ψάχνει για ν' αγοράσει μέχρι που έφτασε η ώρα 5.00 το πρωί και δεν βρήκε. Έρημος στην κούραση πήγε σπίτι να κοιμηθεί κανένα δίωρο γιατί το πρωί έπρεπε να πάει στη δουλειά (είναι και γεωπόνος). Από τότε σιχάθηκε τον εαυτό του και το τσιγάρο. Αυτό ήταν! Το έκοψε μαχαίρι!!!

Συνέχισε!! Θα τα καταφέρεις! Καλή επιτυχία!!
:))

Ανώνυμος είπε...

Υπερβολές.
Τον καπνιστή να μην τον ζηλεύεις.
Να τον λυπάσαι!!
Γ.

Ανώνυμος είπε...

Υπερβολές.
Τον καπνιστή να μην τον ζηλεύεις.
Να τον λυπάσαι!!
Γ.

Ανώνυμος είπε...

Υπερβολές.
Τον καπνιστή να μην τον ζηλεύεις.
Να τον λυπάσαι!!
Γ.

ξωτικό είπε...

Αγωνιστή πέρνα μια βόλτα απ'το σπιτάκι μου ...σε αφορά !! και σου...ανήκει
και...βάστα γερά !!

leondokardos είπε...

Ελπίζω να... νιώθεις το κτύπημά μου στη πλάτη σου και άντε, κράτα, δείξε δύναμη, αντιστάσου, θα τα καταφέρεις. Όλα στη ζωή μιά ιδέα είναι....

βιολιστης στη στεγη είπε...

Mariannaonice: Ευχαριστώ για την ενθάρυνση Μαριάννα μου! Ξέρεις πόσο χαρούμενη θα νοιώσω, άν τα καταφέρω; Πόσο "ελεύθερη" θα νοιώσω για την ακρίβεια;

βιολιστης στη στεγη είπε...

Demetrat: Ρε love-love, που μέσα στο μυαλό μου είσαι!
Αν απλά ήθελα να κλαψουρίσω, έχω ανθρώπους γύρω μου...
Αν ήθελα "άλλοθι", για να δικαιολογήσω την αδυναμία μου, ο εαυτός μου θα ήταν αρκετός... Ξέρουμε καλά και να τον κοροϊδεύουμε και να τον υποχρεώνουμε να μας δικαιολογεί, και χωρίς να γινόμαστε και ρόμπες!
Δημοσιοποιώ την αδυναμία μου, ή την εξάρτηση μου (όπως θέλεις ονόμασέ το), ακριβώς για να εκτεθώ! Και η "έκθεση" αυτή, είναι για μένα μιά αναστολή...
Μπορεί εσύ να μη πιστεύεις στο "μύθο της εξάρτησης"...
Μπορεί και να έχεις δίκιο....
Ομως, μπορεί κι' εγώ να μη πιστεύω στο μύθο "δεν υπάρχει δεν μπορώ...Δεν θέλω υπάρχει..."
Και μπορεί, να έχω δίκιο...
Αυτό που θέλω να πώ, είναι πως ο κάθε άνθρωπος, έχει τα δικά του όπλα να πολεμήσει με τις αδυναμίες και τα πάθη του... Αλλοι τα καταφέρνουν εύκολα, άλλοι δύσκολα, άλλοι καθόλου...
Πάντως, αυτό που κυρίως έχει σημασία για μένα είναι που δεν το βάζω κάτω και που άν χρειαστεί, (και που εύχομαι να μή) κι' άλλες 12 φορές θα προσπαθήσω!
Και μή μου "κολλάς" γιατί συγχύζομαι και θα το "φουντώσω"! :))
Υ.Γ. Με "σεντόνια" θα τσακωνόμαστε;
Ρίξε "σύρμα" όταν γυρίσεις να τσακωθούμε δια ζώσης!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Ανώνυμος: Εντάξει βρέ!
Με τη πρώτη το εμπέδωσα! :))

βιολιστης στη στεγη είπε...

Leontokardos: Kαι βέβαια το νοιώθω!
Κι' άκου! Αν χρειαστεί, ρίξε και καμιά πιό δυνατή... Ετσι για να συνέλθω! :))

beth είπε...

αντε βρε καλα κουραγια
!

ANAZHTHΣH είπε...

Τέτοιες μάχες είναι αιμοβόρες αλλά το "άξιζε" θα έρθει η στιγμή που θα το πεις και τότε θα αφουγκραστείς μέσα σου όμορφες αλλαγές, εσωτερικές, αποκλειστικά δικές σου...Καλή δύναμη.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Φίλη μου έχω στο σπίτι τον ..μαίτρ του καπνίσματος.Ένας υπέροχος σύζυγος που δεν μου χάλασε ποτέ χατήρι εκτός απο αυτό...να κόψει το ξάπνισμα.Κάποτε έπαθε μια σοβαρή βλάβη στο λαιμό και τον φόβισαν μέχρι και με τη λέξη καρκίνος και μέχρι να βγουν τα αποτελέσματα της βιοψίας ..εμείς πεθάνεμε κι αυτός..κάπνιζε κρυφά.Είναι το πρώτο που σκέπτεται όταν πάμε ταξίδι, να αγοράσει τις κούτες του.Έχω σηκώσει τα χέρια ψηλά και έχω πάψει κάθε προσπάθεια να τον συνετήσω γιατί γίνομαι κουραστική ακόμα και στον ίδιο μου τον εαυτό με του να του κάνω γκρίνια για το τσιγάρο.Σου εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία, κάνε το πρώτα για τον εαυτό σου και μετά για τους δικούς σου και μη πας επίσκεψη στο μπλοκ του Δημήτρη μου να του μιλήσεις για τη προσπάθεια σου γιατί θα σου πεί ένα σωρό λόγους για να ...ΜΗ κόψεις το κάπνισμα!

k είπε...

ΕΥΓΕ!! ελπίζω να μη σ' έχει κυριεύσει ξανά!!! breath in breath out!! απολαυστικότατη ανάρτηση και χωρίς τσιγάρο!!!

Κωνσταντίνος Μαντζούρης είπε...

τελικά;
Το έκοψες;

Πάντος εγώ μετρώ χρόνια πια μετά τον απεγκλοβισμό μου στη πιο σιχαμερή συνήθεια του ανθρώπου

Και στα δικά σου.