Σκόρπια!

Εντωμεταξύ, κι' ενώ υποτίθεται ότι είμαι αρκετά ισορροπημένο άτομο, σήμερα νοιώθω μιά τεράστια λαχτάρα να "σκορπίσω¨τις σκέψεις μου στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, να γράψω "σκόρπια" ανάρτηση, να στριμώξω στα σχοινιά του ρίνγκ τον σκόρπιο μου εαυτό (όλοι οι "ισορροπημένοι" άνθρωποι χρειάζονται κι' έναν "σκόρπιο" εαυτό για να μη πεθάνουν απο πλήξη), να βάλω στο μπλέντερ του μυαλού μου τα "σωστά" και τα "λάθη" μου και να δημιουργήσω το τέλειο κοκτέϊλ, αυτό δηλαδή που :
Εκλογικεύει τα παράλογα....
Καταλύει τα λογικά...
Αποκοιμίζει τη συνείδηση...
Αφυπνίζει τα ένστινκτα...
Ερωτεύεται τα επικίνδυνα...
Στραγγαλίζει τα συμβατικά...
Και γαργαλάει ηδονικά το μυαλό και την ψυχή...
Κάτι σαν μέθη, δηλαδή...
Κάτι σαν απόγνωση...
Κάτι σαν Γνώση...
Σκόρπια λοιπόν, άλλη μιά φορά! Ξυπνάω τον κοιμισμένο μου εαυτό που συνήθως κραδαίνει ένα γιαταγάνι και παίρνει κεφάλια. Σιχαίνομαι αφάνταστα τους απολογισμούς, αλλά λόγω των ημερών, ο συμβατικός μου εαυτός οφείλει να κάνει τον απολογισμό του.... Πόσα κεφάλια έχεις πάρει μέχρι τώρα "βιολίστρια";
....-Πολλά! Μα....όλα δικά μου!
-Ετσι μπράβο Λερναία μου Υδρα! Δε χρωστάς, δηλαδή...
-Κάνεις λάθος! Και βέβαια χρωστάω!
-Ολα δικά σου είπες...
-Ολα δικά μου είπα. Αρα, χρωστάω σε μένα.
-Τί μπορεί να χρωστά κανείς στον εαυτό του;
-Κάτσε να το σκεφτώ....
-.................................
-Συγχώρεση, νομίζω.... Συγχώρεση νομίζω πως χρωστάει ο καθένας στον εαυτό του...
-Συγχώρεση για τί;
-Που δεν αφήνουμε τη ψυχή μας να "σκορπίσει" λίγο....Να ψάξει τα υλικά της... Να τ' αναγνωρίσει. Να τ' αγαπήσει, Να τα μοιραστεί με τα βαθειά κρυμμένα "μέσα" μας, να τα μοιραστεί, να τα εκθέσει, να τ' αποδεχτεί, να τ΄απορρίψει, να τα γευτεί γαμώτο ...να τα γ ε υ τ ε ί...
..........................................................................................................................
Πάει, πέθανε ο αντίλογος..... Τ' ανάσκελα έπεσε, παραδομένος στη λογική της τρέλλας και του "σκόρπιου" μου μυαλού.... Πάντα νικάει το ένστικτο το αρχέγονο! Πάντα νικάει το πρωτόγονο, τ' αυθεντικό, το ακατέργαστο, το αφιλτράριστο, το επιθετικό....
Απολογισμός λοιπόν.....
Χίλια χρόνια με λάθη. Χίλια, κι' άλλα χίλια κατανάλωση στο πάθος και στον παραλογισμό....Χίλια κι' άλλα τόσα, με τα χέρια ανοιχτά, το στήθος ακάλυπτο, τα μάτια υγρά ,την περιέργεια για δόρυ, την περιπέτεια για πυξίδα, το άγνωστο για πρόκληση, το "εγώ" για επιβεβαίωση, το ίδιο "εγώ" για θυσία αιματηρή κι' επώδυνη...Σκόρπια ήρθα στη ζωή ετούτη, σκόρπια οφείλω να προσφέρω τα κομμάτια μου για ανάλωση... Να τραφώ απ' αυτά. Να θρέψω μ' αυτά....
Ενας απολογισμός που παραπατάει ανάμεσα στο λογικό και στο παράλογο, αυτός που μου ταιριάζει, αυτός, που μπορεί να είναι εξίσου κατανοητός κι' ακατανόητος, εκμαυλιστικός κι' επικριτικός, ναρκισσιστής και σαδιστής, θανατηφόροςμ και ζωογόνος, ζωή, μ' άλλα λόγια, μ' άλλα λόγια ΖΩΗ!
Ποτέ δεν αγάπησα τις ακατανόητες γραφές. Και νά, που νοιώθω αυτή τη τεράστια λαχτάρα να με μπερδέψω, να μπερδευτώ και να σιχτιρίσω τους λαβύρινθους του μυαλού μου, να παραδώσω κόλλα λευκή, χωρίς ενοχές για την άγνοια που με δέρνει, χωρίς φόβο για την ανεπάρκειά μου, να τιμωρήσω την δεξιότητα της γραφής μου με περιφρόνηση, ν' αναθεωρήσω τα κεκτημένα μου, ν' αμφισβητήσω τις εμπειρίες μου, να "χτίσω" απ' την αρχή ένα κόσμο σκόρπιο, φρέσκο, αναρχικό και πρωτόγνωρα ερεθιστικό!
Να! Ο απολογισμός μιάς αιωνιότητας, συνοψισμένος σε λίγες γραμμές, βαρετές  ή συναρπαστικές, γραφή άναρχη, σαν την ζωή μου, ατίθαση μα και προστατευμένη απο την καλή της τύχη, τη νεράϊδα της, ζωή-αιωνιότητα, που βγάζει αυθάδικα τη γλώσσα στη λογική, που κοροϊδεύει τις ευθείες γραμμές, που τρελλαίνεται να τρελλαίνεται, που γουστάρει να γουστάρει, που φοβάται να τρομάζει, αλλά τρομάζει, ξανά ...και ξανά...και ξανά....

Εξω, βρέχει τρελλά.... Και στο μυαλό μου βρέχει τρέλλα....Με δύο λάμδα, ή με ένα... Σκορπίζω κομμάτια ψυχής σαν χαλάζι, κεφάλια ν' ανοίξουν, και ψυχές ν' ανοιχτούν, ο απολογισμός μου είναι έκρηξη, τί σόι απολογισμός αξίζει στον καθένα μας, αν δεν είναι έκρηξη, φωτοβολίδα, στη χειρότερη;

Εξω βρέχει τρελλά!

Μέσα μου, βρέχει τρέλλα και χίλιες σκόρπιες μικρές ευτυχίες!

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Αφιερωμένο, στούς "ιδιαίτερους" μπλογκοφίλους μου:

Kayadesigner, Π...ξωτικό, Θαλασσένια, Χνούδι, Βasnia, Φλεγόμενος,Λένα-Zip, Μargo, Talisker με κόκκινα ή με μαύρα, Ακανόνιστη, Εκτη αίσθηση, Foteini, Αποτέτοιος,Jacki, Anima,Madame de la luna, Faraona, και Ανεπίδοτη...

Είναι αυτοί, που διαβάζοντάς τους , κατα καιρούς, βοήθησαν άθελά τους σ΄αυτό το υπέροχο, λυτρωτικό, σημερινό μου "σκόρπισμα"....