15 Νοε 2008

Μιά μικρή μεγάλη ευτυχία.



Με ξύπνησε η βροχή. Σα νάχαμε κανονισμένη συνάντηση πετάχτηκα απ' το κρεβάτι με φανερή αδημονία. 07.45. Πλιτς πλιτς πλιτς πάνω στις πλάκες. ...Βρέχει... Στάζουν τα χαγιάτια, γυαλίζει η πέτρα, μοιάζουν όλα καθαρά μέσα στο γκρίζο τους. Η καφετιέρα γουργουρίζει, οι γάτες μου γουργουρίζουν, εγώ γουργουρίζω... Πάω στο σαλόνι και παραμερίζω τις κουρτίνες. Το κάστρο έχει "κατσούλα". Χαμογελάω ευχαριστημένη. Ο καφές αχνίζει και τ' αυτιά μου απολαμβάνουν πρωϊνή σιωπή. Μόνο πλιτς πλιτς πλιτς... Ο κήπος μου ξαπλώνει νωχελικά πάνω στο στρώμα του και υποδέχεται τις στάλες ηδονικά. Στρίβω ένα τσιγάρο. Το απολαυστικότερο τσιγάρο της ημέρας. Το πρώτο πρωϊνό. Ολο δικό μου, μέχρι τις πατούσες το δηλητήριο...Λάμπουν οι ελιές πάνω στα κλαριά, μισές πράσινες, μισές μωβ, ρουφούν νερό να μεγαλώσουν, να "θρέψουν" σάρκα και μυρουδιά βαριά, πικρή. Η βερυκοκιά διώχνει με απαλές κινήσεις απο τους ώμους της το περιττό. Το κίτρινο. Δεν βιάζεται. Εχει τους δικούς της χρόνους. Τα φύλλα της στροβιλίζονται ελλειπτικά κι' εναποτίθενται τρυφερά στο υγρό χώμα. Θα περιμένουν εκεί την αποσύνθεση. Και η βερυκοκιά τη θρέψη που προκύπτει απο την αποσύνθεση. Τα σαγκουϊνια κρατάνε πεισματικά το πράσινο ακόμα και υπόσχονται στην ανυπομονησία μου το βαθύ πορτοκαλοκόκκινο που θάρθει με τον πρώτο βοριά. Τα σπουργίτια ξεμυτίζουν κάτω απο τα κενά των κεραμιδιών, κάνουν εκτίμηση κατάστασης και ξαναχώνονται γρήγορα στην ασφάλεια της φωλιάς. Ο αέρας μυρίζει καμένο ξύλο... Θ' ανάψω κι' εγώ το τζάκι, θα φτιάξω τη δική μου μυρουδιά. Θα κάψω λεμονιά που μοσχομυρίζει και μυγδαλιά που φτιάχνει απίστευτη θράκα. Τί ωραία ησυχία... Πλιτς πλιτς πλιτς...Αληθινό φινοπωρινό Σαββατιάτικο πρωϊ. Τα φύλλα της αμπέλοψης γιορτάζουν επιδεικτικά την εποχή του κόκκινου... Απολαμβάνουν τη παρακμή τους, καθυστερούν την αποκαθήλωσή τους, παρατείνουν το πανηγύρι της μετάλλαξης και μου ζωγραφίζουν πίνακες μπορντώ έξω απ' τα παράθυρα. Εκοψα μερικά, τα κόλλησα πάνω σε πορτατίφ, να δυϊλίζουν το φώς, να φέρουν στο σπίτι μέσα στιγμές φθινόπωρου. Το χώμα έξω μυρίζει όμορφα. Ο καφές μυρίζει όμορφα. Τα γιασεμιά, ακόμα αντιστέκονται στην αλλαγή του καιρού, ανταγωνίζονται τις μπουκαμβίλιες που δεν φορούν τα χειμωνιάτικά τους πριν έρθει ο Γενάρης , πριν τις δαγκώσει η παγωνιά. Μουσική τώρα... Να ντύσει τη βροχή, να την ακομπανιάρει διακριτικά, να συμφιλιωθούνε... Να παίξουν. Τα γεράνια χορεύουν ξεδιάντροπα, αδιαφορώντας για τις εποχές, είναι τα γυφτάκια των λουλουδιών, τα ίδια ρούχα, χειμώνα καλοκαίρι, γιορτάζουν την ύπαρξή τους αναιδέστατα, δεν ανησυχούν, δεν αναρωτιούνται, μόνο υπάρχουν κι' αυτό τους φτάνει.... Μόνο οι κληματαριές έχουν στενοχώρια. Δεν έχουν ακόμα αποφασίσει τον θάνατό τους τον προσωρινό, στρίβουν τα φύλλα και κακοφορμίζουν ανάμεσα στο πράσινο και στο καφέ, χωρίς ενδιάμεση κατάσταση, σα να θυμώνουν που ήρθε η ώρα να γυμνωθούν, σα ν' αντιστέκονται ανώφελα στον χρόνο και με φειδώ πολλή αποχωρίζονται τη καλοκαιρινή τους φορεσιά. Εδώ κι' εκεί, ένα τσαμπί ξεχασμένο, σταφιδιασμένο κι' άρωστο, υπενθυμίζει την πλούσια σοδειά του καλοκαιριού. Και το φυλάνε εκεί, μέχρις εσχάτων, απορριπτέο κι' απ' τα σπουργίτια ακόμα, σαν μιά ανάμνηση της Αυγουστιάτικης καρποφορίας, σαν υποψία της επόμενης... Καφές. Τσιγάρο. Μουσική. Βροχή. Φθινόπωρο. Χρόνος.... Σε λίγο η κουζίνα θα μυρίζει φαγητό. Και η βροχή θα έχει σταματήσει. Τα ξύλα στο τζάκι θα σφραγίσουν τον ερχομό του χειμώνα, που τόσο πολύ αγαπώ. Κι' αυτό το βροχερό Σαββατιάτικο πρωϊνό, θα έχει δραπετεύσει στο παρελθόν και θα παραμείνει εκεί να ενεδρεύει υπομονετικά αυτούς που λατρεύουν να έρχονται αντιμέτωποι ξανά και ξανά, χρόνο με το χρόνο, με το βλοσυρό, σκοτεινό πρόσωπο των εποχών της βροχής, το αληθινό πρόσωπο του φθινόπωρου, αυτό που κοντεύουμε να ξεχάσουμε, αυτό που κοντεύει να χάσει το δρόμο της επιστροφής του.


83 σχόλια:

jacki είπε...

Βροχή κι εδώ. Αλήθεια τα νεότερα πλάσματα θα γνωρίσουν το φθινώπορο; Μοιάζει παράδεισος ο κήπος σου. Μοιάζει κήπος η ψυχή σου. Να τον χαίρεσαι.. να σε χαιρόμαστε.
Καλημέρα άκρως φθινωπορινή.

b|a|s|n\i/a είπε...

πω πω τι απίστευτος κήπος. τόση άπλα! να βάλεις και σφενδάμι. έχει τα πιο απίστευτα φθινοπωρινά χρώματα. καλησπέρες φθινοπωρινές, χρωματιστές!

ολα θα πανε καλα... είπε...

Πολύ ωραία τα χρώματα του φθινοπώρου στον κήπο σου.Τι καφέ πίνεις;Τι μάρκα;Σου αρέσει αυτός με τα διάφορα αρώματα(καραμέλα,φουντούκι,βανίλια,κλπ)ή ο αυθεντικός;
Συνήλθες κάπως από τη θλίψη;

leondokardos είπε...

Τι θαυμάσιος που είναι ο κήπος σου. Πως να μη σου ανοίγει τη καρδιά όταν το πρωί αντικρίζεις τέτοια ομορφιά, τόσα χρώματα.
Το φθινόπωρο έχει τη χάρη του, είναι μιά περίοδος αναμονής, λίγο πριν το χειμώνα.Όμως εμένα μου φέρνει μια κάποια μελαγχολία,ιδίως τα δειλινά του.
Κάθε εποχή με τη χάρη της...

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Τα "απαθανάτισες" τόσο μοναδικά και υπέροχα, που ένιωσα θαρρείς και στην κουρτίνα την ανοιχτή στεκόμουν εγώ.
Πραγματικά ήταν το πρώτο φθινοπωρινό Σάββατου που χαρήκαμε παρόμοιες εικόνες.
Αχ, αυτό το κόκκινο της αμπέλοψης... και ο "τριγμός των ξύλων στον πεθαμό τους" μέσα από τις φλόγες...
Καλό Σαββατόβραδο!

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Xνούδι είπε...

Mα τι ωραία γραφή. Μέχρι εδώ μύρισε...

Μαριλένα είπε...

μ' αρέσουν τα γεράνια, μ' αρέσει η περιγραφη σου
πολύ
βιολιστή μου :))

σε μας, μια ψιχάλα έριξε, αλλά στην Αίγινα μου, τα πεύκα σίγουρα θ' απλωναν τις βελόνες τους στη δική τους ψιχάλα

καλο βράδυ

faraona είπε...

Απιθανα το περιγραφεις...τι εμπνευση δινει η φυση στον ανθρωπο ε?Λες και μιλουν ολα γυρω σου.
Χάρμα!

πολλα φιλια

Ανώνυμος είπε...

Απο καιρό ήθελα να περάσω, μα δεν προλάβαινα. Οι καθημερινές έγνοιες. Απόψε...

λίγο αρρωστούλα και σέρνω την ήρεμη ευτυχία του να μην κάνεις απολύτως τίποτα σε ψυχές μυρωδάτες που μου μιλούν.

Ποσο σε ζήλεψα! Πόσο! Πσο τοην περιμένω να την γευτώ ως το τελευταίο μου κύτταρο. Τι υπέροχες εικόνες! Τι υπέροχες μυρωδιές!

Καλώς σε βρήκα. Εκλεψα και φώτο. Θα μου έκανες άραγε την τιμή να την ανεβάσω σε κάποια μου χειμωνιάτικη ανάρτηση;

Talisker είπε...

και σιγα που δεν θα λατρευες το φθινοπωρο...
:)
ακομα δεν εχω καταλαβει
τι ειναι πιο ηδονικο
η προσμονη του η παραμονη του...

οπως και να χει
ζεις οπως βλεπω σε εναν μικρο παραδεισο .


παιξε και για μενα μια ομορφη μπαλαντα εκει στη στεγη:)
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

ο αποτέτοιος είπε...

μοσχομύρισε φθινοπωρίλα. να είστε καλά.

Σπύρος είπε...

Υπεροχος κήπος ! .....σαν κομμάτι της ΕΔΕΜ!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Jacki: Καλημέρα κοριτσάκι μου! Αμφιβάλω αν τα νεότερα πλάσματα θα γνωρίζουν εποχές, όμως ελπίζω κατα βάθος, να ξυπνήσουμε όλοι και να περισώσουμε ότι μπορούμε... Τουλάχιστον τις εποχές...

βιολιστης στη στεγη είπε...

b/a/s/n/i/a: Σφενδάμι έ; Πώ πώ, ωραία ιδέα! Θα το βρώ άραγε σε φυτώρια;

βιολιστης στη στεγη είπε...

Ολα θα πάνε καλά: Καλημέρα! Καφές Jakobs με γεύση φουντούκι! Πάντα! Οσο για τη θλίψη, μην ανησυχείς κοριτσάκι μου, έχω το κληρονομικό χάρισμα! Ανακαλύπτω εύκολα μικρές μεγάλες ευτυχίες και αυτοιαίνομαι απο τη θλίψη!....

βιολιστης στη στεγη είπε...

Leontokardos: Χαίρομαι που σου αρέσει ο κήπος μου! Αν και ακόμα είναι υπο κατασκευήν.
Αυτή η μελαγχολία του φθινοπώρου είναι γλυκειά πάντως, έτσι δεν είναι;

βιολιστης στη στεγη είπε...

Καλημέρα Γλαρένια μου! Μου κάνει εντύπωση που αρέσαν οι φωτογραφίες του κήπου μου. Είμαι τόσο σκράπας στη φωτογράφηση! Με κάνετε και φουσκώνω απο χαρά!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Χνούδι: Οι "ευαίσθητες" μύτες μπορούν και μυρίζουν απο μακριά καλό μου!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Μαριλένα: Αχ, η Αίγινα! Πόσο την αγαπώ! Τυχερή νά έχεις τον Παράδεισό σου εκεί! Ομορφο νησί και κοντινό!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Faraona: Μιλάνε! Αν βάλεις αυτί, θα δείς ότι μιλάνε Φαραώνα μου!

Spy είπε...

Δεν θα επαναληφθώ
λέγοντας: Τι ποίημα!

Θα σας πω μόνο τούτο:
Τι τραγούδι!
Μα, τι τραγούδι!


(και ξέρετε καλά πως δε βαριέμαι καθόλου να γράφω...)

leondokardos είπε...

Βιολιστή μου οι φωτογραφίες σου είναι πολύ καλές-ξέρω καλά απο φωτό- όσο κιαν είναι ανέτοιμος ο κήπος σου,τα χρώματά του είναι μαγευτικά.
Όσο για τη γλυκιά μελαγχολία του φθινοπώρου, τώρα μιλάς σε έναν ανθρωπο που τον....ταλαιπωρούν αυτές οι πανέμορφες στιγμές των εποχών,ιδίως άνοιξης και φθινοπώρου,τα ηλιοβασιλέματα,τα γλυκά βράδια,τα χρώματα των δένδρων...
Ευαισθησίες βλέπεις....

βιολιστης στη στεγη είπε...

Freedula: Πόσο χαίρομαι που ήρθες στον κήπο μου! Περα στικά σου καλή μου. Μερικές φορές αυτές οι μικροαρώστιες μπορούν να γίνουν και ευκαιρία ήρεμης ανάπαυλας απο τον καθημερινό αγώνα δρόμου που κάνουμε... Και βέβαια να αναρτήσεις όποια φωτό θέλεις! Και δεν τα καταφέρνω καθόλου καλά με τις φωτογραφίες! Πραγματικά... Σ' ευχαριστώ για τα καλά λόγια! Θα τα πούμε και στο σπίτι σου!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Talisker: Για μένα είναι η γλυκειά προσμονή, το ήρεμο πέρασμα στην εποχή της θαλπωρής που μου ταιριάζει...Ποιά μπαλάντα θέλεις γλυκειά μου; Ρίξε τη παραγγελιά και έγινε!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Αποτέτοιος: Επιτέλους αποτέτοιε μου! Επιτέλους!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Lockheart: Του χρόνου θα είναι ομορφότερη η Εδέμ μου, πολεμιστή μου. Ετσι ευελπιστώ τουλάχιστον...

βιολιστης στη στεγη είπε...

Spy: Ευχαριστώ. Το καλό είναι πως μπορώ κι' ακούω ακόμα μυστικά τραγούδια γύρω μου....

βιολιστης στη στεγη είπε...

Leontokardos: Η ευαισθησία διακρίνεται στο τρόπο που γράφεις φίλε μου... Μ' αρέσουν οι ευαίσθητοι άνθρωποι. Η ευαισθησία είναι οι μυστικές μας αντένες στους ψίθυρους της ζωής γύρω μας...

Ανώνυμος είπε...

Αν αυτό είναι δεν τα καταφέρνω, φαντάσου πως είναι το "καταφέρνω"

Καλησπέρα

Κοντολάμπρος Ηλίας είπε...

Καλησπέρα σε όλους !
Ευλογημένοι όλοι εμείς που ζούμε σε τέτοιους παράδεισους.
Ευλογημένοι όλοι εμείς που καταφέρνουμε να πλάθουμε και να χτίζουμε
μαζί με τα όνειρα μας και τους δικούς μας παράδεισους.
Συγχαρητήρια για τον κήπο σου, θέλει δουλειά πολλή αλλά αξίζει τον κόπο για την ψυχική σου ανάταση και γαλήνη.
εξ άλλου αυτό φαίνεται .
Σήμερα, κυριολεκτώ σήμερα, έμαθα να μαστορεύω….. ανέβασα κάποιες φωτογραφίες στο blog μου. Τις επόμενες μέρες θα σας δείξω και τον δικό μου παράδεισο.
Να χετε ένα καλό βράδυ.

b|a|s|n\i/a είπε...

ναι. από φυτώρια τα έχω πάρει και εγώ. τώρα δεν ξέρω αν θα έχουν, γιατί χάνουν τα φύλλα τους και δεν πουλιούνται, αλλά μπορεί να βρεις κανένα ξεχασμένο. συνήθως το καλοκαίρι τα βγάζουν στην αγορά. καλησπέρες!

leondokardos είπε...

"η ευαισθησία είναι οι μυστικές μας αντένες στους ψιθύρους της ζωής γύρω μας..."
Τι υπέροχη φράση !!
Πόσο αληθινή.
Με συγκίνησες με αυτές τις λέξεις σου.

ΥΓ Μου αρέσει που συνοδεύεις τα ποστ σου με τόσο όμορφη κλασσική μουσική. Η δική μου αγάπη στην όπερα κυρίως,μου επιτρέπει να απολαμβάνω και αυτή σου τη μουσική.

βιολιστης στη στεγη είπε...

Freedula: Βλέπω φωτογραφίες άλλων και τις ζηλεύω... Ποτέ δεν είναι αργά πάντως! Ετσι δεν είναι;

βιολιστης στη στεγη είπε...

b/a/s/n/i/a: Ok. Στα υπ' όψιν λοιπόν! Οταν μεγαλώσει θα βάλω φωτογραφία να το καμαρώσεις!
Καλό Κυριακάτικο βράδυ!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Ηλίας Κοντολάμπρος: Nαί, έτσι νοιώθω κι' εγώ που έχω τη τύχη να μπορώ να βγαίνω στην βεράντα μου και να μη μου επιτίθεται η μπουγάδα των απέναντι, παρα να αντικρύζω το κάστρο της Ακροκορίνθου... Οσο για τον κήπο, έχω ρίξει πολύ σκάψιμο λέμε, μα πολυυύ σκάψιμο! Κι' έχει μέλλον ακόμα...

βιολιστης στη στεγη είπε...

Leontokardos: Βάζω διαφορετικά είδη μουσικής. Ολα όσα βάζω όμως είναι πολύ αγαπημένα μου. Κάποια στιγμή, μπορεί ν' ακούσεις και όπερα!
Καλό σου βράδυ!

beth είπε...

oi fotografies aytes mou anoiksan tin kardia mou
eisai tyxerh einai ola panemorfa ekei.
eimai xaroumenh gia sena

beth είπε...

και επίσης σνιφ σνιφ για το μικρή και όμορφη

elf είπε...

Βιολιστή μου, τι ομορφιές έχεις φτιάξει εκεί πέρα! Κι όχι μόνο αυτό, τις χαίρεσαι κιόλας. Και τις σέβεσαι. Με κάθε σου λέξη και βαθιά αναπνοή. Γι αυτό ανθίζουν, έτσι; Ζηλεύω - εγώ που έχω κατορθώσει να ξεράνω ακόμα και τους κάκτους! Καλημέρα!!!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Καλημέρα Elf μου! Μή ζηλεύεις! Εσύ κάνεις τις λέξεις ν' ανθίζουν μέσα απ' τα βιβλία σου....

Roadartist είπε...

πως μου ειχε φανει πως ειχα αφησει σχολιο?..
Παραδεισος ειναι αυτος φιλη μου..παραδεισος..
να εισαι καλα να τον χαιρεσαι..
σε φιλω..

Ανώνυμος είπε...

Τα πορτοκάλια άπαιχτα!!!
… θα ξανάρθω. :-)

Γ.

βιολιστης στη στεγη είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
βιολιστης στη στεγη είπε...

Beth: Παντού υπάρχουν ομορφιές. Αρκεί να θέλουμε να τις ανακαλύψουμε...
Κι' επίσης, βάλτο καλά στο μυαλό σου κοριτσάκι. Και μικρή είσαι και όμορφη! Και η ζωή σου ανήκει! (Σνιφ σνιφ)

βιολιστης στη στεγη είπε...

Roadartist: Σ' ευχαριστώ καλλιτέχνιδά μου! Τελικά, δεν είναι και τόσο δύσκολο να δημιουργόύμε μικρούς παράδεισους... Οτι αγαπάμε πολύ, αυτό μπορεί να γίνει ο παράδεισός μας...
Καλή μέρα να έχεις...

βιολιστης στη στεγη είπε...

Ανώνυμος: Αμα πληρώνει καλά κανείς....

Masterpcm είπε...

Έχοντας πιά χάσει την ημερομηνιακή έναρξη και λήξη των εποχών, με τον καιρό να ψυχανεμίζεται μαζί ή χώρια μας, αγγίξατε το κομμάτι της ζωής μου. Τη βροχή... Για να καταλάβετε απλώς, όταν η κακοκαιρία είναι δραματικά χάλια με τα αυτοκίνητα ακινητοποιημένα στην εθνική οδό, είναι η ώρα για βόλτα με το αυτοκίνητο αφήνοντας ότι μα ότι κι αν κάνω. Το ταξίδι με βροχή είναι ότι καλύτερο μπορεί να μου συμβεί... Η μυρωδιά του βρεγμένου χώματος και τα συνεπακόλουθα... είναι άνευ περιγραφής για μένα... Δε σας κουράζω άλλο...
Το κείμενό σας ήταν περιγραφικότατο (με κάνατε να κάνω βόλτα στον κήπο σας κι ας μη με είδατε).

Να είστε καλά.

Καλό σας απόγευμα.

ILive2LoveMe είπε...

To τζάκι δεν μου λείπει. Αλλά ο κήπος... πόσο θα ήθελα να είχα κι εγώ έναν όμορφο κήπο. Πόσο θα ήθελα να βρισκόμουν έστω και για λίγο στο παγκάκι της 1ης φωτογραφίας. Ακόμη και το τζάκι, αλλιώς είναι στην εξοχή. Αλλιώς έξω από την Αθήνα. Τι ομορφιά να ακούς αυτό το πλιτς πλιτς και μαζί με τις σταγόνες της βροχής που βρεχουν τα υπόλοιπα , να βρέχεται και η καρδιά και να δροσίζεται από ευχαρίστηση.
Πολλά φιλιά , καλό απόγευμα!

kelly alamanou είπε...

Ax τα χρώμματα και τα αρώματα του Φθινοπώρου!

Σε φιλώ

demetrat είπε...

Πολύ μου άρεσε που δε σκουπίζεις και συ τα φύλλα.
(ο ξενώνας που είναι;έψαξα αλλά δεν φαινεται)
καφέ με αμύγδαλο;και μπισκοτάκια;
δ

βιολιστης στη στεγη είπε...

masterpcm: Ναί, ναί! Με βροχή, βόλτα με αυτοκίνητο σε βρεγμένους δρόμους, και στο βάθος μακριά η υποψία της καταχνιάς. Η ομορφιά του συγκεχυμένου, που μπορεί και καλύπτει ασχήμιες... Ευχαριστώ για τις εικόνες που με κάνατε να φτιάξω μόλις τώρα...

βιολιστης στη στεγη είπε...

I live2love me: Ο κήπος καλή μου, ήταν όνειρο παιδικό. Απο μιά σταλιά παιδάκι, μεγαλωμένο στην Αθήνα, κόλλαγα τη μούρη μου σε μάντρες και φράχτες και κοκάλωνα εκεί, για ώρα, και έπλαθα στη φαντασία μου το δικό μου κήπο. Που κατάφερα να τον αποκτήσω πολλά χρόνια μετά... Αλλά και με το τζάκι έχω σχέση λατρείας! Και συμφωνώ. Είναι πιό όμορφο να το βλέπεις με φόντο πράσινο...

βιολιστης στη στεγη είπε...

Rodoula-Kelly: Καλωσόρισες! Απο την ζέστη φαντάζομαι...

βιολιστης στη στεγη είπε...

Demetrat: Ο ξενώνας είναι στην πίσω πλευρά. Δίπλα στο μποστάνι.Εκεί έχω πικροδάφνες και διμορφοθήκες. Και τις κληματαριές μου τις κακομούτσουνες! Αριστερά απ' το βραχόκηπο, πίσω απ' τη πέτρα είναι ο θάμνος σου με τα κίτρινα λουλουδάκια, και πίσω απο τα χρυσάνθεμα επίσης!
Καφές με γεύση φουντούκι και μπισκοτάκια made by Demetrat! Μιάμ μιάμ!

City Addict είπε...

Πως τρελλαίνομαι για τέτοιες περιγραφές. Λατρεύω και τη βροχή οπότε φαντάζεσαι...

Πολύ όμορφο.
Ειδικά το σημείο με τη γάτα και την καφετιέρα..

Καληνύχτα.

:)

marianaonice είπε...

Το φθινοπωρινό βροχερό πρωϊνό του Σαββάτου ζωγραφισμένο με τα χρώματα της δυνατής πένας σου απλώθηκε στο @μπλογκοχωριό και έφερε ως @εδώ τις μυρωδιές του βρεγμένου κήπου σου και του αχνιστού καφέ σου!!
Κι η κάπνα του καμμένου ξύλου ζέστανε την καρδιά μας!!
Μπράβο!!

βιολιστης στη στεγη είπε...

city addict: Και με τη βροχή είναι ωραίες οι κοπάνες απο τη Σχολή, έτσι;

βιολιστης στη στεγη είπε...

mariannaonice: Αυτή είναι και η ομορφιά του μπλόγκινγκ Μαριάννα μου! Προσλαμβάνουμε τόσες διαφορετικές εικόνες, γεύσεις, μυωδιές μέσα σε λίγη ώρα!

ολα θα πανε καλα... είπε...

@βιολιστής στη στέγη:

εμένα μου αρέσει ο ίδιος,αλλά βανίλια ή καραμέλα.
Να σαι καλά.

anepidoti είπε...

καλησπέρα ωραία μου μουσική!
το σπιτάκι το διαδικτυακό δεν διαφέρει και πολύ απ' το πραγματικό βλέπω!
τον κουβαλάμε τον εαυτό μας καλή μου, όσα κόλπα και να κάνουμε, τον κουβαλάμε....
μ' αρέσουν οι βροχές σου και οι καφέδες σου μοσχομυρίζουν, να και τα ξύλα στο τζάκι...
μμμ, φρεσκοπλυμένες οι πέτρες στον κήπο σου..
σαν νάμαι εκεί!
καλό βράδυ!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Ολα θα πάνε καλά: Αν και όταν τον πιούμε μαζί θα σου έχω βανίλια και καραμέλα. Μπορεί να πιώ κι' εγώ τον ίδιο! :))

βιολιστης στη στεγη είπε...

Anepidoti: Ναί καλή μου! Ετσι είναι. Τον κουβαλάμε. Πώς θα ήμασταν εξάλλου ΕΜΕΙΣ χωρίς ΑΥΤΟΝ; Χαίρομαι που σου αρέσαν τα βιολιά μου! Και μου χτύπησες τη πόρτα με βροχή!
Καλό βροχερό βράδυ!

elf είπε...

Όχι απλώς υπερβάλλεις, βιολιστή μου...Αλλά, λόγω τιμής, πώς θα το 'θελα!

patsiouri είπε...

Πω πω, το τσιγάρο αυτό με άγγιξε περισσότερο απ'όλα, είναι όντως το απολαυστικότερο της ημέρας...
Καληνύχτες Θάλεια μου!

Unknown είπε...

όμορφα μυρίζει εδώ. λίγος καπνός...λίγες στάλες...καφές...

νότες φθινοπωριάτικες...

:)

φιλιά βρόχινα...

ολα θα πανε καλα... είπε...

Τοκ,τοκ,τοκ(στην πόρτα)...
-Ποιος είναι; - ρώτησε το βιολί.
-Είναι η όλα θα πάνε καλά,είπε η καφετιέρα.
:)))

βιολιστης στη στεγη είπε...

Elf: Σιγά που δεν θα ήσουν και μετριόφρων!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Patsiouri: Είδες πώς καταλαβαινόμαστε εμείς οι αηδιαστικοί καπνιστές;

βιολιστης στη στεγη είπε...

Νεράϊδα της βροχής: Τη κατάλληλη μέρα ήρθες Νεράϊδα μου! Περίμενα και τούρτα σοκολάτα για δώρο, αλλά μάλλον ...δεν περίσσεψε! :))

βιολιστης στη στεγη είπε...

Ολα θα πάνε καλά: -Κατσαρόλα, πήγαινε ν' ανοίξεις. Η "Ολα θα πάνε καλά" είναι, λέει το βιολί στη γάτα του..
Και η Κατσαρόλα ρωτάει: - Εφερε και την Αρχοντούλα να παίξουμε;
Και ο Ταλιμπάν συμπληρώνει: - Και το Σωτηράκη, και το Σωτηράκη!

cinderella είπε...

Σε αυτό τον υπέροχο κήπο πότε να έρθω για καφέ;; (Και τσιγάρο;;) :)))
Καλησπέρες!!!

anima είπε...

Τελικά η ευτυχία δεν είναι μόνο αυτό που πειμένουμε να ΄ρθει

Αλλά και αυτό που μπορούμε ανά πάσα στιγμή να δούμε.Και να μυρίσουμε.Και να νιώσουμε
Να αισθανθούμε

Όσοι το μπορούμε ακόμη....

demetrat είπε...

τι λες γιά το άλλο παρασκευοσαββατοκυριακο;
δ

βιολιστης στη στεγη είπε...

Cinderella: Στον κήπο για καφέ; Τον Μάη κοριτσάκι μου... Για καφέ στο τζάκι,...απο αύριο!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Anima: Ακριβώς αυτό είναι ψυχή μου! Αρκεί να μη σκιάζουν τα μάτια μας τα μίζερα, και τα σκοτεινά της καθημερινότητάς μας...
Καλώς ήρθες στον κήπο μου!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Demetrat: Αμέεεεεε!

ολα θα πανε καλα... είπε...

@βιολιστής στη στεγη:

κατσαρόλα και ταλιμπάν!Ναι,μου αρέσουν πάρα πολύ τα ονόματα,ιδιαίτερα η κατσαρόλα!!!Θα ναι λίγο χοντρούλα,υποθέτω;

Πες μου,μπορώ να σου αφήσω εδώ ένα εμαιλ που μου έστειλαν σήμερα,επώνυμα,σχετικά με το ότι χαρίζονται καθαρόαιμα σκυλιά,διαφορετικά θα τους γίνει ευθανασία σε μια εβδομάδα;Κρίμα,δεν είναι,τόσες ζωούλες...Μήπως θέλει κανείς,κάποιο...

βιολιστης στη στεγη είπε...

Ολα θα πάνε καλά: Και βέβαια ν' αφήσεις. Και σε άλλα μπλογκς επίσης. Τα καθαρόαιμα δίνονται πιό εύκολα. Πώς και δεν τα πήραν;

irlandos είπε...

Οι διψασμένοι κήποι, όταν βρέχει έιναι σαν να χαίρονται. Πολύ ωραίο το post σου, αγαπητή Βιολίστρια. Τί παραπάνω να πω, γράφτηκαν τόσα εύστοχα σχόλια από πολλούς προηγούμενους σχολιαστές. Απλώς να σου πω, ότι ως κηπουρός (ερασιτέχνης) σε καταλαβαίνω. Νιώθω την ποιητική αίσθηση που μπορεί να δημιουργήσει ένας κήπος, ειδικά ο "δικός μας κήπος".

Να ρωτήσω κάτι: Ο κήπος σου στις φωτογραφίες μού φαίνεται μάλλον "νέος" - δεν έχει τα σημάδια της ωριμότητας, νομίζω. Κάνω λάθος ?
Απλώς παρατήρησα ότι τα περισσότερα φυτά δείχνουν σχετικά "φρεσκοφυτεμένα" (αν και η ελιά, η πορτοκαλιά και η αμπέλοψις, δείχνουν ότι μάλλον προϋπήρχαν των άλλων).

Να'σαι καλά
και να απολαμβάνεις πάντα όμορφες στιγμές, στον κήπο και στο σπίτι σου,

Φιλικά,
Ιρλανδός

βιολιστης στη στεγη είπε...

Ιρλανδός: Θα λύσω την απορία σου φίλε μου Ιρλανδέ με το παρατηρητικό μάτι! Ο κήπος είναι 6 ετών, όσο και τα χρόνια που μένω εδώ. Τα περισσότερα δέντρα και τα αναριχώμενα είναι περίπου αυτής της ηλικίας. Το κεντρικό κομάτι όμως, αυτό με το χώμα, μετά απο 4 χρονιές με γκαζόν, το οποίο κάθε, μα κάθε καλοκαίρι χάλαγε, απο μύκητες, απο σιδηροσκούληκο, απο το μυγάκι Καρα Φατμέ (!)-γουστάρεις;- και ότι άλλο μπορείς να φανταστείς, τελικά το καλοκαίρι που μας πέρασε, ξηλώσαμε το γκαζόν, και άφησα χώμα στο οποίο άρχισα να φυτεύω θάμνους, λουλούδια, και σκοπεύω όταν μπορέσουμε να φτιάξουμε και κανα πέτρινο διαδρομάκι. Δεν θέλω ούτε ν' ακούω για γκαζόν πιά. Ηταν πανέμορφο, αλλά βαρέθηκα να δηλητηριάζω άλλο τα πνευμόνια μου με ραντίσματα και ν' αδειάζω τις τσέπες μου, για να το βλέπω κάθε Αύγουστο κατεστραμμένο!Τελικά και αφού φέραμε τρείς διαφορετικούς γεωπόνους και κηπουρούς για να διαπιστώσουμε την αιτία του κακού, μείναμε με την απορία και με το χώμα! Γι' αυτό βλέπεις τα φυτά μικρά... Κι' αφού ξέρω ότι έχεις αγάπη στα φυτά, σου απαριθμώ τί έχω βάλει: Πικροδάφνες, κάτι θάμνους με κίτρινα λουλούδια που δεν ξέρω πώς τους λένε, λεβάντες, χρυσάνθεμα, μαργαρίτες, διμορφοθήκες, δαφνούλες, λειρί του κόκορα, βέρβαινες, άλυσσο, γεράνια,ντάλιες και δειλινά. Και στο βραχόκηπο (που τον φτιάξαμε μόνοι μας) έχω αρωματικά, θυμάρι, ρίγανη, δεντρολίβανο, δυόσμο και ροδιά νάνα, λεβάντα, κόσμος, ένα εξωτικό που δεν θυμάμαι τ' όνομά του και κουμαριά... Κι' έχει ο Θεός απο άνοιξη...
Σε ζάλισα, αλλά... μ' αρέσει!
Καλό απόγευμα νάχεις!

wilma είπε...

βιολιστή μου συγχαρητήρια, που άλλαξες τη ζωή σου και μπορείς να απολαμβάνεις την ευτυχία (αυτό το λέω μέσα από τα posts που έχω διαβάσει).
Επίσης ευχαριστώ για την τονωτική ένεση που μου έστειλες.

Προς Ιρλανδό: έχουμε κι αυτό το θέμα να συζητήσουμε. με τα φυτά. Θα εκτυπώσω τον κήπο της βιολίστριας για να σου δείξω κάποια φυτά (αχ τι σου έμελε να πάθεις αχ!)

βιολιστης στη στεγη είπε...

Wilma: Την ευτυχία, προσπαθώ να τη δημιουργώ απ' το τίποτα! Δεν περισεύει στο κόσμο εξ' άλλου, καλή μου! Και απ' τα ευχάριστα... στα δυσάρεστα. Της επόμενης ανάρτησης. Που θέλω να ελπίζω, ότι μπορεί να γίνουν λίγο πιό ευχάριστα...
Σε φιλώ Βίλμα μου!

City Addict είπε...

Καλησπέρα.
Πολύ όμορφα.
Ζηλεύω, θέλω κι εγώ.
Λατρεύω τα λουλούδια :)

Καληνύχτα :)