Βρίσκω πως η απάντηση που έδωσα στον toVenito:"Συνηθίζεται όμως τα τελευταία χρόνια (δε βρίσκεις;) τούτο το τριπάκι...Γίνεται ο κακός χαμός με σοβαρό θέμα και σε λίγο...τσουυυυπ....ξεφυτρώνει από το πουθενά ένα πιο συγκλονιστικό....κι εμείς οι απ' έξω δεν ξέρουμε για πόσο θα φωνάζουμε, γιατί όλο και κάτι θα βρουν να ρίξουν στο τραπέζι, για να ξεχάσουμε... Βρε λες......" συνάδει και ταυτίζεται με το σχόλιο του Spy
Να ευχηθούμε να σταματήσει τούτο τοκακό το συντομότερο δυνατόν, γιατί θα θρηνήσουμε πολύ περισσότερο. Πέρα από τον πόνο για τη ζωή που χάθηκε, δε μπορώ με τίποτε να παραβλέψω τις περιουσίες και τους κόπους που χάθηκαν, τους ανέργους που προστίθενται στα ήδη επιβαρυμένα ποσοστά ανεργίας, την κοινωνικο-ηθική και πολιτική πολύ περισσότερο απόσύνθεση.
Για όσο το διαλέγουμε αγαπημένη. Για όσο θα ανάβουμε το πορτατίφ για να διώξουμε τον εφιάλτη. Για όσο θα (κατα)φεύγουμε κάπου. Σε μια αγκαλιά. Στην τέχνη. Στην καριέρα. Στα ψώνια. Σε φίλους. Σε όποια διέξοδο ψάχνουμε -και βρίσκουμε. Για όσο θα ξεγελάμε την πείνα μας με πρόχειρο φαγητό. Για όσο θα ξέρουμε -απλώς- ότι φταίμε.
Δυστυχώς ή ευτυχώς, όταν έχω πάρα πολλά μαζεμένα μέσα μου να πώ, να φωνάξω, να βρίσω, να σπαράξω, να ρωτήσω.... το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να σιωπώ. Και να συμφωνήσω με το σχόλιο του Νίκου Λιολιόπουλου. Που είναι και περιεκτικό και καταλυτικό και πολύ φοβάμαι, αληθινό!
Η χειρόγραφη επιστολή που μοιραζόταν στην κηδεία του Αλέξη Γρηγορόπουλου… Δημοσιεύθηκε από kyan23 στο 10 Δεκέμβριος, 2008
ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΟΣΜΟ! ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ
Δεν είμαστε τρομοκράτες, “κουκουλοφόροι”, “γνωστοί-άγνωστοι” ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ! Αυτοί, οι γνωστοί-άγνωστοι….
Κάνουμε όνειρα -μη σκοτώνετε τα όνειρά μας! Έχουμε ορμή - μη σταματάτε την ορμή μας. ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ!
Κάποτε ήσασταν νέοι κι εσείς. Τώρα κυνηγάτε το χρήμα, νοιάζεστε μόνο για τη “βιτρίνα”, παχύνατε, καραφλιάσατε, ΞΕΧΑΣΑΤΕ!
Περιμέναμε να μας υποστηρίξετε, Περιμέναμε να ενδιαφερθείτε, να μας κάνετε μια φορά κι εσείς περήφανους. ΜΑΤΑΙΑ!
Ζείτε ψεύτικες ζωές, έχετε σκύψει το κεφάλι, έχετε κατεβάσει τα παντελόνια και περιμένετε τη μέρα που θα πεθάνετε. Δε φαντάζεστε, δεν ερωτεύεστε δεν δημιουργείτε! Μόνο πουλάτε κι αγοράζετε. ΥΛΗ ΠΑΝΤΟΥ ΑΓΑΠΗ ΠΟΥΘΕΝΑ – ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥΘΕΝΑ
Που είναι οι γονείς; Που είναι οι καλλιτέχνες; Γιατί δε βγαίνουν έξω να μας προστατέψουν; ΜΑΣ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ! ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ Υ.Γ.: Μη μας ρίχνετε άλλα δακρυγόνα ΕΜΕΙΣ κλαίμε κι από μόνοι μας. Απο το forum της ΕΑΚΟ http://eako.forumup.gr
και να θέλω να διαφωνήσω,(που θέλω) δε μπορώ. ΣΙΩΠΏ,σεβόμενος. ΚΑΤΑΝΟΩ αλλά δεν είναι παιχνίδι,ειναι ΖΩΗ ειναι ΠΟΛΕΜΟΣ.
Ως πότε ;; Ως τότε που ο καθένας μας στο τομέα του αναλάβει τις ευθύνες του απέναντι στην επιβίωση της χώρας,της κοινωνίας μας, όλοι, κόμματα, συνδικαλιστικές ηγεσίες, πνευματική ηγεσία,οι απλόι πολίτες. Φταίμε όλοι μας εδώ που φτάσαμε,άλλοι λιγότερο, άλλοι περισσότερο. Αλλά ας πάψουμε να συμψηφίζουμε αμαρτίες.
Συμφωνώ με τους υπόλοιπους. Εν αναμονή του επόμενου σκανδάλου λοιπόν. Κάτι θα δημιουργήσουν για να το καλύψουν. Έχουν ειδικότητα σε αυτό οι πολιτικοί μας. Το ξέρουμε και δεν ανησυχούμε , έτσι δεν είναι? Μπορεί να έχουμε πιάσει πιο κάτω από τον πάτο, μπορεί να πεινάμε, να σαπίζουμε, να υποφέρουμε. Αλλάααα η πολιτική του σκανδάλου.. αλίμονο! Ξέρουν να τη χειρίζονται. Κι ίσως είναι και το μόνο που ξέρουν τελικά να χειρίζονται. Καλή σου μέρα γλυκιά μου βιολίστρια.
αναζήτησε το τραγούδι των ten years after "here they come..."
...ως το τελικό ξεκαθάρισμα... κι αλίμονο στους ελεεινούς! το κορμί σκοτώνεται το πνεύμα ζει αιώνια! πολλοί έχουν και πολλά χρέη να ξεπληρώνουν κι είθε να περνάει ο χρόνος γι' αυτούς ΑΡΓΑ!
Ο Μιχάλης Καλτεζάς (1970 - 17 Νοεμβρίου 1985) ήταν μαθητής που σκοτώθηκε κατά την διάρκεια διαδηλώσεων στην επέτειο εξέγερσης του Πολυτεχνείου το 1985. Ο αστυνομικός Αθανάσιος Μελίστας πυροβόλησε τον Μιχάλη Καλτεζά στο πίσω μέρος του κεφαλιού από απόσταση είκοσι μέτρων καθώς ο νεαρός έτρεχε μαζί με άλλους διαδηλωτές προς την πλατεία Εξαρχείων
τί εννοείτε γαβ;;;
-
-Παρακαλώ; παρακαλώ;;; Ποιός είναι;
-Γαβ;;; Τί εννοείτε γαβ;; Γιατί είναι τόσο περίεργη η φωνή σας;;;
*το χιούμορ είναι φιλοσοφία ζωής
Δοτικότητα
-
* «Να παίρνεις χωρίς έπαρση, να δίνεις χωρίς δισταγμό»*
*ΜΑΡΚΟΣ ΑΥΡΗΛΙΟΣ *
«Η ανιδιοτελής, άδολη αγάπη δεν είναι μια συνθήκη που αφήνει περιθώρια
δεύτε...
ΑΧ ΒΡΕ ΑΝΝΑ!…
-
-Αχ βρε Άννα!… Αυτό το «Αχ βρε Άννα», ξέρετε πόσες φορές το έχω ακούσει από
φίλους και γενικά δικούς μου ανθρώπους, στην ζωή μου?… Αυτό το «Αχ βρε
Άννα», τ...
Η χούντα (τότε, στη ζωή μου)
-
στη δική μου ζωή χούντα σήμαινε:
*"στο περιγιάααλι το κρυφό.."*
*"σσσττ! τρελλάθηκες;"*
ατέλειωτες αγορεύσεις στα σχολικά προαύλια
ατέλειωτα "επίκαιρα"...
Μάγια
-
*2020...Απίστευτο το πόσο γρήγορα τρέχει ο καιρός. Ξέρω πως χάθηκα και
πάλι, αλλά ήταν μία περίεργη περίοδος...μια περίοδος που συνέβησαν πολλά.
Σήμερα όμ...
25052019
-
ήρθαν τα παιδιά χθες / και ψήσανε / και φάγαμε / και ήπιαμε / και κάναμε
θόρυβο / και μιλούσαμε / και γελούσαμε
και έσπασα και ένα πιάτο / από το σερβίτσ...
Timelapse
-
*Το κουδούνι στο θυροτηλέφωνο τον τρόμαξε. *
*Άνοιξε δίχως να ρωτήσει. *
*Αγκαλιάστηκαν.*
*"Δεν ξέρω, αλήθεια δεν ξέρω, πάντα φώναζα πόσο ερωτευμένος...
κόσμος
-
Θέλω να σου πάρω χρώματα για να ζωγραφίζεις εσύ κι εγώ να διαβάζω δίπλα σου
ή να γράφω. Να με ρωτάς αν μου αρέσει και να σου λέω ότι τίποτα δε λείπει. ...
Νέο μαλλί
-
Συνοπτική ενημέρωση: μετά από μεγάλο διάστημα διαβουλεύσεων και αναζήτησης
της βέλτιστης πορείας αντιμετώπισης και της κατάλληλης ιατρικής ομάδας,
έγινε ε...
Φτάνει!
-
Από τότε που ξέσπασε η πυρκαγιά, παρακολουθούσα τα γεγονότα, μιας και
έχω φίλους και γνωστούς, κατοίκους των πληγέντων περιοχών. Ανησύχησα,
θύμωσα, νευ...
Ξεκλείδωμα.
-
Έχω να γράψω καιρό, πάλι νομίζω ότι με κοιτάνε όλοι, όπως ακριβώς όταν
ξεκίνησα το blog που νόμιζα ότι θα βγω στο δρόμο γυμνή και όλοι θα με
δείχνουν θα ...
Επανένωση της Τάξης μας με Απολυτήριο το 1983
-
Τα re-union δεν τα καταλάβαινα... έλεγα πως για να χαθείς αποτελεί επιλογή,
οπότε τι νόημα έχει... Μέχρι που λόγω φ/β αρχίσαμε να ανακαλύπτουμε ο ένας
το...
επέστρεφε
-
Σήμερα έκανα εθιμοτυπική επίσκεψη στο μπλόγκ μου μετά από πολλούς μήνες.
Ιστομέτρησα πεντέξι αναρτήσεις και ξαναδιάβασα τα σχόλια. Θυμήθηκα το φίλο
που έφυ...
Πώωωω....
-
Να ξαναπώ ότι νυστάζω - θα επαναληφθώ και θα φαίνεται πως από 28 Ιουλίου
του 2015 μέχρι σήμερις δεν έχει περάσει ούτε μια μέρα... Γιατί πέρασα...
για να δω...
Wrapped...
-
Η εκδίκηση*...*ή η λύση*....*
από τη Φύση....
Wrapped from Crave on Vimeo.
Ενα φιλμάκι που σάρωσε τα βραβεία*...*
φτιαγμένο από φοιτητές της ακαδημίας
*...
Η συνεχής διαπραγμάτευση μου κάνει καλό
-
Αρχίζω να μαθαίνω πως είναι πραγματικά η ζωή.
Μέχρι χτες, ζούσα λάθος, το καταλαβαίνω τώρα και συγνώμη σας ζητώ. Κυρίως
όμως ζητώ συγνώμη από το Σύμπαν το ί...
Extravaganza...
-
ΥΓ: *Blue Jasmine*,* Interstellar*, *Gone girl*... Ωραία ήταν, δε λέω. Αλλά
επειδή από ρεαλισμό παίρνουμε γερές δόσεις έτσι κι αλλιώς, περισ...
Τα μπιζέλια του Σταλινισμού
-
«Οι σπόροι δεν θα συμπεριφέρονται ανταγωνιστικά στην απορρόφηση των πόρων
αλλά θα συνεργάζονται σαν τους εργάτες που ανήκουν στην ίδια τάξη». Ο
Πατερούλης ...
Πρωινό ξύπνημα
-
*Ακολουθεί ένα πολύ μικρό απόσπασμα από το διήγημα μου, "Πρωινό ξύπνημα"
που δημοσιεύτηκε στον ΚΕΔΡΟ στη συλλογή "Μαθαίνοντας ποδήλατο". Το πλήρες
κε...
Πολύ χάρηκε που τον ξαναείδε
-
*Το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό ήταν «ένας κρόκος αβγού, χτυπημένος
με γούστερσως». Γύρισα πλευρό. Μάλλον ήπια πάλι πολύ χτες βράδυ. Τα πόδια ...
-Αντε γειά!
-
*O αργός και βαριεστημένος Αύγουστος μας παράτησε επιτέλους, ο Σεπτέμβρης
πέρασε απολύτως αδιάφορος, (άντε γειά, του χρόνου πάλι) και το εδώ βασίλειο
υποδ...
Cause love's such an old fashioned word
-
*"Αυτή η πίεση είναι που σπρώχνει τις πόλεις μέσα στον βούρκο, τις
οικογένειες στον χωρισμό και τους ανθρώπους στους δρόμους. *
*Πίεση γιατί είσαι άνθρωπος,...
Το παντοτινό τείχος
-
Πρέπει να μου άρεσε το “The Wall” των Pink Floyd από τη μέρα που γεννήθηκα.
Δεν εξηγείται αλλιώς. Ένα άλμπουμ θρύλος, ορόσημο στην ιστορία της
παγκόσμιας μ...
the final waltz
-
ο χρόνος τα δίνει και τα παίρνει όλα. κάθε στιγμή. μας πιάνει από τον ώμο,
χαμογελάει τρυφερά, μας χαϊδεύει τα μαλλιά και φεύγει. για αλλού. και όμως
νιώ...
Η κουβέντα.
-
*Α* *νεπαισθήτως αισιόδοξα , *
*μας βρήκε η αυγή να συζητάμε,*
*συναισθηματικούς συμβιβασμούς σε πλήρη ταύτιση *
*μ ' ένα παραλυμένο νεύρο να αποφαίνεται...
ashes to ashes and dust to dust (2)
-
Η *Ισλανδία*, ως γνωστόν,
αποφάσισε με δημοψήφισμα να μην πληρώσει τα χρέη της.
Τιμωρήθηκε βέβαια γι΄αυτό αλλά να που παίρνει την εκδίκησή της.
Το ηφαίστει...
ιερή
-
ιερή μου αδάμαστη
εύχομαι να ήταν πάντα
λιόγερμα
δίχως σκιές
να τρέχω στ' αχείλι
των βουνών
με τ' άλογα
μαλλιά μου που ανέμισαν
σαν άγιες δορκάδες
σκέψεων στ...
ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ......
-
Αντιγράφω από spyros1000.blogspot.com
Σε εξαιρετικά κρίσιμη κατάσταση νοσηλεύεται στο «Ιπποκράτειο» νοσοκομείο
της Θεσσαλονίκης, το βρέφος, ηλικίας μόλι...
28 σχόλια:
Ώσπου να "ξεχαστούμε" από το επόμενο "σκάνδαλο"...
Δυστυχώς.
έως όταν βρεθεί η χαμένη ηθική.
μέχρι που να συνειδητοποιήσουμε πως δεν θέλουμε πια να
πεθαίνουμε
σαπίζουμε
ανεχόμαστε
μέχρι να καταλάβουμε πως ως εδώ ήταν...
Δυστυχώς θα συμφωνήσω με το spy.
Μέχρι να σταματήσει η Τατιάνα να ασχολείται με την ασύμμετρη δεκαπεντάχρονη απειλή και να ξανασχοληθεί με τη Βανδή...
αχ βιολιστή μου, αχ..
ΑΧ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΘΑΙΝΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥ!!!
Ως που να μάθουμε ότι κάνουμε λάθη, και να μπούμε στην διαδικασία να τα διορθώνουμε.
Ως που να μάθουμε ότι έχουμε ένα μέρος της ευθύνης.
Ως που να μάθουμε να ενδιαφερόμαστε και να μην ανεχόμαστε.
Την καλημέρα μου
Εως πότε ντε; Εως ότου αλλάξουν κάποια πράγματα.
Βρίσκω πως η απάντηση που έδωσα στον toVenito:"Συνηθίζεται όμως τα τελευταία χρόνια (δε βρίσκεις;) τούτο το τριπάκι...Γίνεται ο κακός χαμός με σοβαρό θέμα και σε λίγο...τσουυυυπ....ξεφυτρώνει από το πουθενά ένα πιο συγκλονιστικό....κι εμείς οι απ' έξω δεν ξέρουμε για πόσο θα φωνάζουμε, γιατί όλο και κάτι θα βρουν να ρίξουν στο τραπέζι, για να ξεχάσουμε...
Βρε λες......"
συνάδει και ταυτίζεται με το σχόλιο του Spy
Να ευχηθούμε να σταματήσει τούτο τοκακό το συντομότερο δυνατόν, γιατί θα θρηνήσουμε πολύ περισσότερο.
Πέρα από τον πόνο για τη ζωή που χάθηκε, δε μπορώ με τίποτε να παραβλέψω τις περιουσίες και τους κόπους που χάθηκαν, τους ανέργους που προστίθενται στα ήδη επιβαρυμένα ποσοστά ανεργίας, την κοινωνικο-ηθική και πολιτική πολύ περισσότερο απόσύνθεση.
Φιλί και Γλρένιες αγκαλιές
Για όσο το διαλέγουμε αγαπημένη.
Για όσο θα ανάβουμε το πορτατίφ για να διώξουμε τον εφιάλτη.
Για όσο θα (κατα)φεύγουμε κάπου.
Σε μια αγκαλιά. Στην τέχνη. Στην καριέρα. Στα ψώνια. Σε φίλους. Σε όποια διέξοδο ψάχνουμε -και βρίσκουμε.
Για όσο θα ξεγελάμε την πείνα μας με πρόχειρο φαγητό.
Για όσο θα ξέρουμε -απλώς- ότι φταίμε.
...Untill the end of time"...
ο Νικος (απο πανω) το ειπε και ειναι σκληρο....Αληθεια ομως, φοβαμαι.
Ως το τέλος, ίσως?
Αίσχος...
Δυστυχώς ή ευτυχώς, όταν έχω πάρα πολλά μαζεμένα μέσα μου να πώ, να φωνάξω, να βρίσω, να σπαράξω, να ρωτήσω....
το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να σιωπώ.
Και να συμφωνήσω με το σχόλιο του Νίκου Λιολιόπουλου.
Που είναι και περιεκτικό και καταλυτικό και πολύ φοβάμαι, αληθινό!
..φτανει πια..
εχουμε ολοι παγωσει βιολιστρια * :(
Η χειρόγραφη επιστολή που μοιραζόταν στην κηδεία του Αλέξη Γρηγορόπουλου…
Δημοσιεύθηκε από kyan23 στο 10 Δεκέμβριος, 2008
ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΟΣΜΟ!
ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ
Δεν είμαστε τρομοκράτες, “κουκουλοφόροι”, “γνωστοί-άγνωστοι”
ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ!
Αυτοί, οι γνωστοί-άγνωστοι….
Κάνουμε όνειρα -μη σκοτώνετε τα όνειρά μας!
Έχουμε ορμή - μη σταματάτε την ορμή μας.
ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ!
Κάποτε ήσασταν νέοι κι εσείς.
Τώρα κυνηγάτε το χρήμα, νοιάζεστε μόνο
για τη “βιτρίνα”, παχύνατε, καραφλιάσατε,
ΞΕΧΑΣΑΤΕ!
Περιμέναμε να μας υποστηρίξετε,
Περιμέναμε να ενδιαφερθείτε,
να μας κάνετε μια φορά κι εσείς περήφανους.
ΜΑΤΑΙΑ!
Ζείτε ψεύτικες ζωές, έχετε σκύψει το κεφάλι,
έχετε κατεβάσει τα παντελόνια και περιμένετε
τη μέρα που θα πεθάνετε.
Δε φαντάζεστε, δεν ερωτεύεστε
δεν δημιουργείτε!
Μόνο πουλάτε κι αγοράζετε.
ΥΛΗ ΠΑΝΤΟΥ
ΑΓΑΠΗ ΠΟΥΘΕΝΑ – ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥΘΕΝΑ
Που είναι οι γονείς; Που είναι οι καλλιτέχνες;
Γιατί δε βγαίνουν έξω να μας προστατέψουν;
ΜΑΣ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ!
ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ
Υ.Γ.: Μη μας ρίχνετε άλλα δακρυγόνα
ΕΜΕΙΣ
κλαίμε κι από μόνοι μας.
Απο το forum της ΕΑΚΟ http://eako.forumup.gr
και να θέλω να διαφωνήσω,(που θέλω) δε μπορώ.
ΣΙΩΠΏ,σεβόμενος.
ΚΑΤΑΝΟΩ αλλά δεν είναι παιχνίδι,ειναι ΖΩΗ ειναι ΠΟΛΕΜΟΣ.
Ως πότε ;;
Ως τότε που ο καθένας μας στο τομέα του αναλάβει τις ευθύνες του απέναντι στην επιβίωση της χώρας,της κοινωνίας μας, όλοι, κόμματα, συνδικαλιστικές ηγεσίες, πνευματική ηγεσία,οι απλόι πολίτες.
Φταίμε όλοι μας εδώ που φτάσαμε,άλλοι λιγότερο, άλλοι περισσότερο. Αλλά ας πάψουμε να συμψηφίζουμε αμαρτίες.
Ως που να γίνουμε πάλι άνθρωποι...
Mέχρι αποφασίσουμε ότι επειδή βρέχει υπάρχει ο ουρανός
Συμφωνώ με τους υπόλοιπους. Εν αναμονή του επόμενου σκανδάλου λοιπόν. Κάτι θα δημιουργήσουν για να το καλύψουν. Έχουν ειδικότητα σε αυτό οι πολιτικοί μας. Το ξέρουμε και δεν ανησυχούμε , έτσι δεν είναι? Μπορεί να έχουμε πιάσει πιο κάτω από τον πάτο, μπορεί να πεινάμε, να σαπίζουμε, να υποφέρουμε. Αλλάααα η πολιτική του σκανδάλου.. αλίμονο! Ξέρουν να τη χειρίζονται. Κι ίσως είναι και το μόνο που ξέρουν τελικά να χειρίζονται.
Καλή σου μέρα γλυκιά μου βιολίστρια.
μέχρι να τους αναγκάσουμε να φύγουνε τα τσογλάνια.
δ
mexri poli akoma
polla skata akoma
ayto katalaba egw apo ola ayta.
krima
8libomai
Την Παρασκευή 12/12 ανάβουμε ένα κεράκι στο μπαλκόνι μας στις 21:00 για τον♥Αλέξη♥ .
Αν δεν έχετε μπαλκόνι κάνει και ένα παράθυρο.
Προωθήστε το.
μια καλησπέρα κι απόψε...
κι ένα φιλί βρόχινο...
τι άλλο πια;
...
Mεχρι ποτε?
...μεχρι το επομενο θυμα ..!
που ισως μας κανει να σκεφτουμε πως ερχεται η σειρα μας .
-μεχρι να μπει το κακο και στους δικους μας κυκλους.
τους πιο κοντινους
και τους πιο κοντινους
να μας χτυπησει τη πορτα ..
Τοτε η οργη θα ξεχειλισει..
-πιστευω στην οργη
και πιστευω οτι τοτε θα τους παρει ολους ο διαολος...
αναζήτησε το τραγούδι
των ten years after
"here they come..."
...ως το τελικό ξεκαθάρισμα...
κι αλίμονο στους ελεεινούς!
το κορμί σκοτώνεται
το πνεύμα ζει αιώνια!
πολλοί έχουν και πολλά χρέη
να ξεπληρώνουν
κι είθε
να περνάει ο χρόνος γι' αυτούς
ΑΡΓΑ!
Ο Μιχάλης Καλτεζάς (1970 - 17 Νοεμβρίου 1985) ήταν μαθητής που σκοτώθηκε κατά την διάρκεια διαδηλώσεων στην επέτειο εξέγερσης του Πολυτεχνείου το 1985. Ο αστυνομικός Αθανάσιος Μελίστας πυροβόλησε τον Μιχάλη Καλτεζά στο πίσω μέρος του κεφαλιού από απόσταση είκοσι μέτρων καθώς ο νεαρός έτρεχε μαζί με άλλους διαδηλωτές προς την πλατεία Εξαρχείων
ως πότε είπες;;;
Φοβάμαι ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται,από αρχαιοτάτων χρόνων,κι ότι έτσι θα γίνεται πάντα.Τα πρόσωπα και οι αφορμές θα αλλάζουν.
Δημοσίευση σχολίου