Βρίσκω πως η απάντηση που έδωσα στον toVenito:"Συνηθίζεται όμως τα τελευταία χρόνια (δε βρίσκεις;) τούτο το τριπάκι...Γίνεται ο κακός χαμός με σοβαρό θέμα και σε λίγο...τσουυυυπ....ξεφυτρώνει από το πουθενά ένα πιο συγκλονιστικό....κι εμείς οι απ' έξω δεν ξέρουμε για πόσο θα φωνάζουμε, γιατί όλο και κάτι θα βρουν να ρίξουν στο τραπέζι, για να ξεχάσουμε... Βρε λες......" συνάδει και ταυτίζεται με το σχόλιο του Spy
Να ευχηθούμε να σταματήσει τούτο τοκακό το συντομότερο δυνατόν, γιατί θα θρηνήσουμε πολύ περισσότερο. Πέρα από τον πόνο για τη ζωή που χάθηκε, δε μπορώ με τίποτε να παραβλέψω τις περιουσίες και τους κόπους που χάθηκαν, τους ανέργους που προστίθενται στα ήδη επιβαρυμένα ποσοστά ανεργίας, την κοινωνικο-ηθική και πολιτική πολύ περισσότερο απόσύνθεση.
Για όσο το διαλέγουμε αγαπημένη. Για όσο θα ανάβουμε το πορτατίφ για να διώξουμε τον εφιάλτη. Για όσο θα (κατα)φεύγουμε κάπου. Σε μια αγκαλιά. Στην τέχνη. Στην καριέρα. Στα ψώνια. Σε φίλους. Σε όποια διέξοδο ψάχνουμε -και βρίσκουμε. Για όσο θα ξεγελάμε την πείνα μας με πρόχειρο φαγητό. Για όσο θα ξέρουμε -απλώς- ότι φταίμε.
Δυστυχώς ή ευτυχώς, όταν έχω πάρα πολλά μαζεμένα μέσα μου να πώ, να φωνάξω, να βρίσω, να σπαράξω, να ρωτήσω.... το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να σιωπώ. Και να συμφωνήσω με το σχόλιο του Νίκου Λιολιόπουλου. Που είναι και περιεκτικό και καταλυτικό και πολύ φοβάμαι, αληθινό!
Η χειρόγραφη επιστολή που μοιραζόταν στην κηδεία του Αλέξη Γρηγορόπουλου… Δημοσιεύθηκε από kyan23 στο 10 Δεκέμβριος, 2008
ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΟΣΜΟ! ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ
Δεν είμαστε τρομοκράτες, “κουκουλοφόροι”, “γνωστοί-άγνωστοι” ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ! Αυτοί, οι γνωστοί-άγνωστοι….
Κάνουμε όνειρα -μη σκοτώνετε τα όνειρά μας! Έχουμε ορμή - μη σταματάτε την ορμή μας. ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ!
Κάποτε ήσασταν νέοι κι εσείς. Τώρα κυνηγάτε το χρήμα, νοιάζεστε μόνο για τη “βιτρίνα”, παχύνατε, καραφλιάσατε, ΞΕΧΑΣΑΤΕ!
Περιμέναμε να μας υποστηρίξετε, Περιμέναμε να ενδιαφερθείτε, να μας κάνετε μια φορά κι εσείς περήφανους. ΜΑΤΑΙΑ!
Ζείτε ψεύτικες ζωές, έχετε σκύψει το κεφάλι, έχετε κατεβάσει τα παντελόνια και περιμένετε τη μέρα που θα πεθάνετε. Δε φαντάζεστε, δεν ερωτεύεστε δεν δημιουργείτε! Μόνο πουλάτε κι αγοράζετε. ΥΛΗ ΠΑΝΤΟΥ ΑΓΑΠΗ ΠΟΥΘΕΝΑ – ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥΘΕΝΑ
Που είναι οι γονείς; Που είναι οι καλλιτέχνες; Γιατί δε βγαίνουν έξω να μας προστατέψουν; ΜΑΣ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ! ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ Υ.Γ.: Μη μας ρίχνετε άλλα δακρυγόνα ΕΜΕΙΣ κλαίμε κι από μόνοι μας. Απο το forum της ΕΑΚΟ http://eako.forumup.gr
και να θέλω να διαφωνήσω,(που θέλω) δε μπορώ. ΣΙΩΠΏ,σεβόμενος. ΚΑΤΑΝΟΩ αλλά δεν είναι παιχνίδι,ειναι ΖΩΗ ειναι ΠΟΛΕΜΟΣ.
Ως πότε ;; Ως τότε που ο καθένας μας στο τομέα του αναλάβει τις ευθύνες του απέναντι στην επιβίωση της χώρας,της κοινωνίας μας, όλοι, κόμματα, συνδικαλιστικές ηγεσίες, πνευματική ηγεσία,οι απλόι πολίτες. Φταίμε όλοι μας εδώ που φτάσαμε,άλλοι λιγότερο, άλλοι περισσότερο. Αλλά ας πάψουμε να συμψηφίζουμε αμαρτίες.
Συμφωνώ με τους υπόλοιπους. Εν αναμονή του επόμενου σκανδάλου λοιπόν. Κάτι θα δημιουργήσουν για να το καλύψουν. Έχουν ειδικότητα σε αυτό οι πολιτικοί μας. Το ξέρουμε και δεν ανησυχούμε , έτσι δεν είναι? Μπορεί να έχουμε πιάσει πιο κάτω από τον πάτο, μπορεί να πεινάμε, να σαπίζουμε, να υποφέρουμε. Αλλάααα η πολιτική του σκανδάλου.. αλίμονο! Ξέρουν να τη χειρίζονται. Κι ίσως είναι και το μόνο που ξέρουν τελικά να χειρίζονται. Καλή σου μέρα γλυκιά μου βιολίστρια.
αναζήτησε το τραγούδι των ten years after "here they come..."
...ως το τελικό ξεκαθάρισμα... κι αλίμονο στους ελεεινούς! το κορμί σκοτώνεται το πνεύμα ζει αιώνια! πολλοί έχουν και πολλά χρέη να ξεπληρώνουν κι είθε να περνάει ο χρόνος γι' αυτούς ΑΡΓΑ!
Ο Μιχάλης Καλτεζάς (1970 - 17 Νοεμβρίου 1985) ήταν μαθητής που σκοτώθηκε κατά την διάρκεια διαδηλώσεων στην επέτειο εξέγερσης του Πολυτεχνείου το 1985. Ο αστυνομικός Αθανάσιος Μελίστας πυροβόλησε τον Μιχάλη Καλτεζά στο πίσω μέρος του κεφαλιού από απόσταση είκοσι μέτρων καθώς ο νεαρός έτρεχε μαζί με άλλους διαδηλωτές προς την πλατεία Εξαρχείων
δυό πλευρές
-
Όλοι οι άνθρωποι έχουμε δύο πλευρές. Την μια, την άσχημη, την κρύβουμε
επιμελώς. Κανείς δεν θέλουμε να την καταλάβει, θέλουμε να μας αντέχουν μα ...
Καλό και ήρεμο χειμώνα να έχουμε!😊
-
*Νοέμβρης, χωρίς τις παραλλαγές του λαμπερού κρεμεζί των φύλλων της
αμπέλοψης στην μπορντούρα, δε γίνεται!*
*Καλό και ήρεμο χειμώνα να έχουμε!*😊
[ima...
ΑΧ ΒΡΕ ΑΝΝΑ!…
-
-Αχ βρε Άννα!… Αυτό το «Αχ βρε Άννα», ξέρετε πόσες φορές το έχω ακούσει από
φίλους και γενικά δικούς μου ανθρώπους, στην ζωή μου?… Αυτό το «Αχ βρε
Άννα», τ...
ΤΕΜΠΗ. Η ντροπή, έχει φύγει απ' τη χώρα.
-
Τους απεχθάνομαι απ’ τα βάθη της καρδιάς μου. Δεν τους μισώ, τους
απεχθάνομαι, τους σιχαίνομαι. Όλους όσους έφταιξαν 20 χρόνια τώρα. Όλους
όσους πέρασαν,...
Καλή Χρονιά! Καλωσόρισες 2023!!
-
Προχθές ήρθε το νέο μου ημερολόγιο με ταχυμεταφορέα. Εχω τις παραξενιές μου
με τα ημερολόγια. Τα διαλέγω με προσοχή γιατί με συντροφεύουν όλο το
χρόνο. ...
Πεζός
-
Όταν, λέει, την είδε μετά από καιρό στο αεροδρόμιο, ήταν μία απλή γυναίκα
που κουβαλούσε μαζί της ένα μικρό παιδί. Μία ανάμεσα σε πολλούς ανθρώπους
που ...
Η χούντα (τότε, στη ζωή μου)
-
στη δική μου ζωή χούντα σήμαινε:
*"στο περιγιάααλι το κρυφό.."*
*"σσσττ! τρελλάθηκες;"*
ατέλειωτες αγορεύσεις στα σχολικά προαύλια
ατέλειωτα "επίκαιρα"...
Ιστορίες Ημερολογίου
-
*Να μαι και πάλι εδώ! Ένας χρόνος πέρασε περίπου από την τελευταία
ανάρτηση. Ένας χρόνος στον οποίον όλα άλλαξαν, καθώς ζούμε πραγματικά
πρωτόγνωρες κατα...
Τελευταία Πράξη
-
«Κι αν σου έλεγα πως είμαι ερωτευμένη μαζί σου από την πρώτη μέρα που σε
είδα, πως τρέμω κάθε φορά που σε βλέπω μήπως το καταλάβεις και φύγεις
μακριά, π...
διάδρομος μπασνί
-
*διάδρομος ένας / και δυο / και τρεις σαν αδύνατον φυγείν σου έχω πει για
τον κάτω / και για να θυμηθείς πήγαινε χομ κόλορς άλμπουμ φώτος εκεί είναι
όλ...
Έλλην αγάπη μου
-
Έλλην αγάπη μου, έχασα το μαγικό συγγραφικό μου οίστρο. Θαρρώ πως τον
ξέχασα κάπου ανάμεσα στα οικονομικά προβλήματα και την ρουτίνα, τον έθαψα
κάπου εκ...
Καλό ταξίδι Αυτοκράτωρ
-
Πάνε πάνω από δέκα χρόνια. Έχουμε χάσει το μέτρημα. Ξεκινήσαμε όταν o
blogger ήταν σε εμβρυικό στάδιο. Ταξιδέψαμε μαζί σε ιδέες, γνώμες, απόψεις
και πολιτι...
επέστρεφε
-
Σήμερα έκανα εθιμοτυπική επίσκεψη στο μπλόγκ μου μετά από πολλούς μήνες.
Ιστομέτρησα πεντέξι αναρτήσεις και ξαναδιάβασα τα σχόλια. Θυμήθηκα το φίλο
που έφυ...
Εμείς...
-
Εμείς παντρευόμαστε κάθε νύχτα*...*
όσες και οι επιστροφές του ήλιου*.*
Εγώ δεν θέλω να σου δώσω έναν γιο*,*
την αγνότητά μου θέλω να σου δώσω*,*
και κάθε ...
Η συνεχής διαπραγμάτευση μου κάνει καλό
-
Αρχίζω να μαθαίνω πως είναι πραγματικά η ζωή.
Μέχρι χτες, ζούσα λάθος, το καταλαβαίνω τώρα και συγνώμη σας ζητώ. Κυρίως
όμως ζητώ συγνώμη από το Σύμπαν το ί...
Τα μπιζέλια του Σταλινισμού
-
«Οι σπόροι δεν θα συμπεριφέρονται ανταγωνιστικά στην απορρόφηση των πόρων
αλλά θα συνεργάζονται σαν τους εργάτες που ανήκουν στην ίδια τάξη». Ο
Πατερούλης ...
Πρωινό ξύπνημα
-
*Ακολουθεί ένα πολύ μικρό απόσπασμα από το διήγημα μου, "Πρωινό ξύπνημα"
που δημοσιεύτηκε στον ΚΕΔΡΟ στη συλλογή "Μαθαίνοντας ποδήλατο". Το πλήρες
κεί...
Πολύ χάρηκε που τον ξαναείδε
-
*Το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό ήταν «ένας κρόκος αβγού, χτυπημένος
με γούστερσως». Γύρισα πλευρό. Μάλλον ήπια πάλι πολύ χτες βράδυ. Τα πόδια
...
-Αντε γειά!
-
*O αργός και βαριεστημένος Αύγουστος μας παράτησε επιτέλους, ο Σεπτέμβρης
πέρασε απολύτως αδιάφορος, (άντε γειά, του χρόνου πάλι) και το εδώ βασίλειο
υποδ...
Cause love's such an old fashioned word
-
*"Αυτή η πίεση είναι που σπρώχνει τις πόλεις μέσα στον βούρκο, τις
οικογένειες στον χωρισμό και τους ανθρώπους στους δρόμους. *
*Πίεση γιατί είσαι άνθρωπος,...
Το παντοτινό τείχος
-
Πρέπει να μου άρεσε το “The Wall” των Pink Floyd από τη μέρα που γεννήθηκα.
Δεν εξηγείται αλλιώς. Ένα άλμπουμ θρύλος, ορόσημο στην ιστορία της
παγκόσμιας μ...
the final waltz
-
ο χρόνος τα δίνει και τα παίρνει όλα. κάθε στιγμή. μας πιάνει από τον ώμο,
χαμογελάει τρυφερά, μας χαϊδεύει τα μαλλιά και φεύγει. για αλλού. και όμως
νιώ...
Η κουβέντα.
-
*Α* *νεπαισθήτως αισιόδοξα , *
*μας βρήκε η αυγή να συζητάμε,*
*συναισθηματικούς συμβιβασμούς σε πλήρη ταύτιση *
*μ ' ένα παραλυμένο νεύρο να αποφαίνεται...
ashes to ashes and dust to dust (2)
-
Η *Ισλανδία*, ως γνωστόν,
αποφάσισε με δημοψήφισμα να μην πληρώσει τα χρέη της.
Τιμωρήθηκε βέβαια γι΄αυτό αλλά να που παίρνει την εκδίκησή της.
Το ηφαίστει...
ιερή
-
ιερή μου αδάμαστη
εύχομαι να ήταν πάντα
λιόγερμα
δίχως σκιές
να τρέχω στ' αχείλι
των βουνών
με τ' άλογα
μαλλιά μου που ανέμισαν
σαν άγιες δορκάδες
σκέψεων στ...
ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ......
-
Αντιγράφω από spyros1000.blogspot.com
Σε εξαιρετικά κρίσιμη κατάσταση νοσηλεύεται στο «Ιπποκράτειο» νοσοκομείο
της Θεσσαλονίκης, το βρέφος, ηλικίας μόλι...
28 σχόλια:
Ώσπου να "ξεχαστούμε" από το επόμενο "σκάνδαλο"...
Δυστυχώς.
έως όταν βρεθεί η χαμένη ηθική.
μέχρι που να συνειδητοποιήσουμε πως δεν θέλουμε πια να
πεθαίνουμε
σαπίζουμε
ανεχόμαστε
μέχρι να καταλάβουμε πως ως εδώ ήταν...
Δυστυχώς θα συμφωνήσω με το spy.
Μέχρι να σταματήσει η Τατιάνα να ασχολείται με την ασύμμετρη δεκαπεντάχρονη απειλή και να ξανασχοληθεί με τη Βανδή...
αχ βιολιστή μου, αχ..
ΑΧ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΘΑΙΝΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥ!!!
Ως που να μάθουμε ότι κάνουμε λάθη, και να μπούμε στην διαδικασία να τα διορθώνουμε.
Ως που να μάθουμε ότι έχουμε ένα μέρος της ευθύνης.
Ως που να μάθουμε να ενδιαφερόμαστε και να μην ανεχόμαστε.
Την καλημέρα μου
Εως πότε ντε; Εως ότου αλλάξουν κάποια πράγματα.
Βρίσκω πως η απάντηση που έδωσα στον toVenito:"Συνηθίζεται όμως τα τελευταία χρόνια (δε βρίσκεις;) τούτο το τριπάκι...Γίνεται ο κακός χαμός με σοβαρό θέμα και σε λίγο...τσουυυυπ....ξεφυτρώνει από το πουθενά ένα πιο συγκλονιστικό....κι εμείς οι απ' έξω δεν ξέρουμε για πόσο θα φωνάζουμε, γιατί όλο και κάτι θα βρουν να ρίξουν στο τραπέζι, για να ξεχάσουμε...
Βρε λες......"
συνάδει και ταυτίζεται με το σχόλιο του Spy
Να ευχηθούμε να σταματήσει τούτο τοκακό το συντομότερο δυνατόν, γιατί θα θρηνήσουμε πολύ περισσότερο.
Πέρα από τον πόνο για τη ζωή που χάθηκε, δε μπορώ με τίποτε να παραβλέψω τις περιουσίες και τους κόπους που χάθηκαν, τους ανέργους που προστίθενται στα ήδη επιβαρυμένα ποσοστά ανεργίας, την κοινωνικο-ηθική και πολιτική πολύ περισσότερο απόσύνθεση.
Φιλί και Γλρένιες αγκαλιές
Για όσο το διαλέγουμε αγαπημένη.
Για όσο θα ανάβουμε το πορτατίφ για να διώξουμε τον εφιάλτη.
Για όσο θα (κατα)φεύγουμε κάπου.
Σε μια αγκαλιά. Στην τέχνη. Στην καριέρα. Στα ψώνια. Σε φίλους. Σε όποια διέξοδο ψάχνουμε -και βρίσκουμε.
Για όσο θα ξεγελάμε την πείνα μας με πρόχειρο φαγητό.
Για όσο θα ξέρουμε -απλώς- ότι φταίμε.
...Untill the end of time"...
ο Νικος (απο πανω) το ειπε και ειναι σκληρο....Αληθεια ομως, φοβαμαι.
Ως το τέλος, ίσως?
Αίσχος...
Δυστυχώς ή ευτυχώς, όταν έχω πάρα πολλά μαζεμένα μέσα μου να πώ, να φωνάξω, να βρίσω, να σπαράξω, να ρωτήσω....
το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να σιωπώ.
Και να συμφωνήσω με το σχόλιο του Νίκου Λιολιόπουλου.
Που είναι και περιεκτικό και καταλυτικό και πολύ φοβάμαι, αληθινό!
..φτανει πια..
εχουμε ολοι παγωσει βιολιστρια * :(
Η χειρόγραφη επιστολή που μοιραζόταν στην κηδεία του Αλέξη Γρηγορόπουλου…
Δημοσιεύθηκε από kyan23 στο 10 Δεκέμβριος, 2008
ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΟΣΜΟ!
ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ
Δεν είμαστε τρομοκράτες, “κουκουλοφόροι”, “γνωστοί-άγνωστοι”
ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ!
Αυτοί, οι γνωστοί-άγνωστοι….
Κάνουμε όνειρα -μη σκοτώνετε τα όνειρά μας!
Έχουμε ορμή - μη σταματάτε την ορμή μας.
ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ!
Κάποτε ήσασταν νέοι κι εσείς.
Τώρα κυνηγάτε το χρήμα, νοιάζεστε μόνο
για τη “βιτρίνα”, παχύνατε, καραφλιάσατε,
ΞΕΧΑΣΑΤΕ!
Περιμέναμε να μας υποστηρίξετε,
Περιμέναμε να ενδιαφερθείτε,
να μας κάνετε μια φορά κι εσείς περήφανους.
ΜΑΤΑΙΑ!
Ζείτε ψεύτικες ζωές, έχετε σκύψει το κεφάλι,
έχετε κατεβάσει τα παντελόνια και περιμένετε
τη μέρα που θα πεθάνετε.
Δε φαντάζεστε, δεν ερωτεύεστε
δεν δημιουργείτε!
Μόνο πουλάτε κι αγοράζετε.
ΥΛΗ ΠΑΝΤΟΥ
ΑΓΑΠΗ ΠΟΥΘΕΝΑ – ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥΘΕΝΑ
Που είναι οι γονείς; Που είναι οι καλλιτέχνες;
Γιατί δε βγαίνουν έξω να μας προστατέψουν;
ΜΑΣ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ!
ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ
Υ.Γ.: Μη μας ρίχνετε άλλα δακρυγόνα
ΕΜΕΙΣ
κλαίμε κι από μόνοι μας.
Απο το forum της ΕΑΚΟ http://eako.forumup.gr
και να θέλω να διαφωνήσω,(που θέλω) δε μπορώ.
ΣΙΩΠΏ,σεβόμενος.
ΚΑΤΑΝΟΩ αλλά δεν είναι παιχνίδι,ειναι ΖΩΗ ειναι ΠΟΛΕΜΟΣ.
Ως πότε ;;
Ως τότε που ο καθένας μας στο τομέα του αναλάβει τις ευθύνες του απέναντι στην επιβίωση της χώρας,της κοινωνίας μας, όλοι, κόμματα, συνδικαλιστικές ηγεσίες, πνευματική ηγεσία,οι απλόι πολίτες.
Φταίμε όλοι μας εδώ που φτάσαμε,άλλοι λιγότερο, άλλοι περισσότερο. Αλλά ας πάψουμε να συμψηφίζουμε αμαρτίες.
Ως που να γίνουμε πάλι άνθρωποι...
Mέχρι αποφασίσουμε ότι επειδή βρέχει υπάρχει ο ουρανός
Συμφωνώ με τους υπόλοιπους. Εν αναμονή του επόμενου σκανδάλου λοιπόν. Κάτι θα δημιουργήσουν για να το καλύψουν. Έχουν ειδικότητα σε αυτό οι πολιτικοί μας. Το ξέρουμε και δεν ανησυχούμε , έτσι δεν είναι? Μπορεί να έχουμε πιάσει πιο κάτω από τον πάτο, μπορεί να πεινάμε, να σαπίζουμε, να υποφέρουμε. Αλλάααα η πολιτική του σκανδάλου.. αλίμονο! Ξέρουν να τη χειρίζονται. Κι ίσως είναι και το μόνο που ξέρουν τελικά να χειρίζονται.
Καλή σου μέρα γλυκιά μου βιολίστρια.
μέχρι να τους αναγκάσουμε να φύγουνε τα τσογλάνια.
δ
mexri poli akoma
polla skata akoma
ayto katalaba egw apo ola ayta.
krima
8libomai
Την Παρασκευή 12/12 ανάβουμε ένα κεράκι στο μπαλκόνι μας στις 21:00 για τον♥Αλέξη♥ .
Αν δεν έχετε μπαλκόνι κάνει και ένα παράθυρο.
Προωθήστε το.
μια καλησπέρα κι απόψε...
κι ένα φιλί βρόχινο...
τι άλλο πια;
...
Mεχρι ποτε?
...μεχρι το επομενο θυμα ..!
που ισως μας κανει να σκεφτουμε πως ερχεται η σειρα μας .
-μεχρι να μπει το κακο και στους δικους μας κυκλους.
τους πιο κοντινους
και τους πιο κοντινους
να μας χτυπησει τη πορτα ..
Τοτε η οργη θα ξεχειλισει..
-πιστευω στην οργη
και πιστευω οτι τοτε θα τους παρει ολους ο διαολος...
αναζήτησε το τραγούδι
των ten years after
"here they come..."
...ως το τελικό ξεκαθάρισμα...
κι αλίμονο στους ελεεινούς!
το κορμί σκοτώνεται
το πνεύμα ζει αιώνια!
πολλοί έχουν και πολλά χρέη
να ξεπληρώνουν
κι είθε
να περνάει ο χρόνος γι' αυτούς
ΑΡΓΑ!
Ο Μιχάλης Καλτεζάς (1970 - 17 Νοεμβρίου 1985) ήταν μαθητής που σκοτώθηκε κατά την διάρκεια διαδηλώσεων στην επέτειο εξέγερσης του Πολυτεχνείου το 1985. Ο αστυνομικός Αθανάσιος Μελίστας πυροβόλησε τον Μιχάλη Καλτεζά στο πίσω μέρος του κεφαλιού από απόσταση είκοσι μέτρων καθώς ο νεαρός έτρεχε μαζί με άλλους διαδηλωτές προς την πλατεία Εξαρχείων
ως πότε είπες;;;
Φοβάμαι ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται,από αρχαιοτάτων χρόνων,κι ότι έτσι θα γίνεται πάντα.Τα πρόσωπα και οι αφορμές θα αλλάζουν.
Δημοσίευση σχολίου