3 Μαρ 2009

Φουσκοδεντριά


Μεγάλωσαν οι μέρες. Πολύ.

Δε μ' αρέσει πιά τόσο πολύ το μεσημεριανό χουζούρι στον καναπέ.

Πασαλείβομαι με λάσπες. Κλαδεύω. Φυτεύω. Μεταφυτεύω. Σπέρνω.

Και η Νίνα, στο μυαλό μου. Μιά Νίνα ολόδική μου, που περιμένει ανυπόμονα να της δώσω μορφή.

Οι μέρες όμως μεγαλώνουν όλο και πιό πολύ.

Και η βανιλιά μου φορτώθηκε άνθη. Κουβαλάω σκάλα, την αραιώνω, την κονταίνω, την προετοιμάζω για τα καλοκαιρινά της πανηγύρια. Σειρά έχει η βερικοκιά, καθυστερεί λίγο αυτή να μου στολιστεί, άστην γι'αργότερα λέω, να προλάβω να γράψω για τη Νίνα, που κλωτσάει σα μωρό μές στη κοιλιά.

Γιατί;

Γιατί, δε μαζεύεται το ρημάδι το μυαλό.

Η Ζήρια, στο βάθος, κρατάει το χιόνι της επιδεικτικά. Κοροϊδεύει τη βανιλιά μου, την ανυπόμονη. Η φύση παίζει το παιχνίδι της. Χωρίς αγωνία. Κούκος μονός, ανοιξιάτικος, σε δύο ταμπλό. Λευκά ταμπλό και τα δυό. Χιόνι. Ανθος. Παιχνίδι για το παιχνίδι. Κερδίζει πάντα ο κύκλος της ζωής.

Και μιά Νίνα που επιμένει.

Γιατί;

Ο κήπος έχει γεμίσει αγριόχορτα και τσουκνίδες. Βάζω προγράμματα. Να μαζέψω τις τσουκνίδες, να φτιάξω τσουκνιδόζουμο, να ραντίσω τα δέντρα. Να ρίξω λίπασμα. Ν' αραιώσω τ' αγιοκλήματα, έχουν γίνει πολύ επιθετικά, να δώσω σχήμα στη μουριά, σαν ανάποδη ομπρέλα. Δε σε περιμένουν τα φυτά. Εχουν τη δική τους βιασύνη.

Κι' η Νίνα, τη δική της.

Περίμενε! Η άνοιξη δεν περιμένει. Εχει εγκατασταθεί για τα καλά εδώ έξω, γίνεται βουή και χέρι που με τραβάει απ' τη φούστα.

Σα φούσκα το νοιώθω το μυαλό μου. Στις πολλές προσλαμβάνουσες, τα χάνω. Θέλω να χώσω τα μούτρα μου στο χώμα και να φτύσω τη Νίνα απο μέσα μου. Να κάτσω κάτω απ' τη γυμνή αμπέλοψη και να τη παρακολουθώ να "σκάει μύτη" μέσα απ' τη γή. Η Νίνα μου. Σα μαργαρίτα.

Τα δάχτυλά μου κατατρυπημένα απο τους κάκτους. Πατάω τα πλήκτρα και πονάνε. Πάντα με πόναγε η άνοιξη. Με κατατρόπωνε. Ποτέ δε τα κατάφερα να τη προλάβω. Επαιρνε φόρα κι' έτρεχε με τη καρδιά μου παραμάσχαλα, λαχάνιαζα να τη κυνηγάω. Μάταια. Εμενα πίσω κι' έβλεπα. Μιά τεράστια καρδιά που άνθιζε έξω απο μένα. Ποτέ δε τα κατάφερα να τη χωρέσω. Αν τη χώραγα ποτέ, θά'μοιαζα με δέντρο που πεθαίνει απο την ευωδιά του.

Εχουμε και λέμε λοιπόν...

Κλάδεμα, λίπασμα, φύτεμα, ράντισμα.

Νίνα, περίμενε...

Η άνοιξη πάλι μου κλείνει το μάτι. Γι' άλλη μιά φορά θα μου κλέψει τη καρδιά. Πώς θές να σε σχηματίσω χωρίς καρδιά και μυαλό λαχανιασμένο;

Κι' αυτές οι μέρες, μεγάλωσαν τόσο πολύ!

Δεν τις χωράνε ούτε τα παράθυρα...

58 σχόλια:

ολα θα πανε καλα... είπε...

Moυ αρέσει το όνομα Νίνα,νομίζω πως έχει ρωσική προέλευση.Πάντως Νίνα στα ρωσικά υπάρχει!
Είναι πολύ ωραίο που μοιράζεσαι μαζί μας ιστορίες του κήπου σου,των φυτών,των ζώων σου.Είναι ωραίο να ζεις στην εξοχή.Ξέρω από εξοχή και γι αυτό το λέω.Να αναπνέεις ωραία αρώματα τώρα που μπήκε η άνοιξη και να δίνεις ζωή σε όλα σου τα αγαπημένα εκεί που ζεις!
Είναι όμορφη η Ζήρεια.Ο πατέρας μου την έχει ολόκληρη περπατήσει.

ΦΛΕΓΟΜΕΝΟΣ είπε...

Που να διασταλούν και οι νύκτες

Πολύ ρυθμικό ποστ

Καλησπέρα

Spy είπε...

Τσουκνιδόζουμο;

Πολύ θα 'θελα να 'μουν μια βόλτα στα μέρη σας να με τρατάρετε λίγο...

Appelsinpigen είπε...

Άρωμα άνοιξης ήρθε μ αυτη την αναρτηση...

μου έχει λειψει πολυ η μυρωδια του χωματος μετα τη βροχη, το χωμα στις χούφτες μου...

Καλο βράδυ βιολιστή μου...!

elf είπε...

Τώρα ζηλεύω το αυτονόητο, να μετράς δηλαδή τον καιρό με τις εποχές και τους μήνες, όχι τα ρολόγια και τα βάλε-βγάλε των υποχρεώσεων. Αλλά μπα, εγώ είμαι δυστυχώς εντελώς παιδί της πόλης. θα τα διαβάζω από σένα που "το 'χεις" απόλυτα, βιολιστή μου. Καλημέρες, τουλάχιστον.

βιολιστης στη στεγη είπε...

Ολα θα πάνε καλά: Ναι Γωγώ, είναι όμορφα. Γιατί ζείς τη ζωή "εκ των έσω". Και γιατί οι εποχές έρχονται και σε βρίσκουν. Δεν χρειάζεται να τις "ψάχνεις".
Είναι πανέμορφη η Ζήρεια! Εύχομαι να την περπατήσεις κι' εσύ! :-)

βιολιστης στη στεγη είπε...

Φλεγόμενος : Ομορφες είναι κι' αυτές. Οταν φωτίζονται απ' τη φωτιά στο τζάκι....
Καλημέρα! :-)

jacki είπε...

Ερώτηση: Βανίλια λες το δέντρο που κάνει φρούτα σαν δαμάσκηνα ή την άλλη την αρωματική; Και αν είναι η δεύτερη πες μου πως είναι.
Έρχεται η άνοιξη και κυοφορεί ζωή.. σαν και σένα.. Η Νίνα σου θα είναι σε λίγο κοντά μας ε; (Αν κατάλαβα καλά, γιατί είμαι και λίγο ζωντόβολο :) )
Να είσαι πάντα καλά.. Μας έφερες την άνοιξη. Και εδώ στον κήπο μας τα πρώτα πράσινα σκάσανε μύτη :)

Ανώνυμος είπε...

Καλά κουράγια με τα κλαδέματα κι όλα τα υπόλοιπα γήινα και μη.
Αισθάνομαι ευτυχής που (για τρίτη Άνοιξη) δεν με αφορούν πλέον.
Στη βεράντα και τα μπαλκόνια μου ούτε πράσινο φύλλο … αλλά στο βάθος του ορίζοντα φαίνεται η Ζήρεια … και ναι είναι ακόμα χιονισμένη.
Ευλογημένο Κατσιπόδι με την απεριόριστη θέα σου!!!

Γ.

Ποια είναι η Νίνα; Έχασα συνέχειες;

βιολιστης στη στεγη είπε...

Spy : Γιατί; Τί μου κάνατε;

βιολιστης στη στεγη είπε...

Christine, the elf: Κι' ακόμα δεν άνθισαν τα ξινά καλή μου! Τότε ΜΕΘΑΣ!
Καλή σου μέρα!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Elf : Να σου πώ ένα μυστικό; Η επαρχία μου έμαθε ν' ανακαλύπτω απ' την αρχή την κρυφή γοητεία της Αθήνας, τώρα που την εγκατέλειψα. Μόνο που την θέλω σε μικρές δόσεις!
Φιλιά πολλά!

Unknown είπε...

Εεεε μετά το κλάδεμα κτλ ράντισμα πρόσεχε μη βάλεις λάσπες στο σπίτι! (και κάνε και κανά μπάνιο :p)

Ανώνυμος είπε...

Ευλογημενη η αναρτηση σου. διαβαζω και αισθανομαι τετοια ευδαιμονια, εστω και δανεικη, για εναν συνανθρωπο που ΖΕΙ και δε φυτοζωει στην πολη την ασχημη.

Μαριλένα είπε...

"νομιζω πως απ' τα χέρια μου θα φυτρώσει μέντα και φασκόμηλο" ειπα στην Ελενη σχεδον ευτυχισμένη, με τα χέρια στα χώματα απ' τις γλάστρες και με κοιταξε ανατριχιάζοντας "ειναι τρομαχτικό αυτο μαμα!"
κι όλα αυτά σ' ενα μπαλκόνι :))

σκέψου εσύ!

υγ1
κανε κατι με το μειλ σου! δυο φορες μου ήρθε πισω. ή στειλε μου αλλο

υγ2
δεν σχολιάζω για τη Νίνα, μηπως γραψω βλακεία

υγ3
φιλιά!

Unknown είπε...

όμορφες οι προσταγές της άνοιξης...

κι όλα τ' άλλα αν μπορούν να περιμένουν...

...ας περιμένουν...

;)

φιλιά βρόχινα...

βιολιστης στη στεγη είπε...

Jacki: Ναί κοριτσάκι μου. Αυτό είναι. Κορομηλιά τη λέγανε παλιά.
Εκεί πάνω τα πράσινα καθυστερούν λίγο, έτσι δεν είναι;
Υ.Γ. Θαρθεί κι' η Νίνα, άς περιμένει....
Φιλιά γλυκά!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Ανώνυμος: Τς τς τς! Με έχεις εκθέσει ανεπανόρθωτα! Ακου εκεί, Κατσιπόδι!!!
:-))

βιολιστης στη στεγη είπε...

Καμηλιέρης: Σύσκατο το σπίτι απ' τις λάσπες Καμηλιέρη! Σύσκατη κι' εγώ!
Αλλά, μ' αρέσει!!!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Exofthalmi: Ετσι κάπως ένοιωθα κι' εγώ γλυκειά μου, επτά χρόνια πριν...
Ολα στην ώρα τους...
Σε φιλώ πολύ!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Μαριλένα: Και να σκεφτείς, ότι εγώ εδώ, με ολόκληρο κήπο η αχαϊρευτη ούτε μέντα, ούτε φασκόμηλο!
Υ.Γ. Δοκίμασες στο μέηλ κάτω απ' το προφίλ μου; Εχω αλλάξει διεύθυνση!
Υ.Γ.2 Φιλιά πολλά ευτυχισμένοι άνθρωποι!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Νεράϊδα της βροχής: Η Ανοιξη δεν είναι εποχή Νεράϊδα μου. Είναι αίσθηση. Μπορούν να περιμένουν οι αισθήσεις;
Δεν μπορούν!
Πολλά φιλιά γλυκειά μου!

anepidoti είπε...

όποτε σε διαβάζω, ζηλεύω αυτή την χαρά της επαφής σου με την γη! είμαι απ' αυτούς που ζω στην "εξοχή", αλλά...άσχετη και καθόλου επιθυμία να χωθώ σε σκαψίματα και τέτοια...αλήθεια! μ' αρέσουν να τ' ακούω, να τα διαβάζω, τόσο γλυκά τα λες, αλλά δεν...δεν ...
υπέροχες οι μουσικές σου!

Ανώνυμος είπε...

@ Βιολιστή:
Μπα! Και γιατί παρακαλώ νιώθεις εκτεθειμένη από το Κατσιπόδι. Εσύ μου το βρήκες άλλωστε.
Επιτέλους διεύθυνση με οδό και αριθμό.
17 χρόνια την έβγαλα με Τ.Θ. .. αρκετά … φτάνει πια …

… και που είσαι … μη ξεχνάς ότι ανατολικά βλέπω Υμηττό, βόρεια Πάρνηθα (με Ακρόπολη, Ηρώδειο, Φιλοπάππου κλπ φάτσα κάρτα), δυτικά εκτός από τα ομώνυμα προάστια βλέπω Γεράνια, και με καθαρή ατμόσφαιρα μέχρι Ζήρεια, με πρώτο πλάνο Καστέλα φυσικά. Τέλος νότια βλέπω γαλάζιο και στο βάθος κομματάκι από Πόρο και Μέθανα … κι όλα αυτά μόλις 10 λεπτά από το Σύνταγμα.

Καλά… η Καθαρή Δευτέρα ήταν όλα τα λεφτά. Εδώ στη γωνιά, στο παρκάκι της εκκλησίας ο Δήμος έκανε κούλουμα με δωρεάν σαρακοστιανό συσσίτιο και όργανα, ξέρεις τώρα κλαρίνα κλπ. Άντε βρε … του χρόνου προσκαλώ εσένα κι όλη την παρέα από το blog σου για κούλουμα εδώ!!!

Ζήλεψες; άντε τώρα εσύ στα κλαδέματα κι εγώ εδώ στη γύρα να ταΐσω κάνα πειναλέο γατί.

Καλημέρα.

Γ.

aKanonisti είπε...

Ειναι απίστευτα γοητευτικός ο τρόπος που ξεπετάγεται...η φύση..
Κάθε μέρα βλέπεις διαφορά....
Και ενώ την περιμένεις..πάντα σε εκπλήσει...

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Σαν τους βλαστούς τησ αμέλοψης ξεπετάγονται οι λέξεις, φράσεις, εικόνες και συναισθήματα μπρος στα μάτια μου
Οργιωδώς βλασταίνουν και οι απροσδιόριστες ανησυχίες κάθε τέτοια εποχή
Υπέροχο, όπως πάντα κείμενο.


Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

"Ground Control to Major Tom" είπε...

θυμάμαι όταν ήμουν μικρή που η γιαγιά μου, όποτε έβλεπα άσχημο όνειρο το βράδυ και τύχαινε να είναι άνοιξη και της το έλεγα...

Εκεινή χαμογελώντας μου αποκρινότα...

"Φουσκοδενδριές είναι. Μη φοβάσαι..."

Ισως η δική σου η Νίνα να αγωνίζεται να εμφανιστεί απο εκεί μέσα που την έχεις κλεισμένη.

Καλό σου βράδυ :)

leondokardos είπε...

Μέσα στη φύση, στο χώμα, στα λουλούδια που μόνο ομορφιά προσφέρουν και ζητούν μόνο λίγο νεράκι.
Μα τι ποιό όμορφο να ξεφεύγεις εκείκαι να ξεχνιέσαι μέσα σ΄αυτό το χώρο: στη γή.

βιολιστης στη στεγη είπε...

Anepidoti: Κάποιοι τυχεροί μπορούν κι' αναπαράγουν τη φύση μέσα τους. Ακόμα κι' άν ...δεν!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Ανώνυμος: Είδες τί όμορφα περνάει κανείς στις ... λαϊκές συνοικίες;
:-))

βιολιστης στη στεγη είπε...

Aκανόνιστη: Και το πιό γοητευτικό απ' όλα Ακανόνιστό μου, είναι το πείσμα που έχει να επικρατήσει! Και επικρατεί!
Πάντα....

βιολιστης στη στεγη είπε...

Φύρδην-μίγδην : Και δεν είναι απλά ανησυχίες Γλαρένια, αυτό που "ανακατεύει" μέσα μου η άνοιξη... Είναι κάτι απροσδιόριστο, που μικρή το ονόμαζα "κάτι πολύ", τώρα που μεγάλωσα το ονομάζω "συναισθήματα που δεν μπορώ να διαχειριστώ"...
Οταν πάψω να το νοιώθω, μάλλον θα έχω γεράσει.

βιολιστης στη στεγη είπε...

Ground Control to Major Tom: Mές στην ουσία των πραγμάτων ήταν η γιαγιά...
Οπως όλες οι γιαγιάδες...
Και η Νίνα...μπορεί να περιμένει..
Θα ξεπεταχτεί στην ώρα της, σαν φυλλαράκι!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Λεοντόκαρδος: Δεν είναι απλά όμορφο Λεοντόκαρδε. Είναι λυτρωτικό!

kelly alamanou είπε...

'It will come to you, you cannot go to it'

Καλή Ανοιξη βιολιστή μου!
φιλιά
κελλυ

ΕΥΟΙ! είπε...

πόλεμο κάνει η άνοιξη
στο χειμώνα
πάντα νικάει
αλλά εκείνος πάντα αντιστέκεται
πόλεμος η άνοιξη
κι η ταραχή τους
στα φυλλοκάρδια μας
να μην ξέρουμε τί συμβαίνει
και τα έχουμε άνω κάτω, ξέχειλα...

patsiouri είπε...

Με κάλυψαν απόλυτα Ελφ και εξώφθαλμη.
Ετσι, ελευθερία είναι το να γλιτώσεις από τις ψευτοανάγκες σου...
Κι'εσύ το έκανες.

katerina είπε...

Με ξεσηκώνεις και δεν το θέλω...
Εγώ έχω αποφασίσει απο τα πολύ μικράτα μου... Η Πόλη...η μεγάλη πολή ειναι το σκηνικό μου.
Η μόνη φύση που με γοητευει είναι η ανθρώπινη.
Αλλά γλυκεια μου, πες μου, εγώ πως να ...κλαδέψω τους ανθρώπους για να ...ανθίσουν;

marianaonice είπε...

Αχ πόσο σε ζηλεύω που μπορείς να γεμίζεις τη ζωή σου μ' ό,τι πιο αγαπημένο μπορεί να κάνει ο άνθρωπος!!
Να παλεύει για να αναστήσει τη φύση μέσα στην άνοιξη και να γεύεται τους καρπούς των κόπων του, γεμάτος μέχρι την καρδιά!!
Καλη Κυριακή Βιολίστριά μου!

anima είπε...

Άγγελος ή δαίμονας η άνοιξη;

Ποτέ μου δεν το έμαθα...

Madame de la Luna είπε...

Την ανθισμένη βανίλια ζήλεψα. Σκεφτόμουν πως μου λείπουν κάτι τέτοιες εικόνες.

Κι η ζωή που δεν περιμένει...

Φιλί!

maira είπε...

Έξοχη... η εξοχή σου!
Και δώρο το κείμενό σου.
Εδώ και λίγους μήνες έντονα προσπαθώ κι εγώ να λασπωθώ.
Μα ακόμα σκέτη ‘’εξοχη’’...δίχως τόνους.
Μακάρι να τα καταφέρω ...

λιμανάκι είπε...

Ομορφη η άνοιξη...

Τέρμα το χουζούρι λοιπόν!

Βουρ για τον ήλιο και το χώμα!

Φιλία σου πολλά

Roadartist είπε...

Γουστάρω..
Φύση, κλάδεμα, χώσιμο στο χώμα, και άγιος ο ....θεός..
Μια χαρά!! Όποτε μπαίνει η άνοιξη με πιάνει μια απίστευτη διάθεση να μετακομίσω εκτός Αθηνών και διαρκεί μέχρι το τέλος του καλοκαιριού.. Με πιάνουν τρελές τάσεις φυγής.. Τυχερή πολύ είσαι!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Kelly alamanou: Μα τί όμορφη ευχή Κέλλυ μου, τί όμορφη και πρωτότυπη ευχή! Καλή Ανοιξη!
ΝΑΙ!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Ευοί: Ναί! Ετσι νοιώθω! Ανω κάτω, ξέχειλα!
Καλημέρα καλή μου!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Patsiouri: Πρώτα κάνουμε αυτό που μπορούμε.
Μετά αυτό που θέλουμε.
Οταν αυτό που μπορούμε, γίνεται κι' αυτό που θέλουμε...είμαστε ευτυχισμένοι!
Πολλά φιλιά γλυκό μου!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Κατερίνα: Με αγάπη γλυκειά μου. Μόνο με αγάπη μαθαίνονται όλα. Μόνο με αγάπη ανθίζουν...

βιολιστης στη στεγη είπε...

Mariannaonice: To αγαπημένο είναι αυτό που πραγματικά θέλει ο καθένας απο εμάς Μαριάννα μου. Οποιος ακούει τη φωνή της καρδιάς του, θα το βρεί κάποια μέρα. Ακόμα και μέσα στη μεγαλούπολη...
Σε φιλώ πολύ!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Anima: Εύχομαι πάντα ν' αναρωτιώμαστε. Σημαίνει πως μας αγγίζει. Αρα είμαστε ζωντανοί!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Madame de la luna: Τίποτα δεν περιμένει. Κι' έκεί βρίσκεται η σοφία της ζωής. Να μάθουμε να εκτιμούμε την κάθε στιγμή, που ποτέ δεν επαναλαμβάνεται...
Σήμερα το βράδυ θα στείλω φιλιά στον ολόγιομο πλανήτη σου! (Αν δεν τον καλύψουν τα σύννεφα...)

βιολιστης στη στεγη είπε...

Maira del mar: Ax! Xαίρομαι που σε ξαναβρίσκω κοριτσάκι μου! Λασπωμένη ή όχι. Κάποια στιγμή θα ξέρεις άν είναι σκέτη εξοχή, ή έξοχη!
Μούτς!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Λιμανάκι: Χώμα, λάσπη, σκόνη. Ομορφη βρωμιά!
Βούρ, λοιπόν!
Ας λερωθούμε!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Roadartist: Δεν υπάρχει τίποτα χωρίς τίμημα αρτίστα μου! Μερικές φορές ζηλεύω τίς άπειρες πολιτιστικές επιλογές που προσφέρει αυτή η πόλη όπου εσύ ζείς...
Νάχεις μιά όμορφη μέρα!

kanenas είπε...

Να ‘σαι καλά, μου έφτιαξες τη διάθεση.

βιολιστης στη στεγη είπε...

Κανένας: Kαι μένα μου την έφτιαξες που σου την έφτιαξα! :-))

b|a|s|n\i/a είπε...

ζήλεψα (με την καλή την έννοια). χαμογέλασα. ίσως σου πω ότι δάκρυσα κιόλας (είναι περίεργη η περίοδος). για το ζουμ στην άνοιξη. στην φύση. στην ελευθερία που αισθάνεσαι σε αυτό το κομμάτι γης. που παρατηρείς. και τόσο μαγευτικά περιποιείσαι.

Κοντολάμπρος Ηλίας είπε...

Θάλεια μου
Η συμμετοχή σου σ αυτή τη διαδικασία της φύσης σε αναζωογονεί .
Ευλογημένη που μπορείς και το ζεις.
Ζήσε με όλο σου το είναι αυτή την αναγέννηση της φύσης και της ψυχής.